ฮัลโหลทุกคนสวัสดีค่ะเกริ่ลเริ่มเรื่องเราก็เหมือนกระทู้อื่นๆเลย เราได้อ่านเรื่องราวความรักของเจ้าของกระทู้หลายคนหลายเรื่องมาก จริงบ้างไม่จริงบ้างส่วนตัวเราอ่านเอาฟินนะ
แต่วันนี้อยากจะเอาเรื่องราวของตัวเองมาแชร์บ้าง เพื่อนๆจะมองว่าเป็นนิยายเรื่องแต่งเรื่องจริงแล้วแต่ทุกคนเลยนะคะเราห้ามความคิดใครไม่ได้แต่ถ้าเป็นเรื่องแต่งเรานี้สุดยอดเลยเล่าได้เป็นฉากๆ คือเราจำเนื้อเรื่องได้ แต่คำพูดอาจจะไม่หมดทุกคำแต่เรื่องจำได้แน่นอน เพราะเวลาพวกเรารวมตัวกันมักจะคุยกันเรื่องเก่าๆกับเพื่อน ทุกคนในเรื่องเราได้ดัดแปรงชื่อมาจากชื่อเล่นจริงๆของเค้านะคะ ไปสืบกันเอาเองไม่ปิดบัง แต่ไม่เปิดหมด
เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นนานมาก8-9ปีได้ คือมันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเลยแหละ เราของแทนตัวเองว่าหมอนแล้วกันนะคะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดโดยกำเนิดไม่มีเชื่อภาคอื่นเลยอีสานเนื้อแท้ ตอนประถมเราเรียนโรงเรียนต่างอำเภอต้องนั่งรถไปโรงเรียนทุกเช้า จบป.6เราขอแม่ไปเรียน รร.ดังๆแบบเพื่อนแม่เราบอกว่าไปเรียนได้ถ้าเราสอบติดเองถึงจะให้ไปซึ่งเราสอบไม่ติด เราเลยตัดสินใจกลับมาเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอบ้านเรา เพราะใกล้บ้านตื่นสายได้ แต่ข้อเสียคือต้องตัดผมสั้นเสียดายผมมากตอนนั้น เราสมัครสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอได้ตามปกติ เจอเพื่อนใหม่ ครูใหม่ รุ่นพี่ใหม่ คือเราไม่รู้จักใครเลยเพื่อนที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันก็มีแต่รุ่นพี่ที่เค้ามาเรียนม.4 ส่วนเราหรอม.1 ไม่เป็นไรสู้ตาย✌🏻️
เปิดเทอมก็เรียนกันไปปกติแอบชอบรุ่นพี่คนนั้น แอบชอบรุ่นพี่คนนี้ตามภาษาเด็กม.1 เราได้อยู่ห้อง1ด้วยนะเรียกได้ว่าห้องคิงเลยแหละ แต่เราเป็นคนที่ขี้เกียดมากพูดเลยผลการเรียนแย่ลงทุกเทอม เรามีเพื่อนในกลุ่มอยู่ที่สนิทๆแบบโดดเรียนด้วยกันเลยเป็นชาย3หญิง6 ผู้หญิงมี นา หน่อง อร ษา ปัด วัล ผู้ชายมี ทอม เจ วัตร พวกเราเวลาโดดเรียนโดดด้วยกัน กินข้าว คิดเลขคณิตอิอิอันนี้รู้กันนะ เราไปไหนมาไหนด้วยกันสนิทกันมาก เคยโดดเรียนพร้อมกันทุกคนแล้วต้องเข้าห้องปกครองพร้อมกันทุกคน แต่พวกเราไม่ซีเรียจเรียนเอาสนุกในตอนนั้น เข้าห้องปกครองไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเราเข้าบ่อยมากจนชิน ขอข้ามนะคะวีรกรรมเยอะจริงๆ
เพราะความรักมันออกแบบไม่ได้ 18+
แต่วันนี้อยากจะเอาเรื่องราวของตัวเองมาแชร์บ้าง เพื่อนๆจะมองว่าเป็นนิยายเรื่องแต่งเรื่องจริงแล้วแต่ทุกคนเลยนะคะเราห้ามความคิดใครไม่ได้แต่ถ้าเป็นเรื่องแต่งเรานี้สุดยอดเลยเล่าได้เป็นฉากๆ คือเราจำเนื้อเรื่องได้ แต่คำพูดอาจจะไม่หมดทุกคำแต่เรื่องจำได้แน่นอน เพราะเวลาพวกเรารวมตัวกันมักจะคุยกันเรื่องเก่าๆกับเพื่อน ทุกคนในเรื่องเราได้ดัดแปรงชื่อมาจากชื่อเล่นจริงๆของเค้านะคะ ไปสืบกันเอาเองไม่ปิดบัง แต่ไม่เปิดหมด
เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นนานมาก8-9ปีได้ คือมันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเลยแหละ เราของแทนตัวเองว่าหมอนแล้วกันนะคะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดโดยกำเนิดไม่มีเชื่อภาคอื่นเลยอีสานเนื้อแท้ ตอนประถมเราเรียนโรงเรียนต่างอำเภอต้องนั่งรถไปโรงเรียนทุกเช้า จบป.6เราขอแม่ไปเรียน รร.ดังๆแบบเพื่อนแม่เราบอกว่าไปเรียนได้ถ้าเราสอบติดเองถึงจะให้ไปซึ่งเราสอบไม่ติด เราเลยตัดสินใจกลับมาเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอบ้านเรา เพราะใกล้บ้านตื่นสายได้ แต่ข้อเสียคือต้องตัดผมสั้นเสียดายผมมากตอนนั้น เราสมัครสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอได้ตามปกติ เจอเพื่อนใหม่ ครูใหม่ รุ่นพี่ใหม่ คือเราไม่รู้จักใครเลยเพื่อนที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันก็มีแต่รุ่นพี่ที่เค้ามาเรียนม.4 ส่วนเราหรอม.1 ไม่เป็นไรสู้ตาย✌🏻️
เปิดเทอมก็เรียนกันไปปกติแอบชอบรุ่นพี่คนนั้น แอบชอบรุ่นพี่คนนี้ตามภาษาเด็กม.1 เราได้อยู่ห้อง1ด้วยนะเรียกได้ว่าห้องคิงเลยแหละ แต่เราเป็นคนที่ขี้เกียดมากพูดเลยผลการเรียนแย่ลงทุกเทอม เรามีเพื่อนในกลุ่มอยู่ที่สนิทๆแบบโดดเรียนด้วยกันเลยเป็นชาย3หญิง6 ผู้หญิงมี นา หน่อง อร ษา ปัด วัล ผู้ชายมี ทอม เจ วัตร พวกเราเวลาโดดเรียนโดดด้วยกัน กินข้าว คิดเลขคณิตอิอิอันนี้รู้กันนะ เราไปไหนมาไหนด้วยกันสนิทกันมาก เคยโดดเรียนพร้อมกันทุกคนแล้วต้องเข้าห้องปกครองพร้อมกันทุกคน แต่พวกเราไม่ซีเรียจเรียนเอาสนุกในตอนนั้น เข้าห้องปกครองไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเราเข้าบ่อยมากจนชิน ขอข้ามนะคะวีรกรรมเยอะจริงๆ