มาเล่าเรื่องของผมกับไอ้อาร์มต่อจากเมื่อวานครับ
http://pantip.com/topic/31231557
----------------------------------------------------------
"ไอ้อาร์ม สมุดการบ้านเลขกรูอยู่ไหน" พรุ่งนี้ต้องส่งอาจารย์แล้ว แต่ไม่รู้สมุดการบ้านผมหายไปไหน
"จะไปรู้เมิงเหรอไอ้สัส วางไว้ไหนล่ะ" อ๊ะ...ไอ้นี่ปากแข็ง เมิงจะเอาคืนที่กรูเอาไดอารี่เมิงไปซ่อนอ่ะดิ ผมว่ามันรู้นะว่าผมแกล้งมัน...แต่มันไม่พูด
"เชี่ยเมิงเอาคืนมาเลย อาจารย์ให้ส่งพรุ่งนี้แล้วนะเว่ย"
"กรูไม่ได้เอาไป เมิงจะมาอะไรเนี่ย" ไอ้อาร์มตอบหน้าตาเฉย แต่ตอนนี้ผมเริ่มโมโหล่ะ พูดดีด้วยก็แล้วแต่มันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังนั่งอ่านหนังสือต่อ ผมเดินเข้าไปหามัน แล้วก็ถามมันอีกรอบว่า "เมิงจะคืนหรือไม่คืน !!!"
"กรูไม่ได้เอาไปโว่ย !!!" ไอ้อาร์มหันมาตอบเสียงแข็ง
ผมกระชากคอเสื้อมันให้ลุกขึ้น แล้วก็เงื้อหมัดต่อยหน้ามันไปอย่างแรงทีนึง จนมันล้มไปบนที่นอน นาทีนั้นผมโมโหมาก หายใจแรงมาก จำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโกรธใครขนาดนั้นมาก่อน "เมิงจะคืนหรือไม่คืน !!!" ผมถามมันช้าๆ ชัดๆ อีกรอบ
แต่คราวนี้มันไม่ตอบ ต่างคนต่างอารมณ์ขึ้น มันลุกขึ้นมามองหน้าผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว แมร่งจัดมาให้หนึ่งหมัดจนลงไปกองกับพื้น ผมรีบลุกขึ้นมาแล้วก็พุ่งเข้าไปหามันทันที มีแรงเท่าไหร่ใส่หมัดไม่ยั้ง สกรัมกันอยู่พักใหญ่ จนเริ่มสะบักสะบอมกันทั้งคู่
ภาพสุดท้ายคือผมนอนอยู่บนพื้นโดยมีไอ้อาร์มนั่งคร่อมอยู่ มือซ้ายมันดึงคอเสื้อผม ส่วนมือขวามันกำหมัดค้างไว้ แล้วมันก็บอกผมว่า "กรูไม่ได้เอาการบ้านไปโว่ย !!!!!" พร้อมกับปล่อยหมัดสุดท้ายของมันมาบนหน้าผมอย่างแรง ถามว่าเจ็บมั้ย...โคตรเจ็บอ่ะ ตอนนั้นโกรธแมร่งมากกว่า
ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมกับไอ้อาร์มไม่เคยทะเลาะกันแรงขนาดนี้มาก่อน ยิ่งต่อยกันยิ่งไม่เคยเลย แต่วันนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ผมหมดความอดทนไปดื้อๆ ซะอย่างนั้น
คืนนั้นไอ้อาร์มไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง ผมก็ไม่ได้สนใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นมันถึงมาแต่งตัวออกไปเรียน แต่ไม่เจอผมหรอก เพราะผมลงไปห้องเพรบตั้งแต่เช้า ไม่อยากเจอหน้ามัน เช้าวันนั้น ผมกับไอ้อาร์ม ต่างคนต่างไปเรียน จักรยานใคร จักรยานมัน
ปกติที่ห้องเรียนผมสองคนจะนั่งด้วยกัน แต่วันนั้นคนนึงนั่งหน้าห้อง อีกคนนั่งหลังห้อง คงยังไม่ทันมีเพื่อนคนไหนสังเกตเห็นความผิดปกติ แต่มันคงรู้กันในอีกไม่ช้า...ผมคิดในใจ
"เฮ้ยไอ้เคน กรูส่งการบ้านเลขให้เมิงแล้วนะเว่ย" ไอ้เอเดินมาบอกผมที่โต๊ะเรียน
"หืม...อะไรนะ การบ้านกรู ?!? ไปอยู่ที่เมิงได้งัย ?!?"
"ก็กรูเอาไปลอกเมื่อวาน เด็กห้องเมิงไม่ได้บอกเหรอ กรูไปหาเมิงที่คณะ แต่เมิงอาบน้ำอยู่ กรูเลยหยิบมาเลย แล้วก็บอกเด็กห้องให้บอกเมิงด้วย"
"ไอ้สัส !!! มันไม่ได้บอก กรูก็หาเข้าไปดิ การบ้านแมร่งหายไปไหนวะ" ผมทำหน้าเซ็ง "แล้วเมิงลอกกรูอ่ะ คิดว่ากรูทำถูกเหรอ แมร่งถ้าเกิดผิดเหมือนกัน โดนอาจารย์ด่าแน่เมิง"
"เออน่า...กรูรู้เมิงเก่ง" ไอ้เอตอบผ่านๆ ให้เสร็จๆ มีการบ้านส่งก็พอ อาจารย์มาพอดี ไอ้เอเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะ
วันนั้นอาจารย์สอนอะไรไปบ้าง ผมไม่ได้ฟังเลยจนหมดคาบ ในสมองคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผมทำอะไรลงไป ไอ้อาร์มมันบอกแล้วว่ามันไม่รู้เรื่อง แล้วตอนนี้จะทำยังไง มันคงโกรธผมมาก อยู่ดีๆ ก็ไปต่อยมัน โดยที่มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่ วันนั้นทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยซักวิชา
(Y) ถ้าเป็นไปได้...ขอกรูตายก่อนเมิงได้ป่าววะ (เรื่องเล่าจากชีวิตจริง) - มาเล่าต่อครับ
http://pantip.com/topic/31231557
----------------------------------------------------------
"ไอ้อาร์ม สมุดการบ้านเลขกรูอยู่ไหน" พรุ่งนี้ต้องส่งอาจารย์แล้ว แต่ไม่รู้สมุดการบ้านผมหายไปไหน
"จะไปรู้เมิงเหรอไอ้สัส วางไว้ไหนล่ะ" อ๊ะ...ไอ้นี่ปากแข็ง เมิงจะเอาคืนที่กรูเอาไดอารี่เมิงไปซ่อนอ่ะดิ ผมว่ามันรู้นะว่าผมแกล้งมัน...แต่มันไม่พูด
"เชี่ยเมิงเอาคืนมาเลย อาจารย์ให้ส่งพรุ่งนี้แล้วนะเว่ย"
"กรูไม่ได้เอาไป เมิงจะมาอะไรเนี่ย" ไอ้อาร์มตอบหน้าตาเฉย แต่ตอนนี้ผมเริ่มโมโหล่ะ พูดดีด้วยก็แล้วแต่มันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังนั่งอ่านหนังสือต่อ ผมเดินเข้าไปหามัน แล้วก็ถามมันอีกรอบว่า "เมิงจะคืนหรือไม่คืน !!!"
"กรูไม่ได้เอาไปโว่ย !!!" ไอ้อาร์มหันมาตอบเสียงแข็ง
ผมกระชากคอเสื้อมันให้ลุกขึ้น แล้วก็เงื้อหมัดต่อยหน้ามันไปอย่างแรงทีนึง จนมันล้มไปบนที่นอน นาทีนั้นผมโมโหมาก หายใจแรงมาก จำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโกรธใครขนาดนั้นมาก่อน "เมิงจะคืนหรือไม่คืน !!!" ผมถามมันช้าๆ ชัดๆ อีกรอบ
แต่คราวนี้มันไม่ตอบ ต่างคนต่างอารมณ์ขึ้น มันลุกขึ้นมามองหน้าผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว แมร่งจัดมาให้หนึ่งหมัดจนลงไปกองกับพื้น ผมรีบลุกขึ้นมาแล้วก็พุ่งเข้าไปหามันทันที มีแรงเท่าไหร่ใส่หมัดไม่ยั้ง สกรัมกันอยู่พักใหญ่ จนเริ่มสะบักสะบอมกันทั้งคู่
ภาพสุดท้ายคือผมนอนอยู่บนพื้นโดยมีไอ้อาร์มนั่งคร่อมอยู่ มือซ้ายมันดึงคอเสื้อผม ส่วนมือขวามันกำหมัดค้างไว้ แล้วมันก็บอกผมว่า "กรูไม่ได้เอาการบ้านไปโว่ย !!!!!" พร้อมกับปล่อยหมัดสุดท้ายของมันมาบนหน้าผมอย่างแรง ถามว่าเจ็บมั้ย...โคตรเจ็บอ่ะ ตอนนั้นโกรธแมร่งมากกว่า
ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมกับไอ้อาร์มไม่เคยทะเลาะกันแรงขนาดนี้มาก่อน ยิ่งต่อยกันยิ่งไม่เคยเลย แต่วันนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ผมหมดความอดทนไปดื้อๆ ซะอย่างนั้น
คืนนั้นไอ้อาร์มไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง ผมก็ไม่ได้สนใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นมันถึงมาแต่งตัวออกไปเรียน แต่ไม่เจอผมหรอก เพราะผมลงไปห้องเพรบตั้งแต่เช้า ไม่อยากเจอหน้ามัน เช้าวันนั้น ผมกับไอ้อาร์ม ต่างคนต่างไปเรียน จักรยานใคร จักรยานมัน
ปกติที่ห้องเรียนผมสองคนจะนั่งด้วยกัน แต่วันนั้นคนนึงนั่งหน้าห้อง อีกคนนั่งหลังห้อง คงยังไม่ทันมีเพื่อนคนไหนสังเกตเห็นความผิดปกติ แต่มันคงรู้กันในอีกไม่ช้า...ผมคิดในใจ
"เฮ้ยไอ้เคน กรูส่งการบ้านเลขให้เมิงแล้วนะเว่ย" ไอ้เอเดินมาบอกผมที่โต๊ะเรียน
"หืม...อะไรนะ การบ้านกรู ?!? ไปอยู่ที่เมิงได้งัย ?!?"
"ก็กรูเอาไปลอกเมื่อวาน เด็กห้องเมิงไม่ได้บอกเหรอ กรูไปหาเมิงที่คณะ แต่เมิงอาบน้ำอยู่ กรูเลยหยิบมาเลย แล้วก็บอกเด็กห้องให้บอกเมิงด้วย"
"ไอ้สัส !!! มันไม่ได้บอก กรูก็หาเข้าไปดิ การบ้านแมร่งหายไปไหนวะ" ผมทำหน้าเซ็ง "แล้วเมิงลอกกรูอ่ะ คิดว่ากรูทำถูกเหรอ แมร่งถ้าเกิดผิดเหมือนกัน โดนอาจารย์ด่าแน่เมิง"
"เออน่า...กรูรู้เมิงเก่ง" ไอ้เอตอบผ่านๆ ให้เสร็จๆ มีการบ้านส่งก็พอ อาจารย์มาพอดี ไอ้เอเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะ
วันนั้นอาจารย์สอนอะไรไปบ้าง ผมไม่ได้ฟังเลยจนหมดคาบ ในสมองคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผมทำอะไรลงไป ไอ้อาร์มมันบอกแล้วว่ามันไม่รู้เรื่อง แล้วตอนนี้จะทำยังไง มันคงโกรธผมมาก อยู่ดีๆ ก็ไปต่อยมัน โดยที่มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่ วันนั้นทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยซักวิชา