- โดยส่วนตัวแล้ว ตัวของผมเองนั้นชอบเก็บสะสมฟิกเกอร์ ของเล่น หรือพวกการ์ดอะไรแบบนี้อยู่แล้วครับ และเมื่อวันก่อนระหว่างที่ไถๆ Facebook อยู่ ก็เหมือนโดนยิง Ads แบบไม่ทันตั้งตัว เลื่อนไปเจอร้านขายของมือสอง และเจอของเล่น 1 ชิ้นที่สะดุดตามาก เลยดูพิกัดร้าน อ่าว.....เปิดใกล้บ้านเลย เดินทางสะดวก เงินพร้อม รถพร้อม ก็ลุยสิครับ ผมเดินทางไปรอก่อนร้านจะเปิดไม่กี่นาที ค่อนข้างตื่นเต้นนิดๆ
- เมื่อผมมาถึงที่ร้าน สิ่งที่ผมเจอและสะดุดตาเป็นอย่างแรกคือ กลุ่มผู้ชาย 6-7 คน มีตั้งแต่เด็กตัวเล็กๆไปจนถึงลุงรุ่นพ่อ ที่พร้อมใจสามัคคียืนดักรออยู่หน้าร้าน เหมือนกับจะมาทวงหนี้ใครสักคน ผมค่อนข้างประหลาดใจ เมื่อเห็นผู้ชายในกลุ่มนั้น 2-3 คน เอาหน้าไปแนบชิดกระจกของร้าน เรียกได้ว่าแทบจะเลียกระจกเลย ชายกลุ่มนี้พยายามส่งของในร้าน ไม่ก็พยายามกดดันให้พนักงานมาเปิดร้านเร็วๆ (ผมคาดเดา) อีกประมาณ 10 นาทีร้านก็จะเปิดแล้ว ชายกลุ่มนี้ก็ยิ่งครึกครื้น เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนเหมือนอยู่ในงานกีฬาสีของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมเริ่มรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย เลยไปหาที่สงบๆ นั่งรอแถวนั้น
- เนื่องจากผมเคยไปครั้งแรก ผมจึงไม่รู้ว่า ร้านมีการแจกบัตรคิวด้วย พลาดมากกกกกกกกกก... และแน่นอนว่าชายกลุ่มนั้นได้คิวเรียงกันตั้งแต่คนที่ 1 เลย (อ๋อ ที่เขามาเลียกระจกเพราะรอเอาคิวนี่เอง) ผมได้คิวที่ 10 กว่าๆเลย เพราะระหว่างที่ไปนั่งรอที่อื่น ก็มีแม่ลูก ลุงป้าน้าอามาเอาบัตรคิวไปแล้ว สิ่งที่น่าประหลาดใจอีกอย่างเกิดขึ้นเมื่อถึงเวลาเปิดร้าน ทันทีที่ประตูร้านเปิดออก เหล่าชายหนุ่มที่มีพลังสัญชาตญาณสัตว์ป่าอันดุร้าย ได้ทำการพุ่งเข้าจู่โจมกองของเล่นแบบไม่ทันได้ตั้งตัว พวกเขากวาดทุกอย่างใส่ตระกร้าแบบไม่รีรอ พร้อมทั้งส่งเสียงให้สัญญาณกันอย่างต่อเนื่อง อย่างกะพกลำโพงติดตัวมาด้วย (อันนี้แพงหยิบๆ // เห้ยๆ มุงหยิบอันนั้นมาด้วย // อันนี้ของดีนะเว้ย // อย่าขวางกูววว // หลบไปปปปป // อันนี้ของกรูวววววววว) เสียงคำรามของพวกเขาดังอย่างต่อเนื่อง ทำให้ลุงป้าน้าอา..รวมถึงผมยืนนิ่งไปเลย ไม่กล้าเข้าไปโซนนั้นเลย 10 นาทีผ่านไป หลังจากพวกเขาหล่าเหยื่อได้อิ่มอิ่มหนําสําราญแล้ว ร้านก็เริ่มสงบขึ้น และผมก็พลาดของที่ผมเร็งไว้แต่แรกไปครับ เพราะผมช้า ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความไวเป็นของปีศาจ หากคุณช้า คุณจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณต้องการ (จ้าๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ คือช่วยมีมารยาทกันหน่อยได้ไหมอะ คนก็เยอะ แต่กลุ่มพี่ไม่เกรงใจใครเลย น่ากลัวมาก เหล่าพ่อค้าทั้งหลาย)
ประสบการณ์การไปร้านขายของญี่ปุ่นมือ 2
- เมื่อผมมาถึงที่ร้าน สิ่งที่ผมเจอและสะดุดตาเป็นอย่างแรกคือ กลุ่มผู้ชาย 6-7 คน มีตั้งแต่เด็กตัวเล็กๆไปจนถึงลุงรุ่นพ่อ ที่พร้อมใจสามัคคียืนดักรออยู่หน้าร้าน เหมือนกับจะมาทวงหนี้ใครสักคน ผมค่อนข้างประหลาดใจ เมื่อเห็นผู้ชายในกลุ่มนั้น 2-3 คน เอาหน้าไปแนบชิดกระจกของร้าน เรียกได้ว่าแทบจะเลียกระจกเลย ชายกลุ่มนี้พยายามส่งของในร้าน ไม่ก็พยายามกดดันให้พนักงานมาเปิดร้านเร็วๆ (ผมคาดเดา) อีกประมาณ 10 นาทีร้านก็จะเปิดแล้ว ชายกลุ่มนี้ก็ยิ่งครึกครื้น เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนเหมือนอยู่ในงานกีฬาสีของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมเริ่มรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย เลยไปหาที่สงบๆ นั่งรอแถวนั้น
- เนื่องจากผมเคยไปครั้งแรก ผมจึงไม่รู้ว่า ร้านมีการแจกบัตรคิวด้วย พลาดมากกกกกกกกกก... และแน่นอนว่าชายกลุ่มนั้นได้คิวเรียงกันตั้งแต่คนที่ 1 เลย (อ๋อ ที่เขามาเลียกระจกเพราะรอเอาคิวนี่เอง) ผมได้คิวที่ 10 กว่าๆเลย เพราะระหว่างที่ไปนั่งรอที่อื่น ก็มีแม่ลูก ลุงป้าน้าอามาเอาบัตรคิวไปแล้ว สิ่งที่น่าประหลาดใจอีกอย่างเกิดขึ้นเมื่อถึงเวลาเปิดร้าน ทันทีที่ประตูร้านเปิดออก เหล่าชายหนุ่มที่มีพลังสัญชาตญาณสัตว์ป่าอันดุร้าย ได้ทำการพุ่งเข้าจู่โจมกองของเล่นแบบไม่ทันได้ตั้งตัว พวกเขากวาดทุกอย่างใส่ตระกร้าแบบไม่รีรอ พร้อมทั้งส่งเสียงให้สัญญาณกันอย่างต่อเนื่อง อย่างกะพกลำโพงติดตัวมาด้วย (อันนี้แพงหยิบๆ // เห้ยๆ มุงหยิบอันนั้นมาด้วย // อันนี้ของดีนะเว้ย // อย่าขวางกูววว // หลบไปปปปป // อันนี้ของกรูวววววววว) เสียงคำรามของพวกเขาดังอย่างต่อเนื่อง ทำให้ลุงป้าน้าอา..รวมถึงผมยืนนิ่งไปเลย ไม่กล้าเข้าไปโซนนั้นเลย 10 นาทีผ่านไป หลังจากพวกเขาหล่าเหยื่อได้อิ่มอิ่มหนําสําราญแล้ว ร้านก็เริ่มสงบขึ้น และผมก็พลาดของที่ผมเร็งไว้แต่แรกไปครับ เพราะผมช้า ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความไวเป็นของปีศาจ หากคุณช้า คุณจะไม่มีวันได้สิ่งที่คุณต้องการ (จ้าๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ คือช่วยมีมารยาทกันหน่อยได้ไหมอะ คนก็เยอะ แต่กลุ่มพี่ไม่เกรงใจใครเลย น่ากลัวมาก เหล่าพ่อค้าทั้งหลาย)