ใครเชื่อเรื่องกงกรรมกงเวียนบ้างเกี่ยวกับความรัก ?

สวัสดีค่ะ เราขอนามแฝงชื่อตัวเองว่า T นะค้ะ เรามีแฟนคนปัจจุบันชื่อ B ค่ะ เราคบกันมาได้ 1 ปีล่ะค่ะตลอดเวลาที่คบกันมาแรกๆมันก็หวานมันก็ดีไปหมดแหล่ะ แต่พอมาหลังๆความหวานที่เคยมีมากมันก็เริ่มจางลงไปเรากับแฟนเป็นคนที่แตกต่างกันเราจะเป็นผู้หญิงประเภทไม่ชอบเที่ยวกลางคืนไม่ชอบบุหรี่แต่ก็ไม่ได้ว่ารังเกลียดหรืออะไรนะค่ะ แค่เป็นคนที่ไม่ค่อยได้ออกเที่ยวนอกบ้านกลางคืนบ่อยๆ อยู่ที่มหาลัยเราก็ไม่ค่อยได้คบเพื่อนเยอะเท่าไหร่จะมีเพื่อนแค่6-7คนที่เราคบที่มหาลัย เราชอบเข้าสังคมนะแต่กับที่มหาลัยเราเหมือนมันไม่ใช่อ่ะเลยไม่ค่อยได้คบเพื่อนเยอะแยะ กิจกรรมเราก็ไม่ค่อยได้โฟกัสตรงนี้มากเพราะช่วงปวช.หรือม.ปลายเราเองก็เต็มที่กับทุกกิจกรรมมาเยอะจนเราเข้ามามหาลัยก็รู้สึกว่าอยากโฟกัสที่เรียนมากกว่ากิจกรรม ก็จะใช้ชีวิตอยู่กับแค่ไปเรียนเจอเพื่อนในกลุ่มกลับบ้านแค่นั้น  แต่แฟนเรา B เขาเป็นคนที่ชอบเข้าสังคมค่ะ เขาได้เป็นเฮดรุ่นหรือผู้นำรุ่นอ่ะค่ะ ก็จะโฟกัสที่กิจกรรมทุ่มเทมากเป็นพิเศษ ชอบเที่ยวกลางคืนดูดบุหรี่ติดเพื่อนตามประสาผู้ชายทั่วไปอ่ะค่ะ แต่พอมาหลังๆก็เริ่มไปเที่ยวบ่อยขึ้นๆตลอดแต่เขาก็ดีนะค่ะที่เวลาจะไปก็บอกก็ขอก่อนเพราะเราไม่ค่อยอยากให้เขาเที่ยวบ่อยเราเป็นห่วงเขาค่ะไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจเขานะค่ะแต่เราไม่ไว้ใจคนอื่น ขนาดตัวเราเองเคยลองไปเที่ยวกับเพื่อนครั้งนึงยังมีผู้ชายคนอื่นเข้ามาขอเบอร์เข้ามาทำความรู้จักเป็นเรื่องปกติค่ะ ระหว่างที่เราคบกับ B เราทุ่มเทให้หมดทุกอย่าง เรายอมปรับยอมเปลี่ยน เพื่อที่จะเข้ากันได้ให้ดีที่สุด เราก็เจอกันบ่อยๆขึ้นเรียกได้ว่าแทบจะเจอกันทุกวันเลยแหล่ะตั้งแต่ที่คบกันมาจนชินมันทำให้เรารู้สึกขาดเขาไม่ได้ อยากเจอ คิดถึงตลอดค่ะ แต่มาหลังๆก็เริ่มลงตัวเพราะเราเริ่มอยู่คนเดียวได้แล้ว ด้วยความที่เราต่างกันกับแฟนมันจึงทำให้เราทะเลาะกับเขาตลอด แล้วทุกครั้งก็เป็นเรานี่แหล่ะที่ต้องนั่งร้องไห้เสียใจ มันเป็นแบบนี้วนไปวนมาค่ะแล้วก็ดีกัน จนมาวันนึงแฟนเก่าเราชื่อ A ได้กลับมาคุยกันเคลียร์กันเพียงเพราะเรามีคำถามค้างคากับเขาค่ะ  ด้วยความที่ว่าเราอยากเป็นเพื่อนกับเขาอ่ะค่ะ เราไม่อยากจบแบบประมาณว่า เลิกกันแล้วมันจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้ แต่เหมือนมันเป็นไปไม่ได้เพราะเราได้มารู้ว่าเขายังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเพียงแต่เราไม่สามารถที่จะกลับมาคุยกันเหมือนเพื่อนปกติในเฟสบุ๊คได้เพราะเขาไม่อยากเห็นภาพเรากับแฟนเรา เขาบอกว่าเขาอิจฉาเราค่ะ เขายินดีกับเรานะแต่อีกใจนึงเขาก็เสียใจ เขาเลยบล็อคเฟสเราค่ะ เราคุยกับเขาจนเราเริ่มรู้สึกผิดกับอดีตเพราะเหมือนมารู้ตัวอีกทีตอนที่เราคบกับเขามันไม่ใช่ความรักที่เรารักใครคนนึงมากๆ มันเหมือนความรักที่มีให้เพื่อนมากกว่า ตอนนั้นที่เราคบเขายอมรับเลยค่ะว่าตัวเราแย่มากๆงี่เง่าเอาแต่ใจเลิกกับเขาง่ายรักๆเลิกๆตอนนั้นเรายังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจความรักอะค่ะ Aเขาทุ่มเทให้เรามากค่ะเขาทำทุกอย่างให้เรามีความสุขเขาจะง้อเสมอแม้ว่าเขาจะไม่ผิดก็ตามเขาคอยเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้ตลอดค่ะเขารู้ว่าเราชอบไม่ชอบอะไรเขารู้ใจเรามากกว่าที่ตัวเราเองจะรู้ใจตัวเองสะอีกค่ะเขาเป็นคนเรียบง่ายค่ะเหล้าไม่กินบุหรี่ไม่ดูดไม่ติดเพื่อนแต่ตืดเราตอนที่คบกันอ่ะค่ะ ที่บอกว่าเป็นกงกรรมกงเวียนก็เพราะว่าสิ่งที่Aเคยทำให้เราตอนนี้เราก็ได้ทำให้ B ไปสะหมดอ่ะค่ะ นึกเสียใจและรู้สึกผิดค่ะที่ผ่านมาเรามองข้ามความรู้สึกคนอีกคนนึงไป ถามว่า B ดีไหมเขาก็ดีนะค่ะ แต่ระหว่างที่เราได้ให้ใจ B ไปเต็มที่เรากลับรู้สึกเหมือนเขาไม่ได้ให้เรากลับมาเท่าที่เราให้เขาไปเลยค่ะ เอาง่ายๆนะค่ะว่า B เป็นแฟนคนแรกที่เราพามาเจอครอบครัวเพื่อนหรือญาติของเรา เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่แม่เรายอมรับและให้เข้าบ้านเราได้ค่ะ และเขาก็เป็นคนแรกที่เราคบนานกว่าคนอื่นๆ แต่พอเข้ามหาลัยเราก็เริ่มรู้สึกล่ะค่ะว่าเขาไม่ค่อยมีเวลาเพราะเขาทุ่มเททั้งหมดไปกับกิจกรรมเพื่อน จนบางทีเราก็มีน้อยใจค่ะก็ทำให้เรานึกกลับไปตอนคบกับ A ค่ะว่าตอนนั้นเราเองก็ทำกิจกรรมไม่ค่อยได้สนใจอะไรเขามากมาย มันวนไปวนมาอยู่แบบนี้ค่ะ เวลาเราเสียใจเราอยากให้ B แฟนคนปัจจุบันอยู่ข้างๆเราค่ะแต่มันไม่ใช่เลยคนที่อยู่ข้างเรามักเป็นเพื่อนเราเสมอและครอบครัว มันทำให้เราร็สึกเหมือนกับว่าเหมือนเขาไม่ได้แคร์เราสนใจเราหรือให้ความสำคัญกับเราเลยค่ะ จนเราคิดว่าทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นกับเราตอนนี้มันเหมือนเป็นเวรเป็นกรรมของเราเลยค่ะ มันทั้งสับสน ทั้งทรมาน ทั้งรู้สึกผิด แต่เราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้วทำได้ในตอนนี้คือเราได้แต่ขอโทษ A และเราคงต้องเก็บ A ไว้เป็นได้เพียงแค่ความทรงจำดีๆไว้อ่ะค่ะ เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรแต่เราเสียใจมากค่ะที่จะต้องเดินออกมาจากความทรงจำนั้น แต่ถ้าเรายังคุยกับเขา เราไม่คิดอะไรแต่เขาคิดมันคงแย่ไปกว่านี้ เราเลยต้องจบเรื่องนี้ด้วยการต่างคนต่างเดินออกมาและยอมรับกับปัจจุบันที่เราเผชิญกับมันอยู่ ....หวังว่ามันคงจะดีที่สุดที่เราเลือกค่ะ