คือผมเคยมีปัญหากับเพื่อนคนนึง แต่ตอนนี้ก็ดีกันปกติแล้วแหละคับ แต่ปัญหายังมีอยู่ว่าเขาไม่ค่อยจะเปิดใจรับผมสักเท่าไหร่ จริงๆผมก็เข้าใจแหละครับ คนเคยทะเลาะกันหนักๆ จะให้มาปกติก็คงยาก ตัวผมเองไม่ใช่ว่าจะไม่โดนผลกระทบเลย จริงๆตอนนั้นผมก็มีปัญหาหนักเข้ามาเหมือนกัน ตอนนี้ผมเปิดใจให้เขา พยายามทำทุกอย่างให้มันปกติ พยายามไม่คิดมาก เขามีปัญหาอะไรช่วยเหลือได้ก็ช่วย อะไรให้ยืมได้ก็มีน้ำใจให้ แต่เขานี่สิครับทำไมดูปิดกั้นตัวเองขนาดนั้น เขาบล็อคผม เขาไม่ยอมแม้แต่จะแบ่งแค่ลูกอมวิตามินซี (เขาบอกว่ามันแพง) ซึ่งจริงๆหลอดนึงราคาไม่ถึง 70 บาทสำหรับเขามันก็ไม่ได้แพงอะไรหรอก ผมเห็นว่าเขาจะไปสอบเลยให้ยืมหนังสือไปซีร็อกซ์ แต่พอใกล้วันสอบผมถามว่าตกลงรอบนี้ได้สมัครไปสอบไหม เขากลับบอกว่าลืมว่าสมัครรึเปล่า แถมยังบอกว่าลืมรหัสผ่านเว็บอีกเลยเช็คไม่ได้ต้องกลับไปดูที่บ้าน แต่พอเย็นก็กลับไม่ได้บอกอะไรผมมา จนวันไปสอบผมเห็นชื่อเขาในใบรายชื่อนั่น ผมแค่อยากมีเพื่อนไปนั่งกินข้าวก่อนสอบ แต่ถ้าความผิดที่ผมทำไปมันร้ายแรงจนให้อภัยไม่ได้ ผมคงต้องยอมรับที่มันเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว อยากจะอยู่เฉยๆไม่อยากจะยุ่งอะไรแล้ว เบื่อครับยอมรับตามตรงว่าเบื่อมาก อยากให้เขารู้ว่าไม่ใช่แค่เขาที่ต้องอดทนที่ต้องเปิดใจ ผมก็ด้วย ถ้าผมเหนื่อยผมก็คงจะหยุดแหละครับ คงไม่มีเหตุผลที่จะพยายามต่อไป ผมควรจะทำยังไงดีครับ หรือผมควรจะพอแค่นี้ ปล.ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ปรึกษาเรื่องเพื่อนหน่อยคับ