ภาพเปิดตอนนี้
- เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องปลดกระดุมเสื้อรอพระเอกอยู่ในห้อง
- โดยหลังจากปลดเสื้อเสร็จ คนน้องก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้เตียงฝั่งที่พระเอกจะนอน โดยแกล้งทำทีว่านอนหลับไปแล้วรอพระเอกกลับมา
- ฝ่ายพระเอกกลับมาเห็นคนน้องนอนนิ่งอยู่ก็นึกว่าหลับไปแล้ว เลยขึ้นไปนอนตรงที่ว่างที่คนน้องเว้นไว้ให้ คนน้องก็นอนรอ กะว่าพระเอกน่าจะใกล้หลับแล้ว ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างเงียบกริบ มองพระเอกด้วยสายตาโหยหา ก่อนจะขึ้นคร่อมบนตัวพระเอก แล้วโน้มตัวลงจูบที่ปาก
- พระเอกตกใจตื่นขึ้นมา แต่ไม่ได้แสดงทีท่าต่อต้านหรือบอกให้คนน้องหยุด กลับทำหน้าเคลิ้มปล่อยให้คนน้องจูบอยู่แบบนั้นจนถอนปากออกเอง จึงค่อยถามว่าทำไมทำแบบนี้ คนน้องเป็นแฟนกับอัลอยู่ไม่ใช่เหรอ
- คนน้องก็ตอบกลับหน้าตาเฉยว่าอัลน่ะไม่ได้หรอก ตัวคนน้องเองเคยคิดว่าถ้าพยายามตั้งใจ ถ้าไปเดทกันเรื่อยๆ ถ้าอยู่ด้วยกันกับอัลไปก็คงรักกัน คงมีวันที่ใจเต้นเวลาอยู่กับอัลได้ แต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่เธอก็ไม่สามารถใจเต้นเวลาอยู่กับอัลได้อย่างที่เคยใจเต้นกับพระเอก มีแต่พระเอกเท่านั้นที่ทำให้ตัวเธอรู้สึกใจเต้นแบบนี้ได้
- โดยระหว่างที่พูดอยู่นั้น คนน้องก็ค่อยๆ สอดมือตัวเองเข้าไปถอดเสื้อของพระเอกออกอย่างช้าๆ
- พระเอกได้แต่นิ่งเงียบตอบไม่ออก คนน้องได้ทีก็ถามกลับว่าพระเอกเองตอนโดนจูบเมื่อกี้ก็ใจเต้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ว่าจบก็โน้มตัวลงจูบพระเอกอีกรอบ คราวนี้ไม่ใช่แค่แตะริมฝีปากเฉยๆ แต่สอดลิ้นเข้าไปด้วย
- โดนเข้าขนาดนี้พระเอกก็เริ่มประคองสติตัวเองไม่อยู่ แต่ก็ตัดสินใจใช้ความมีเหตุผลเฮือกสุดท้ายของตัวเอง คว้าตัวคนน้องไว้แล้วพลิกขึ้นเป็นฝ่ายกดคนน้องลงกับเตียง แล้วถามเสียงเข้มว่าทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วรึไง ถ้าคนน้องยังทำเกินกว่านี้ละก็จะถอยหลังกลับไม่ได้แล้วนะ จะต้องแบกรับความรู้สึกผิดหลายต่อหลายเรื่องไปตลอดเลยนะ
- และคำตอบของคนน้องก็คือ
"ถ้าเรื่องถอยหลังกลับไม่ได้ละก็ ตั้งแต่คืนแรกที่เราพบกัน (หมายถึงคืนที่มีอะไรกันครั้งแรก) พวกเราก็ถอยหลังกลับไม่ได้อยู่แล้วนี่"
- ว่าจบก็ยกแขนขึ้นโอบรอบคอของพระเอก แล้วออกแรงโน้มลงมาจูบกันอีกรอบ
- งวดนี้พระเอกเลยพ่ายแพ้ต่อความเย้ายวนโดยสิ้นเชิง ยื่นมือขยับไปจะขยำหน้าอกคนน้อง
- แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากกว่านั้น ก็มีเสียงกระจกหน้าต่างแตกเพล้งดังลั่น
- พระเอกกับคนน้องได้ยินเสียงก็ตกใจจนสะดุ้ง รีบผละออกจากกัน แล้วแต่งตัวออกไปดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าเป็นกิ่งไม้กิ่งใหญ่โดนพายุพัดมากระแทกกระจกหน้าต่างแตก เลยต้องช่วยกันเก็บกวาดช่วยกันซ่อมหน้าต่างแบบพอแก้ขัดไปก่อน
- หลังเก็บเศษกระจกกับซ่อมหน้าต่างเสร็จ พระเอกก็บอกคนน้องว่าที่เรากำลังจะทำกันเมื่อกี้น่ะ ตอนนี้ให้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ว่าจบก็ไล่คนน้องกลับไปนอนห้องตัวเองเหมือนเดิม ตัวเขาก็จะกลับไปนอนห้องตัวเองเหมือนกัน คนน้องได้ยินดังนั้นก็เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง
- เช้าวันรุ่งขึ้น คนน้องกับพระเอกลุกขึ้นทำอาหารเช้ากินกันคุยกันเป็นปกติ มีแต่กิริยาหน้าแดงขณะแอบมองหน้ากันเป็นพักๆ เท่านั้นที่บ่งบอกว่าต่างฝ่ายต่างยังอารมณ์ค้างจากเรื่องเมื่อคืนอยู่
- กำลังกินข้าวเช้ากันเพลินๆ อัลก็ไลน์เข้ามาถามว่าพายุเข้าเมื่อคืนคนน้องเป็นอะไรรึเปล่า คนน้องก็ไลน์ตอบไปว่าไม่เป็นไร แค่เมื่อคืนกระจกหน้าต่างแตกนิดหน่อยเท่านั้น
- ปรากฏว่าไลน์ไปไม่ถึง 5 นาทีก็มีเสียงกดออดหน้าบ้าน พระเอกกับคนน้องออกไปเปิดรับ ก็ปรากฏว่าเป็นอัลยืนหอบแฮ่กๆ เหมือนเพิ่งวิ่งมา สีหน้าฉายแววกังวลอย่างไม่ปิดบัง เห็นหน้าคนน้องปุ๊บก็แล่นเข้าไปจับมือจับไม้ ถามอย่างเป็นห่วงว่าเป็นอะไรรึเปล่าจนทั้งพระเอกทั้งคนน้องวางสีหน้าไม่ถูกไปเลย
- คุยไปคุยมาก็บอกเรื่องพ่อแม่ไม่อยู่บ้านกับอัลไปด้วย อัลได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีด นิ่งคิดอยู่พักนึงก็ยกมือขออยู่ค้างที่บ้านพระเอกด้วย
- พระเอกก็ตกใจ แต่ไม่รู้จะยกเหตุผลอะไรมาห้ามอัล ก็เลยต้องยอมแบบเสียไม่ได้
- กินข้าวเสร็จ คนน้องก็ออกไปข้างนอกเพราะต้องไปทำงานที่ร้านพ่อจนค่ำ อัลเลยต้องอยู่เล่นกับพระเอกที่บ้านฆ่าเวลารอคนน้องกลับบ้านไปตามระเบียบ
- เล่นกันเสร็จก็ถึงเวลาอาบน้ำ ทั้งสองคนก็เข้าไปอาบน้ำแช่น้ำร้อนด้วยกัน (มีมุกฮาระหว่างเล่นในห้องน้ำกันอีกนิดหน่อย)
- เล่นกันเสร็จ อยู่ๆ อัลก็ออกปากขอพระเอกดื้อๆ ว่า
"คืนนี้ช่วยหาโอกาสให้อยู่กับคนน้องตามลำพัง 2 คนได้มั้ย?"
งานนี้ทีมคนน้องคงแอบเสียดายไปตามๆ กันเลยแฮะ ที่ไม่มียกสองต่อตอนนี้ (ถึงในอนาคตจะยังมีโอกาสอีกเยอะก็เถอะ)
ว่าแต่สรุปว่า 3 วันอันตรายนี้มีก.ข.ค.จริงๆ ด้วยแฮะ บักอัลเองคงสัมผัสได้ถึงอันตรายถ้าปล่อยให้คนน้องกับพระเอกอยู่ด้วยกันตามลำพังสินะ ถึงขออยู่ค้างบ้านด้วยคนแบบนี้
รอดูตอนหน้าว่าอัลอยู่กับคนน้องสองคนแล้วจะคุยอะไรกันโลดแฮะ
[Spoil] Domestic na Kanojo #105 - ไม่สิ้นไร้ไฟสวาท
- เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้วที่คนน้องปลดกระดุมเสื้อรอพระเอกอยู่ในห้อง
- โดยหลังจากปลดเสื้อเสร็จ คนน้องก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้เตียงฝั่งที่พระเอกจะนอน โดยแกล้งทำทีว่านอนหลับไปแล้วรอพระเอกกลับมา
- ฝ่ายพระเอกกลับมาเห็นคนน้องนอนนิ่งอยู่ก็นึกว่าหลับไปแล้ว เลยขึ้นไปนอนตรงที่ว่างที่คนน้องเว้นไว้ให้ คนน้องก็นอนรอ กะว่าพระเอกน่าจะใกล้หลับแล้ว ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งอย่างเงียบกริบ มองพระเอกด้วยสายตาโหยหา ก่อนจะขึ้นคร่อมบนตัวพระเอก แล้วโน้มตัวลงจูบที่ปาก
- พระเอกตกใจตื่นขึ้นมา แต่ไม่ได้แสดงทีท่าต่อต้านหรือบอกให้คนน้องหยุด กลับทำหน้าเคลิ้มปล่อยให้คนน้องจูบอยู่แบบนั้นจนถอนปากออกเอง จึงค่อยถามว่าทำไมทำแบบนี้ คนน้องเป็นแฟนกับอัลอยู่ไม่ใช่เหรอ
- คนน้องก็ตอบกลับหน้าตาเฉยว่าอัลน่ะไม่ได้หรอก ตัวคนน้องเองเคยคิดว่าถ้าพยายามตั้งใจ ถ้าไปเดทกันเรื่อยๆ ถ้าอยู่ด้วยกันกับอัลไปก็คงรักกัน คงมีวันที่ใจเต้นเวลาอยู่กับอัลได้ แต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่เธอก็ไม่สามารถใจเต้นเวลาอยู่กับอัลได้อย่างที่เคยใจเต้นกับพระเอก มีแต่พระเอกเท่านั้นที่ทำให้ตัวเธอรู้สึกใจเต้นแบบนี้ได้
- โดยระหว่างที่พูดอยู่นั้น คนน้องก็ค่อยๆ สอดมือตัวเองเข้าไปถอดเสื้อของพระเอกออกอย่างช้าๆ
- พระเอกได้แต่นิ่งเงียบตอบไม่ออก คนน้องได้ทีก็ถามกลับว่าพระเอกเองตอนโดนจูบเมื่อกี้ก็ใจเต้นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ว่าจบก็โน้มตัวลงจูบพระเอกอีกรอบ คราวนี้ไม่ใช่แค่แตะริมฝีปากเฉยๆ แต่สอดลิ้นเข้าไปด้วย
- โดนเข้าขนาดนี้พระเอกก็เริ่มประคองสติตัวเองไม่อยู่ แต่ก็ตัดสินใจใช้ความมีเหตุผลเฮือกสุดท้ายของตัวเอง คว้าตัวคนน้องไว้แล้วพลิกขึ้นเป็นฝ่ายกดคนน้องลงกับเตียง แล้วถามเสียงเข้มว่าทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วรึไง ถ้าคนน้องยังทำเกินกว่านี้ละก็จะถอยหลังกลับไม่ได้แล้วนะ จะต้องแบกรับความรู้สึกผิดหลายต่อหลายเรื่องไปตลอดเลยนะ
- และคำตอบของคนน้องก็คือ "ถ้าเรื่องถอยหลังกลับไม่ได้ละก็ ตั้งแต่คืนแรกที่เราพบกัน (หมายถึงคืนที่มีอะไรกันครั้งแรก) พวกเราก็ถอยหลังกลับไม่ได้อยู่แล้วนี่"
- ว่าจบก็ยกแขนขึ้นโอบรอบคอของพระเอก แล้วออกแรงโน้มลงมาจูบกันอีกรอบ
- งวดนี้พระเอกเลยพ่ายแพ้ต่อความเย้ายวนโดยสิ้นเชิง ยื่นมือขยับไปจะขยำหน้าอกคนน้อง
- แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากกว่านั้น ก็มีเสียงกระจกหน้าต่างแตกเพล้งดังลั่น
- พระเอกกับคนน้องได้ยินเสียงก็ตกใจจนสะดุ้ง รีบผละออกจากกัน แล้วแต่งตัวออกไปดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่าเป็นกิ่งไม้กิ่งใหญ่โดนพายุพัดมากระแทกกระจกหน้าต่างแตก เลยต้องช่วยกันเก็บกวาดช่วยกันซ่อมหน้าต่างแบบพอแก้ขัดไปก่อน
- หลังเก็บเศษกระจกกับซ่อมหน้าต่างเสร็จ พระเอกก็บอกคนน้องว่าที่เรากำลังจะทำกันเมื่อกี้น่ะ ตอนนี้ให้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ว่าจบก็ไล่คนน้องกลับไปนอนห้องตัวเองเหมือนเดิม ตัวเขาก็จะกลับไปนอนห้องตัวเองเหมือนกัน คนน้องได้ยินดังนั้นก็เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง
- เช้าวันรุ่งขึ้น คนน้องกับพระเอกลุกขึ้นทำอาหารเช้ากินกันคุยกันเป็นปกติ มีแต่กิริยาหน้าแดงขณะแอบมองหน้ากันเป็นพักๆ เท่านั้นที่บ่งบอกว่าต่างฝ่ายต่างยังอารมณ์ค้างจากเรื่องเมื่อคืนอยู่
- กำลังกินข้าวเช้ากันเพลินๆ อัลก็ไลน์เข้ามาถามว่าพายุเข้าเมื่อคืนคนน้องเป็นอะไรรึเปล่า คนน้องก็ไลน์ตอบไปว่าไม่เป็นไร แค่เมื่อคืนกระจกหน้าต่างแตกนิดหน่อยเท่านั้น
- ปรากฏว่าไลน์ไปไม่ถึง 5 นาทีก็มีเสียงกดออดหน้าบ้าน พระเอกกับคนน้องออกไปเปิดรับ ก็ปรากฏว่าเป็นอัลยืนหอบแฮ่กๆ เหมือนเพิ่งวิ่งมา สีหน้าฉายแววกังวลอย่างไม่ปิดบัง เห็นหน้าคนน้องปุ๊บก็แล่นเข้าไปจับมือจับไม้ ถามอย่างเป็นห่วงว่าเป็นอะไรรึเปล่าจนทั้งพระเอกทั้งคนน้องวางสีหน้าไม่ถูกไปเลย
- คุยไปคุยมาก็บอกเรื่องพ่อแม่ไม่อยู่บ้านกับอัลไปด้วย อัลได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีด นิ่งคิดอยู่พักนึงก็ยกมือขออยู่ค้างที่บ้านพระเอกด้วย
- พระเอกก็ตกใจ แต่ไม่รู้จะยกเหตุผลอะไรมาห้ามอัล ก็เลยต้องยอมแบบเสียไม่ได้
- กินข้าวเสร็จ คนน้องก็ออกไปข้างนอกเพราะต้องไปทำงานที่ร้านพ่อจนค่ำ อัลเลยต้องอยู่เล่นกับพระเอกที่บ้านฆ่าเวลารอคนน้องกลับบ้านไปตามระเบียบ
- เล่นกันเสร็จก็ถึงเวลาอาบน้ำ ทั้งสองคนก็เข้าไปอาบน้ำแช่น้ำร้อนด้วยกัน (มีมุกฮาระหว่างเล่นในห้องน้ำกันอีกนิดหน่อย)
- เล่นกันเสร็จ อยู่ๆ อัลก็ออกปากขอพระเอกดื้อๆ ว่า "คืนนี้ช่วยหาโอกาสให้อยู่กับคนน้องตามลำพัง 2 คนได้มั้ย?"
งานนี้ทีมคนน้องคงแอบเสียดายไปตามๆ กันเลยแฮะ ที่ไม่มียกสองต่อตอนนี้ (ถึงในอนาคตจะยังมีโอกาสอีกเยอะก็เถอะ)
ว่าแต่สรุปว่า 3 วันอันตรายนี้มีก.ข.ค.จริงๆ ด้วยแฮะ บักอัลเองคงสัมผัสได้ถึงอันตรายถ้าปล่อยให้คนน้องกับพระเอกอยู่ด้วยกันตามลำพังสินะ ถึงขออยู่ค้างบ้านด้วยคนแบบนี้
รอดูตอนหน้าว่าอัลอยู่กับคนน้องสองคนแล้วจะคุยอะไรกันโลดแฮะ