ถึงคุณ...
ผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าผมมาเขียนความรู้สึกของผมถึงคุณในนี้ทำไม อาจเป็นเพราะผมคิดว่าวันนึงคุณคงมีโอกาสได้เข้ามาเห็น
หรืออาจจะเป็นเพราะผมเล่นเฟซบุ๊คของผมไม่ได้ เนื่องจากผมปิดการใช้งานของมันไปแล้ว เพราะเผลอทีไรผมต้องแอบไปดูความเคลื่อนไหวของคุณทุกที
ผมคิดถึงคุณ...
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาสั้นๆที่เราได้อยู่ด้วยกัน
เวลาที่ผมได้อยู่ใกล้คุณ หัวใจของผมมันก็เต้นแรงจนแทบจะทะลักออกมาแล้วล่ะ
ผมชอบนะ เวลาที่ผมได้เห็นคุณกินอาหารที่ผมทำไปให้ อย่างน้อยคุณก็กินมากกว่าปกติที่เราเจอกันแรกๆ ผมรู้ว่าคุณอยากกินอาหารคลีนเพื่อลดน้ำหนัก เพราะคุณขี้เกียจออกกำลังกาย ผมก็ลองไปศึกษาวิธีการทำมา ปรากฎว่ามันง่ายกว่าอย่างอื่นที่ผมเคยทำเยอะเลย ผมสังเกตดูนะ ว่าคุณชอบดื่มน้ำอะไร ผมดีใจมากที่คุณดื่มมันทุกครั้งที่ผมเอาไปให้
ผมชอบนะ เวลาที่คุณเล่นหรือเรียกชื่อสัตว์เลี้ยง ไม่ว่าจะหมา แมว หมู ไก่ ...ปลาดุก... เอ่อ.. โทดๆ ปลาดุกไม่เกี่ยว.. เวลาคุณเรียกชื่อพวกมัน หรือเวลาที่คุณเล่นกับพวกมัน ผมมองเห็นความอ่อนโยนของคุณ ถึงแม้ว่าบางครั้งผมจะไม่เข้าใจในอารมณ์นั้น เพราะผมไม่ใช่คนรักสัตว์ แต่ภาพของคุณสะท้อนออกมาอย่างชัดเจน และทำให้ผมยิ้มไปกับความอ่อนโยนของคุณเลยนะ
ผมชอบนะ เวลาที่ผมได้มองคุณทีเผลอ แล้วถ้าคุณหันมาเจอ คุณก็จะยิ้ม แล้วถามผมว่า"มองอะไร?" ผมอยากจะตอบคุณใจจะขาดว่า "มองสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลก" แต่ผมทำไม่ได้หรอก ...กลัวผิดศีล
ผมชอบนะ เวลาที่คุณเอาจริงเอาจังกับการช็อปปิ้ง ดูคุณมีสมาธิดี ดูคุณมีความมุ่งมั่น ดูคุณมีความทะเยอทะยานที่จะซื้อของที่คุณอยากได้ ดูคุณตาลุกวาวเวลาเห็นของที่สวยๆงามๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจ เพราะผมไม่ใช่คนที่ตามหรือนำแฟชั่นอะไรนัก สำหรับผมแค่มีใส่ตามกาลเทศะก็โอเคแล้ว และผมก็ชอบนะ ที่คุณชอบเอาของที่คุณอยากได้มาถามผม ว่า"อันนี้สวยมั้ย?" กับคนที่ห่วยเรื่องแฟชั่นที่สุดอย่างผม
ผมชอบนะ เวลาที่คุณกอดผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมสำคัญ มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีค่าสำหรับคุณมาก ..มากจนผมรู้สึกได้ว่าคุณไม่อยากจะจากอ้อมกอดของผมไป.. ก็ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นได้จริงๆ นานมากแล้ว ที่ผมไม่ได้รับความรู้สึกแบบนี้ ขอบคุณนะ ที่ทำให้ผมรู้สึกรักอีกครั้ง ..ใช่มันทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนจากที่ผม"ชอบ"กลายเป็น"รัก"คุณแล้วล่ะ
ผมกลัวนะ ว่าผมจะเสียคุณไป ด้วยเงื่อนไขหลายๆอย่าง แต่ผมก็สู้ ผมสู้อย่างที่ลูกผู้ชายอย่างผมจะสู้ได้แล้วล่ะ สุดท้ายผมก็พ่ายแพ้ให้กับความเป็นจริงจนได้
ผมรักคุณ
ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าคุณกลับไปอยู่กับแฟนเก่า ในขณะที่คุณบอกว่าเรายังคบกันอยู่
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าตอนที่คุณหายไปเพราะอยู่กับเค้า
ถึงแม้ว่าตอนที่ผมขอคุณคบ คุณจะบอกว่าคุณโสด
ถึงแม้ว่าแฟนเก่าคุณจะโทรมาบอกให้ผมเลิกยุ่งกับคุณ
ผมเจ็บนะ
ผมไม่ได้เจ็บปวดแบบนี้มานานมากแล้ว และดูเหมือนครั้งนี้มันจะรุนแรงกว่าครั้งเก่ามาก ที่เค้าว่ากันว่า "อายุเยอะแล้ว เวลาล้มก็จะเจ็บมากและแผลก็หายช้ากว่ามาก" ...ท่าจะจริงแฮะ..
ผมยอมรับว่าผมหลงอยู่กับ"คำว่ารัก"ที่คุณบอกผม เป็นระยะเวลาหนึ่งเลยล่ะ
ผมร้องไห้เกือบจะตลอดเวลา
ผมกินอาหารไม่ได้ พอจะกินผมก็ร้องไห้.. พอฝืนกิน ผมก็ไปอาเจียนออก.. สิ่งที่ผมกระเดือกลงไปในท้องของผมได้คือ น้ำเปล่า กาแฟ และก็เบียร์..
ผมทำงานปกติ อยู่ๆผมก็ต้องหยุดทำ และวิ่งไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ..
เพื่อนผมโทรมาร้องไห้เพราะมีปัญหา สุดท้ายมันต้องกลายมาเป็นคนที่ปลอบผมแทน เพราะผมร้องไห้หนักกว่า
ผมเหมือนต้องฝืนหายใจ เพราะผมรู้ว่าผมยังมีคนที่รักผมอยู่อีกมากมาย บางครั้งผมต้องฝืนยิ้ม เพราะงานที่ทำ ...และนั่นทำให้ผมเข้าใจ ว่าคนที่เค้าต้องฝืนยิ้ม จริงๆแล้วมันรู้สึกยังไงกันแน่
ผมยอมรับความจริงแล้วล่ะ
ว่าเราอาจจะไม่มีวันได้หวนกลับมาเดินเคียงข้างกันได้อีก ถึงแม้ว่าผมจะหวังไว้ในใจลึกๆก็ตาม ผมรู้ว่าจะต้องมีคนมาด่าผมว่าโง่ ที่ยังคิดจะรั้งคุณ ที่ผมยังคงรักคุณอยู่ ไม่เป็นไรนะ ผมรู้ตัวดี
ถึงแม้ว่าผมจะยอมรับความจริงแล้ว แต่ผมยังทำใจไม่ได้จริงๆ ผมยังทำใจไม่ได้ที่จะเสียคุณไป ผมยังทำใจไม่ได้ที่ต้องทุบความฝันในอนาคตของผมที่มีคุณอยู่ด้วย เพราะฉะนั้นอดทนกับผมหน่อยนะ วันนึงที่ผมทำใจได้ ผมจะจากไปเอง
ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้วนะ ผมดีขึ้นทุกๆวัน ที่เค้าบอกว่า"เวลาจะช่วยเยียวยา"นี่มันจริงนะ แต่ผมขอเพิ่ม"กำลังใจจากคนรอบข้าง"เข้าไปด้วยแล้วกันนะ เพราะมีคนคอยเป็นห่วง เพราะมีคนที่คอยบอกผมให้ไปกินข้าว เพราะมีคนที่คอยบอกผมให้รีบนอน เพราะมีคนคอยบอกผมให้ดูแลตัวเองดีๆ เพราะมีคนเหล่านั้น จึงทำให้ผมมีแรงหายใจต่อไป เพราะมีคนเหล่านั้น จึงทำให้ผมอยากจะอยู่ต่อเพื่อพวกเค้า และพวกเค้านี่แหละ ...ที่ทำให้ผมรู้ว่า
"ในโลกนี้ไม่ได้มีแค่คุณเท่านั้นที่รักผม"
...จากผม
หวังว่าวันนึง"คุณ"อาจจะใด้เห็นข้อความนี้...จากผม
ผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าผมมาเขียนความรู้สึกของผมถึงคุณในนี้ทำไม อาจเป็นเพราะผมคิดว่าวันนึงคุณคงมีโอกาสได้เข้ามาเห็น
หรืออาจจะเป็นเพราะผมเล่นเฟซบุ๊คของผมไม่ได้ เนื่องจากผมปิดการใช้งานของมันไปแล้ว เพราะเผลอทีไรผมต้องแอบไปดูความเคลื่อนไหวของคุณทุกที
ผมคิดถึงคุณ...
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาสั้นๆที่เราได้อยู่ด้วยกัน
เวลาที่ผมได้อยู่ใกล้คุณ หัวใจของผมมันก็เต้นแรงจนแทบจะทะลักออกมาแล้วล่ะ
ผมชอบนะ เวลาที่ผมได้เห็นคุณกินอาหารที่ผมทำไปให้ อย่างน้อยคุณก็กินมากกว่าปกติที่เราเจอกันแรกๆ ผมรู้ว่าคุณอยากกินอาหารคลีนเพื่อลดน้ำหนัก เพราะคุณขี้เกียจออกกำลังกาย ผมก็ลองไปศึกษาวิธีการทำมา ปรากฎว่ามันง่ายกว่าอย่างอื่นที่ผมเคยทำเยอะเลย ผมสังเกตดูนะ ว่าคุณชอบดื่มน้ำอะไร ผมดีใจมากที่คุณดื่มมันทุกครั้งที่ผมเอาไปให้
ผมชอบนะ เวลาที่คุณเล่นหรือเรียกชื่อสัตว์เลี้ยง ไม่ว่าจะหมา แมว หมู ไก่ ...ปลาดุก... เอ่อ.. โทดๆ ปลาดุกไม่เกี่ยว.. เวลาคุณเรียกชื่อพวกมัน หรือเวลาที่คุณเล่นกับพวกมัน ผมมองเห็นความอ่อนโยนของคุณ ถึงแม้ว่าบางครั้งผมจะไม่เข้าใจในอารมณ์นั้น เพราะผมไม่ใช่คนรักสัตว์ แต่ภาพของคุณสะท้อนออกมาอย่างชัดเจน และทำให้ผมยิ้มไปกับความอ่อนโยนของคุณเลยนะ
ผมชอบนะ เวลาที่ผมได้มองคุณทีเผลอ แล้วถ้าคุณหันมาเจอ คุณก็จะยิ้ม แล้วถามผมว่า"มองอะไร?" ผมอยากจะตอบคุณใจจะขาดว่า "มองสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลก" แต่ผมทำไม่ได้หรอก ...กลัวผิดศีล
ผมชอบนะ เวลาที่คุณเอาจริงเอาจังกับการช็อปปิ้ง ดูคุณมีสมาธิดี ดูคุณมีความมุ่งมั่น ดูคุณมีความทะเยอทะยานที่จะซื้อของที่คุณอยากได้ ดูคุณตาลุกวาวเวลาเห็นของที่สวยๆงามๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจ เพราะผมไม่ใช่คนที่ตามหรือนำแฟชั่นอะไรนัก สำหรับผมแค่มีใส่ตามกาลเทศะก็โอเคแล้ว และผมก็ชอบนะ ที่คุณชอบเอาของที่คุณอยากได้มาถามผม ว่า"อันนี้สวยมั้ย?" กับคนที่ห่วยเรื่องแฟชั่นที่สุดอย่างผม
ผมชอบนะ เวลาที่คุณกอดผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมสำคัญ มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีค่าสำหรับคุณมาก ..มากจนผมรู้สึกได้ว่าคุณไม่อยากจะจากอ้อมกอดของผมไป.. ก็ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นได้จริงๆ นานมากแล้ว ที่ผมไม่ได้รับความรู้สึกแบบนี้ ขอบคุณนะ ที่ทำให้ผมรู้สึกรักอีกครั้ง ..ใช่มันทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนจากที่ผม"ชอบ"กลายเป็น"รัก"คุณแล้วล่ะ
ผมกลัวนะ ว่าผมจะเสียคุณไป ด้วยเงื่อนไขหลายๆอย่าง แต่ผมก็สู้ ผมสู้อย่างที่ลูกผู้ชายอย่างผมจะสู้ได้แล้วล่ะ สุดท้ายผมก็พ่ายแพ้ให้กับความเป็นจริงจนได้
ผมรักคุณ
ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าคุณกลับไปอยู่กับแฟนเก่า ในขณะที่คุณบอกว่าเรายังคบกันอยู่
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าตอนที่คุณหายไปเพราะอยู่กับเค้า
ถึงแม้ว่าตอนที่ผมขอคุณคบ คุณจะบอกว่าคุณโสด
ถึงแม้ว่าแฟนเก่าคุณจะโทรมาบอกให้ผมเลิกยุ่งกับคุณ
ผมเจ็บนะ
ผมไม่ได้เจ็บปวดแบบนี้มานานมากแล้ว และดูเหมือนครั้งนี้มันจะรุนแรงกว่าครั้งเก่ามาก ที่เค้าว่ากันว่า "อายุเยอะแล้ว เวลาล้มก็จะเจ็บมากและแผลก็หายช้ากว่ามาก" ...ท่าจะจริงแฮะ..
ผมยอมรับว่าผมหลงอยู่กับ"คำว่ารัก"ที่คุณบอกผม เป็นระยะเวลาหนึ่งเลยล่ะ
ผมร้องไห้เกือบจะตลอดเวลา
ผมกินอาหารไม่ได้ พอจะกินผมก็ร้องไห้.. พอฝืนกิน ผมก็ไปอาเจียนออก.. สิ่งที่ผมกระเดือกลงไปในท้องของผมได้คือ น้ำเปล่า กาแฟ และก็เบียร์..
ผมทำงานปกติ อยู่ๆผมก็ต้องหยุดทำ และวิ่งไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ..
เพื่อนผมโทรมาร้องไห้เพราะมีปัญหา สุดท้ายมันต้องกลายมาเป็นคนที่ปลอบผมแทน เพราะผมร้องไห้หนักกว่า
ผมเหมือนต้องฝืนหายใจ เพราะผมรู้ว่าผมยังมีคนที่รักผมอยู่อีกมากมาย บางครั้งผมต้องฝืนยิ้ม เพราะงานที่ทำ ...และนั่นทำให้ผมเข้าใจ ว่าคนที่เค้าต้องฝืนยิ้ม จริงๆแล้วมันรู้สึกยังไงกันแน่
ผมยอมรับความจริงแล้วล่ะ
ว่าเราอาจจะไม่มีวันได้หวนกลับมาเดินเคียงข้างกันได้อีก ถึงแม้ว่าผมจะหวังไว้ในใจลึกๆก็ตาม ผมรู้ว่าจะต้องมีคนมาด่าผมว่าโง่ ที่ยังคิดจะรั้งคุณ ที่ผมยังคงรักคุณอยู่ ไม่เป็นไรนะ ผมรู้ตัวดี
ถึงแม้ว่าผมจะยอมรับความจริงแล้ว แต่ผมยังทำใจไม่ได้จริงๆ ผมยังทำใจไม่ได้ที่จะเสียคุณไป ผมยังทำใจไม่ได้ที่ต้องทุบความฝันในอนาคตของผมที่มีคุณอยู่ด้วย เพราะฉะนั้นอดทนกับผมหน่อยนะ วันนึงที่ผมทำใจได้ ผมจะจากไปเอง
ตอนนี้ผมดีขึ้นแล้วนะ ผมดีขึ้นทุกๆวัน ที่เค้าบอกว่า"เวลาจะช่วยเยียวยา"นี่มันจริงนะ แต่ผมขอเพิ่ม"กำลังใจจากคนรอบข้าง"เข้าไปด้วยแล้วกันนะ เพราะมีคนคอยเป็นห่วง เพราะมีคนที่คอยบอกผมให้ไปกินข้าว เพราะมีคนที่คอยบอกผมให้รีบนอน เพราะมีคนคอยบอกผมให้ดูแลตัวเองดีๆ เพราะมีคนเหล่านั้น จึงทำให้ผมมีแรงหายใจต่อไป เพราะมีคนเหล่านั้น จึงทำให้ผมอยากจะอยู่ต่อเพื่อพวกเค้า และพวกเค้านี่แหละ ...ที่ทำให้ผมรู้ว่า
"ในโลกนี้ไม่ได้มีแค่คุณเท่านั้นที่รักผม"
...จากผม