ไม่ชอบไงแต่รักมาก😍

สวัสดีดีคะทักคน🙏🏻🙏🏻🙏🏻ตามอ่านมาหลายๆกระทู้หรืออีกอย่างเฝ้าแต่พันทิปไม่ไปไหนเพราะน้องว่างมากๆเรื่องที่เล่าอยากจะบอกว่านานประฒาณ5ปีที่ผ่านมา เกิดขึ้นในช่วง ม ปลาย. ไม่รู้ว่ารักหรืออะไร555 จขกท ขอโทษตรงนี้เลยนะคะ 🤗🤗เขียนครั้งแรก. 🤗🤗ด่าได้แต่อย่าแรง สำนึกไม่ทัน555😍😊
เข้าเรื่องกันเลยเนอะ เราเรียนอยู่มัธยมตอนนั้นเราเจอ. ผช คนนึงคือเข้าใจไหมนางบ้านรวย ขับรถยนต์ไป. รร ดูลุคเถื่อนๆเหมือนเด็กเกเร. เห็นแล้วไม่ชอบขัดใจคนอื่นเข้าแถวรอกลับบ้านแต่นางขับรถออกไปมาวันนึงเจอในคาบเรียนวิชาเพิ่มเติม. ทำไมต้องมาเรียนสิชาเดียวกัน. โอเครตอนนั่นทำตัวออกห่างไม่สนใจต่างคนต่างอยู่ พอเข้า ม ปลาย วันนั้นเป็นเลือกวิชาเพิ่มเติมแย่สงกันนะสิรออะไรชักช้าไม่มีให้เรียน บ้าแล้ววิ่งคะรออะไรชนละมุนวุ่นวาย. ก็เลือกมาจนตัวสุดท้ายนั่งปุ๊บเจอนางจ้าแทนชื่อว่าB นะคะ คือนางนั่งมาก่อนนานแล้วเราก็นั่งลงพร้อมกลุ่มเพื่อนตอนนั่นเม้ากระจาย
B: เรียนอะไร.
เฮ้ยนางชวนคุยรู้จักกันตอนไหน สงสัย
เรา: ปักกับมือ.
จริงๆตอนนั้นบอกผิด อายอย่าแซวนะ
B:555ปักกับมือ วิชาอะไรตลก นี่ยังไม่เรียนยังไม่รู้ชื่อลงเรียนทำไม
ดูมานถามตูจะเรียนอะไรหนักตรงไหนตอบหน่อย
เรา: ขำไรบ้าเหรอแลัวเธอเรียนอะไร
หมั่นไส้หนักมากนางขำแล้วก็สะกิดเพื่อนแล้วก็ขำ. เอดอกตูอยากจะตบเมิง
B: งานขาย
เรา: ขายไร
B:ผักบุ้ง
เรา:เราซื้อ2กำไม่เอาก้าน
B:บ้าแล้วใครขายแต่ใบไปปลูกกินเองไป
เรา:ซื้อให้แมวเห็นมันกินแต่ใบตลอดทำไมไม่ขายไม่ซื้อก็ได้
B:อ้าวเลี้ยงเหรอทาสแมวดิ
เรื่องตูเจือกเดี่ยวโบก555
เรา:เลี้ยงสีขาว
อย่าไม่วางยาแมวตูนะ.
B: เราก็เลี้ยงสีเทา
หลังจากนั้นก็ทาสแมวคะ. เรื่องแมวยาวววเลย. คุยไปได้สักพักก็ได้เวลาไปพักเราก็แยกกันไม่สนใจอะไรแต่เมื่อไปถึงโรงอาหารได้โต๊ะก็ไปซื้อข้าวแบบว่ากลุ่มเพื่อนที่น่ารักซักจ้า. กลุ่มเรามี4คน
M:เจ๊เมิงเล่ามาเดี่ยวนี้ไม่รู้จักBตอนไหนอะไรยังเล่าๆมา
K:นั่นสิเจ๊เล่ามาๆ
V:เล่าา
ใจเย็นอย่ารุมตูเดี่ยวตูนกใจเล่าถูกๆผิดเมิงก็หาว่าตูแรด
เรา: รู้จักไรคุยกันดมื่อกี้แค่นั่น
M, V, K : โกหกเล่ามา
ดูมานพูดความจริงไม่เชื่อบ้าไปแล้ว ก็อยู่กับพวกเมิงตลอดแฮ่ๆใจร้ายมาก.คุยกันไปนางBมาจ้า  
B: เมื่อกี้ลืมถามชือ ชื่อไร
เมิงไม่ถามชาติหน้าเลยละคะ
เรา: S เราชื่อS
B:  S เราB นะ เรานั่งด้วยได้ไหมโต๊ะเต็ม
V: เอาดินั่งเลย
เอดอกเมิงแรดมาก หลังจากนั่นBก็ไปซื้อข้าวจนกลับมาที่โต๊ะ
เรา:เพื่อนไปไหนทำไม่นั่งกลับเพื่อน
B: พวกมันกินกันเสร็จแล้วเหลือเรายังไม่กิน
ดูๆนางน่าสงสารเพื่อนหนีไปกินก่อนโดดเดี่ยวสินะ
เรา:อ๋อโดนเพื่อนทิ้งสินะ น่าฉงฉาน
B:พูดมากกินไป.
นางตักข้าวเข้าปากเรา เพื่อนอีก3คนช็อค ใช่สิมันโรงอาหารนะเฟ้ยบ้าแล้ว
เรา: เล่นไรเนี่ยติดคอทำไง.
ตรงนะเขิลๆ
B:หยุดพูดได้แลัวกินไป
เพื่อนกับเราก็ทานกันไปอย่างเงียบจนใกล้จะเสร็จ
B: Sอย่ารีบรอก่อน เดี่ยวเลี้ยง
นั่นไงเอาหนมมาล่อ ปฏิเสธหรือไม่นอบเลย. ไม่
เรา:ได้แต่ไว้วันหลังวันนี้ไม่ทันแล้วจะถึงเวลาเรียนแล้ว
จอนนั้นพวกๆเพื่อนเรากินข้าวกันเรียบร้อย
M: เจ๊พวกตูไม่ห้องน้ำก่อนนะเจอกันห้องเรียนนะ
อ้าวเทตูเลย. เอดอกเพื่อนเลว ช้ำใจเมิงไว้ใจมานได้งายตูเพื่อนเมิงนะ
B: ไปเลยเดี่ยวเราไปส่งSที่ห้องเอง
ขอบคุณในความเสียสละ ตูขอไหมเอดอก
K:เจ๊ไว้เจอกันที่ห้องนะ
เออคะ. ไปดมอึตามสบาย. พวกเพื่อนเดินออกไปได้สักพักนางก็กินอิ่มนางก็ถามเราโน่นนี่นั่นบอกตรงว่างงเรามาถึงจุดๆนี้ได้ไง ที่มีผู้ชายหล่อมาเดินข้างๆแต่แอบคิดในใจตูจะโดนfcนางตบไหม
เมื่อเดินออกจากโรงอาหารนางถามเราเรียนอาคารไหน เพราะ รร เรามันเดินเรียนไงนางเลยถาม
เรา:เรียนอาคาร3ไม่ต้องไปส่งหรอกเราเกินไปเองได้
B:ไปเราก็เรียนอาคาร3
ความบังเอิญเกิดได้ทุกที่คะคุ๊ณ
เราก็เดินไปอาคาร3ด้วยกันไม่ต้องถาม. ผญ หันมองตาเขียวเสียวสันหลังบอกเลย 555อยากบอกพวกหล่อนอิจได้แต่อย่าตบ. เราสองคนก็เดินขึ้นอาคารเรียนไปถึงห้องเรียน ก็เจอเพื่อนรักทั้ง3รออยู่ห้องกำลังนั่งถ่ายรูปกัน. เราบอกB ให้ไปเข้าห้องเรียน
เรา:ไปเรียนเหอะอีก5นาทีจะถึงเวลาเรียน
B: งั้นนอนเย็นเจอกันนะ
จะเจออะไรกันอีกคะ บอกตูหน่อยเราเป็นอะไรกัน
เรา: ไปได้แล้ว





ปล.  ห้ามด่าเดี่ยวมีสวนกลับนะจร๊
ฟินก็อ่านเม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่