สวัสดีค่ะ ขอท้าวความก่อนน้าาา
เรากับแฟนคบกันมาเดือนกว่าๆแล้ว ซึ่งเราคิดว่าคนเนี่ยะแหละพ่อของลูกเรารักเขามากก แคร์มากเหมือนกัน
แต่นิสัยเสียของเราคือชอบบอกเลิกแฟนค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะบอกเลิกตลอด เป็นโรคจิตค่ะยอมรับทุกข้อกล่าวหา5555 แต่ก็ไม่ได้เลิกกันเราปากเสียเอง แล้วเขาก็รั้งเราด้วยวว่าอย่าไป อยู่ด้วยกันก่อน เรารู้สึกผิดมากที่ใช้อารมณ์มาตัดสินเรื่องชีวิตคู่ของเรา
แต่แฟนเราแรกๆก็เยอะเหมือนกัน คุยเยอะ ติดเพื่อนจนลืมไปว่ามีแฟน บางทีคุยกันสักพักแล้วก็หายไปเลยทั้งวัน แต่เราก็มานั่งคุยกันว่าเออแกทำแบบนี้เค้าก็ไม่ชอบนะ เราก็มานั่งปรับทัศนคติกัน เขาก็ดีขึ้น แรกๆยอมรับเลยค่ะว่าเค้าเหมือนคบเราเล่นๆ แต่หลังๆมาเค้าใส่ใจเค้าดี แต่เราก็ระแวงเรื่องคุยกับผู้หญิงอยู่ดี
เค้ารู้ว่าเราต้องไปเรียนต่อต่างจังหวัดตั้งแต่เริ่มคบแล้วค่ะ แต่เค้าพยายามไม่พูดถึงมันเขาบอกว่าจะพูดให้เครียดทำไมม แล้วเราก็เอาเรื่องพวกนี้ไปบอกเลิกเค้าอีกรอบค่ะ เค้าโมโหมาก เค้าบอกว่าทำไมต้องเลิกด้วยว่ะ เดี๋ยวก็ไปหาก็ได้ป่ะ ให้ได้งานก่อนแล้วก็ซื้อโทรศัพท์ใหม่วีดีโอคอลก็ได้ป่ะ
ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากที่บอกเลิกอีกแล้ววว มันเป็นอารมชั่ววูบค่ะ
แล้วครั้งนี้เราไปปฐมนิเทศมหาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ
เราทะเลาะกันหนักมาก เราบอกเลิกเขาอีกแล้ว... แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกัน เขาบอกเราว่าอย่าระแวงดิ เชื่อใจกันหน่อย เราก็รู้สึกผิดหนักกว่าเดิม
ผ่านไปได้ 5วันเราก็ยังอยู่ที่มหาัยอยู่ค่ะ เราคุยกันช่วงเที่ยงคืน เราก็คุยกันเล่นๆแบบคู่ทั่วๆไป สักพักเราบอกเขาว่า
เรา : เนี่ย แกเป็นแฟนคนแรกนะที่เค้าพาเข้าบ้าน พ่อเค้าแสกนหน้าแกไว้เรียบร้อยแล้วว ถ้าแกทำเค้าเสียใจแกตายยยแน่
แฟนเรา : 555555 อะไรที่เวลาแกชอบบอกเลิกเค้าหล่ะๆๆเดะจะบอกพ่อแกบ้างง
เรา : มันเป็นอารมที่แบบบอกไม่ได้เว้ยย แต่ก็รักเหมือนเดิมอ้ะทำไมมม
แฟนเรา : ตอนนี้เค้าก็เป็นแต่ไม่รู้จะบอกยังไง....
(เราเนี่ยหน้าชาเลย แบบเห้ยไม่ใช่ทนเราไม่ได้แล้วหรอ ไม่ใช่จะบอกเลิกใช่มั้ย)
เรา : เป็นไรไหนบอกเค้ามา
แฟนเรา : เค้าแค่อยากรอแกเรียนจบก่อนแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกัน แต่แกอะจะรอหรือเปล่า
เรา : รอดิ้ ก็บอกแล้วไม่อยากหาแฟนใหม่
แฟนเรา : เอาแบบนี้มั้ยลดสถานะเป็นคนคนคุยเหมือนเดิมจนกว่าแกจะเรียนจบแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกัน
ภาพตัดเลยค่ะ เราช็อคแต่เราก็ใจดีสู้เสือ
(เราน้ำตาไหลเลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เราเลยถามเขาไปเลยว่า แกมีคนคุยใหม่หรอ เขาให้คำตอบมาว่า ไม่มีแต่แค่ถ้ายังเป็นสถานะแฟนกันอยู่เขาทำใจไม่ได้ที่ต้องห่างกัน เพราะเราทั้งสองต่างติดแฟนมาก อันนี้เราเข้าใจนะค่ะแต่เราต่างคนก็ยังรักกันอยู่เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องลดสถานะ เราถามเขา เขาบอกว่าเถอะน้าแก ยังไงเรา็ต้องกลับบ้านไปอยู่แล้ว ไม่ไดอยู่ที่นู้นยันเรียนจบถูกมั้ย?)
หลังจากนั้น เราก็คุยกันเหมือนเดิม เราเลยถามไปว่า
เรา : แกเค้าทำตัวในสถานะคนคุยไม่ถูกหวะ คนเป็นแฟนที่ไหนเค้าลดสถานะมาเป็นคนคุยกัน เค้าทำตัวไม่ถูกจริงๆ
แฟนเรา : ก้ทำตัวเหมือนเดิมปกติดิ
เรา : ถ้าให้ทำตัวปกติก็ยังคิดดิว่าแกคือแฟนเค้า ถ้าเค้าบ่นแก ด่าแกจะเป็นไรมั้ยเนี่ย
แฟนเรา : ไม่เป็นไรรร
แล้วเราก็เดินทางกลับกทม
............................................
จนมาถึงตอนนี้เราเป็นคนคุยกันมา5วันแล้ว ความรู้สึกของเรา เค้าก็ยังคือแฟนเราเหมือนเดิม เรามาเจอกัน มาคุยกันก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
เรามีความสุขมากเค้าก็คงคิดแบบนั้นกับเรา แต่เราแค่อยากรู้ว่าทำต้องลดสถานะด้วย ถ้าเรารักกันจริงมันก็ไม่เลิกกันเพราะระยะทางหรอกถูกมั้ย
ใครมีความคิดเห็นอื่นมั้งค่ะ ทำไมเค้าาต้องขอลดสถานะ ในความรู้สึกของเรา เค้าคงคิดว่าถ้าอยู่ในสถานะคนคุยคงบอกเลิกไม่ได้ แล้วอยู่แบบนี้ก็มีความสุขกันทั้งสองที่ไม่ต้องทรมานเวลาอยู่ไกลกันมาก ถ้ากลับมากทม ก็ไปหากัน ประมาณนี้
แล้ววันศุกร์นี้เราต้องไปหอแล้ว เวลาที่เราอยู่ด้วยกันน้อยลงไปเรื่อยๆๆๆ เราอยากรู้ความรู้สึกผู้ชายที่ต้องห่างคนรักค่ะ เราควรทำยังไงดีที่จะรักษาเค้าให้ได้ภายในระยะเวลา 4ปี ที่ต้องเรียน
ปล.อาจจะตั้งกระทู้งงๆน้าาาา เรียบเรียงคำพูดไม่ไหวแล้ว เค้าเสียใจ TT
ต้องไปเรียนต่อตจว เรากับแฟน ลดสถานะให้เป็นคนคุยกันเหมือนเดิม...
เรากับแฟนคบกันมาเดือนกว่าๆแล้ว ซึ่งเราคิดว่าคนเนี่ยะแหละพ่อของลูกเรารักเขามากก แคร์มากเหมือนกัน
แต่นิสัยเสียของเราคือชอบบอกเลิกแฟนค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะบอกเลิกตลอด เป็นโรคจิตค่ะยอมรับทุกข้อกล่าวหา5555 แต่ก็ไม่ได้เลิกกันเราปากเสียเอง แล้วเขาก็รั้งเราด้วยวว่าอย่าไป อยู่ด้วยกันก่อน เรารู้สึกผิดมากที่ใช้อารมณ์มาตัดสินเรื่องชีวิตคู่ของเรา
แต่แฟนเราแรกๆก็เยอะเหมือนกัน คุยเยอะ ติดเพื่อนจนลืมไปว่ามีแฟน บางทีคุยกันสักพักแล้วก็หายไปเลยทั้งวัน แต่เราก็มานั่งคุยกันว่าเออแกทำแบบนี้เค้าก็ไม่ชอบนะ เราก็มานั่งปรับทัศนคติกัน เขาก็ดีขึ้น แรกๆยอมรับเลยค่ะว่าเค้าเหมือนคบเราเล่นๆ แต่หลังๆมาเค้าใส่ใจเค้าดี แต่เราก็ระแวงเรื่องคุยกับผู้หญิงอยู่ดี
เค้ารู้ว่าเราต้องไปเรียนต่อต่างจังหวัดตั้งแต่เริ่มคบแล้วค่ะ แต่เค้าพยายามไม่พูดถึงมันเขาบอกว่าจะพูดให้เครียดทำไมม แล้วเราก็เอาเรื่องพวกนี้ไปบอกเลิกเค้าอีกรอบค่ะ เค้าโมโหมาก เค้าบอกว่าทำไมต้องเลิกด้วยว่ะ เดี๋ยวก็ไปหาก็ได้ป่ะ ให้ได้งานก่อนแล้วก็ซื้อโทรศัพท์ใหม่วีดีโอคอลก็ได้ป่ะ
ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากที่บอกเลิกอีกแล้ววว มันเป็นอารมชั่ววูบค่ะ
แล้วครั้งนี้เราไปปฐมนิเทศมหาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ
เราทะเลาะกันหนักมาก เราบอกเลิกเขาอีกแล้ว... แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกัน เขาบอกเราว่าอย่าระแวงดิ เชื่อใจกันหน่อย เราก็รู้สึกผิดหนักกว่าเดิม
ผ่านไปได้ 5วันเราก็ยังอยู่ที่มหาัยอยู่ค่ะ เราคุยกันช่วงเที่ยงคืน เราก็คุยกันเล่นๆแบบคู่ทั่วๆไป สักพักเราบอกเขาว่า
เรา : เนี่ย แกเป็นแฟนคนแรกนะที่เค้าพาเข้าบ้าน พ่อเค้าแสกนหน้าแกไว้เรียบร้อยแล้วว ถ้าแกทำเค้าเสียใจแกตายยยแน่
แฟนเรา : 555555 อะไรที่เวลาแกชอบบอกเลิกเค้าหล่ะๆๆเดะจะบอกพ่อแกบ้างง
เรา : มันเป็นอารมที่แบบบอกไม่ได้เว้ยย แต่ก็รักเหมือนเดิมอ้ะทำไมมม
แฟนเรา : ตอนนี้เค้าก็เป็นแต่ไม่รู้จะบอกยังไง....
(เราเนี่ยหน้าชาเลย แบบเห้ยไม่ใช่ทนเราไม่ได้แล้วหรอ ไม่ใช่จะบอกเลิกใช่มั้ย)
เรา : เป็นไรไหนบอกเค้ามา
แฟนเรา : เค้าแค่อยากรอแกเรียนจบก่อนแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกัน แต่แกอะจะรอหรือเปล่า
เรา : รอดิ้ ก็บอกแล้วไม่อยากหาแฟนใหม่
แฟนเรา : เอาแบบนี้มั้ยลดสถานะเป็นคนคนคุยเหมือนเดิมจนกว่าแกจะเรียนจบแล้วค่อยมาอยู่ด้วยกัน
ภาพตัดเลยค่ะ เราช็อคแต่เราก็ใจดีสู้เสือ
(เราน้ำตาไหลเลยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เราเลยถามเขาไปเลยว่า แกมีคนคุยใหม่หรอ เขาให้คำตอบมาว่า ไม่มีแต่แค่ถ้ายังเป็นสถานะแฟนกันอยู่เขาทำใจไม่ได้ที่ต้องห่างกัน เพราะเราทั้งสองต่างติดแฟนมาก อันนี้เราเข้าใจนะค่ะแต่เราต่างคนก็ยังรักกันอยู่เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องลดสถานะ เราถามเขา เขาบอกว่าเถอะน้าแก ยังไงเรา็ต้องกลับบ้านไปอยู่แล้ว ไม่ไดอยู่ที่นู้นยันเรียนจบถูกมั้ย?)
หลังจากนั้น เราก็คุยกันเหมือนเดิม เราเลยถามไปว่า
เรา : แกเค้าทำตัวในสถานะคนคุยไม่ถูกหวะ คนเป็นแฟนที่ไหนเค้าลดสถานะมาเป็นคนคุยกัน เค้าทำตัวไม่ถูกจริงๆ
แฟนเรา : ก้ทำตัวเหมือนเดิมปกติดิ
เรา : ถ้าให้ทำตัวปกติก็ยังคิดดิว่าแกคือแฟนเค้า ถ้าเค้าบ่นแก ด่าแกจะเป็นไรมั้ยเนี่ย
แฟนเรา : ไม่เป็นไรรร
แล้วเราก็เดินทางกลับกทม
............................................
จนมาถึงตอนนี้เราเป็นคนคุยกันมา5วันแล้ว ความรู้สึกของเรา เค้าก็ยังคือแฟนเราเหมือนเดิม เรามาเจอกัน มาคุยกันก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
เรามีความสุขมากเค้าก็คงคิดแบบนั้นกับเรา แต่เราแค่อยากรู้ว่าทำต้องลดสถานะด้วย ถ้าเรารักกันจริงมันก็ไม่เลิกกันเพราะระยะทางหรอกถูกมั้ย
ใครมีความคิดเห็นอื่นมั้งค่ะ ทำไมเค้าาต้องขอลดสถานะ ในความรู้สึกของเรา เค้าคงคิดว่าถ้าอยู่ในสถานะคนคุยคงบอกเลิกไม่ได้ แล้วอยู่แบบนี้ก็มีความสุขกันทั้งสองที่ไม่ต้องทรมานเวลาอยู่ไกลกันมาก ถ้ากลับมากทม ก็ไปหากัน ประมาณนี้
แล้ววันศุกร์นี้เราต้องไปหอแล้ว เวลาที่เราอยู่ด้วยกันน้อยลงไปเรื่อยๆๆๆ เราอยากรู้ความรู้สึกผู้ชายที่ต้องห่างคนรักค่ะ เราควรทำยังไงดีที่จะรักษาเค้าให้ได้ภายในระยะเวลา 4ปี ที่ต้องเรียน
ปล.อาจจะตั้งกระทู้งงๆน้าาาา เรียบเรียงคำพูดไม่ไหวแล้ว เค้าเสียใจ TT