เราทำงานที่นี่มาเป็นปีที่ 4 อยู่ๆเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นมา มันเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นนะคะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า หัวหน้าเราซึ่งเป็นผู้ชายเกิดอยากจะเป็นเสี่ยเลี้ยงขึ้นมา
เค้าชอบที่จะมาวุ่นวายกับชีวิตของเราโดยการตามหาที่บ้าน เช้ามาต้องโทรมาปลุก
ก่อนนอนต้องโทรมาคุยแบบฝันดี เอิ่ม แรกๆก็งง ส่งเฟส ส่งไลน์ ตลอด บอกเลยแรกๆเราก็ตอบพอมันมากเกินไปเราอ่านแล้วไม่ตอบเลย
พอวันเกิดเอาเค้กปอนด์ใหญ่มาให้ ซื้อของหลักพันให้ซึ่งเราก็ไม่รับ ให้สร้อยทองเราก็ไม่รับ เวลามีประชุมอบรมที่ไหนนั่งรถส่วนตัวไปด้วยกัน
จะต้องถามตลอดว่าเราจะไปไหนต่อมั้ย เราบอกจะรีบกลับบ้าน ไปเดินห้างบ้าง เค้าก็ไม่ยอมบอกว่าจะไปไหนเดี๋ยวพาไปเลยเนี่ย
เราก็ไม่อยากไปแล้ว เค้าก็บังคับพาไปวัด ไปหานู่นนี่นั่นกินสาระพัด แล้วแต่ละอย่างนะโดยเฉพาะของกินเนี่ยเราไม่ชอบสักอย่าง
กินนิดเดียวแล้ววางช้อนก็จ้องแต่จะเอาไปกินต่อ เห้อ เราเลยต้องกลั้นใจกินจะอ้วกก็จะอ้วก ก็คนมันไม่ชอบ (เราเป็นคนกินยาก แล้วก็ไม่ชอบนั่งกินอาหารกับใคร คอมันแข็งไปเองอ่ะ) ยิ่งอยู่ในที่ทำงานนะเรานั่งใกล้พี่ ผช คนไหนไม่ได้เลย ปกติก็นั่งกันประจำ วันนี้พี่แกบอกอย่าไปใกล้มันมาก หวง
เห้อ นี่มันไรกันเนี่ย เรารำคาญมาก บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ แกล้งไม่รู้ไม่ชี้ พยายามคิดว่าเค้าคงเอ็นดูเรา หลังๆมาอาการหนักต้องเห็นหน้าเราทุกวันชอบแอบมาดูเวลาเราทำงานพิเศษ แล้วก็แอบโอนเงินมา ไอเราก็คิดว่าเพื่อนโอนมาใช้หนี้ มารู้ตอนเดือนที่สามนี่เองว่าไม่ใช่เงินจากเพื่อนเนื่องจากเงินมันเกินมาไง
เราก็เลยต้องควักไส้เอาเงินเก็บไปคืน บอกเลยโคตรโกรธ เคยถามเค้าตรงๆว่าเค้าเป็นไรเนี่ย เค้าบอกแค่ว่าเผื่อเราได้เป็นใหญ่เป็นโตจะได้ไม่ลืมเค้าไง
เหอะ ตอนเรามาทำงานใหม่ๆแสดงท่าทีเหมือนไม่อยากร่วมงานกับเรา ไม่เคยลืมหรอกค่ะ
ทุกวันนี้น่ะหรอ เราทำงานนี่แทบไม่อยากมองหน้าเลยอ่ะ ไม่สนิทใจ ไม่กล้าคุยเล่นเหมือนเดิม
รู้สึกไม่ดีด้วย ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้คุกคามเรา แต่เราว่าสิ่งที่เค้าแสดงออกมามันไม่ควรอย่างมากอายุจะห้าสิบแล้ว ลูกเค้ารุ่นน้องเราสองคน เจอเราก็ไหว้กัน แฟนเค้าทำงานที่เดียวกับเรา เจอกันเราก็ไหว้ตลอด เรียกอาซ้อตลอด แต่มาวันนี้เราได้แค่ไหว้กับยิ้ม เพราะเราไม่รู้จะพูดจะคุยอะไร ปล.แฟนคงคงไม่รู้เรื่องนี้หรอกมั้ง
เรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น
เรื่องก็มีอยู่ว่า หัวหน้าเราซึ่งเป็นผู้ชายเกิดอยากจะเป็นเสี่ยเลี้ยงขึ้นมา
เค้าชอบที่จะมาวุ่นวายกับชีวิตของเราโดยการตามหาที่บ้าน เช้ามาต้องโทรมาปลุก
ก่อนนอนต้องโทรมาคุยแบบฝันดี เอิ่ม แรกๆก็งง ส่งเฟส ส่งไลน์ ตลอด บอกเลยแรกๆเราก็ตอบพอมันมากเกินไปเราอ่านแล้วไม่ตอบเลย
พอวันเกิดเอาเค้กปอนด์ใหญ่มาให้ ซื้อของหลักพันให้ซึ่งเราก็ไม่รับ ให้สร้อยทองเราก็ไม่รับ เวลามีประชุมอบรมที่ไหนนั่งรถส่วนตัวไปด้วยกัน
จะต้องถามตลอดว่าเราจะไปไหนต่อมั้ย เราบอกจะรีบกลับบ้าน ไปเดินห้างบ้าง เค้าก็ไม่ยอมบอกว่าจะไปไหนเดี๋ยวพาไปเลยเนี่ย
เราก็ไม่อยากไปแล้ว เค้าก็บังคับพาไปวัด ไปหานู่นนี่นั่นกินสาระพัด แล้วแต่ละอย่างนะโดยเฉพาะของกินเนี่ยเราไม่ชอบสักอย่าง
กินนิดเดียวแล้ววางช้อนก็จ้องแต่จะเอาไปกินต่อ เห้อ เราเลยต้องกลั้นใจกินจะอ้วกก็จะอ้วก ก็คนมันไม่ชอบ (เราเป็นคนกินยาก แล้วก็ไม่ชอบนั่งกินอาหารกับใคร คอมันแข็งไปเองอ่ะ) ยิ่งอยู่ในที่ทำงานนะเรานั่งใกล้พี่ ผช คนไหนไม่ได้เลย ปกติก็นั่งกันประจำ วันนี้พี่แกบอกอย่าไปใกล้มันมาก หวง
เห้อ นี่มันไรกันเนี่ย เรารำคาญมาก บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ แกล้งไม่รู้ไม่ชี้ พยายามคิดว่าเค้าคงเอ็นดูเรา หลังๆมาอาการหนักต้องเห็นหน้าเราทุกวันชอบแอบมาดูเวลาเราทำงานพิเศษ แล้วก็แอบโอนเงินมา ไอเราก็คิดว่าเพื่อนโอนมาใช้หนี้ มารู้ตอนเดือนที่สามนี่เองว่าไม่ใช่เงินจากเพื่อนเนื่องจากเงินมันเกินมาไง
เราก็เลยต้องควักไส้เอาเงินเก็บไปคืน บอกเลยโคตรโกรธ เคยถามเค้าตรงๆว่าเค้าเป็นไรเนี่ย เค้าบอกแค่ว่าเผื่อเราได้เป็นใหญ่เป็นโตจะได้ไม่ลืมเค้าไง
เหอะ ตอนเรามาทำงานใหม่ๆแสดงท่าทีเหมือนไม่อยากร่วมงานกับเรา ไม่เคยลืมหรอกค่ะ
ทุกวันนี้น่ะหรอ เราทำงานนี่แทบไม่อยากมองหน้าเลยอ่ะ ไม่สนิทใจ ไม่กล้าคุยเล่นเหมือนเดิม
รู้สึกไม่ดีด้วย ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้คุกคามเรา แต่เราว่าสิ่งที่เค้าแสดงออกมามันไม่ควรอย่างมากอายุจะห้าสิบแล้ว ลูกเค้ารุ่นน้องเราสองคน เจอเราก็ไหว้กัน แฟนเค้าทำงานที่เดียวกับเรา เจอกันเราก็ไหว้ตลอด เรียกอาซ้อตลอด แต่มาวันนี้เราได้แค่ไหว้กับยิ้ม เพราะเราไม่รู้จะพูดจะคุยอะไร ปล.แฟนคงคงไม่รู้เรื่องนี้หรอกมั้ง