สวัสดีคะ พิมในทรส.ผิดพลาดประการใดขอโทษนะคะ เรื่องเราตั้งใจจะมาเขียนตั้งแต่เกิดเรื่องแล้วคะ
เราเลิกกับแฟนมาสักพักแล้วคะ ( ประมาณ2-3เดือน ) เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แล้วตอนนี้เขาก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย ดูรักกันดีมีเวลาอยู่ด้วยกันตลอดคะ คือเราจะย้อนกลับไปตอนเบอกกันใหม่ๆนะคะ คือเลิกกันแล้วเรากลับไปง้อเขาคะ เราสองคนบอกเลิกกันและห่างกันแค่ 1อาทิตย์กว่าๆ พอกลับไปง้อเขาก็ปฏิเสธเราคะ คือเราก็ยอมรับคะกับการตัดสินใจของเขา เพราะเราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แต่เราก็ขอแค่ปรับความเข้าใจในตอนนั้นจะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ๆติดค้าง พอเราปรับความเข้าใจกันเสร็จแล้ว เราก็พยายามที่จะคุยต่อ คือยอมรับคะว่าเราอยากกลับไป เราเลยมีพูดกับเขาบ้างแต่เขาไม่เอาอย่างเดียวเลยคะ จนเรายอมรับและยอมแพ้ไปเอง แต่เราก็คุยกันมาตลอดมีบ้างคะที่เขาบอกว่าไม่อยากให้เรามีใคร ทนเห็นเรามีใครไม่ได้ เราก็ไม่อยากทนเห็นเขามีใคร นี้คือคำสัญญาที่ให้กับเราไว้คะ จนเราก็คุยกันมาตลอดแต่สุดท้ายเขามีคนใหม่คะ เรารู้เรื่องเราร้องไห้หนักมากคะเพราะคนใหม่ของเขา คือพี่ที่เรารู้จักเองคะ คือเป็นพี่คนนึงที่เราไว้ใจมาก ถึงขั้นตอนที่เราคบกับแฟนเรา เขาไม่มีคนไปส่งกลับบ้านเราให้แฟนเราไปส่ง เพราะเมื่อก่อนเราค่อนข้างจะเชื่อใจแฟนมากคะ แบบจะไปไหนกับใครขอให้คนนั้นเขารู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เพราะเราเข้าใจว่าเขาโตกว่าเรา เขาอาจจะต้องออกไปพบกับสังคมที่กว้างกว่าเราเจอคนมากมายเราเลยเลือกที่จะไว้ใจและเชื่อใจเขามาตลอดคะ แต่นี้คือสิ่งที่ได้รับเหรอคะ? คืออาจจะถูกที่เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แต่ทำไม?คนใหม่ถึงเป็นคนนี้ แล้วคำพูดที่ให้ไว้กับเราละ ตอนนั้นคำถามตีกันอยู่ในหัวหมดเลยคะหน้าชาใจสั่น ร้องไห้ไม่หยุด พอเรารู้เราก็ถามเขาทันทีคะ ว่าได้ไง?เกิดอะไรขึ้น? เขาบอกว่าผญ.เป็นฝ่ายเข้ามาหาเขาก่อน เขาบอกเขารู้สึกดีแต่ไม่ใช่ตอนที่เขากับเราคบกัน เราเลยต้องทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นคะ แม้ว่าเราจะยังไม่ลืมเขาก็ตาม แต่แล้วเราก็ยังคุยกันมาตลอดเรารับรู้เรื่องของเขามาตลอดคะ รู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกันไปรับไปส่งกัน เราเลยถามเขาไปว่า สรุปเป็นอะไรกัน? คำตอบคือเพื่อนคะ ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกอึดอัดไงไม่รู้คะ คือแฟนเรารู้ว่าเราลืมเขาไม่ได้ และเขายังมาคุยกับเรามาทำดีกับเรา ไปเที่ยวด้วยกัน แล้วเขาสองคนยิ่งเริ่มชัดเจนเรื่อยๆ สุดท้ายเราหมดความอดทนในความรู้สึกแบบนี้คะ เราเลยตัดสินใจทักถามผญ.ไปว่าเป็นอะไรกัน? เขาก็บอกแค่เพื่อน เราเลยโทรหาแฟนเรา เราบอกเขาว่าอึดอัดกับความรู้สึกแบบนี้ เขาก็บอกว่าอืม ตอนนั้นเราท้อมากคะเราว่าเราควรพอ เราถือว่านั้นจะเป็นการร้องไห้ครั้งสุดท้ายของเรา แล้วตั้งแต่ครั้งนั้นเราเริ่มดีขึ้นคะ แล้วก็เริ่มห่างๆกับแฟนเก่า แต่ก็ยังมีคุยกันบ้างช่วงเวลานั้นประมาณเดือนนึงคะ เราคุยกันมาจนสุดท้ายเขาสองคนคบกัน แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มคุยกับคนใหม่เรียกว่าเพื่อนจะดีกว่าคะ เขาแค่เข้าใจเราตอนนั้น แล้วพอแฟนเรารู้เขาเริ่มอยากเอาชนะเราคะ อยากรู้เรื่องของเรา เรื่องส่วนตัวบ้างครั้งก็ถามว่าอยู่ไหน? แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มหายไปจากเขาแล้วเขาก็ทักมาคะ แล้วช่วงนั้นเราก็นานๆทีคุยกัน จนเกิดเหตุการ์ณนึงเขาทะเลาะกับเพื่อนคะ เราก็โทรคุยกับเขาบอกเขาอย่าคิดมากเขาก็โอเคขอบคุณเรา เราก็โอเค แล้วพออีกวันเราทักไปถามเขาว่าอยู่ไหน? แต่การตอบมันไม่ใช่เรามั่นใจว่าต้องเป็นผญ.คนนั้น เราเลยพูดประชดไป แล้วเขาก็โทรมาด่าเราคะ แช่งให้เราไปตายด้วย เรานึกย้อนถึงเหตุการ์ณที่เขาทะเลาะกับเพื่อนแล้วเรานั่งรับฟังให้กำลังใจ นึกถึงตอนที่เขาก็เคยประชดเรื่องของเรา ทำไม?เขาถึงทำได้ขนาดนี้ เราเลยโมโหคะเราสองคนเลยมีปากเสียงกัน พอตอนเย็นเขาโทรมาขอโทษเราพร้อมบอกว่า ไม่เกลียดเขาได้มั้ย? เราเลยโทรไปเล่าทุกอย่างให้แฟนเขาฟัง มีหลายเรื่องมากคะที่ผญ.คนนั้นไม่รู้มาก่อน แล้วตั้งแต่นั้นเราก็เลิกคุยกับเขามาตลอดเลยคะ จนถึงทุกวันนี้เขาสองคนยังคบกันนะคะ แล้วก่อนหน้านี้ฝ่ายผช.ทักมาหาเราคะ แต่เราตอบไปว่าเลิกยุ่งกันไม่ต้องมาข้องเกี่ยวกันอีก เขาก็แบบขอโทษแล้วก็หายไปคะ ทุกวันนี้เราเห็นเขาสองคนพูดเลยคะ ว่าเราเกลียดมากคะผิดหวังกับทุกๆอย่างที่ผ่านมา แล้วหลังๆมีแต่คนมาบอกว่าฝ่ายชายตอนนี้เริ่มแย่ๆไปทุกๆวัน ตอนนี้พูดเลยคะเราสงสารทุกคนรอบข้างของเขาจริงๆคะ เขากลายเป็นคนที่ไม่เอาอะไรเลย เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับเขาเราก็มีส่วนผิดเราก็ยอมรับผิดในส่วนนั้น แล้วเราขอให้เขาเริ่มคิดได้สักทีคะเริ่มรับผิดชอบกับชีวิตตัวเองสักที
เรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งนั้น เพราะมันเรื่องของความรู้สึกล้วนๆ
เราเลิกกับแฟนมาสักพักแล้วคะ ( ประมาณ2-3เดือน ) เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แล้วตอนนี้เขาก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย ดูรักกันดีมีเวลาอยู่ด้วยกันตลอดคะ คือเราจะย้อนกลับไปตอนเบอกกันใหม่ๆนะคะ คือเลิกกันแล้วเรากลับไปง้อเขาคะ เราสองคนบอกเลิกกันและห่างกันแค่ 1อาทิตย์กว่าๆ พอกลับไปง้อเขาก็ปฏิเสธเราคะ คือเราก็ยอมรับคะกับการตัดสินใจของเขา เพราะเราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แต่เราก็ขอแค่ปรับความเข้าใจในตอนนั้นจะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ๆติดค้าง พอเราปรับความเข้าใจกันเสร็จแล้ว เราก็พยายามที่จะคุยต่อ คือยอมรับคะว่าเราอยากกลับไป เราเลยมีพูดกับเขาบ้างแต่เขาไม่เอาอย่างเดียวเลยคะ จนเรายอมรับและยอมแพ้ไปเอง แต่เราก็คุยกันมาตลอดมีบ้างคะที่เขาบอกว่าไม่อยากให้เรามีใคร ทนเห็นเรามีใครไม่ได้ เราก็ไม่อยากทนเห็นเขามีใคร นี้คือคำสัญญาที่ให้กับเราไว้คะ จนเราก็คุยกันมาตลอดแต่สุดท้ายเขามีคนใหม่คะ เรารู้เรื่องเราร้องไห้หนักมากคะเพราะคนใหม่ของเขา คือพี่ที่เรารู้จักเองคะ คือเป็นพี่คนนึงที่เราไว้ใจมาก ถึงขั้นตอนที่เราคบกับแฟนเรา เขาไม่มีคนไปส่งกลับบ้านเราให้แฟนเราไปส่ง เพราะเมื่อก่อนเราค่อนข้างจะเชื่อใจแฟนมากคะ แบบจะไปไหนกับใครขอให้คนนั้นเขารู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เพราะเราเข้าใจว่าเขาโตกว่าเรา เขาอาจจะต้องออกไปพบกับสังคมที่กว้างกว่าเราเจอคนมากมายเราเลยเลือกที่จะไว้ใจและเชื่อใจเขามาตลอดคะ แต่นี้คือสิ่งที่ได้รับเหรอคะ? คืออาจจะถูกที่เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แต่ทำไม?คนใหม่ถึงเป็นคนนี้ แล้วคำพูดที่ให้ไว้กับเราละ ตอนนั้นคำถามตีกันอยู่ในหัวหมดเลยคะหน้าชาใจสั่น ร้องไห้ไม่หยุด พอเรารู้เราก็ถามเขาทันทีคะ ว่าได้ไง?เกิดอะไรขึ้น? เขาบอกว่าผญ.เป็นฝ่ายเข้ามาหาเขาก่อน เขาบอกเขารู้สึกดีแต่ไม่ใช่ตอนที่เขากับเราคบกัน เราเลยต้องทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นคะ แม้ว่าเราจะยังไม่ลืมเขาก็ตาม แต่แล้วเราก็ยังคุยกันมาตลอดเรารับรู้เรื่องของเขามาตลอดคะ รู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกันไปรับไปส่งกัน เราเลยถามเขาไปว่า สรุปเป็นอะไรกัน? คำตอบคือเพื่อนคะ ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกอึดอัดไงไม่รู้คะ คือแฟนเรารู้ว่าเราลืมเขาไม่ได้ และเขายังมาคุยกับเรามาทำดีกับเรา ไปเที่ยวด้วยกัน แล้วเขาสองคนยิ่งเริ่มชัดเจนเรื่อยๆ สุดท้ายเราหมดความอดทนในความรู้สึกแบบนี้คะ เราเลยตัดสินใจทักถามผญ.ไปว่าเป็นอะไรกัน? เขาก็บอกแค่เพื่อน เราเลยโทรหาแฟนเรา เราบอกเขาว่าอึดอัดกับความรู้สึกแบบนี้ เขาก็บอกว่าอืม ตอนนั้นเราท้อมากคะเราว่าเราควรพอ เราถือว่านั้นจะเป็นการร้องไห้ครั้งสุดท้ายของเรา แล้วตั้งแต่ครั้งนั้นเราเริ่มดีขึ้นคะ แล้วก็เริ่มห่างๆกับแฟนเก่า แต่ก็ยังมีคุยกันบ้างช่วงเวลานั้นประมาณเดือนนึงคะ เราคุยกันมาจนสุดท้ายเขาสองคนคบกัน แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มคุยกับคนใหม่เรียกว่าเพื่อนจะดีกว่าคะ เขาแค่เข้าใจเราตอนนั้น แล้วพอแฟนเรารู้เขาเริ่มอยากเอาชนะเราคะ อยากรู้เรื่องของเรา เรื่องส่วนตัวบ้างครั้งก็ถามว่าอยู่ไหน? แล้วช่วงนั้นเราก็เริ่มหายไปจากเขาแล้วเขาก็ทักมาคะ แล้วช่วงนั้นเราก็นานๆทีคุยกัน จนเกิดเหตุการ์ณนึงเขาทะเลาะกับเพื่อนคะ เราก็โทรคุยกับเขาบอกเขาอย่าคิดมากเขาก็โอเคขอบคุณเรา เราก็โอเค แล้วพออีกวันเราทักไปถามเขาว่าอยู่ไหน? แต่การตอบมันไม่ใช่เรามั่นใจว่าต้องเป็นผญ.คนนั้น เราเลยพูดประชดไป แล้วเขาก็โทรมาด่าเราคะ แช่งให้เราไปตายด้วย เรานึกย้อนถึงเหตุการ์ณที่เขาทะเลาะกับเพื่อนแล้วเรานั่งรับฟังให้กำลังใจ นึกถึงตอนที่เขาก็เคยประชดเรื่องของเรา ทำไม?เขาถึงทำได้ขนาดนี้ เราเลยโมโหคะเราสองคนเลยมีปากเสียงกัน พอตอนเย็นเขาโทรมาขอโทษเราพร้อมบอกว่า ไม่เกลียดเขาได้มั้ย? เราเลยโทรไปเล่าทุกอย่างให้แฟนเขาฟัง มีหลายเรื่องมากคะที่ผญ.คนนั้นไม่รู้มาก่อน แล้วตั้งแต่นั้นเราก็เลิกคุยกับเขามาตลอดเลยคะ จนถึงทุกวันนี้เขาสองคนยังคบกันนะคะ แล้วก่อนหน้านี้ฝ่ายผช.ทักมาหาเราคะ แต่เราตอบไปว่าเลิกยุ่งกันไม่ต้องมาข้องเกี่ยวกันอีก เขาก็แบบขอโทษแล้วก็หายไปคะ ทุกวันนี้เราเห็นเขาสองคนพูดเลยคะ ว่าเราเกลียดมากคะผิดหวังกับทุกๆอย่างที่ผ่านมา แล้วหลังๆมีแต่คนมาบอกว่าฝ่ายชายตอนนี้เริ่มแย่ๆไปทุกๆวัน ตอนนี้พูดเลยคะเราสงสารทุกคนรอบข้างของเขาจริงๆคะ เขากลายเป็นคนที่ไม่เอาอะไรเลย เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับเขาเราก็มีส่วนผิดเราก็ยอมรับผิดในส่วนนั้น แล้วเราขอให้เขาเริ่มคิดได้สักทีคะเริ่มรับผิดชอบกับชีวิตตัวเองสักที