เป็นประสบการณ์ตรงที่เพิ่งเจอมากับตัวเองแล้วไม่ชอบเลยคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวานช่วงบ่ายๆ ต้องไปทำธุระละเดินผ่านแถวสถานนีรถไฟฟ้าใต้ดินสถานนีหนึ่ง เราเห็นมีคนใส่เสื้อมูลนิธิยืนอยู่ 3 คน พร้อมกระดาษแผ่นใหญ่ๆ เหมือนป้ายประชาสัมพันธ์มูลนิธิ ปกติเราเป็นคนที่บริจาคให้มูลนิธิพวกนี้อยู่แล้ว แต่จะศึกษาข้อมูลขององค์กรนั้นๆ ก่อนว่ามีความน่าเชื่อถือแค่ไหน ถ้าโอเครก็จะโอนเข้าองค์กรเลย เพราะอยากให้เงินถึงคนที่ต้องการจริงๆ เลยไม่ค่อยได้สนใจที่มายืนรับบริจาคตามทาง ทีนี้พอเราเดินผ่านหนึ่งใน 3 คนก็กระโจน ( กระโจนจริงๆ นะ ) มาหน้าเราแล้วก็ขอให้เราช่วยเขียนข้อความให้กำลังใจเด็กๆ ในมูลนิธิ เราก็เออ รีบๆ ขอโทษคะ ไม่ว่าง เขาก็ไม่ยอมบอกว่าเขียนข้อความฟรี แค่ให้กำลังใจเท่านั้น เราก็เออๆ ก็ได้ๆ พอเราเขียนเขาก็แนะนำมูลนิธิ ถามโน่นถามนี่ เราเคยเข้าไปไหม น้องๆ น่าสงสารมากนะ ละก็เริ่มอธิบายค่าใช่จ่ายในแต่ละวันของมูลนิธิ แล้วคือมันไม่แปปแบบที่เขาบอก มันเริ่มยาว เราเลยตัดบทว่า ข้อมูลพวกนี้มีในเน็ตใช่ไหมคะ ปกติเราบริจาคอยู่แล้ว เดี่ยวเราหาข้อมูลในเน็ตละบริจาคเองนะคะ เขาก็บอกว่า อยากให้ช่วยดูของที่ระลึกของมูลนิธิ เพราะตอนนี้เงินในมูลนิธิขาดแคลนมากจริงๆ อยากให้ช่วยซื้อเดี่ยวนี้เลย เราก็บอกว่าเดี่ยวเรากลับไปหาข้อมูลแล้วบริจาคเองสะดวกกว่า เขาก็บอกว่าแปปเดี่ยวเอง เราก็เริ่มไม่โอเครละ คือ จริงๆ เข้าใจว่ามันเป็นหน้าที่นะ ที่ยอมเขียน ยอมหยุดฟัง ยอมอธิบายเพราะเข้าใจว่างานแบบนี้มันเหนื่อย มันเสียกำลังใจ แต่มันพูดไม่รู้เรื่องแล้วมันน่ารำคาญอะ เราไม่รู้คนอื่นคิดเหมือนเราไหม แต่เราว่าวิธีนี้ไม่โอเครเท่าไร มันเสียความรู้สึกทั้งคนขอบริจาค และคนอยากจะบริจาคนะ มันรู้สึกเหมือนโดนหลอกอะ (คหสต นะคะ)
คนอื่นคิดยังไงบ้างคะ ส่วนจะไม่ค่อยชอบบริจาคให้มูลนิธิไทยเท่าไรเพราะหลายมูลนิธิมีข่าวเยอะเหลือเกิน แล้วการบริหารจัดการมันดูไม่ยั่งยืน เหมือนแก้ปัญหาแค่ตอนนั้น ถ้าภาครัฐเข้ามาช่วยมากกว่านี้ก็คงดี รู้สึกว่าประเทศเราเอาเงินไปทุ่มกับทหารเยอะมากทั้งๆ ประเทศไม่มีสงคราม (เริ่มนอกเรื่องละ 55)
ให้ช่วยเขียนข้อความให้กำลังใจเด็กในมูลนิธิฟรี..แต่หลอกให้เราซื้อของในมูลนิธิ
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวานช่วงบ่ายๆ ต้องไปทำธุระละเดินผ่านแถวสถานนีรถไฟฟ้าใต้ดินสถานนีหนึ่ง เราเห็นมีคนใส่เสื้อมูลนิธิยืนอยู่ 3 คน พร้อมกระดาษแผ่นใหญ่ๆ เหมือนป้ายประชาสัมพันธ์มูลนิธิ ปกติเราเป็นคนที่บริจาคให้มูลนิธิพวกนี้อยู่แล้ว แต่จะศึกษาข้อมูลขององค์กรนั้นๆ ก่อนว่ามีความน่าเชื่อถือแค่ไหน ถ้าโอเครก็จะโอนเข้าองค์กรเลย เพราะอยากให้เงินถึงคนที่ต้องการจริงๆ เลยไม่ค่อยได้สนใจที่มายืนรับบริจาคตามทาง ทีนี้พอเราเดินผ่านหนึ่งใน 3 คนก็กระโจน ( กระโจนจริงๆ นะ ) มาหน้าเราแล้วก็ขอให้เราช่วยเขียนข้อความให้กำลังใจเด็กๆ ในมูลนิธิ เราก็เออ รีบๆ ขอโทษคะ ไม่ว่าง เขาก็ไม่ยอมบอกว่าเขียนข้อความฟรี แค่ให้กำลังใจเท่านั้น เราก็เออๆ ก็ได้ๆ พอเราเขียนเขาก็แนะนำมูลนิธิ ถามโน่นถามนี่ เราเคยเข้าไปไหม น้องๆ น่าสงสารมากนะ ละก็เริ่มอธิบายค่าใช่จ่ายในแต่ละวันของมูลนิธิ แล้วคือมันไม่แปปแบบที่เขาบอก มันเริ่มยาว เราเลยตัดบทว่า ข้อมูลพวกนี้มีในเน็ตใช่ไหมคะ ปกติเราบริจาคอยู่แล้ว เดี่ยวเราหาข้อมูลในเน็ตละบริจาคเองนะคะ เขาก็บอกว่า อยากให้ช่วยดูของที่ระลึกของมูลนิธิ เพราะตอนนี้เงินในมูลนิธิขาดแคลนมากจริงๆ อยากให้ช่วยซื้อเดี่ยวนี้เลย เราก็บอกว่าเดี่ยวเรากลับไปหาข้อมูลแล้วบริจาคเองสะดวกกว่า เขาก็บอกว่าแปปเดี่ยวเอง เราก็เริ่มไม่โอเครละ คือ จริงๆ เข้าใจว่ามันเป็นหน้าที่นะ ที่ยอมเขียน ยอมหยุดฟัง ยอมอธิบายเพราะเข้าใจว่างานแบบนี้มันเหนื่อย มันเสียกำลังใจ แต่มันพูดไม่รู้เรื่องแล้วมันน่ารำคาญอะ เราไม่รู้คนอื่นคิดเหมือนเราไหม แต่เราว่าวิธีนี้ไม่โอเครเท่าไร มันเสียความรู้สึกทั้งคนขอบริจาค และคนอยากจะบริจาคนะ มันรู้สึกเหมือนโดนหลอกอะ (คหสต นะคะ)
คนอื่นคิดยังไงบ้างคะ ส่วนจะไม่ค่อยชอบบริจาคให้มูลนิธิไทยเท่าไรเพราะหลายมูลนิธิมีข่าวเยอะเหลือเกิน แล้วการบริหารจัดการมันดูไม่ยั่งยืน เหมือนแก้ปัญหาแค่ตอนนั้น ถ้าภาครัฐเข้ามาช่วยมากกว่านี้ก็คงดี รู้สึกว่าประเทศเราเอาเงินไปทุ่มกับทหารเยอะมากทั้งๆ ประเทศไม่มีสงคราม (เริ่มนอกเรื่องละ 55)