ความเจ็บที่ผมเจอมันทำไมไม่ลืมเขาไปได้เลย

ผมคนนึงนะที่ไม่เคยลืมแฟนเก่าได้เลยแม้จะผ่านไปนานขนาดไหน เขาบล็อกทุกอย่างที่สามารถติดต่อกันได้ จะเริ่มพูดให้ฟังแล้วกันนะ ครับ ผมคบผู้ชายด้วยกันครับ คือผมรักคนนี้มากๆ ผมอยู่ไกลกับแฟนผม ผมอยู่ขอนแก่นแฟนผมอยู่กรุงเทพ ผมไปมาหากันโดยจีบกันทางโซเชี่ยวผมเป็นคนขี้อายนะ คิดว่าตัวเองไม่หล่อ คิดว่าตัวเองไม่น่ารักตลอดไม่รู้เป็นไรทำไมต้องคิดแบบนี้ทุกที แหะๆ ครั้งแรกเขามาหาผมที่ขอนแก่นครับเจอกันก็ชอบกันมากๆรักกันมากๆเลย แต่โดยนับรวมแล้วผมไปหาเขาที่กรุงเทพบ่อยมากๆ แต่เขามาให้ผมได้ แค่ 6ครั้งที่ คบกันมา 1ปี3เดือน ผมเป็นคนมีนิสัยคิดมากเวลาที่แฟนไปไหนทำไร จะคอยถามอยู่ทุกครั้งว่าทำไรอยู่กลับกินโมง หรอ หื้อ ทำไมหายไปนานจัง แต่บางครั้งแฟนผมก็ตอบกลับมาด้วยความรำคาญบ้าง ถ้าวุ่นวายเยอะ เขาก็จะบล็อกไลย์ไปเลย เราเป็นฝ่ายที่ต้องยอม ต้องง้อต้องอ้อนตลอดทั้งๆ ตอนแรก เค้าก็ง้อเราอยู่นะสงสัยช่วงโปรโมชั่น จนมาวันนึง ที่เราสองคนตัดสินใจทำงานอดิเรกบางอย่าง แต่ อยู่คนละค่ายแต่บริษัทเดียวกัน มันเป็นจุดเปลี่ยน ที่ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่าอึดอัด เพราะมีคนเขามาหาผมและแฟนเยอะมากๆ บางคนมาจีบบางคนมาบอกชอบแฟนผม ครั้งแรกผมทำใจไม่ได้เลยงอแงงอนตลอดเลย เพราะผมหึงแฟนผมมากด้วยความที่ว่าแฟนผม น่ารักอาจจะมีคนชอบเยอะ ผมรู้สึกอึดอัดทุกครั้งเลย ผมพยายามบอกแฟนผมว่าเลิกทำไหม เค้าไม่อยากให้เตงมีคนมาคุยอะไรแบบนี้เลยถึงมันจะได้ตังก็เถอะนะ แฟนผมตอบมาว่า ถึงเขาจะเข้ามาจีบเค้าตัวเองไม่คิดหรอว่าเค้าให้ตังเราพอมีตัง ก็เอามาเลี้ยงเอากินอะไรกันไง แต่โดยความคิดของผมนะครับคือผมไม่อยากได้อะไรเลยเว้ยไม่ได้อยากได้เงินอยากได้ความรู้สึกของแฟนที่แคร์กันมากกว่าไม่ต้องแบ่งให้ใครแคร์ด้วย ต่อๆมาเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะเรื่องแบบนี้ แต่ผมก็พยายามมากๆครับที่จะปรับเปลี่ยนทำให้ตัวเองคิดใหม่ไม่ทะเลาะกัน ผมอึดอัดมากผมเหนื่อยมากๆที่คบกันที่ความสุขมันน้อยกว่าความทุกข์แต่ผมทนตลอดเพราะผมรักแฟนผมมากๆ แม้เราจะทำงานแบบนี้แล้ว มันไม่สามารถเปิดตัวเป็นแฟนกันได้ มันอึดอัดนะที่ต้องทำตัวเหมือนโสดบอกว่าเป็นแฟนก็ไม่ได้เพราะแฟนสั่งไว้ว่าต้องทำเหมือนเราไม่มีแฟนนะ ผมอย่างจะเป็นเหมือนคนอื่นบ้างที่ไม่ต้องปิดความสัมพันธ์ของเรา นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นนะที่ทำให้คนอื่นเข้ามาหาแฟนผมเพราะทุกๆอย่างดูโสดไปหมดไม่ว่าจะเปนโปรแกรมต่างเฟส ไลน์ แต่ไอจีผมกับแฟนล็อกไว้ไม่ให้เห็นสาธารณะ เพราะมีรูปคู่ของเราอยู่ แต่อย่างไงก็มีคนแอบมาจีบอยุ่แล้ว บางครั้งก็มีคนคุยเก่าทักมาหาแฟนผมบ้างผมจะงอนไม่ได้เลยครับเพราะแฟนผมจะว่าตลอดว่าอย่ายุ่งกับชีวิตกูเกินไป ผมมีรหัสเฟสซึ่งกันและกันครับ โดยปกติแล้วผมเป็นชอบส่องเฟสแฟนอ่ะไม่รู้เป็นไร พอไปเห็นแชทนึง ที่แฟนผมโกหกว่าไม่รู้จักคนนี้แต่เขาแอดเฟสกันและฟอลไอจีกันด้วย แล้วตอนนั้นผมกับแฟนก็คบกันแล้วแต่ทำไมแฟนผมถึง อ่อย ถึงพูด เชิงจีบกับคนนี้ แล้วก็บอกว่าตัวเองไม่มีแฟน ผมเห็นผมร้องไห้มากๆแล้วแฟนผมก็บอกว่ามันผ่านมานานแล้วเค้าไม่ทำกับเตงแบบนี้อีกแล้วแหละ แต่โดยนิสัยผมคิดมากผมเป็นจำเรื่องที่เคยรู้สึกไม่ดีเก่ง ก็ว่าแหละคำคนเคยทำไรไม่ให้เชื่อใจมันอาจจะลดความเชื่อใจของคนนั้นมากๆแหละ แต่ผมก็รักแฟนผมมากๆเลยนะครับ ถึงผมจะไม่ค่อยมีตังนะผมก็พยายามหาเวลาที่จะไปหาแฟนให้ได้ถึงมันจะไกล ถึงมันจะนั่งรถไกลถึงผมจะเป็นเวียนหัวง่ายเวลานั่งรถ บางครั้งผมก็นั่งเครื่องครับแต่โดยส่วนตัวผมเป็นไม่มีตังแต่ก็ไปได้แค่ สองสามครั้งบางครั้งนั่งเครื่องกลับขอนแก่นแค่ขากลับ ขาไปนั่งรถ เวบาเจอกันเราจะมีความสุขกันมากๆ ไม่ทะเลาะกันเลยแต่พอห่างกันจะทะเลาะกันบ่อยๆ แต่ผมก็เป็นฝ่ายง้อตลอดแหละถ้าผมไม่ง้อใครจะง้อล่ะ อืมม แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เราเลิกกันก็มีอยู่ ตอนนั้น ผมไม่ค่อยได้คุยกับแฟนเท่าไรผมใจจะขาดมากที่ผมไม่มีเวลาไปหาไม่มีเวลา คอลวิดีโอหากันเพราะช่วงนั้นผมง่ายเยอะมากมีโปรเจคต้องส่งอาจารย์ด้วยแต่ผมพยายามทักมาหาแฟนตลอดว่า คิดถึงเมื่อไรจะได้ไปหานะ หื้ออออ มีช่วงนึงครับผมจำไม่ได้ว่าวันไหน น่าจะปลายเดือนเมษาแหละครับ แฟนผมไปงานบายเนีย ของคณะ ซึ่งเขาไปกินเลี้ยงกับเพื่อนกับพี่ๆน้องๆ กัน ด้วยความที่ผมเปนห่วงถึงไม่ได้ยุใกล้กันนะผมก็รอแฟนผม ตั้งแต่สามทุ่มจนมาถึง ตีสี่ ถึงผมง่วงผมก็เป็นห่วงแฟนผมมากผมเลยรอจนแฟนผมกลับหอ แฟนผมก็บอกว่า ไม่ต้องรอนอนก่อนเลย นี่เป็นสาเหตุใหญ่มากๆ ครับ ที่ทำให้ผมกับแฟนผมเลิกกันเพราะเขา แอบไปคุยกับน้องสาขา แต่ผมไม่รู้ว่าคุยกันนานหรือยังนะ ผมเจ็บแหละแต่ผมก็ไม่จำก็ทน และแล้วเป็นครั้งสุดท้ายเลยครับที่ผมไปกรุงเทพ ครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าแฟนเราเปลี่ยนไป เขาแปลกตั้งแต่ก้าวมาหาผมมารับผมในวันนั้น ผมรู้สึกเหมือนจะเสียแฟนไปเลยครับ เราอยู่ด้วยกันแต่เป็นความรักที่เหมือนเศร้าๆมากๆ แม้แต่ยิ้มของแฟนผมก็ไม่จริงใจเหมือนเดิมผมพยายามมากๆที่ จะทำให้แฟนผมตลกให้แฟนมีความสุข แต่มันกลับศูนย์เปล่าเลยครับ ในวันนั้นคืนก่อนที่ผมจะกลับขอนแก่น เสียงไลน์แฟนผมดังขึ้น ผมหันไปมอง แล้วผมเห็นผู้ชายอีกคนทักมา ซึ่งเป็นน้องสาขาที่แอบคุยกันในวันบายเนียแต่แฟนผมกับโกหกผมว่าคนนี้ อิพิมไง เพื่อนเค้า ด้วยความที่ผมรักแฟนเลื่อแฟนมากผมก็ไม่ถือสาไร แต่แปลกนะครับที่ช่วงนี้หวงโทรศัพท์มากๆไม่ให้แตะเลย ถ่ายรูปคู่ก็ทำหน้าบูด พาไปกินชาบูก็หน้าเซงๆ แล้ว ทะเลาะกันหนักมาก ก็แค่เรื่องผมหยอบตังจ่ายค่าชาบูให้แฟนแล้วแฟนผมไม่หยิบรับเงินผมเลยพูดว่า ทำไมไม่เอาเงิน เค้าไม่มือถือของแล้วนะ แค่นี้แฟนผมโกรธผมมากงอนเดินหนี กลับหอก่อนผมแล้วล็อกประตู ไม่ให้ผมเข้า โทรหาไม่รับ โทรก็ตัดสาย ผมโทรหลายครั้งเค้าค่อยลงมาเปิดประตูหอให้ วันนั้นผมเสียใจมากทำไมแค่โกรธผม ผมเลยตัดสินใจโทรหาเพื่อนแฟนมันได้ยินไปเลย ว่าเราจะอยู่กับเพื่อนแล้วแฟนไม่ต้อนรับ พอผมบอกกับแฟนผมว่าเค้าจะไปอยู่กับเพื่อนแล้วนะ แฟนผมบอกไปเลย เอากระเป็า เอาอะไรออกไปด้วย ผมรู้สึกใจผมหล่นลงเลยอ่ะที่นึกว่าแฟนผมจะห้ามไม่ให้ผมไป ผมได้ยินแบบนั้นผมเดินไปขอโทษเดินไปง้อแฟนผมเลย เพราะผมไม่อยากไปไหน ถึงแม้ผมอาจจะไม่ผิดก็ตาม วันต่อมา เป็นวันที่ผมกลับขอนแก่นก่อนออกจากห้อง ผมก็ขอกอดแฟน แต่มันรู้สึกได้เลยว่ากอดนี้เป็นกอดสุดท้ายหรือเปล่า แฟนผมก็ไปส่งผมอยู่สนามบินปกติ แต่เขาของกลับก่อนไม่ลองผมขึ้นเครื่องหรือเข้าเกท เลยถ้าผมรู้ว่าวันนั้นแฟนผมจะไปจริงๆผมคงจำมือเค้าไว้ให้แน่นกว่านี้ พอผมกลับมาขอนแก่นผมรู้สึกว่ามะนไม่เหมือนเดิมแต่ผมพยายามห้ามให้ตัวเองไม่คิดไม่เห็นทุกข์ แต่เลิกเรียนมา แฟนผมคอลวิดีโอมาหาแต่เขาให้เห็นแค่ครึ่งหน้า เขาเริ่มบอกกลับเราว่าเตง เขาเปลี่ยนไป เขารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับเตง เราเลิกกันนะ เค้าผิดเอง ตอนนี้เค้าอยู่คนเดียว วันนั้นผมเจ็บมากๆคำผมพยายามรั้งแฟน ไม่ให้ไปไหนไม่ไปได้ไหมเค้าอยู่ไม่ได้จริงๆนะ แฟนผมได้ยินก็ตัดสินใจแล้วพูดว่า เออ!ถ้าไม่อยากให้กูไป ก็ให้เวลากูไม่ต้องมาคุยกับทุกวันเลย ไอ้ห_ แล้วก็ว่างไป หลังจากนั้นผมก็รู้สึกว่า ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะผมทำไรผิดจิงๆหรอ ตั้งแต่ที่ผมคบกับแฟนคนนี้มานะครับผมไม่เคยมีใครไม่เคยคุยกับใครลับหลัง ผมจะตัดทุกคน ไม่ให้แฟนไม่สบายอ่ะครับ อืม ต่อเลยยนะ วันต่อมาผมรู้สึกอึดอัดมากๆครับ เลยโทรหาแฟนผมอีกรอบแต่ เหมือนคนจะไปแหละไงก็ไปอยู่ดีเราจะรั้งไรได้เขาก็บอกเลิกเถอะ เลิกเถอะหลายครั้งผมก็คิดในแง่ดีอืมมม มันคงอยากอยู่คนเดียวแหละ ผมเลยตัดสินบอกว่าโอเคเลิกก็ได้ครับ แฟนมันก็บล็อกไลน์ผมไปเลย ผมสืบไปส่องมาผมก็เลยรู้ว่าที่พูดไปมันโกหกว่าอยากอยู่คนเดียวที่แท้มันมีคนใหม่ และมีอีกเรื่องที่ผมมารู้ที่หลังคือแฟนผมแอบไปดูหนังกับคนอื่นแต่โกหกว่าอยู่ห้องสมุด ผมร้องไห้ แต่ยังไม่ตัดใจสักที ทำไมแฟนผมเป็นอย่างงี้ ผมเลยตัดสินใจแน่ใจช่วงไปเลยว่าคนนี้เข้ามายุ่งกับแฟนของเราจริงๆไหมเลย ทักไลน์คนนั้นไป ถามคนนั้นว่า "รู้จัก..(แฟน

) ไหมครับ " พอคนนั้นอ่านไลน์ผม เขาบล็อกผมเลย ผมงง มากผมเลยทักแฟนผมไป ขนาดเลยกันแล้ว ผมยังทำใจไม่ได้ ถามว่าแฟนว่า "คนนี้มาคุยกับเตงกรอเค้ารู้สึกไม่ดีจังเค้าไม่อยากให้ตัวเองไปหาคนอื่นเลย เค้ารักเตงนะ" แต่ข้อความที่ตอบกลับมาคือ "เอ่อ อย่ามายุ่งกับชีวิตกูได้ไหมกูจะคุยแล้วจะทำไมมีสิทธิ์อะไรกูจะคุยไงกับใครก็ได้เป็นสิทธิ์ของกูเพราะทำตัวนิสัยแบบนี้ไง" แล้วแฟนผมก็บล็อกผมไปในเฟส แต่ผมไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไมผมถึงไม่หายไปจากเขาไม่ตัดใจจากเขาสักทีที่เขามีคนใหม่ไปแล้ว สองสามต่อมาผมเลยตัดสินใจทักแชทไอจีแฟนผมไปซึ่งเป็นที่นึงที่แฟนผมยังไม่บล็อก เอ่อ.! ลืมบอกตั้งแต่ที่เลิกกันไปวันนั้นเขาก็ลบรูปคู่ในไอจีหมดเลย ทึกคอมเม้นที่ผมไปเคยเม้นในเฟสก็ลบออกเหมือนกัน มันเจ็บเนอะ อืมต่อเลยผมทักไปว่าเลิกบล็อกไลน์เค้าได้ไหมเค้าอยากคุยจิงๆ แฟนผมก็เลิกบล็อกนะก็คุยกันปกติ แต่ก็ตอบกลับ ช้าลง และยังอยากให้เขากลับมาทั้งที่ไม่ได้เป็นรักกันแล้วผมก็พยายามทุกอย่างเหมือนเดิมแหละที่จะอยู่กับแฟนเหมือนเดิมได้แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เนอะ แต่แฟนผมก็บล็อกไลน์แล้วปลดไลน์บ่อยครั้ง ผมก็เจ็บบ่อย แต่ไม่จำสักที ก็ยังอยากคุยกับเขา จนมาครั้งนึง ผมก็เอาเฟสเพื่อนไปส่องเฟสแฟนผมแหละ แล้วผมก็เห็นคนนี้ทำไมกดหัวใจให้นะ เลยเข้าไปดูเฟส ซึ่งตอนนั้นภาพที่ผมเห็นในเฟสคนนั้นมีแฟนผมอยู่ด้วย ผมเสียใจมากๆเลยนะที่ทุกครั้งที่ผมคบกันแต่ผมไม่เคยได้ลงรูปที่มันแฟนอยู่ด้วย มีแต่กลัวคนอื่นรู้ว่าเราคบกันแต่คนนี้ ไปดูหนังด้วยกันไปงานด้วย ผมรู้สึกเจ็บเสียใจมากๆทั้งไม่ได้เป็นไรกันผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนที่นิสัยไม่ดีแบบนี้ผมทำไมไม่ลืมสักที ตัดใจได้สักที ทำไมต้องทำตามคำสั่งกำหนดชีวิตผมได้ตลอด บอกให้ผมรอบอกให้ปรับแต่พอทำให้แล้วตัวเองก็ไม่อยู่รอ แต่ไปหาความสุขกับคนอื่น มันเจ็บนะที่โกหกให้รอแต่ตัวไม่ได้อยู่ดูมันเลยย  ตั้งแต่วันนั้น เขาก็บล็อกทุกอย่างของผมไปหมดเพราะผมรู้เกี่ยวกับมันเยอะมากๆ ผมไม่เข้าใจตัวผมเลยนะที่ เค้าทำให้เราเสียใจบล็อกเราทุกอย่าง และก็เห็นเขาเปลี่ยนคนคุยไปตั้งเยอะไม่ได้มีแค่คนที่ทำให้เราเลิกกันในวันนั้นแต่มีอีกหลายคนที่แฟนผมแอบคุย ทำไมล่ะเราถึงยังคิดถึงเขามากๆรักมากๆ ขนาดตอนนี้ อีเมล ผมส่งหาเขาตลอดๆแม้ผมไม่รู้ว่าเขาจะอ่านรึเปล่า อืมม แหละและเมื่อวานก็วันเกิดผมผมเลย ส่งไปให้แฟนเก่าผมว่า วันเกิดเค้าแล้วนะคิดถึงเตงมากเลยๆนะ แฟนผมตอบกลับมานะแต่ก็เหมือนอวยพรไปงั้นๆเลย ._. ทั้งๆที่ตอนนี้เขาก็มีคนคุยไม่รู้ว่าคบกันยัง ผมเห็นสถานะเขามีหัวใจ ผมเห็นสเตตัสคนที่มันคุยด้วยโพสเพลงหากัน มันยิ่งทำให้ผมเจ็บ แต่ทำไมล่ะทำไมผมลืมไม่ได้สักทีคนที่ทำให้ผมเสียใจและเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้จริงๆ  #เหนื่อยนะแต่ทำไมไม่หนีออกไปสักที