บ้านเราแตก พ่อกับแม่ หย่ากันเมื่อปี 2010
จริงๆอยู่ด้วยกัน เค้าก็ไมาได้รักกันสักเท่าไหร่
แยกๆกันไป เราก็ว่าดีเหมือนกัน
ก่อนหน้าที่เรื่องนี้จะเกิดขึ้น
แม่เราเป็นแม่บ้านนะ แต่
เคยทำธุรกิจใหญ่ จนถูกคู่แข็งทางธุรกิจ
ลอบทำร้าย จ้างมือปืนกะว่าจะฆ่าแม่เรา
สมัยนั้นเรายังเรียนมหาลัยอยู่เลย แม่ต้องมาผ่าตัดรักษาชีวิต
นอนห้องฉุกเฉินเป็นเดือนๆ หมอแจ้งว่ากระสุนอยู่คาที่เส้นประสาท
ทำให้แม่เดินไม่ค่อยได้ แต่แกก็เข็มแข็ง พยายามจนเดินพร้อมไม้เท้าได้
แม่เราเป็นคนใช้เงินเก่งมาแต่ไกนแต่ไรแล้ว
ส่วนพ่อเราก็หาเงินเก่ง แม่เราจึงติดนิสัยใช้เงินไม่คิด
พอแกเดินไม่ค่อยได้ พ่อก็เลี้ยงดูอย่างดีมาระยะนึง
แกก็หนักข้อเข้าเรื่อยๆ ใช้เงินมากขึ้นแบบไม่เกรงใจใคร
จนวันนึงพ่อเราไม่ไหสแล้วแกก็ตัดสินใจที่จะหย่า
และทิ้งแม่ไป อยู่กับเมียใหม่
แม่ฟ้องศาลแบ่งสมบัติ และพ่อต้องจ่ายเงินเลี้ยงให้ทุกเดือน
เป็นเงินจำนวนนึง ระยะเวลา5ปี แม่เราใช้ไม่พอหรอก
จากเคยใช้หลายหมื่น มาเหลือหมื่นกว่าๆๆ มันก็ต้องไม่พอเป็นธรรมดา
แกเคยหวังไว้ว่า แกมีลูกเยอะ ให้แกคนละ 5พัน ก็น่าจะดี
แต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่เช่นนั้น เพราะแม้ลูกจะเยอะจริง แต่ก็ไม่มีใครสนใจแม้แต่คนเดียว
แม่ไม่ได้สนิทกัยเรานะ ตั้งแต่ไกนแต่ไร เพราะเราออกแนวโลกส่วนตัวสูง สันโดษ และไม่ค่อยยุ่งกับใคร
แต่ทุกครั้งที่แม่โทรมา เราก็ให้ทุกที บ่นนะ แต่ก็ให้
ไม่เคยคิดว่าเป็นภาระ แค่คิดว่าเป็นหน้าที่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า
แกก็ขอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากเด็กๆเราให้หลักพัน. จนปัจจุบัน ปรับทุกปีเป็น30k บางเดือนก็4ปลายๆ
เราให้ได้นะ ไม่ได้เดือดร้อน แต่ก็ไม่ได้สุขอะไรมากมาย อะไรทำให้ได้ก็จะทำ
กลัวนะว่าหากแกเสีย แล้วจะเสียใจที่ไม่ได้ทำ บวกกับออกแนวรำคาญด้วยในบางที
เพราะไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เราว่ามันก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ เพียงแต่วันนี้ ไปเจอพ่อมา
พ่อเราว่าเรา ว่าเรากำลังทำร้ายแม่เราอยู่ เราต้องปล่อยเค้า
ต้องใจร้ายกับเค้า แล้วเลิกให้เงินเค้าแบบนี้ ที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเรา
เราเศร้านะ ทำไมพ่อเราว่าเรา เราไม่ให้ก็ไม่มีใครให้
เราบอกพ่อเราว่า เราอาจจะให้เพราะว่าเราอยากจะชดเชยที่เราไม่มีเวลาให้เค้าก็ได้
หรืออาจจะเพราะ เราเข้าใจว่าเค้าพิการเค้าเลยต้องใช้เงินมาซื้อความสุขมาชดเชยก็ได้
พ่อบอกให้เราหยุดให้ หากเค้าจะอยู่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
เราต้องใจดำ เราต้องเก็บเงินไว้ ให้เค้าอยู่ให้ได้กับเงินหมื่นกว่าๆ
เราผิดหรือ ผิดจริงๆสิ เราไม่ได้ลำบากอะไรที่จะให้นะแต่พ่อเราเน้นเรานัก
ว่าเรากำลังทำร้ายแม่เราอยู่
ทึ่คุณแม่จมไม่ลงก็เพราะเรา
เราไม่รู้ว่าจะทำไงดี ปกติเราจะเชื่อพ่อเรา แต่เรื่องนร้เราคงทำใจไม่ได้
พ่อบอกว่าเราน่ะป่วยทางจิตหากเรายังให้ต่อไป เราควรต้องหยุด
จริงรึ?????
ผิดจริงหรือ ที่เราให้เงินแม่เราใช้
จริงๆอยู่ด้วยกัน เค้าก็ไมาได้รักกันสักเท่าไหร่
แยกๆกันไป เราก็ว่าดีเหมือนกัน
ก่อนหน้าที่เรื่องนี้จะเกิดขึ้น
แม่เราเป็นแม่บ้านนะ แต่
เคยทำธุรกิจใหญ่ จนถูกคู่แข็งทางธุรกิจ
ลอบทำร้าย จ้างมือปืนกะว่าจะฆ่าแม่เรา
สมัยนั้นเรายังเรียนมหาลัยอยู่เลย แม่ต้องมาผ่าตัดรักษาชีวิต
นอนห้องฉุกเฉินเป็นเดือนๆ หมอแจ้งว่ากระสุนอยู่คาที่เส้นประสาท
ทำให้แม่เดินไม่ค่อยได้ แต่แกก็เข็มแข็ง พยายามจนเดินพร้อมไม้เท้าได้
แม่เราเป็นคนใช้เงินเก่งมาแต่ไกนแต่ไรแล้ว
ส่วนพ่อเราก็หาเงินเก่ง แม่เราจึงติดนิสัยใช้เงินไม่คิด
พอแกเดินไม่ค่อยได้ พ่อก็เลี้ยงดูอย่างดีมาระยะนึง
แกก็หนักข้อเข้าเรื่อยๆ ใช้เงินมากขึ้นแบบไม่เกรงใจใคร
จนวันนึงพ่อเราไม่ไหสแล้วแกก็ตัดสินใจที่จะหย่า
และทิ้งแม่ไป อยู่กับเมียใหม่
แม่ฟ้องศาลแบ่งสมบัติ และพ่อต้องจ่ายเงินเลี้ยงให้ทุกเดือน
เป็นเงินจำนวนนึง ระยะเวลา5ปี แม่เราใช้ไม่พอหรอก
จากเคยใช้หลายหมื่น มาเหลือหมื่นกว่าๆๆ มันก็ต้องไม่พอเป็นธรรมดา
แกเคยหวังไว้ว่า แกมีลูกเยอะ ให้แกคนละ 5พัน ก็น่าจะดี
แต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่เช่นนั้น เพราะแม้ลูกจะเยอะจริง แต่ก็ไม่มีใครสนใจแม้แต่คนเดียว
แม่ไม่ได้สนิทกัยเรานะ ตั้งแต่ไกนแต่ไร เพราะเราออกแนวโลกส่วนตัวสูง สันโดษ และไม่ค่อยยุ่งกับใคร
แต่ทุกครั้งที่แม่โทรมา เราก็ให้ทุกที บ่นนะ แต่ก็ให้
ไม่เคยคิดว่าเป็นภาระ แค่คิดว่าเป็นหน้าที่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า
แกก็ขอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากเด็กๆเราให้หลักพัน. จนปัจจุบัน ปรับทุกปีเป็น30k บางเดือนก็4ปลายๆ
เราให้ได้นะ ไม่ได้เดือดร้อน แต่ก็ไม่ได้สุขอะไรมากมาย อะไรทำให้ได้ก็จะทำ
กลัวนะว่าหากแกเสีย แล้วจะเสียใจที่ไม่ได้ทำ บวกกับออกแนวรำคาญด้วยในบางที
เพราะไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เราว่ามันก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ เพียงแต่วันนี้ ไปเจอพ่อมา
พ่อเราว่าเรา ว่าเรากำลังทำร้ายแม่เราอยู่ เราต้องปล่อยเค้า
ต้องใจร้ายกับเค้า แล้วเลิกให้เงินเค้าแบบนี้ ที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเรา
เราเศร้านะ ทำไมพ่อเราว่าเรา เราไม่ให้ก็ไม่มีใครให้
เราบอกพ่อเราว่า เราอาจจะให้เพราะว่าเราอยากจะชดเชยที่เราไม่มีเวลาให้เค้าก็ได้
หรืออาจจะเพราะ เราเข้าใจว่าเค้าพิการเค้าเลยต้องใช้เงินมาซื้อความสุขมาชดเชยก็ได้
พ่อบอกให้เราหยุดให้ หากเค้าจะอยู่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
เราต้องใจดำ เราต้องเก็บเงินไว้ ให้เค้าอยู่ให้ได้กับเงินหมื่นกว่าๆ
เราผิดหรือ ผิดจริงๆสิ เราไม่ได้ลำบากอะไรที่จะให้นะแต่พ่อเราเน้นเรานัก
ว่าเรากำลังทำร้ายแม่เราอยู่
ทึ่คุณแม่จมไม่ลงก็เพราะเรา
เราไม่รู้ว่าจะทำไงดี ปกติเราจะเชื่อพ่อเรา แต่เรื่องนร้เราคงทำใจไม่ได้
พ่อบอกว่าเราน่ะป่วยทางจิตหากเรายังให้ต่อไป เราควรต้องหยุด
จริงรึ?????