สวัสดีค่ะ เราก็เป็นเด็กวัยรุ่นผู้หญิงคนนึง อายุ 22 ปี
ที่พ่อกับแม่เลิกตอนที่กำลังจะจำความได้

เราจำได้ว่าเรื่องราวมันยืดยื้อ พ่อแย่งเรามาจากแม่ เพราะแม่ไม่เคยสนใจ
ปล่อยไว้กับลุงกับป้า ติดเที่ยว ไม่ค่อยกลับบ้าน พ่อพาเราไปอยู่เหนือแต่แม่ก็ไปตามกลับมา
เราใช้ชีวิตอยู่กับแม่ เห็นแม่มีแฟนใหม่มาหลายคน แต่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราก็เห็นแต่ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
เราไม่เคยกอดแม่ แม่ไม่เคยกอดเรา เราทะเลาะกันบ่อย

เรารู้สึกว่าเรารักพ่อมาก ครั้งนึงทะเลาะกับแม่
แล้วแม่ไล่ให้เราไปอยู่กับพ่อ เราโกรธมากเลยเข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้า
เด็กป.4 เก็บเสื้อผ้าใส่ถุงหูหิ้ว แล้ววิ่งไปจะไปหาพ่อที่ทำงานไกล้ๆหอพักแม่กับแฟนใหม่
แต่แม่ขับมอไชต์ตามมาแล้วด่า กระชากบอกว่า "** อย่าเก่ง!!"

ตอนนี้พ่อมีครอบครัวใหม่แล้ว เราก็ไปหาพ่อบ่อยช่วงหลังๆ
มีน้องสาวต่างแม่ 2 คน ส่วนฝั่งแม่ มีน้องชายต่างพ่อ 1 คน

ทุกครั้งที่กลับมาหาพ่อ เห็นน้องๆได้รับความอบอุ่น เราก็อดนึกน้อยใจตอนเด็กๆไม่ไหว
ตอนนี้แม่ก็เลิกกับพ่อของน้องชาย มีแฟนใหม่อีกตามเคย

แต่คนนี้แย่หน่อย แม่เราลืมความเป็นแม่
และหลงผช.คนนี้มาก ผชเป็นคนอารมณ์ร้อน โกรธแรง
เข้ากับเราไม่ได้เพราะเราไม่ชอบคนแบบนี้

แม่ยอมขายรถขายบ้าน เพื่อหวังว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเค้า
หาว่าเราไม่เข้าใจว่าเค้าทุกข์ใจ หาว่าเราก้าวร้าว ไม่พยายามเข้าหาแฟนเค้า

เราโตเกินกว่าที่จะออเซาะแล้วเรียกใครว่าพ่อแล้วค้ะ

ตอนนี้แม่ไม่มีรถใช้ ต้องใช้รถผชคนนี้
(ผชคนนี้มาอาศัยในบ้านแม่ กับพ่อของน้องชายเรา)

ทุกครั้งที่เราต้องการความช่วยเหลือเค้าจะบ่นและโกรธใส่แม่ค่ะ
หาว่าเราเป็นภาระ มันเลยทำให้เราห่างแม่ขึ้นไปอีกไม่อยากอยู่ด้วย

วันนี้เรากลับบ้านไม่ได้ไม่มีตังค์ติดตัวเลยเพราะลืมไว้ที่บ้าน
เราโทรหาแม่แล้วขอร้องให้แม่เอารถมารับหน่อย

แม่บอกว่า "มีธุระ ทำไมไม่กลับมาเอง"
เราเลยโอเค งั้นหนูคงต้องเดินกลับบ้าน (ประมาณ1ชม.)
แล้ววางหูไป หลังจากนั้นน้องชายอายุ 9 ขวบก็ส่งข้อความมา

ว่า แฟนแม่กำลังออกไปรับนะ แต่เค้าโกรธ
ทำไมถึงโกรธ ก็ไม่รู้...
เราเลบโทรไปหาแม่ว่าไม่ต้องให้เค้ามา

เราเป็นคนหยิ่งจองหองค่ะ เค้าไม่เต็มใจ เราก็ไม่เป็นไร
แม่ส่งข้อความมาด่าใหญ่เลย..

เราเดินร้องไห้จนคนอื่นเข้ามาถามว่า โอเคมั้ย.,.
เราโทรหาพ่อแล้วร้องไห้คิดถึงพ่อ พ่อก็อยู่ไกลคนละประเทศ
พ่อก็ได้แต่ปลอบบอกให้ขึ้นรถกลับผชคนนั้นไป เราก้ไม่

จนเค้าวนรถมาดักรอ และทำท่าทีโมโหบอกให้ขี้นรถ
และบอกว่าเธอกับชั้นมีเรื่องต้องคุยกัน!

เราถือสายกับพ่อไว้ตลอดตอนนั่งอยู่ในรถ
เค้าขับรถเร็วมาก จนถึงบ้าน

เราเดินร้องไห้เข้ามาในห้องนอน,,

ตอนนี้หนูรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวค่ะแม่กำลังเดินเรื่องหย่ากับสามีเก่า (พ่อของน้องชาย) และจะย้ายไปอยู่กับแฟนเค้า
อยู่กับแม่ที่ไม่มีความเป็นแม่
อยู่กับครอบครัวที่ไม่เหมือนครอบครัว.. อยู่ไกลพ่อ

ตอนนี้ได้แต่ร้องไห้ด้วยความน้อยใจโชคชะตา
ทำไมเราไม่ได้ครอบครัวที่อบอุ่นอยู่พร้อมหน้ากันแบบคนอื่นเค้า

บางครั้งเราเห็นเพื่อนที่สนิทกับแม่มาก
จนมามองแม่ตัวเอง ที่วันๆสนใจแต่เพื่อนและผช.ของตัวเอง

ขอโทษนะคะที่ระบายเยอะไปหน่อย..
หนูอยากให้คนที่เป็นแบบหนูหลังไมค์มา หนูอยากรู้สึกว่า
บนโลกใบนี้ ยังมีคนที่เจอเหมือนกัน