คือเรื่องมีอยู่ว่า
ที่โรงเรียนมีการเรียนปรับพื้นฐานค่ะ
เเร้ววันนั้นครูก็จัดกลุ่มให้ทำโครงงานตอนนั้นเรานั่งเก้าอี้หลังชนกับคนคนหนึ่ง เเร้วทำโครงงานนี่ทำ3วันเราก็เเย่งที่นั่งกันค่ะเพราะพื้นที่มันเเคบใครมาก่อนก็ได้ที่นั่งค่ะ ซึ่งเรามาช้าตลอด55+ก็ไม่มีที่นั่งไงคะเราก็เรยรุ้สึกไมชอบคนๆนั้น เเต่ก็บังเออญมาเรยค่ะเราเรียนห้องเดียวกันเขาเลขที่2 เราเลขที่20 ตอนนัเนมีการสอบเลือกห้องค่ะ เราได้ห้อง6เขาได้ห้อง10
จนขึ้นม.ไหม่มีการเปลี่ยนห้องอีกเรายุห้อง5เขาอยุ่ห้อง11 เพราะความบังเอิญมั้งเราเดินสวนทางกับเขา เราก็ไม่รู้นะอยุ่ดีๆทำไมเราถึงไปชอบเขาทั้งที่เมื่อก่อนไม่ชอบเรยเกลียดซะด้วยมั้ง เเร้วเราก็เดินสวนทางกันทุกวัน เริ่มเจอกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
มีอยุ่วันหนึ่งเราเคยเขาวิ่งมาเราเห็นเขามองหน้าเราเราเรยเผลอยิ้มให้ไปไม่คิดว่าเจาจะยิ้มกลับให้เจาเป็นคนนิ่งๆค่อยข้างหยิ่งกับคนที่ไม่รุ้จักเราเคยบอกชอบเขาไปเเร้วค่ะ เขาบอกกลับมาว่า ไม่รุ้ดิ่ เเร้วยิ้มๆก็เดินหนีไป เรายัง งง กับคำตอบที่เขาให้มาคิดว่าเขาคิดยังไงกับเราหรอคะ
จากคนที่เราเกลียด??
ที่โรงเรียนมีการเรียนปรับพื้นฐานค่ะ
เเร้ววันนั้นครูก็จัดกลุ่มให้ทำโครงงานตอนนั้นเรานั่งเก้าอี้หลังชนกับคนคนหนึ่ง เเร้วทำโครงงานนี่ทำ3วันเราก็เเย่งที่นั่งกันค่ะเพราะพื้นที่มันเเคบใครมาก่อนก็ได้ที่นั่งค่ะ ซึ่งเรามาช้าตลอด55+ก็ไม่มีที่นั่งไงคะเราก็เรยรุ้สึกไมชอบคนๆนั้น เเต่ก็บังเออญมาเรยค่ะเราเรียนห้องเดียวกันเขาเลขที่2 เราเลขที่20 ตอนนัเนมีการสอบเลือกห้องค่ะ เราได้ห้อง6เขาได้ห้อง10
จนขึ้นม.ไหม่มีการเปลี่ยนห้องอีกเรายุห้อง5เขาอยุ่ห้อง11 เพราะความบังเอิญมั้งเราเดินสวนทางกับเขา เราก็ไม่รู้นะอยุ่ดีๆทำไมเราถึงไปชอบเขาทั้งที่เมื่อก่อนไม่ชอบเรยเกลียดซะด้วยมั้ง เเร้วเราก็เดินสวนทางกันทุกวัน เริ่มเจอกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
มีอยุ่วันหนึ่งเราเคยเขาวิ่งมาเราเห็นเขามองหน้าเราเราเรยเผลอยิ้มให้ไปไม่คิดว่าเจาจะยิ้มกลับให้เจาเป็นคนนิ่งๆค่อยข้างหยิ่งกับคนที่ไม่รุ้จักเราเคยบอกชอบเขาไปเเร้วค่ะ เขาบอกกลับมาว่า ไม่รุ้ดิ่ เเร้วยิ้มๆก็เดินหนีไป เรายัง งง กับคำตอบที่เขาให้มาคิดว่าเขาคิดยังไงกับเราหรอคะ