พ่อแม่ผมแยกทางกันเพราะพ่อมีผู้หญิงคนใหม่...
พ่อกับแม่เลิกติดต่อกันเมื่อผมอายุ2ขวบ แม่เลี้ยงผมมาคนเดียวตลอดตั้งแต่แม่อายุประมาน21,22 ครับแม่ผมอาจมีผมเร็วไป แต่แม่ผมบอกเสมอว่าแม่มีผมด้วยความเต็มใจ แม่อยากมีผม ไม่ใช่เพราะความผิดพลาดแต่อย่างใด แม่บอกผมว่าก่อนแม่จะมีผมแม่คบกับพ่อมา3ปีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย จนพ่อกับแม่คุยกันเรื่องอนาคตแต่งงานมีลูกและพ่อกับแม่เลือกที่จะมีผม และแม่ก็ดีใจมากตอนที่รู้ว่ามีผม พ่อผมก็ดีใจเหมือนกันแม่บอกแบบนั้น.
แม่เล่าว่าตอนแม่คลอดผมแม่ดีใจมากถึงแม่จะตื่นเต้นนอนแทบไม่หลับบวกกับความกังวลและกลัวมากแต่พอแม่เห็นหน้าผมแม่บอกว่าทุกความกังวลหายไปหมด แม่ผ่าคลอดผมครับแม่บอกเจ็บแผลมากเหมือนกันแต่ต้องขยับตัวบ่อยๆผมตัวเหลืองแม่ต้องเดินถือกระบอกถ่ายเลือดเสียมาให้นมผมทุกวัน เจ็บแผลก็ทนเอาเพื่อให้ผมได้กินนมแม่..ช่วง3เดือนแรกแม่เลี้ยงผมอยู่บ้านยายเพราะให้ยายช่วยเลี้ยงแต่พอ4-5เดือนแม่กลับไปอยู่กับพ่อครับ แม่บอกมีช่วงนึงที่แม่เหนื่อยมากจะอาบน้ำก็ต้องเอาผมเข้าไปด้วยเพราะพ่อไม่ว่าง แม่เคยเอาผมนอนและฝากพ่อไว้เพราะแม่จะไปอาบน้ำพ่อก็ดันฝากย่าไว้อีกต่อนึงซึ่งพอแม่อาบน้ำเสร็จกลับมาแม่เจอผมตื่นนอนซะแล้ว แม่บอกแม่ตกใจมากน้ำตาแทบไหลเพราะแม่เหนื่อยและอยากนอนแล้ว แต่เมื่อผมตื่นแม่ก็ต้องเอาผมนอนอีกครั้งซึ่งตอนแรกแม่ขอให้พ่อช่วยและพ่อตอบตกลง หลังจากพ่อทำธุระเดินกลับเข้าห้องแม่ทวงสัญญากับพ่อที่ว่าจะช่วยเลี้ยงผมแต่พ่อกลับตอบว่า'พ่อไม่ใช่คนทำลูกตื่นย่าต่างหากทำตื่นทำไมพ่อต้องรับผิดชอบ'หลังจากแม่ได้ยินคำนั้นแม่น้ำตาตกเลยครับ แต่แม่บอกว่าแม่ก็ไม่ตอบอะไรกลับพ่อแต่หันมากล่อมผมนอนต่อแม่บอกผมงอแงมากร้องตลอดไม่ยอมนอนแม่ต้องอุ้มเดินกล่อมพ่อก็ยังไม่กลับเข้าห้องแม่เดินกล่อมผมแบบนั้นตั้งแต่4ทุ่มยันตี2ครับแม่บอกว่าแม่เหนื่อยท้อเสียใจจนร้องไห้ไปกล่อมผมไป หลังจากวันนั้แม่โทรหายายให้มารับแม่กลับไปอยู่ด้วยเพราะแม่เหนื่อยและอึดอัด หลังจากวันนั้นแม่ก็จะพาผมไปหาพ่อทุกอาทิตย์เป็นแบบนี้มาตลอดเกือบ2ปีจนก่อนช่วงพ่อจะมีผู้หญิงคนใหม่พ่อมีท่าทีจะกลับมาหาแม่พ่อพูดหวานทำดีเอาใจและใส่แหวนแต่งงานมี่แม่ให้ คุยกันว่าจะมีน้องให้ผมเมื่อพร้อมแต่หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็เปิดตัวแฟนใหม่ แม่ผมช็อกมากมีปัญหากันพักใหญ่จนในที่สุดแม่ตัดสินใจเลี้ยงผมคนเดียวโดยไม่ติดต่อกับฝั่งพ่ออีกเลย..
แม่ทำงานเก็บเงินเลี้ยงผมเองโดยที่พ่อยังส่งเสียให้แม่เดินละหมื่น5พันบาท จนช่วงผมเริ่มเข้าโรงเรียนแม่เลือกโรงเรียนใกล้ที่ทำงานและโรงเรียนที่ดีให้ผมค่าเทอมอยู่ประมาน5หมื่นกลางๆบวกค่าเรียนพิเศษค่าแรกเข้าของใช้ต่างๆแม่หมดไปเหยียดแสน ซึ่งแน่นอนเงินเดือนที่พ่อส่งให้นั้นไม่พอ ใครต่อใครบอกให้แม่โทรหาพ่อให้พ่อช่วยรับผิดชอบเพราะนั่นคือสิ่งที่พ่อควรจะแบ่งเบาและควรจะทำแต่แม่บอกก็ไม่ยอมโทรไม่ใช่แม่หยิ่งหรอกนะครับแต่เพราะแม่เลี้ยงผมมาคนเดียวและแม่ก็อยากจะทำให้รู้ว่าแม่สามารถเลี้ยงผมให้ดีได้ถึงแม้แม่จะลำบากแม่ไม่มีไม่เป็นไรแต่ขอให้ผมมีก็พอ แม้มีความคิดแบงนั้นด้วยอายุเพียง23ปีเท่านั้นแม่อยากเรียนต่อให้จบแต่แม่ก็บอกว่าแม่จะส่งตัวเองเรียนเมื่อไหร่ก็ได้แต่แม่ขอส่งให้ผมเรียนก่อน แม่ผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่เข้มแข็งมากสำหรับผมแม่ผมเก่งและแกร่งมากจริงๆ
ถึงวันนี้ผมจะจำหน้าพ่อไม่ได้แล้วเพราะตั้งแต่พ่อมีแฟนใหม่พ่อก็ไม่เคยมาหาหรือมาเจอผมอีกเลยแม่เคยเอารูปพ่อให้ดูตลอดนะครับแต่ผมกลับจำเขาไม่ได้แล้ว แม่ไม่เคยสอนให้ผมเกลียดพ่อเลยแม่บอกพ่อลึกๆแล้วก็ต้องรักผมเหมือนกันแม่รู้ให้ผมเชื่อแม่นะ แต่ผมว่าพ่อคงหลงเมียใหม่พ่อหรือมีคำสัญญารับปากอะไรกันไว้พ่อถึงไม่นึกถึงผมกับแม่เลยและไม่ติดต่อมาเลย..
วันนี้ผมมีโอกาสบันทึกเรื่องแม่ไว้เพราะผมภูมิใจในตัวแม่ผมแม่ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกขาดความอบอุ่นเลยแม่ทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ได้อย่างสมบูรณ์ที่สุด ผมรักแม่นะครับ❤️
ปล.อยากจะบอกคนที่คบกับคนที่มีครอบครัวมีลูกมีเมียแล้วทุกคนนะครับใครๆก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาถึงคนจะเป็นผู้ถูกเลือกแต่คุณอย่าลืมว่าเขาทิ้งลูกเมียเขาเพื่อเลือกคุณถึงแม้เขาจะเลิกกันแล้วแต่การที่เขาทิ้งครอบครัวนั่นแปลว่าเขาไม่มีความรับผิดชอบมากพอที่จะดูแลครอบครัวเขาได้คุณอาจจะรู้สึกว่าคุณชนะเพราะผู้ชายเขาเลือกคุณแต่ไม่จริงหรอกครับผมบอกแม่เสมอว่า'แม่ต่างหากที่ชนะเพราะแม่เสียคนที่เขาไม่ได้รักแม่ไปและได้เขาได้มอบคนที่รักแม่ที่สุดไว้กับแม่นั่นก็คือผม'เพราะฉะนั้นพ่อเขาต่างหากที่ต้องเสียใจที่เขาได้ผู้หญิงคนนั้นไปแต่เขาต้องเสียแม่กับผมที่เป็นทั้งความรักเป็นทั้งครอบครัวเป็นทั้งบ้านเป็นทั้งที่พักพิงและเป็นความอบอุ่นไป วันนี้เขาอาจไม่คิดถึงเราแต่เมื่อแก่ตัวไปเขาต้องคิดถึงเราแน่ ถ้ามีวันนั้นผมแล้วแต่แม่ว่าแม่จะยังให้อภัยเขาอยู่มั้ย?
Single mom
พ่อกับแม่เลิกติดต่อกันเมื่อผมอายุ2ขวบ แม่เลี้ยงผมมาคนเดียวตลอดตั้งแต่แม่อายุประมาน21,22 ครับแม่ผมอาจมีผมเร็วไป แต่แม่ผมบอกเสมอว่าแม่มีผมด้วยความเต็มใจ แม่อยากมีผม ไม่ใช่เพราะความผิดพลาดแต่อย่างใด แม่บอกผมว่าก่อนแม่จะมีผมแม่คบกับพ่อมา3ปีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย จนพ่อกับแม่คุยกันเรื่องอนาคตแต่งงานมีลูกและพ่อกับแม่เลือกที่จะมีผม และแม่ก็ดีใจมากตอนที่รู้ว่ามีผม พ่อผมก็ดีใจเหมือนกันแม่บอกแบบนั้น.
แม่เล่าว่าตอนแม่คลอดผมแม่ดีใจมากถึงแม่จะตื่นเต้นนอนแทบไม่หลับบวกกับความกังวลและกลัวมากแต่พอแม่เห็นหน้าผมแม่บอกว่าทุกความกังวลหายไปหมด แม่ผ่าคลอดผมครับแม่บอกเจ็บแผลมากเหมือนกันแต่ต้องขยับตัวบ่อยๆผมตัวเหลืองแม่ต้องเดินถือกระบอกถ่ายเลือดเสียมาให้นมผมทุกวัน เจ็บแผลก็ทนเอาเพื่อให้ผมได้กินนมแม่..ช่วง3เดือนแรกแม่เลี้ยงผมอยู่บ้านยายเพราะให้ยายช่วยเลี้ยงแต่พอ4-5เดือนแม่กลับไปอยู่กับพ่อครับ แม่บอกมีช่วงนึงที่แม่เหนื่อยมากจะอาบน้ำก็ต้องเอาผมเข้าไปด้วยเพราะพ่อไม่ว่าง แม่เคยเอาผมนอนและฝากพ่อไว้เพราะแม่จะไปอาบน้ำพ่อก็ดันฝากย่าไว้อีกต่อนึงซึ่งพอแม่อาบน้ำเสร็จกลับมาแม่เจอผมตื่นนอนซะแล้ว แม่บอกแม่ตกใจมากน้ำตาแทบไหลเพราะแม่เหนื่อยและอยากนอนแล้ว แต่เมื่อผมตื่นแม่ก็ต้องเอาผมนอนอีกครั้งซึ่งตอนแรกแม่ขอให้พ่อช่วยและพ่อตอบตกลง หลังจากพ่อทำธุระเดินกลับเข้าห้องแม่ทวงสัญญากับพ่อที่ว่าจะช่วยเลี้ยงผมแต่พ่อกลับตอบว่า'พ่อไม่ใช่คนทำลูกตื่นย่าต่างหากทำตื่นทำไมพ่อต้องรับผิดชอบ'หลังจากแม่ได้ยินคำนั้นแม่น้ำตาตกเลยครับ แต่แม่บอกว่าแม่ก็ไม่ตอบอะไรกลับพ่อแต่หันมากล่อมผมนอนต่อแม่บอกผมงอแงมากร้องตลอดไม่ยอมนอนแม่ต้องอุ้มเดินกล่อมพ่อก็ยังไม่กลับเข้าห้องแม่เดินกล่อมผมแบบนั้นตั้งแต่4ทุ่มยันตี2ครับแม่บอกว่าแม่เหนื่อยท้อเสียใจจนร้องไห้ไปกล่อมผมไป หลังจากวันนั้แม่โทรหายายให้มารับแม่กลับไปอยู่ด้วยเพราะแม่เหนื่อยและอึดอัด หลังจากวันนั้นแม่ก็จะพาผมไปหาพ่อทุกอาทิตย์เป็นแบบนี้มาตลอดเกือบ2ปีจนก่อนช่วงพ่อจะมีผู้หญิงคนใหม่พ่อมีท่าทีจะกลับมาหาแม่พ่อพูดหวานทำดีเอาใจและใส่แหวนแต่งงานมี่แม่ให้ คุยกันว่าจะมีน้องให้ผมเมื่อพร้อมแต่หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็เปิดตัวแฟนใหม่ แม่ผมช็อกมากมีปัญหากันพักใหญ่จนในที่สุดแม่ตัดสินใจเลี้ยงผมคนเดียวโดยไม่ติดต่อกับฝั่งพ่ออีกเลย..
แม่ทำงานเก็บเงินเลี้ยงผมเองโดยที่พ่อยังส่งเสียให้แม่เดินละหมื่น5พันบาท จนช่วงผมเริ่มเข้าโรงเรียนแม่เลือกโรงเรียนใกล้ที่ทำงานและโรงเรียนที่ดีให้ผมค่าเทอมอยู่ประมาน5หมื่นกลางๆบวกค่าเรียนพิเศษค่าแรกเข้าของใช้ต่างๆแม่หมดไปเหยียดแสน ซึ่งแน่นอนเงินเดือนที่พ่อส่งให้นั้นไม่พอ ใครต่อใครบอกให้แม่โทรหาพ่อให้พ่อช่วยรับผิดชอบเพราะนั่นคือสิ่งที่พ่อควรจะแบ่งเบาและควรจะทำแต่แม่บอกก็ไม่ยอมโทรไม่ใช่แม่หยิ่งหรอกนะครับแต่เพราะแม่เลี้ยงผมมาคนเดียวและแม่ก็อยากจะทำให้รู้ว่าแม่สามารถเลี้ยงผมให้ดีได้ถึงแม้แม่จะลำบากแม่ไม่มีไม่เป็นไรแต่ขอให้ผมมีก็พอ แม้มีความคิดแบงนั้นด้วยอายุเพียง23ปีเท่านั้นแม่อยากเรียนต่อให้จบแต่แม่ก็บอกว่าแม่จะส่งตัวเองเรียนเมื่อไหร่ก็ได้แต่แม่ขอส่งให้ผมเรียนก่อน แม่ผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่เข้มแข็งมากสำหรับผมแม่ผมเก่งและแกร่งมากจริงๆ
ถึงวันนี้ผมจะจำหน้าพ่อไม่ได้แล้วเพราะตั้งแต่พ่อมีแฟนใหม่พ่อก็ไม่เคยมาหาหรือมาเจอผมอีกเลยแม่เคยเอารูปพ่อให้ดูตลอดนะครับแต่ผมกลับจำเขาไม่ได้แล้ว แม่ไม่เคยสอนให้ผมเกลียดพ่อเลยแม่บอกพ่อลึกๆแล้วก็ต้องรักผมเหมือนกันแม่รู้ให้ผมเชื่อแม่นะ แต่ผมว่าพ่อคงหลงเมียใหม่พ่อหรือมีคำสัญญารับปากอะไรกันไว้พ่อถึงไม่นึกถึงผมกับแม่เลยและไม่ติดต่อมาเลย..
วันนี้ผมมีโอกาสบันทึกเรื่องแม่ไว้เพราะผมภูมิใจในตัวแม่ผมแม่ไม่เคยทำให้ผมรู้สึกขาดความอบอุ่นเลยแม่ทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ได้อย่างสมบูรณ์ที่สุด ผมรักแม่นะครับ❤️
ปล.อยากจะบอกคนที่คบกับคนที่มีครอบครัวมีลูกมีเมียแล้วทุกคนนะครับใครๆก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาถึงคนจะเป็นผู้ถูกเลือกแต่คุณอย่าลืมว่าเขาทิ้งลูกเมียเขาเพื่อเลือกคุณถึงแม้เขาจะเลิกกันแล้วแต่การที่เขาทิ้งครอบครัวนั่นแปลว่าเขาไม่มีความรับผิดชอบมากพอที่จะดูแลครอบครัวเขาได้คุณอาจจะรู้สึกว่าคุณชนะเพราะผู้ชายเขาเลือกคุณแต่ไม่จริงหรอกครับผมบอกแม่เสมอว่า'แม่ต่างหากที่ชนะเพราะแม่เสียคนที่เขาไม่ได้รักแม่ไปและได้เขาได้มอบคนที่รักแม่ที่สุดไว้กับแม่นั่นก็คือผม'เพราะฉะนั้นพ่อเขาต่างหากที่ต้องเสียใจที่เขาได้ผู้หญิงคนนั้นไปแต่เขาต้องเสียแม่กับผมที่เป็นทั้งความรักเป็นทั้งครอบครัวเป็นทั้งบ้านเป็นทั้งที่พักพิงและเป็นความอบอุ่นไป วันนี้เขาอาจไม่คิดถึงเราแต่เมื่อแก่ตัวไปเขาต้องคิดถึงเราแน่ ถ้ามีวันนั้นผมแล้วแต่แม่ว่าแม่จะยังให้อภัยเขาอยู่มั้ย?