กระทู้นี้ขอระบาย…
เรากับแฟนพึ่งคบกันไม่นาน เวลาช่วงที่ผ่านมาทำให้รู้เลยว่าเราสองคนมีอะไรที่ต่างกันหลายอย่างมากไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือการศึกษา บ้านเขาจัดว่ามีฐานะในระดับหนึ่งทีเดียว ส่วนเรานะเหรอ พ่อแม่ทำนาเป็นชาวสวนชาวไร่ตาดำๆ ธรรมดาๆ การศึกษาเราก็จบแค่วุฒิ ป.6 หน้าที่การงานแค่ลูกจ้างโรงงานเล็กๆทั่วไป ส่วนแฟนเราไม่ต้องพูดถึงเขาเรียนสูงกว่าเราหลายขั้นการงานการเงินก็ได้ง่ายจ่ายคล้อง
เขากับเราต่างกันมากมากจนบางครั้งเราก็แอบน้อยใจในชะตาชีวิต ยกตัวอย่างเช่น เสื้อผ้ารองเท้า แฟนเราเขามักจะชอบซื้อพวกของแบรนด์ดังๆราคาแพงๆมาใช้ ในขณะที่เราซื้อได้แค่ของตลาดนัดทั่วไปก็นับว่าต้องกระเบียดกระเสียดควักออกแล้ว เพราะเงินที่หามาได้มีจำกัด ไหนจะต้องส่งพ่อแม่ไหนจะต้องเก็บไว้เพื่ออนาคตข้างหน้าอีก ยิ่งทางบ้านเขาเป็นคนจีน แถมเป็นลูกชายคนเดียวอีก เรายิ่งคิดมากเป็นทวีคูณ
…มีอยู่ครั้งหนึ่งแฟนเห็นเราใส่รองเท้าผ้าใบเก่าๆ เขาก็ทักเราว่า 'ทำไมไม่ซื้อคู่ใหม่มาใส่…ของตลาดนัดใช่ไหมถึงได้เสียง่ายแบบนี้' ตอนนั้นเรารู้สึกจุกเลยคะ เหมือนเขาจะว่าเราไม่รู้จักใช้ของดีมียี่ห้อ ซึ่งความจริงที่เขาพูดมาอาจเพราะเป็นห่วงหรืออยากให้เรารู้จักใช่ของดี รู้จักแต่งตัวมากกว่านี้ แต่ก็นั่นแหละ คำนั้นมันติดในความจำเราตลอดเลย
แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะใช่แต่ของแพงนะ ของที่ราคาถูกๆ เดินตลาดนัด หรือกินกับข้าวจานละยี่สิบ-สามสิบบาทข้างทางเขาก็กินได้
แต่เราก็เข้าใจนะ เข้าใจว่าเขาก็มีแนวคิดของเขา โดยพื้นฐานนิสัยจริงๆแล้วเขาค่อนข้างติดดิน ข้อดีของเขามีเยอะมาก เขามีความคิดเป็นผู้นำ(ชอบสั่งอะ) และห่วงเราตลอด ไปไหนมาไหนก็คอนถามคอยบอก บางทีก็ช่วยแนะนำในเรื่องที่เราไม่รู้ไม่เข้าใจ
เท่าที่ได้คบกันมา เรารู้เลยว่าเขาเป็นคนที่น่าเห็นใจคนหนึ่งเนื่องด้วยเพราะเป็นลูกชาย(คนเดียว)ของครอบครัว แล้วครอบครัวนี้เขาเลี้ยงมาแบบวางกรอบให้ตลอด มันต้องใช่ความอดทนมาก บางทีดูเหมือนเขาเก็บกด อดกลั่นอารมณ์รุนแรงเอาไว้ภายในใจ เราอยากช่วยแบ่งเบา แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรยังไงได้บ้าง
เรารักเขามากนะ ใจหนึ่งก็อยากสู้ต่อไปด้วยกัน แต่อีกใจมันท้อ รู้ว่าวันข้างหน้าต้องมีอุปสรรคใหญ่หลวงรออยู่แน่นอน แต่ส่วนอีกใจมันก็อยากพอ เราไม่อยากฝืนธรรมชาติของทั้งเขาและเรา ไม่อยากให้เขามาทุกข์ใจเพราะเรา
เอาจริงๆถ้าเลือกได้เราอยากให้เขาเกิดมาจนหรือไม่ก็มีฐานะเท่าเทียมกันกับเรา มันคงดีจะกว่านี้ ดีกว่าให้เราเอื้อมมือคว้าสิ่งที่อยู่สูงกว่าทั้งที่รู้ตั้งแต่เพิ่งเริ่มว่าได้แผลกลับมาไม่มากก็น้อยแน่นอน
ถ้าหากว่าเราคบกับเขาไปได้ตลอดรอดฝั่งจริงๆ แล้วทางบ้านเขาจะยอมรับว่าที่สะใภ้จนๆอย่าเราได้เหรอ เขาจะเกลียดเราไหม? เขาจะสั่งให้ลูกชายทิ้งเราไหม? ตอนนี้คิดหนักมาก เพราะจริงๆแล้วเราเป็นคนรักใครก็รักจริงทุ่มให้ทั้งใจ กรณีความรักครั้งนี้มันทำใจยากที่จะตัดจริงๆ😢
ไม่รู้ต้องทำไงต่อดี เดินหน้าหรือหันหลับกลับ?
รู้ว่า(อาจ)ไม่ได้ร่วมหอลงโรงแต่ก็ยังอยากรักต่อ…
เรากับแฟนพึ่งคบกันไม่นาน เวลาช่วงที่ผ่านมาทำให้รู้เลยว่าเราสองคนมีอะไรที่ต่างกันหลายอย่างมากไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือการศึกษา บ้านเขาจัดว่ามีฐานะในระดับหนึ่งทีเดียว ส่วนเรานะเหรอ พ่อแม่ทำนาเป็นชาวสวนชาวไร่ตาดำๆ ธรรมดาๆ การศึกษาเราก็จบแค่วุฒิ ป.6 หน้าที่การงานแค่ลูกจ้างโรงงานเล็กๆทั่วไป ส่วนแฟนเราไม่ต้องพูดถึงเขาเรียนสูงกว่าเราหลายขั้นการงานการเงินก็ได้ง่ายจ่ายคล้อง
เขากับเราต่างกันมากมากจนบางครั้งเราก็แอบน้อยใจในชะตาชีวิต ยกตัวอย่างเช่น เสื้อผ้ารองเท้า แฟนเราเขามักจะชอบซื้อพวกของแบรนด์ดังๆราคาแพงๆมาใช้ ในขณะที่เราซื้อได้แค่ของตลาดนัดทั่วไปก็นับว่าต้องกระเบียดกระเสียดควักออกแล้ว เพราะเงินที่หามาได้มีจำกัด ไหนจะต้องส่งพ่อแม่ไหนจะต้องเก็บไว้เพื่ออนาคตข้างหน้าอีก ยิ่งทางบ้านเขาเป็นคนจีน แถมเป็นลูกชายคนเดียวอีก เรายิ่งคิดมากเป็นทวีคูณ
…มีอยู่ครั้งหนึ่งแฟนเห็นเราใส่รองเท้าผ้าใบเก่าๆ เขาก็ทักเราว่า 'ทำไมไม่ซื้อคู่ใหม่มาใส่…ของตลาดนัดใช่ไหมถึงได้เสียง่ายแบบนี้' ตอนนั้นเรารู้สึกจุกเลยคะ เหมือนเขาจะว่าเราไม่รู้จักใช้ของดีมียี่ห้อ ซึ่งความจริงที่เขาพูดมาอาจเพราะเป็นห่วงหรืออยากให้เรารู้จักใช่ของดี รู้จักแต่งตัวมากกว่านี้ แต่ก็นั่นแหละ คำนั้นมันติดในความจำเราตลอดเลย
แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะใช่แต่ของแพงนะ ของที่ราคาถูกๆ เดินตลาดนัด หรือกินกับข้าวจานละยี่สิบ-สามสิบบาทข้างทางเขาก็กินได้
แต่เราก็เข้าใจนะ เข้าใจว่าเขาก็มีแนวคิดของเขา โดยพื้นฐานนิสัยจริงๆแล้วเขาค่อนข้างติดดิน ข้อดีของเขามีเยอะมาก เขามีความคิดเป็นผู้นำ(ชอบสั่งอะ) และห่วงเราตลอด ไปไหนมาไหนก็คอนถามคอยบอก บางทีก็ช่วยแนะนำในเรื่องที่เราไม่รู้ไม่เข้าใจ
เท่าที่ได้คบกันมา เรารู้เลยว่าเขาเป็นคนที่น่าเห็นใจคนหนึ่งเนื่องด้วยเพราะเป็นลูกชาย(คนเดียว)ของครอบครัว แล้วครอบครัวนี้เขาเลี้ยงมาแบบวางกรอบให้ตลอด มันต้องใช่ความอดทนมาก บางทีดูเหมือนเขาเก็บกด อดกลั่นอารมณ์รุนแรงเอาไว้ภายในใจ เราอยากช่วยแบ่งเบา แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรยังไงได้บ้าง
เรารักเขามากนะ ใจหนึ่งก็อยากสู้ต่อไปด้วยกัน แต่อีกใจมันท้อ รู้ว่าวันข้างหน้าต้องมีอุปสรรคใหญ่หลวงรออยู่แน่นอน แต่ส่วนอีกใจมันก็อยากพอ เราไม่อยากฝืนธรรมชาติของทั้งเขาและเรา ไม่อยากให้เขามาทุกข์ใจเพราะเรา
เอาจริงๆถ้าเลือกได้เราอยากให้เขาเกิดมาจนหรือไม่ก็มีฐานะเท่าเทียมกันกับเรา มันคงดีจะกว่านี้ ดีกว่าให้เราเอื้อมมือคว้าสิ่งที่อยู่สูงกว่าทั้งที่รู้ตั้งแต่เพิ่งเริ่มว่าได้แผลกลับมาไม่มากก็น้อยแน่นอน
ถ้าหากว่าเราคบกับเขาไปได้ตลอดรอดฝั่งจริงๆ แล้วทางบ้านเขาจะยอมรับว่าที่สะใภ้จนๆอย่าเราได้เหรอ เขาจะเกลียดเราไหม? เขาจะสั่งให้ลูกชายทิ้งเราไหม? ตอนนี้คิดหนักมาก เพราะจริงๆแล้วเราเป็นคนรักใครก็รักจริงทุ่มให้ทั้งใจ กรณีความรักครั้งนี้มันทำใจยากที่จะตัดจริงๆ😢
ไม่รู้ต้องทำไงต่อดี เดินหน้าหรือหันหลับกลับ?