หัวข้องงๆนะคะ^^~ เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ เรามีแฟนคนแรกตอนอยู่ม.4 แฟนเรียนมหาลัยค่ะ ก็ห่างกัน5-6ปี แต่เรารู้จักกันมาตั้งแต่จขกท.อยู่ป.5ละค่ะ พี่เขาบอกชอบตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่เรายังเด็ก 555+ ตอนเด็กๆก็สนิทกันมาก เล่นด้วยกันทุกวัน คุยกันทุกวัน จนอยู่ม.4 พี่เค้าก็ขอเป็นแฟน มันHappyมาก จริงๆแล้วจขกท.คิดว่าตัวเองโชคดีนะคะที่เจอคนแบบนี้ เค้าไม่มองใครเลยตั้งแต่เราอยู่ป.5 จนถึงม.4 ...
แต่ก็คบกันได้แค่ปีเดียว เราไม่เอาไหนเองค่ะ เราคิดว่าเราอยากลั๊นลา คิดว่าเราน่าจะได้เจอใครมากกว่านี้และเรามีคนใหม่ด้วยค่ะ แต่กะลังจีบๆกัน เราเลยบอกเลิกพี่เค้าไป พีเค้าเสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟาย วันๆดื่มแต่เหล้า เราก็อดห่วงไม่ได้ เลิกกันแล้วก็โทคุยกันหลายครั้ง เราก็บอกเค้าว่าอย่าดื่มเยอะมันไม่ดี แล้วคนใหม่ที่ว่าเขาก็หายไปค่ะ เค้ามาจีบเราเล่นๆ เราเสียใจมาก
หลังจากนั้นเราก็พยายามอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ แต่เราเป็นคนขี้เหงา โลกสวย อยากมีแฟน เราก็คิดถึงพี่เค้านะคะ แต่ก็ไมกล้าจะกลับไปคบ เพราะทำเขาเสียใจจนแม่พี่เค้าสั่งห้ามกลับมาคบกับเรา เราเลยหาแฟนทางแชทอะไรไปเรื่อย จนมีแฟนมาหลายคน(แค่คุย ไม่เจอ ไม่มีอะไรกัน) แล้วมันก็จบลงด้วยการที่เราอกหักตลอด เราใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองสักพัก ก็คิดถึงพี่เขาขึ้นมา แล้วก็ได้กลับมาคบกันอีกรอบ โดยที่พี่เค้าดีใจมากที่เรากลับไป พี่เค้ารักเรามาก บอกว่าจะผ่านอะไรมา กี่คนไม่สนใจ
แต่ก็เอาอีกแล้ว...เราทิ้งพี่เค้าอีกแล้ว เพราะเข้ามหาลัย มีรุ่นพี่มาจีบ ด้วยความไม่เคยเลยดีใจ ตื่นเต้น โดยครั้งนี้ทิ้งพี่เขาแบบไม่ใยดี แถมยังโยนความผิดให้พี่เค้าอีก เหมาเอาเองว่าทีเลิกกันครั้งนี้เพราะวันแรกที่กลับมาคบกันได้นอนกับพี่เขา พี่เขาไม่ให้เกียรติเรา รู้สึกเลวมาก
หลังจากนั้นชีวิตรักของเราก็ตกต่ำเรื่อยๆ จนเราเรียนจบก็ตกต่ำมาเรื่อยๆ แต่ตอนนี้เราก็มีแฟนนะคะ เพิ่งคบกันก็ดีอ่ะค่ะ เค้าก็เป็นคนดี...แต่ว่าตลอดเวลาที่เราเรียนมหาลัยแล้วเราเจอเรื่องความรักที่ตกต่ำต่างๆ แฟนคนแรกของเรา...พี่เค้ายังไม่ไปไหน เรายังโทหาพี่เขาเสมอเมื่อเรามีเรื่อง เราเคยคิดค่ะว่าจะกลับไปคบอีกรอบ แต่เราก็กลัวว่ามันจะจบแบบเดิมๆ เราไม่อยากทำร้ายพี่เค้า และล่าสุดที่เราคุยกับพี่เค้า พี่เค้าบอกเราว่าถ้าอายุ40ละยังไม่แต่งงานก็กลับมาคบกัน..
ตอนนี้เราก็คิดถึงพี่เค้านะคะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เราก็รักแฟนคนปัจจุบันนะคะ และคงไม่กลับไปคบพี่เค้า เรารู้สึกเสียดายพี่เค้ายังไงไม่รู้ค่ะ พอเราเริ่มโตขึ้น มุมมองความรักเราเริ่มเปลี่ยนไป เราจะไม่มองแต่ความหวือหวาตื่นเต้น แต่เราจะมองไปถึงนิสัย ความเข้ากันได้ เราก็เลยเสียดายว่า เราไม่น่ารู้จักกับพี่เค้าตอนนั้นเลย ถ้าเรารู้จักกับพี่เค้าตอนอายุประมาณตอนนี้ เราคงไม่ลังเล คงเลือพี่เค้า และคงมีความสุขมาก เราจึงไม่เสียใจเลยถ้าพี่เค้ามีแฟนเราจะยินดีกับผญ.คนนั้นมาก เทอจะเป็นผญ.ที่โชคดีที่สุดคนนึง...
พอดีว่ามีคนมาทักเรา เขาประมาณว่าดูดวงได้ แต่ไม่ได้มีอาชีพเป็นหมอดู เขาบอกว่าเราไม่มีเนื้อคู่ เพราะเนื้อคู่ของเราโดนแย่งไปตั้งแต่หลายชาติก่อนแล้ว(นี่แหละRIPเลยค่ะ-0-) และจริงๆแฟนคนแรกเหมือนเป็นเนื้อคู่คนสุดท้ายที่เหลืออยู่ เป็นคนที่ดีที่สุดที่ในบรรดาแฟนที่เราคบ TT
ชื่นใจตรงที่จากนี้ไปเราจะคบใครก็ได้ไม่มีผลกับเรา เพราะเขาไม่ใช่เนื้อคู่เราสักคน เหมือนกับจากนี้ไปเราต้องสร้างเนื้อคู่คนใหม่ของเราเอง เราก็ยังอยากสร้างให้เป็นแฟนคนปัจจุบันนะคะ เรายอมรับว่าเราคิดถึง ก็อยากได้แฟนแบบแฟนคนแรก แต่จะให้เราทิ้งแฟนคนปัจจุบันไปคบกับแฟนคนแรก เราทำไม่ได้ค่ะ มันไม่ใช่เรา แต่เราแค่สงสัยเฉยๆว่าทำไมเรารู้สึกแบบนั้นกับแฟนคนแรก คือมันทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนคนปัจจุบันด้วยค่ะ แล้วก็เรื่องเนื้อคู่นี่จริงหรือ คนเราจะสามารถคบกันได้ยาวจนแต่งงาน แก่ตายไปด้วยกัน ทั้งๆที่ไม่ใช่เนื้อคู่กันได้ด้วยเหรอ นี่เรางมงายไปแล้วป้ะ-0-
ขอบคุนที่อ่าน แท็กผิดขออภัย^^~
11ปีที่เทอไม่เคยไปไหน ความรู้สึกนี้คืออะไรกันนะ RIPเนื้อคู่ของฉัน
แต่ก็คบกันได้แค่ปีเดียว เราไม่เอาไหนเองค่ะ เราคิดว่าเราอยากลั๊นลา คิดว่าเราน่าจะได้เจอใครมากกว่านี้และเรามีคนใหม่ด้วยค่ะ แต่กะลังจีบๆกัน เราเลยบอกเลิกพี่เค้าไป พีเค้าเสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟาย วันๆดื่มแต่เหล้า เราก็อดห่วงไม่ได้ เลิกกันแล้วก็โทคุยกันหลายครั้ง เราก็บอกเค้าว่าอย่าดื่มเยอะมันไม่ดี แล้วคนใหม่ที่ว่าเขาก็หายไปค่ะ เค้ามาจีบเราเล่นๆ เราเสียใจมาก
หลังจากนั้นเราก็พยายามอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ แต่เราเป็นคนขี้เหงา โลกสวย อยากมีแฟน เราก็คิดถึงพี่เค้านะคะ แต่ก็ไมกล้าจะกลับไปคบ เพราะทำเขาเสียใจจนแม่พี่เค้าสั่งห้ามกลับมาคบกับเรา เราเลยหาแฟนทางแชทอะไรไปเรื่อย จนมีแฟนมาหลายคน(แค่คุย ไม่เจอ ไม่มีอะไรกัน) แล้วมันก็จบลงด้วยการที่เราอกหักตลอด เราใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองสักพัก ก็คิดถึงพี่เขาขึ้นมา แล้วก็ได้กลับมาคบกันอีกรอบ โดยที่พี่เค้าดีใจมากที่เรากลับไป พี่เค้ารักเรามาก บอกว่าจะผ่านอะไรมา กี่คนไม่สนใจ
แต่ก็เอาอีกแล้ว...เราทิ้งพี่เค้าอีกแล้ว เพราะเข้ามหาลัย มีรุ่นพี่มาจีบ ด้วยความไม่เคยเลยดีใจ ตื่นเต้น โดยครั้งนี้ทิ้งพี่เขาแบบไม่ใยดี แถมยังโยนความผิดให้พี่เค้าอีก เหมาเอาเองว่าทีเลิกกันครั้งนี้เพราะวันแรกที่กลับมาคบกันได้นอนกับพี่เขา พี่เขาไม่ให้เกียรติเรา รู้สึกเลวมาก
หลังจากนั้นชีวิตรักของเราก็ตกต่ำเรื่อยๆ จนเราเรียนจบก็ตกต่ำมาเรื่อยๆ แต่ตอนนี้เราก็มีแฟนนะคะ เพิ่งคบกันก็ดีอ่ะค่ะ เค้าก็เป็นคนดี...แต่ว่าตลอดเวลาที่เราเรียนมหาลัยแล้วเราเจอเรื่องความรักที่ตกต่ำต่างๆ แฟนคนแรกของเรา...พี่เค้ายังไม่ไปไหน เรายังโทหาพี่เขาเสมอเมื่อเรามีเรื่อง เราเคยคิดค่ะว่าจะกลับไปคบอีกรอบ แต่เราก็กลัวว่ามันจะจบแบบเดิมๆ เราไม่อยากทำร้ายพี่เค้า และล่าสุดที่เราคุยกับพี่เค้า พี่เค้าบอกเราว่าถ้าอายุ40ละยังไม่แต่งงานก็กลับมาคบกัน..
ตอนนี้เราก็คิดถึงพี่เค้านะคะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เราก็รักแฟนคนปัจจุบันนะคะ และคงไม่กลับไปคบพี่เค้า เรารู้สึกเสียดายพี่เค้ายังไงไม่รู้ค่ะ พอเราเริ่มโตขึ้น มุมมองความรักเราเริ่มเปลี่ยนไป เราจะไม่มองแต่ความหวือหวาตื่นเต้น แต่เราจะมองไปถึงนิสัย ความเข้ากันได้ เราก็เลยเสียดายว่า เราไม่น่ารู้จักกับพี่เค้าตอนนั้นเลย ถ้าเรารู้จักกับพี่เค้าตอนอายุประมาณตอนนี้ เราคงไม่ลังเล คงเลือพี่เค้า และคงมีความสุขมาก เราจึงไม่เสียใจเลยถ้าพี่เค้ามีแฟนเราจะยินดีกับผญ.คนนั้นมาก เทอจะเป็นผญ.ที่โชคดีที่สุดคนนึง...
พอดีว่ามีคนมาทักเรา เขาประมาณว่าดูดวงได้ แต่ไม่ได้มีอาชีพเป็นหมอดู เขาบอกว่าเราไม่มีเนื้อคู่ เพราะเนื้อคู่ของเราโดนแย่งไปตั้งแต่หลายชาติก่อนแล้ว(นี่แหละRIPเลยค่ะ-0-) และจริงๆแฟนคนแรกเหมือนเป็นเนื้อคู่คนสุดท้ายที่เหลืออยู่ เป็นคนที่ดีที่สุดที่ในบรรดาแฟนที่เราคบ TT
ชื่นใจตรงที่จากนี้ไปเราจะคบใครก็ได้ไม่มีผลกับเรา เพราะเขาไม่ใช่เนื้อคู่เราสักคน เหมือนกับจากนี้ไปเราต้องสร้างเนื้อคู่คนใหม่ของเราเอง เราก็ยังอยากสร้างให้เป็นแฟนคนปัจจุบันนะคะ เรายอมรับว่าเราคิดถึง ก็อยากได้แฟนแบบแฟนคนแรก แต่จะให้เราทิ้งแฟนคนปัจจุบันไปคบกับแฟนคนแรก เราทำไม่ได้ค่ะ มันไม่ใช่เรา แต่เราแค่สงสัยเฉยๆว่าทำไมเรารู้สึกแบบนั้นกับแฟนคนแรก คือมันทำให้เรารู้สึกผิดกับแฟนคนปัจจุบันด้วยค่ะ แล้วก็เรื่องเนื้อคู่นี่จริงหรือ คนเราจะสามารถคบกันได้ยาวจนแต่งงาน แก่ตายไปด้วยกัน ทั้งๆที่ไม่ใช่เนื้อคู่กันได้ด้วยเหรอ นี่เรางมงายไปแล้วป้ะ-0-
ขอบคุนที่อ่าน แท็กผิดขออภัย^^~