พ่อแม่แฟนดูจะไม่ปลื้มเราและบางครั้งถึงขั้นไม่รับไหว้ไม่มองหน้า

สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆทุกคนนี้เป็นกระทู้แรกไม่สบายใจจนถึงขั่นต้องสมัครมาขอคำปรึกษาจากทุกๆคน เราอายุ18ย่าง19ค่ะคบกับแฟนมา3ปี ในช่วงแรกๆที่คบกันเรากับแฟนก็อยู่กรุงเทพและพักใกล้ๆกันค่ะพอประมาณคบกันได้ 4เดือน แฟนก็ต้องย้ายบ้านไปอยู่ปทุมธานี และทำให้เราต้องเจอกันอาทิตย์ละครั้งหรือ 2อาทิตย์ครั้ง หรือเป็นเดือนครั้ง และช่วงเข้าปีที่2เราจะเจอกันบ่อยขึ้นโดยแฟนจะให้เราไปค้างที่บ้านวันเสาร์ กลับเย็นวันอาทิตย์เพราะต่างคนต่างเรียน แรกๆที่เข้าไปเจอแม่เค้าคือในฐานะเพื่อนค่ะเราไม่ได้บอกนะคะว่าเป็นเพื่อนแต่แม่เค้าเข้าใจแบบนั้นเองค่ะเรากับแฟนด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่กล้าไปทักท้วงและแฟนก็ไม่ได้พูดอะไรแรกๆเค้าค่อยข้างใจดีกับเราค่ะถามว่านั่นนี้และซื้อของใช้ส่วนตัวมาให้ แต่พอเจอกันครั้งที่2หรือ3 นี้แหละค่ะเค้าก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกันแต่เค้าก็ยังใจดีเหมือนเดิมค่ะแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก บ้านเค้ามีลูกชายสองคนแฟนเราเป็นคนพี่และเราก็สนิทกับน้องชายแฟนและก็รักเหมือนน้องเราคนนึงเลยค่ะช่วยเหลือกัน พ่อแม่เค้าดูไม่มีอารมณ์ขันกันเลยค่ะดูตึงเคลียดต่างจากบ้านเราที่พ่อแม่เราอารมณ์ดีและเราเติบโตมาแบบนั้นค่ะ เราเป็นคนคุยเก่งมากๆและเป็นคนพูดจาเพราะค่ะกับผู้ใหญ่ ไม่มีล่วงเกินหรือเสียมารยาทและเราไม่ชอบประจบค่ะจะให้ไปถามแม่คะแม่ขานั่นนี่เราทำไม่ได้ค่ะไม่ใช่ตัวเราและ เวลาเราไปบ้านเค้าเราจะทำตัวไม่ถูกค่ะเพราะบ้านเค้าดูตึงเคลียดไปหมดแม่เค้าไม่มีรอยยิ้มเลยให้เราเวลาเราสวัสดีก็พยักหน้าพ่อเค้าก็ด้วยค่ะมีบางครั้งบางอารมณ์ก็เรียกกินข้าวค่ะถ้าเค้าทานข้าวอยู่ก็จะเรียกแต่ด้วยความที่เราถึงช่วง3ทุ่มเวลาขนาดนั้นเราก็ต้องทานมาจากข้างนอกแล้วใช่มั้ยคะทราบค่ะว่าเป็นมารยาทแต่การที่เราอิ่มจะให้ฝืนยัดเข้าไปมันก็ยากบางครั้งเราก็จะบอกว่าทานเลยค่ะม๊าหนูทานแล้วพ่อเค้าก็จะให้แฟนเราไปตักข้าวมาให้เลยเราก็ต้องฝืนยัดเข้าไปค่ะ และเราใช้ชีวิตอยู่แต่บนเตียงและห้องนอนค่ะที่บ้านเพราะว่าบ้านอยู่เป็นเหมือนห้องชุดมีห้องนอนห้องเดียวพ่อแม่จะยกให้และพ่อแม่จะนอนข้างนอกเพราะเรามีน้องและน้องดื้อเราต้องเรียนหนังสือทำการบ้านอะไรแบบนี้ค่ะ เลยเคยชินกับการใช้ชีวิตในห้องพอไปอยู่บ้านเค้าเราเลยยิ่งทำตัวไม่ถูกเพราะแฟนเราตื่นสายและจะให้เราเสนอหน้าลงไปหาของกินข้างล่างทั้งๆที่พ่อแม่เค้าอยู่เราก็ทั้งกลัวทั้งเกรงใจค่ะเลยอดทนรอลงไปพร้อมกันเวลาแฟนกับน้องชายแฟนตื่น และสองคนนั้นก็จะอยู่ส่วนมากในห้องเวลาเราไปบ้านเค้าค่ะเพราะว่าเค้าก็รู้ว่าเราทำตัวไม่ถูกเราจะเจอหน้าพ่อแม่เค้าเวลาไปถึงบ้านสวัสดีทานข้าวและก็จะกลับบ้านค่ะแรกๆก็ไม่ร้ายแรงมากนะคะเราก็คิดในแง่ดีว่าเค้าคงทำงานเหนื่อยเลยไม่มีอารมณ์มาอะไรกะเรามากแต่ครั้งล่าสุดค่ะเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาเราไปค้างบ้านเค้าเนื่องจากเป็นวันหยุดค่ะพอเราไปก็เข้าไปพร้อมกับเพื่อนๆของแฟนเราประมาณ3คนค่ะพอเพื่อนๆเดินไปสวัสดีเค้าก็พยักหน้าปกติพอเจอหน้าเราไปเค้าหันหนีเลยค่ะเราก็ยกมือสวัสดีปกติค่ะพ่อเค้าหันมาพยักหน้าแต่แม่เค้าไม่แม้แต่รับไหว้เลยค่ะเราใจสั่นมากเราทำอะไรไม่ถูกน้ำตาคลอและเดินตามเพื่อนแฟนขึ้นไปข้างบนเลยค่ะแต่เก็บไว้ไม่เล่าให้แฟนฟังเพราะเค้าเป็นคนรักครอบครัวเราไม่อยากให้เค้ารู้สึกแย่พอเย็นวันอังคารเราก็กลับค่ะเดินลงไปสวัสดีค่ะม๊าเราสวัสดีข้างหูเค้าเลยแต่เค้าไม่แม้แต่พยักหน้าค่ะทุกคนและพ่อเค้าที่ทำอาหารอยู่ก็หันมาพยักหน้าให้เราร้องไห้เลยค่ะพอหันหลังมันใจร้ายเกินไปมั้ยแม่เราไม่เคยทำแบบนี้กับแฟนเราค่ะถามตลอดว่าเป็นไงบ้างลูก รับไหว้สวัสดีลูกตลอด และตอนกลับบอกกลับดีๆโชคดีนะลูกตลอด ไม่เคยทำกริยาแบบนี้ใส่แฟนเราเลยเรารู้ค่ะว่าเราไม่เข้าหาเค้าเรายอมรับว่าเราเกร็งมากๆเค้าไม่ชวนเราคุยไม่มีรอยยิ้มให้เราเลยให้เราเข้าหาเค้ายังไงคะเราเป็นเด็กต้องผิดตลอดเลยมั้ยคะปกติเราเข้ากับคนง่ายมากผู้ใหญ่ที่เป็นพ่อแม่เพื่อนเราเค้ามีรอยยิ้มให้เราเราจะคุยเก่งมากค่ะชวนคุยตลอดแต่นี้เค้ามาเป็นแบบนี้กับเราเราคิดค่ะว่าผู้ใหญ่ทำไมทำแบบนี้ละค่ะ แฟนเรารู้ค่ะและบอกว่าเราคิดมากรึป่าวและบอกว่าเราพยายามหลบหน้าไม่เข้าหาเองรึป่าวแต่ทุกคนคะมองในมุมของเราทีค่ะว่าบ้านเค้าเราก็ไม่ได้อยากไปค่ะแต่โอกาสและเวลาที่เราจะเจอกันน้อยค่ะบ้านเราเค้าก็ค้างไม่ได่พ่อแม่เราไม่มีห้องนอนค่ะเราไม่อยากให้พ่อแม่เราไม่สะดวกในการนอนค่ะเลยต้องเจอที่บ้านเค้าเเละเพื่อนเค้าก็คือเพื่อนเราค่ะเราเลยเหมือนเป็นการรวมตัวกับเพื่อนด้วยเลยต้องเจอที่นั่น เราควรทำยังไงดีคะเรากับแฟนรักกันมากค่ะเพื่อนๆก็บอกว่าถ้าไม่เห็นว่าเราสองคนรักกันมากคงบอกให้เลิกแล้วละ เราคิดมากจนนอนไม่หลับค่ะภาพเเม่เค้าเหตุการนั้นผุดขึ้นมาตลอดเลย TT