เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ จังหวัดกาญจนบุรี พ.ศ.2548
ตอนเข้าปี 3 พวกเราจะได้ไปทัศนศึกษาที่จังหวัดกาญจนบุรี ตามหลักเราจะได้พักที่รีสอร์ทเดิมเหมือนรุ่นก่อนๆ แต่ปีนี้ต้องเปลี่ยนสถานที่พักไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ที่รีสอร์ทปีนี้ ก็จัดว่าไม่เลว เป็นที่พักสวยที่ติดแม่น้ำ บรรยากาศดี ร่มรื่น รองรับคณะได้หลายคน รุ่นเราไปตั้ง 5 บัสแน่ะ หลังจากที่ทัวร์ ทัศนศึกษาทั้งวันแล้ว เย็นๆ ก็ได้เข้าที่พัก อาจารย์แจกกุญแจ แล้วจัดนอนห้องละ 3-5 คน เย็นก็นัดเวลามาทานอาหารบุฟเฟ่ต์พร้อมๆ กัน แต่พวกเราอาจจะกินเยอะ อาหารไม่พอ พวกมาทีหลังจึงยังไม่ได้กิน อาจารย์เลยสั่งเพิ่ม แต่เหมือนวัตถุดิบที่เตรียมไว้จะหมด ทำได้ก็เพียงบางอย่าง แล้วใช้เวลานานกว่าอาหารจะมา ก็เลยมีการเร่งๆ กันนิดหน่อย แต่ดูเหมือนพวกพนักงานในครัว กับเด็กเสริฟ (ประเทศเพื่อนบ้าน) จะไม่ค่อยพอใจเท่าไร แล้วคุยกัน ลักษณะบ่นๆ เป็นภาษาของพวกเขา จากนั้นผมสังเกตุเห็นชายชกรรค์ 3-4 คน เดินหลบๆ เลาะ อยู่หลังแนวพุ่มไม้ ข้างรีสอร์ท ลงไปทางแม่น้ำ จังหวะที่หันไปมองนั้น เหมือนเขาจะจ้องพวกเราแบบสายตาเขม็ง แล้วพึมพำๆ อะไรไม่รู้ ซึ่งในตอนนั้นก็กำลังพลบค่ำด้วย
หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็ไปทำกิจกรรมรอบกองไฟกันที่ลานกลางแจ้ง กำหนดเลิกคือสี่ทุ่ม แต่เสร็จจริงๆ คือห้าทุ่มครึ่ง แม้ว่าเราจะจ่ายตังเพิ่ม แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ผมเข้าใจว่าเขาก็คงอยากพักผ่อนกันทุกคนนั่นแหละครับ อันนี้ไม่ขอออกความเห็นละกัน แต่หลังจากที่แยกย้ายกันไปนอน ไม่ทันได้ถึงครึ่งชั่วโมง ผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตกใจร้อง "ว้าย" มาจากห้องริม เลยวิ่งออกไปดู ห้องนั้นอยู่ริมสุดเป็นห้องของอาจารย์ผู้หญิง ในตอนนั้นมีพวกอาจารย์และเพื่อนๆ ไปดูตรงนั้นไม่กี่คน "อาจารย์มีอะไรครับ" อาจารย์ผู้ชายถาม แล้วอาจารย์ผู้หญิงก็เล่าให้ฟังว่า ตอนเข้าไป เห็นบนเตียงนอนมีก้อนหิน วางเรียงกันเป็นวงกลมอยู่ เข้าไปที่ห้องน้ำ เห็นเหมือนรอยคนเข้ามา เพราะม่านไม่ได้ปิดไว้ แต่สงสัยหินเลยโทรไปหาเพื่อนดู เพื่อนบอกให้ลองเปิดดูใต้ฟูก ก็เลยเห็นว่า มีตะปู วางอยู่กลางเตียง 3 ดอก และมีเส้นผมยาวๆ มัดเป็นบ่วงวงกลม 2 วง อยู่ตรงกับหมอน เพื่อนอาจารย์บอกว่าไม่ต้องกลัวอะไร คนทำเขาอาจจะแค่ขู่เฉยๆ ให้เอาของพวกนั้น ไปฉี่ใส่ แล้วทิ้งไป ตอนนอนก็ให้สวดมนต์ ไหว้เจ้าที่เจ้าทางปกติ คืนนั้นผ่านไปไม่มีอะไรต่อ
วันต่อมา หลังอาหารเช้า มีเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เอาจักรยานที่รีสอร์ทมาถีบเล่น จักรยานสามล้อเก่าๆ นั้น เหมือนเขาจะตั้งโชว์ไว้ให้ถ่ายรูปมากกว่า แต่พอถามคนสวนว่า ขี่ได้ไหม เขาก็ไม่ตอบอะไร หลังจากเช็คเอ้า พวกเราต้องทัศนศึกษาต่ออีกครึ่งวัน พอจะเข้าชมปราสาทเมืองสิงห์ เราต้องรอบัส 3 นานพอสมควร เห็นเขาโทรหากันบอกว่า รถเสีย กำลังแก้ไขอยู่ พวกเราก็เดินเล่น นั่งเล่นรอไป สักพักพวกบัส 3 ก็มา จึงเข้าชมปราสาทได้ เสร็จจากตรงนั้นแล้วพักเที่ยง ผมจึงได้คุยกับเพื่อนที่อยู่บัส 3 เขาเล่าให้ฟังว่า มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งไม่สบาย เลยไม่ได้ลงจากรถบัสไป ตอนที่แวะสถานที่ก่อนหน้านี้ พอทุกคนขึ้นรถมา เขาก็ตะโกนพูดๆ อะไรไม่รู้เหมือนคนโดนผีเข้า ได้ยินเหมือนเขาพูดว่า "พวกเมิงลบหลู่กรู ของๆ กรู พวกเมิงห้ามยุ่ง" ในตอนนั้นบัสอื่นออกตัวไปแล้ว ทำให้ช้า กว่าผีจะออก เล่นเอานานเหมือนกัน เพื่อนที่ถูกผีเข้า บอกว่าเห็นผู้หญิงร่างท้วม ไว้ผมเปีย ใส่ชุดสีดำ มาบีบคอเขา ตอนเพื่อนๆ ลงไป จากนั้นผมกลับมาที่บัสตัวเอง เห็นเพื่อนๆ ดูรูปกัน มีรูปหนึ่งที่ถ่ายจักรยาน ที่จักรยานมีรูปผู้หญิงร่างท้วม ผมเปีย ชุดดำ ติดอยู่หน้ารถ พวกเราเดากันว่า คนๆ นั้นคงเป็นคนๆ เดียวกับที่พูดถึงกันนี้แน่นอน แต่ก็ไม่ได้กลับไปถาม ไปตามล่าหาความจริงที่รีสอร์ทนั้นอะไรหรอก เพราะไม่คิดที่จะกลับไปพักที่นั้นอีกเลย...
หญิงชุดดำ กับเรื่องแปลกๆ ที่รีสอร์ท
ตอนเข้าปี 3 พวกเราจะได้ไปทัศนศึกษาที่จังหวัดกาญจนบุรี ตามหลักเราจะได้พักที่รีสอร์ทเดิมเหมือนรุ่นก่อนๆ แต่ปีนี้ต้องเปลี่ยนสถานที่พักไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ที่รีสอร์ทปีนี้ ก็จัดว่าไม่เลว เป็นที่พักสวยที่ติดแม่น้ำ บรรยากาศดี ร่มรื่น รองรับคณะได้หลายคน รุ่นเราไปตั้ง 5 บัสแน่ะ หลังจากที่ทัวร์ ทัศนศึกษาทั้งวันแล้ว เย็นๆ ก็ได้เข้าที่พัก อาจารย์แจกกุญแจ แล้วจัดนอนห้องละ 3-5 คน เย็นก็นัดเวลามาทานอาหารบุฟเฟ่ต์พร้อมๆ กัน แต่พวกเราอาจจะกินเยอะ อาหารไม่พอ พวกมาทีหลังจึงยังไม่ได้กิน อาจารย์เลยสั่งเพิ่ม แต่เหมือนวัตถุดิบที่เตรียมไว้จะหมด ทำได้ก็เพียงบางอย่าง แล้วใช้เวลานานกว่าอาหารจะมา ก็เลยมีการเร่งๆ กันนิดหน่อย แต่ดูเหมือนพวกพนักงานในครัว กับเด็กเสริฟ (ประเทศเพื่อนบ้าน) จะไม่ค่อยพอใจเท่าไร แล้วคุยกัน ลักษณะบ่นๆ เป็นภาษาของพวกเขา จากนั้นผมสังเกตุเห็นชายชกรรค์ 3-4 คน เดินหลบๆ เลาะ อยู่หลังแนวพุ่มไม้ ข้างรีสอร์ท ลงไปทางแม่น้ำ จังหวะที่หันไปมองนั้น เหมือนเขาจะจ้องพวกเราแบบสายตาเขม็ง แล้วพึมพำๆ อะไรไม่รู้ ซึ่งในตอนนั้นก็กำลังพลบค่ำด้วย
หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็ไปทำกิจกรรมรอบกองไฟกันที่ลานกลางแจ้ง กำหนดเลิกคือสี่ทุ่ม แต่เสร็จจริงๆ คือห้าทุ่มครึ่ง แม้ว่าเราจะจ่ายตังเพิ่ม แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ผมเข้าใจว่าเขาก็คงอยากพักผ่อนกันทุกคนนั่นแหละครับ อันนี้ไม่ขอออกความเห็นละกัน แต่หลังจากที่แยกย้ายกันไปนอน ไม่ทันได้ถึงครึ่งชั่วโมง ผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตกใจร้อง "ว้าย" มาจากห้องริม เลยวิ่งออกไปดู ห้องนั้นอยู่ริมสุดเป็นห้องของอาจารย์ผู้หญิง ในตอนนั้นมีพวกอาจารย์และเพื่อนๆ ไปดูตรงนั้นไม่กี่คน "อาจารย์มีอะไรครับ" อาจารย์ผู้ชายถาม แล้วอาจารย์ผู้หญิงก็เล่าให้ฟังว่า ตอนเข้าไป เห็นบนเตียงนอนมีก้อนหิน วางเรียงกันเป็นวงกลมอยู่ เข้าไปที่ห้องน้ำ เห็นเหมือนรอยคนเข้ามา เพราะม่านไม่ได้ปิดไว้ แต่สงสัยหินเลยโทรไปหาเพื่อนดู เพื่อนบอกให้ลองเปิดดูใต้ฟูก ก็เลยเห็นว่า มีตะปู วางอยู่กลางเตียง 3 ดอก และมีเส้นผมยาวๆ มัดเป็นบ่วงวงกลม 2 วง อยู่ตรงกับหมอน เพื่อนอาจารย์บอกว่าไม่ต้องกลัวอะไร คนทำเขาอาจจะแค่ขู่เฉยๆ ให้เอาของพวกนั้น ไปฉี่ใส่ แล้วทิ้งไป ตอนนอนก็ให้สวดมนต์ ไหว้เจ้าที่เจ้าทางปกติ คืนนั้นผ่านไปไม่มีอะไรต่อ
วันต่อมา หลังอาหารเช้า มีเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เอาจักรยานที่รีสอร์ทมาถีบเล่น จักรยานสามล้อเก่าๆ นั้น เหมือนเขาจะตั้งโชว์ไว้ให้ถ่ายรูปมากกว่า แต่พอถามคนสวนว่า ขี่ได้ไหม เขาก็ไม่ตอบอะไร หลังจากเช็คเอ้า พวกเราต้องทัศนศึกษาต่ออีกครึ่งวัน พอจะเข้าชมปราสาทเมืองสิงห์ เราต้องรอบัส 3 นานพอสมควร เห็นเขาโทรหากันบอกว่า รถเสีย กำลังแก้ไขอยู่ พวกเราก็เดินเล่น นั่งเล่นรอไป สักพักพวกบัส 3 ก็มา จึงเข้าชมปราสาทได้ เสร็จจากตรงนั้นแล้วพักเที่ยง ผมจึงได้คุยกับเพื่อนที่อยู่บัส 3 เขาเล่าให้ฟังว่า มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งไม่สบาย เลยไม่ได้ลงจากรถบัสไป ตอนที่แวะสถานที่ก่อนหน้านี้ พอทุกคนขึ้นรถมา เขาก็ตะโกนพูดๆ อะไรไม่รู้เหมือนคนโดนผีเข้า ได้ยินเหมือนเขาพูดว่า "พวกเมิงลบหลู่กรู ของๆ กรู พวกเมิงห้ามยุ่ง" ในตอนนั้นบัสอื่นออกตัวไปแล้ว ทำให้ช้า กว่าผีจะออก เล่นเอานานเหมือนกัน เพื่อนที่ถูกผีเข้า บอกว่าเห็นผู้หญิงร่างท้วม ไว้ผมเปีย ใส่ชุดสีดำ มาบีบคอเขา ตอนเพื่อนๆ ลงไป จากนั้นผมกลับมาที่บัสตัวเอง เห็นเพื่อนๆ ดูรูปกัน มีรูปหนึ่งที่ถ่ายจักรยาน ที่จักรยานมีรูปผู้หญิงร่างท้วม ผมเปีย ชุดดำ ติดอยู่หน้ารถ พวกเราเดากันว่า คนๆ นั้นคงเป็นคนๆ เดียวกับที่พูดถึงกันนี้แน่นอน แต่ก็ไม่ได้กลับไปถาม ไปตามล่าหาความจริงที่รีสอร์ทนั้นอะไรหรอก เพราะไม่คิดที่จะกลับไปพักที่นั้นอีกเลย...