ครั้งที่สามกับการ แหกกิโมโน คราวนี้ก็มาถึง ธุรกิจที่มีอยู่ในทุกประเทศทั่วโลกแม้ว่าทุกประเทศใหญ๋นั้นจะประกาศชัดเจนว่าสิ่งเหล่านี้ผิดกฎหมาย นั่นก็คือ การค้าบริการทางเพศ ญี่ปุ่นก็เป้นประเทศหนึ่งในนั้น ซึ่งการที่เพจการ์ตูนเกย์บางเพจเคยชมซะออกหน้าออกตาว่า การที่ประเทศนี้มีหนังผู้ใหญ๋แบบถูกกฎหมายนั้นทำให้แทบไม่มีากรค้าประเวณี กลายเป็นประโยคที่ สตอเบอรี่ ไปในทันที
เครดิตจาก link ข้างล่างนี้ และขอเอาคำพูดของแอดมินเพจนี้มาทั้งหมดโดยไม่ตัดต่อใดๆ
https://www.facebook.com/underthekimono/posts/1729566747307068
หลังจากที่ผมได้เล่าเรื่องราวของการค้าขายบริการทางเพศในญี่ปุ่นไปบ้างแล้ว แบบซอฟท์ ๆ พอเป็นน้ำจิ้ม มาวันนี้ผมจะเล่าในอีกมุมหนึ่ง ซึ่ง แตกต่างจากของเมื่อวานครับ เพราะงานนี้มีได้เสียกันแน่นอน หึหึหึ
อ่อลืมบอกไปอย่าง ที่เล่าไปเมื่อวานส่วนใหญ่นั้น จะไม่ใช่การขายบริการแบบมีการโซเดมาคอมกันจริง ๆ เกิดขึ้นนะครับ ส่วนใหญ่ผู้ซื้อบริการจะเป็นเหยื่อ ให้เหล่าบรรดานายหน้า หรือสาว ๆ นั้นหลอกจนหมดตัว สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยนอกจากเสียทั้งเงินเสียทั้งเวลา อาจจะได้จับ ๆ บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ (ฟังเขามาอีกที ผมเปล่านะ) ส่วนการขายบริการแบบมีการโจ๊ะพึ่ม ๆ กันจริง ๆ นั้นจะไม่ใช่ในลักษณะนี้ครับ จะเป็นอีกแบบนึงซึ่งผมจะมาเล่าให้ฟังในวันนี้แหละครับ
เริ่มเลย
ก่อนอื่นผมขอสงวนไม่บอกว่าเป็นสถานที่ใด อยู่พิกัดไหนนะครับ เอะ ? หรือจะบอกดี เอาว่ามันอยู่ที่เมือง ๆ หนึ่งซึ่งเป็นเมืองที่เวลายืนบนบันไดเลื่อนจะไม่เหมือนกับเมืองอื่น ๆ (แค่นี้คงรู้แล้วซินะ) สถานที่แห่งนี้เรียกได้ว่า “ซ่องขนาดใหญ่” เลยก็ว่าได้ กินเนื้อที่ผมว่าหลายไร่อยู่ ลักษณะเป็นเหมือนถนนทั่วไปที่มีผังเมืองเป็นแบบกริด (เป็นบล๊อค ๆ ) มีตึกอยู่เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ถนนสามารถนำรถเข้ามาได้ เอาจริง ๆ ก็คล้าย ๆ กับพวกย่านชอปปิ้งทั่วไปในญี่ปุ่นแหละครับ แต่แทนที่ตึกแถวแต่ละตึกนั้นจะเป็นร้านขายของทั่วไป มันกลับกลายเป็นเหมือน ตู้โชว์สินค้ามากกว่า ฮั่นแน่ งงละซิว่ามันเป็นยังไง
มันเป็นพื้นที่บริเวณกว้างมาก ที่มีตึกแถวเป็นระเบียบ สูงประมาณ 3 ชั้น ชั้นล่างสุดของแต่ละห้องจะเปิดโล่ง โดยมีสาวน้อยนั่งอยู่ในห้อง พร้อมกับมีคุณป้าคอยเชียร์แขกอยู่ข้างหน้า ที่เด็ดคือแต่ละนางเหมือนออกมาจากหน้าปกหนังเอวีไม่มีผิด
ถามว่าเด็ดไหม บอกเลยว่าเด็ดมากกกกกกกกกกกกก ทุกอย่างคือเพอร์เฟคจริง ๆ มีครบทุกสไตล์ ใครชอบแบบในชุดหนังก็มี ชุดนักเรียน ชุดกิโมโน ชุดสาวออฟฟิส มีครบ จะเอาสาวแว่น สาวไม่แว่น ช่วงอายุเท่าไหร่มีหมด ไล่ตั้งแต่ 20 ไปจนถึงรุ่นป้าก็มี (จะแบ่งโซนกันอย่างชัดเจน) วิธีการก็คือ เดิน เดิน เดิน เดินดูว่าชอบบ้านไหน ก็จ่ายเงินกับคุณป้าละขึ้นไปละเลงบทเพลงรักกันข้างบนได้เลย พวกเธอเหล่านั้นยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างชาติอย่างไม่รังเกียจ พูดจาดี อะโน๊ะ อะเนะ ตามสไตล์หนังเอวี ถ้าหากคุณเป็นผู้ชายสายล่าฝัน ที่นี่คือที่ของคุณ แต่....
มันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนจะไม่ใช่
เริ่มแรกเอากันที่เรทราคาก่อน ผมเคยไปมาสองครั้ง (ไปดูกับพาเพื่อนไป ไม่ได้ลอง) ครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน ราคาอยู่ที่ 15 นาที 16,000 เยน 20 นาที 20,000 เยน ใช่ครับ ดูไม่ผิด เขาคิดเป็นนาที ไม่ใช่คิดเป็นชั่วโมง คุณผู้ชายไทยอาจจะชินกันราคาเป็นช่วงโมงที่ประเทศไทยก็ว่าไปชั่วโมงเท่าไหร่ สองชั่วโมงเท่าไหร่ มีเรทราคาตามหน้าตา ตามเกรดของผู้ขายบริการ แต่ที่นี่ เรทราคาไม่ผกผันตามหน้าตา แต่ผกผันตามเวลาที่เป็นนาที ไม่ว่าคุณจะเข้าบ้านหลังไหน ราคาจะพอ ๆ กัน คิดเป็นนาที ต่อรองไม่ได้ ผมเคยไปเจรจาให้เพื่อนเรื่องการต่อรองราคา เห็นได้ชัดว่าคุณป้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก คุณเธอในบ้านก็เช่นกัน ส่ายหัวดิก ๆ พร้อมกับทำท่าไล่เราอย่างกับหมูกับหมา (เซอวิสมาย ไหมละ) ครั้งนั้นเพื่อนผมตกลงปลงใจกับสาวน้อยคนนึง ก็ได้ขึ้นไปแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมกันอยู่พักนึง ก็ลงมาแล้วเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“มันไม่เหมือนที่ไทย”
เพื่อนผมบอก
“ไม่มีอาบน้ำไม่มีนวด ไม่มีอะไรเลย ขึ้นไปก็ซัดรัว ๆ ให้เสร็จก่อนหมดเวลาแล้วก็ลง จบ”
ทำไมมันช่างป่าเถื่อนเช่นนี้ ผมไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมมันคิดราคาเป็นนาที เพราะว่ามันไม่มีบริการเสริมอื่นใด นอกจาก “ซอยให้เสร็จ” แล้วก็ลงไปซะ กูจะได้ไปนั่งหน้าบ้านต่อให้คนอื่นขึ้นมาซอยกูอีก 15 นาทีแล้วก็ลง
ผมคิดในใจ นี่มันโคตรฉลาดเลย เงินที่ได้ต่อชั่วโมงมันทำได้เยอะมาก ผิดกับการขายบริการที่บ้านเราอย่างสิ้นเชิง ทุนนิยมสุด ๆ เลยว่ะ พี่หยุ่น
ผมมีโอกาสได้กลับไปที่นั่นเป็นครั้งที่สองอีกปีนึงถัดมา เพื่อพาเพื่อนอีกกรุ๊ปไปลอง พบว่า เรทราคาเปลี่ยนไป 20 นาที 15,000 เยน 30 นาที 20,000 คาดว่าเป็นเพราะเศรษฐกิจไม่ดี แต่
ก็แพงอยู่ดี ครั้งนั้นไม่มีเพื่อนผมคนไหนได้ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับบรรดาสาว ๆ แต่ก็เดินดูกันเพลินตาพอสมควร
คิดว่ามีไม่ต่ำกว่า 100 บ้าน ใช้เวลาเดินกว่าจะครบถ้วนผมว่าประมาณ 30 นาที ถ้าไม่แวะหยุดคุย อ่อ ๆ ลืมบอกไปว่า คุณต้องเดินเท่านั้น ห้าม หยุดแล้วยืนมองเป็นอันขาด มิเช่นนั้นอาจจะโดนด่าไล่ได้ ผมโดนมาแล้ว ยืนดูดบุหรี่ส่องอยู่มุมนึง โดนคุณป้าเดินมาไล่บอกห้ามยืน ๆ ต้องเดิน ผมคิดในใจ อะไรวะ ?
สถานที่แห่งนี้ไม่ได้ลึกลับซับซ้อนมากมาย สามารถเข้าถึงได้สะดวก เดินจากสถานีรถไฟฟ้ามาได้อย่างง่าย และอยู่แถวบริเวณย่านชอปปิ้ง ดังนั้นทางการญี่ปุ่นน่าจะรู้เห็นว่ามีสถานที่แบบนี้อยู่ในเมือง แต่ก็เหมือนจะไม่ได้สนใจ ก็คงอารมณ์เดียวกันบ้านเราที่ อาบอบนวดเต็มไปหมด แถมแปะป้ายว่า “ห้ามค้าประเวณี” แต่ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่ามันทำอะไรกัน สถานที่นี้ผมเคยไปสืบข่าวคราวมาว่าเป็นสถานที่เก่าแก่มาแต่โบราณกาล (ก็ไม่รู้เว่อร์ไปไหม) โดยเบื้องหลังธุรกิจนี้คือเหล่า “ยากูซ่า” นั่นเอง
เอาละครับจบไปแล้วสำหรับประสบกาม เอ้ย ประสบการณ์ในอีกมุมหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น หวังว่าจะได้เห็นมุมมืด ๆ บางประการของญี่ปุ่นกันบ้าง ว่าจริง ๆ เขาก็ไม่ต่างจากเรา (ดูจะทำได้แย่กว่าบ้านเราอีก) ประเทศนี้ไม่ได้สวยงามประหนึ่งดินแดนในสวรรค์ครับ มันมีความต่ำตมของมันอยู่นทุกซอกทุกมุม ยังไงซะถ้าใครอยากพิสูจน์ ก็ลองไปกันดูได้ครับ สำหรับญี่ปุ่นยามวิกาล รับรองว่าเปิดหูเปิดตาแน่นอน
#มิตรสแหกท่านหนึ่ง #ท่านเดิมเพิ่มเติมความ
ผมจะไม่แปลกใจเลยว่า สถานที่ที่ว่า ห้ามค้าประเวณี นั้น จะมี นักการเมือง และ ตำรวจที่ไม่ใช่ระดับยศกระจอกๆ มีเอี่ยวกับผลประโยชน์ของยากูซ๋าที่ควบคุมย่านนั้น
(แหกกิโมโน) การค้าบริการแบบโจ๋งครึ่มที่แฝงตัวในย่านshoppingของญี่ปุ่น บนพื้นที่หลายไร่
เครดิตจาก link ข้างล่างนี้ และขอเอาคำพูดของแอดมินเพจนี้มาทั้งหมดโดยไม่ตัดต่อใดๆ
https://www.facebook.com/underthekimono/posts/1729566747307068
หลังจากที่ผมได้เล่าเรื่องราวของการค้าขายบริการทางเพศในญี่ปุ่นไปบ้างแล้ว แบบซอฟท์ ๆ พอเป็นน้ำจิ้ม มาวันนี้ผมจะเล่าในอีกมุมหนึ่ง ซึ่ง แตกต่างจากของเมื่อวานครับ เพราะงานนี้มีได้เสียกันแน่นอน หึหึหึ
อ่อลืมบอกไปอย่าง ที่เล่าไปเมื่อวานส่วนใหญ่นั้น จะไม่ใช่การขายบริการแบบมีการโซเดมาคอมกันจริง ๆ เกิดขึ้นนะครับ ส่วนใหญ่ผู้ซื้อบริการจะเป็นเหยื่อ ให้เหล่าบรรดานายหน้า หรือสาว ๆ นั้นหลอกจนหมดตัว สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยนอกจากเสียทั้งเงินเสียทั้งเวลา อาจจะได้จับ ๆ บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ (ฟังเขามาอีกที ผมเปล่านะ) ส่วนการขายบริการแบบมีการโจ๊ะพึ่ม ๆ กันจริง ๆ นั้นจะไม่ใช่ในลักษณะนี้ครับ จะเป็นอีกแบบนึงซึ่งผมจะมาเล่าให้ฟังในวันนี้แหละครับ
เริ่มเลย
ก่อนอื่นผมขอสงวนไม่บอกว่าเป็นสถานที่ใด อยู่พิกัดไหนนะครับ เอะ ? หรือจะบอกดี เอาว่ามันอยู่ที่เมือง ๆ หนึ่งซึ่งเป็นเมืองที่เวลายืนบนบันไดเลื่อนจะไม่เหมือนกับเมืองอื่น ๆ (แค่นี้คงรู้แล้วซินะ) สถานที่แห่งนี้เรียกได้ว่า “ซ่องขนาดใหญ่” เลยก็ว่าได้ กินเนื้อที่ผมว่าหลายไร่อยู่ ลักษณะเป็นเหมือนถนนทั่วไปที่มีผังเมืองเป็นแบบกริด (เป็นบล๊อค ๆ ) มีตึกอยู่เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ถนนสามารถนำรถเข้ามาได้ เอาจริง ๆ ก็คล้าย ๆ กับพวกย่านชอปปิ้งทั่วไปในญี่ปุ่นแหละครับ แต่แทนที่ตึกแถวแต่ละตึกนั้นจะเป็นร้านขายของทั่วไป มันกลับกลายเป็นเหมือน ตู้โชว์สินค้ามากกว่า ฮั่นแน่ งงละซิว่ามันเป็นยังไง
มันเป็นพื้นที่บริเวณกว้างมาก ที่มีตึกแถวเป็นระเบียบ สูงประมาณ 3 ชั้น ชั้นล่างสุดของแต่ละห้องจะเปิดโล่ง โดยมีสาวน้อยนั่งอยู่ในห้อง พร้อมกับมีคุณป้าคอยเชียร์แขกอยู่ข้างหน้า ที่เด็ดคือแต่ละนางเหมือนออกมาจากหน้าปกหนังเอวีไม่มีผิด
ถามว่าเด็ดไหม บอกเลยว่าเด็ดมากกกกกกกกกกกกก ทุกอย่างคือเพอร์เฟคจริง ๆ มีครบทุกสไตล์ ใครชอบแบบในชุดหนังก็มี ชุดนักเรียน ชุดกิโมโน ชุดสาวออฟฟิส มีครบ จะเอาสาวแว่น สาวไม่แว่น ช่วงอายุเท่าไหร่มีหมด ไล่ตั้งแต่ 20 ไปจนถึงรุ่นป้าก็มี (จะแบ่งโซนกันอย่างชัดเจน) วิธีการก็คือ เดิน เดิน เดิน เดินดูว่าชอบบ้านไหน ก็จ่ายเงินกับคุณป้าละขึ้นไปละเลงบทเพลงรักกันข้างบนได้เลย พวกเธอเหล่านั้นยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างชาติอย่างไม่รังเกียจ พูดจาดี อะโน๊ะ อะเนะ ตามสไตล์หนังเอวี ถ้าหากคุณเป็นผู้ชายสายล่าฝัน ที่นี่คือที่ของคุณ แต่....
มันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนจะไม่ใช่
เริ่มแรกเอากันที่เรทราคาก่อน ผมเคยไปมาสองครั้ง (ไปดูกับพาเพื่อนไป ไม่ได้ลอง) ครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน ราคาอยู่ที่ 15 นาที 16,000 เยน 20 นาที 20,000 เยน ใช่ครับ ดูไม่ผิด เขาคิดเป็นนาที ไม่ใช่คิดเป็นชั่วโมง คุณผู้ชายไทยอาจจะชินกันราคาเป็นช่วงโมงที่ประเทศไทยก็ว่าไปชั่วโมงเท่าไหร่ สองชั่วโมงเท่าไหร่ มีเรทราคาตามหน้าตา ตามเกรดของผู้ขายบริการ แต่ที่นี่ เรทราคาไม่ผกผันตามหน้าตา แต่ผกผันตามเวลาที่เป็นนาที ไม่ว่าคุณจะเข้าบ้านหลังไหน ราคาจะพอ ๆ กัน คิดเป็นนาที ต่อรองไม่ได้ ผมเคยไปเจรจาให้เพื่อนเรื่องการต่อรองราคา เห็นได้ชัดว่าคุณป้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก คุณเธอในบ้านก็เช่นกัน ส่ายหัวดิก ๆ พร้อมกับทำท่าไล่เราอย่างกับหมูกับหมา (เซอวิสมาย ไหมละ) ครั้งนั้นเพื่อนผมตกลงปลงใจกับสาวน้อยคนนึง ก็ได้ขึ้นไปแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมกันอยู่พักนึง ก็ลงมาแล้วเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“มันไม่เหมือนที่ไทย”
เพื่อนผมบอก
“ไม่มีอาบน้ำไม่มีนวด ไม่มีอะไรเลย ขึ้นไปก็ซัดรัว ๆ ให้เสร็จก่อนหมดเวลาแล้วก็ลง จบ”
ทำไมมันช่างป่าเถื่อนเช่นนี้ ผมไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมมันคิดราคาเป็นนาที เพราะว่ามันไม่มีบริการเสริมอื่นใด นอกจาก “ซอยให้เสร็จ” แล้วก็ลงไปซะ กูจะได้ไปนั่งหน้าบ้านต่อให้คนอื่นขึ้นมาซอยกูอีก 15 นาทีแล้วก็ลง
ผมคิดในใจ นี่มันโคตรฉลาดเลย เงินที่ได้ต่อชั่วโมงมันทำได้เยอะมาก ผิดกับการขายบริการที่บ้านเราอย่างสิ้นเชิง ทุนนิยมสุด ๆ เลยว่ะ พี่หยุ่น
ผมมีโอกาสได้กลับไปที่นั่นเป็นครั้งที่สองอีกปีนึงถัดมา เพื่อพาเพื่อนอีกกรุ๊ปไปลอง พบว่า เรทราคาเปลี่ยนไป 20 นาที 15,000 เยน 30 นาที 20,000 คาดว่าเป็นเพราะเศรษฐกิจไม่ดี แต่
คิดว่ามีไม่ต่ำกว่า 100 บ้าน ใช้เวลาเดินกว่าจะครบถ้วนผมว่าประมาณ 30 นาที ถ้าไม่แวะหยุดคุย อ่อ ๆ ลืมบอกไปว่า คุณต้องเดินเท่านั้น ห้าม หยุดแล้วยืนมองเป็นอันขาด มิเช่นนั้นอาจจะโดนด่าไล่ได้ ผมโดนมาแล้ว ยืนดูดบุหรี่ส่องอยู่มุมนึง โดนคุณป้าเดินมาไล่บอกห้ามยืน ๆ ต้องเดิน ผมคิดในใจ อะไรวะ ?
สถานที่แห่งนี้ไม่ได้ลึกลับซับซ้อนมากมาย สามารถเข้าถึงได้สะดวก เดินจากสถานีรถไฟฟ้ามาได้อย่างง่าย และอยู่แถวบริเวณย่านชอปปิ้ง ดังนั้นทางการญี่ปุ่นน่าจะรู้เห็นว่ามีสถานที่แบบนี้อยู่ในเมือง แต่ก็เหมือนจะไม่ได้สนใจ ก็คงอารมณ์เดียวกันบ้านเราที่ อาบอบนวดเต็มไปหมด แถมแปะป้ายว่า “ห้ามค้าประเวณี” แต่ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่ามันทำอะไรกัน สถานที่นี้ผมเคยไปสืบข่าวคราวมาว่าเป็นสถานที่เก่าแก่มาแต่โบราณกาล (ก็ไม่รู้เว่อร์ไปไหม) โดยเบื้องหลังธุรกิจนี้คือเหล่า “ยากูซ่า” นั่นเอง
เอาละครับจบไปแล้วสำหรับประสบกาม เอ้ย ประสบการณ์ในอีกมุมหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น หวังว่าจะได้เห็นมุมมืด ๆ บางประการของญี่ปุ่นกันบ้าง ว่าจริง ๆ เขาก็ไม่ต่างจากเรา (ดูจะทำได้แย่กว่าบ้านเราอีก) ประเทศนี้ไม่ได้สวยงามประหนึ่งดินแดนในสวรรค์ครับ มันมีความต่ำตมของมันอยู่นทุกซอกทุกมุม ยังไงซะถ้าใครอยากพิสูจน์ ก็ลองไปกันดูได้ครับ สำหรับญี่ปุ่นยามวิกาล รับรองว่าเปิดหูเปิดตาแน่นอน
#มิตรสแหกท่านหนึ่ง #ท่านเดิมเพิ่มเติมความ
ผมจะไม่แปลกใจเลยว่า สถานที่ที่ว่า ห้ามค้าประเวณี นั้น จะมี นักการเมือง และ ตำรวจที่ไม่ใช่ระดับยศกระจอกๆ มีเอี่ยวกับผลประโยชน์ของยากูซ๋าที่ควบคุมย่านนั้น