เข้ามาเพิ่มเติมค่ะ เห็นหลายๆ คนเข้าใจผิดคิดว่าเราบอกให้คุณแม่กินให้เยอะที่สุดตามใจปาก ซึ่งไม่ใช่นะคะ
เราได้เขียนไว้ชัดเจนในย่อหน้าที่สองแล้วว่าการควบคุมอาหารเป็นสิ่งที่ดี จริงๆ ดีมากด้วยค่ะ
แต่ในกรณีนี้เราหมายความถึงคุณแม่ที่ควบคุมอาหารจนเกินงามเพราะกลัวอ้วนค่ะ
ซึ่งหลายๆคนรอบตัวเรามีพฤษติกรรมเครียดกลัวอ้วนจนเกินไประหว่างตั้งครรภ์ค่ะ
เราเองก็ควบคุมอาหารค่ะ ไม่ทานหวานไม่ทานมัน เพราะกรรมพันธุ์เป็นโรคเบาหวานค่ะ
และคุมน้ำหนักให้ขึ้นตามเกณฑ์ ไม่เกินเกณท์ ไม่ต่ำกว่าเกณท์ ตามแพทย์แนะนำ
แล้วก็เลือกทานอาหารที่มีประโยชน์ เพื่อลูกค่ะ ขอชี้แจงไว้ตรงนี้ค่าาาาาาา

________________________

เห็นสื่อบันเทิงชอบเสนอข่าวดาราแนวๆว่า ท้องแล้วยังปุ่นเป๊ะ หลังคลอด 10 วันหุ่นเป๊ะ อะไรทำนองนี้เยอะมาก
กลายเป็นว่ามีคนท้องรอบตัวเราหลายคนท้องแล้วกลัวอ้วน ไม่กล้ากินเยอะ อยากคลอดออกมาแล้วหุ่นเป๊ะ
กลายเป็นค่านิยมไปซะงั้น .... แทนที่จะห่วงลูกกินอะไรเพื่อลูกเยอะๆ กลับกินแบบระวังมากๆ เพราะกลัวหุ่นเสีย

เราไม่ได้พูดว่าไม่ให้ควบคุมอาหารระหว่างตั้งครรภ์นะคะ การควบคุมอาหารระหว่างตั้งครรภ์เป็นเรื่องดีค่ะ
โดยเฉพาะการเลือกอาหารที่มีประโยชน์ให้กับลูกในครรภ์ แต่การที่ซีเรียสเรื่องอาหารมากๆ เพราะกลัวน้ำหนักขึ้น
หรือพอกินแล้วน้ำหนักขึ้นก็มาเครียด เราคิดว่ามันไม่ควรเลยอ่ะ แทนที่จะเลือกอาหารเพราะอยากให้ลูกได้รับสารอาหารดีๆ
กลับกลายเป็นคุมอาหารเพราะตัวคุณแม่กลัวอ้วน .... เห็นแล้วเหนื่อย

ไหนจะข่าวคุณแม่หลังคลอด คลอดไม่กี่วันหุ่นกลับมาเป๊ะ แม่ๆ หลังคลอดก็ห่วงกลัวตัวเองจะหุ่นไม่เป๊ะ
ไม่กล้ากินอะไรเพื่อบำรุงตัวเอง บำรุงน้ำนมหลังคลอดอีก หนักขึ้นไปก็อดอาหารซะเลย กลัวไม่ผอมเหมือนเดิม
ยิ่งบางบ้านคุณพ่อก็เป็นด้วย กลัวเมียอ้วน กลัวเมียไม่กลับมาสวยเหมือนก่อนท้อง กดดันภรรยาอีก

มันเริ่มจะกลายเป็นค่านิยมไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวนี้ใครท้องต้องหุ่นเป๊ะ
เราเองท้องอยุ่ยังโดนแซวเลย "นี่ท้องหรืออ้วนกันแน่"  "ในพุงนี่ไขมันหรือลูก"
แต่เราก็ไม่ได้แคร์อะไรนะ ขำๆ ไปเวลาโดนแซว
แต่แอบห่วงเรื่องการเสนอข่าวแบบนี้จะกลายไปค่านิยมใหม่ในหมู่คนท้องไปซะก่อน

เพื่อนๆ คิดเห็นกันว่ายังไงบ้างคะ? หรือว่าเราแค่คิดมากไปเอง?