เคยอยู่กับคนสกปรกไหมค่ะ จะพูดว่าเป็นคนขี้เกรียจหรือคนสกปรกจนติดเป็นสันดารก็บอกไม่ถูก
สิ่งที่ฉันทนมาตลอดหลายปีมานี้คือ หมกเสื้อผ้าจนเหม็นทั่วห้อง ซื้ออะไรมากิน กินเสร็จแล้วไม่นำไปทิ้งวางไว้แถวๆที่ตัวเองนอนอยู่แบบนั่นเป็นอาทิตย์ก็ไม่เอาไปทิ้งจนเหม็น ซ้ำแล้วชอบหมกขยะตามกระเป๋าสพาย กระเป๋ากางเกง น้ำไม่อาบเป็นอาทิตย์ ห้องไม่จัดการ ปล่อยฝุ่น ขยะ อยู่แบบนั่นบ้านไม่รู้จักถู แม้กระทั้งฟันก็ไม่แปลง นั่งคุยด้วยกลิ่นตัวเหม็น กลิ่นปากเหม็น
ทำอะไรไม่เคยจัดการให้มันเสร็จทีเดียว
เช่น ซักผ้ามีน้ำหกตามพื้นก็ไม่ถูปล่อยมันไว้แบบนั่น ( เราบังคับให้ซัก) กินข้าวกับข้าวหกก็ปล่อยไว้แบบนั่น ทำอะไรเสร็จไม่เคยชัดการเข้าที่ให้เรียบร้อย
ทั้งหมดที่ได้พิมพ์ไปนั่น เราทนไม่ไหวจนต้องจัดการเองซึ่งมันไม่ใช่ที่ของเรา ซึ่งคนที่เราพิมพ์ยาวมาทั้งหมดนั่นคือคนในครอบครัวเราเองและเป็นผญ. โตมาด้วยกัน ก็จริงแต่รับสภาพไม่ได้จริงๆค่ะ จะขอแยกออกไปอยู่เองก็คิดว่าคงจัดการค่าห้อง ค่าใช้จ่ายคนเดียวไม่ไหว เงินเดือนก็น้อย แถมต้องส่งเงินให้ที่บ้านอีก รู้สึกโรคประสาทกำลังจะรับประทาน เคยเปิดใจคุยดีด้วย ก็ตีมึนและยังคงเป็นเหมือนเดิม ตีมึนใส จากปกติเราไม่ได้เป็นคนขี้บ่นจนทุกวันนี้บ่นเป็นคนติดเป็นนิสัย ถ้าจะไม่ไปจัดการเองเวลาเพื่อนๆมาก็อาย
ห้องที่อยู่จะมีห้องนอนแยก ซึ่งเราอยู่ในห้องนอนเล็กๆ เปิดประตูมาเพื่อนทักว่าต่างกันอย่างกับ นรกและสวรรค์
เคยเช่าห้องก่อนหน้าห้องนี้ ก็เช่าอยู่ด้วยกัน ตอนนั่นฉันยังเรียนอยู่ไม่ค่อยมีเวลากลับมาห้องเพราะทำงานไปเรียนไป (ส่งตัวเองเรียน) คือด้วยความที่ไม่ค่อยได้กลับห้อง (ต่อให้กลับก็แป็ปๆก็ไปทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาอยู่ดูแลห้อง) มีวันนึงกลับมาจัดการทุกซอกทุกมุม โอ้แม่เจ้า!! ถุงขยะมีหนอนเต็มหลังห้อง เปิดประตูกลิ่นจะทำเราเป็นลม ก็ทำใจทำความสะอาดไปค่ะ และแล้วเจ้าของห้องก็ไล่ออกพอเห็นหน้าเรา เค้าบอกว่า รอคุยกับเราเพราะคุยกับพี่เค้าแล้วก็ไม่จัดการ
แบบนี้ ใครอยู่ด้วยจะเป็นโรคประสาทมั้ยค่ะ
รู้สึกเหมือนจะเป็นโรคประสาท!!
สิ่งที่ฉันทนมาตลอดหลายปีมานี้คือ หมกเสื้อผ้าจนเหม็นทั่วห้อง ซื้ออะไรมากิน กินเสร็จแล้วไม่นำไปทิ้งวางไว้แถวๆที่ตัวเองนอนอยู่แบบนั่นเป็นอาทิตย์ก็ไม่เอาไปทิ้งจนเหม็น ซ้ำแล้วชอบหมกขยะตามกระเป๋าสพาย กระเป๋ากางเกง น้ำไม่อาบเป็นอาทิตย์ ห้องไม่จัดการ ปล่อยฝุ่น ขยะ อยู่แบบนั่นบ้านไม่รู้จักถู แม้กระทั้งฟันก็ไม่แปลง นั่งคุยด้วยกลิ่นตัวเหม็น กลิ่นปากเหม็น
ทำอะไรไม่เคยจัดการให้มันเสร็จทีเดียว
เช่น ซักผ้ามีน้ำหกตามพื้นก็ไม่ถูปล่อยมันไว้แบบนั่น ( เราบังคับให้ซัก) กินข้าวกับข้าวหกก็ปล่อยไว้แบบนั่น ทำอะไรเสร็จไม่เคยชัดการเข้าที่ให้เรียบร้อย
ทั้งหมดที่ได้พิมพ์ไปนั่น เราทนไม่ไหวจนต้องจัดการเองซึ่งมันไม่ใช่ที่ของเรา ซึ่งคนที่เราพิมพ์ยาวมาทั้งหมดนั่นคือคนในครอบครัวเราเองและเป็นผญ. โตมาด้วยกัน ก็จริงแต่รับสภาพไม่ได้จริงๆค่ะ จะขอแยกออกไปอยู่เองก็คิดว่าคงจัดการค่าห้อง ค่าใช้จ่ายคนเดียวไม่ไหว เงินเดือนก็น้อย แถมต้องส่งเงินให้ที่บ้านอีก รู้สึกโรคประสาทกำลังจะรับประทาน เคยเปิดใจคุยดีด้วย ก็ตีมึนและยังคงเป็นเหมือนเดิม ตีมึนใส จากปกติเราไม่ได้เป็นคนขี้บ่นจนทุกวันนี้บ่นเป็นคนติดเป็นนิสัย ถ้าจะไม่ไปจัดการเองเวลาเพื่อนๆมาก็อาย
ห้องที่อยู่จะมีห้องนอนแยก ซึ่งเราอยู่ในห้องนอนเล็กๆ เปิดประตูมาเพื่อนทักว่าต่างกันอย่างกับ นรกและสวรรค์
เคยเช่าห้องก่อนหน้าห้องนี้ ก็เช่าอยู่ด้วยกัน ตอนนั่นฉันยังเรียนอยู่ไม่ค่อยมีเวลากลับมาห้องเพราะทำงานไปเรียนไป (ส่งตัวเองเรียน) คือด้วยความที่ไม่ค่อยได้กลับห้อง (ต่อให้กลับก็แป็ปๆก็ไปทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาอยู่ดูแลห้อง) มีวันนึงกลับมาจัดการทุกซอกทุกมุม โอ้แม่เจ้า!! ถุงขยะมีหนอนเต็มหลังห้อง เปิดประตูกลิ่นจะทำเราเป็นลม ก็ทำใจทำความสะอาดไปค่ะ และแล้วเจ้าของห้องก็ไล่ออกพอเห็นหน้าเรา เค้าบอกว่า รอคุยกับเราเพราะคุยกับพี่เค้าแล้วก็ไม่จัดการ
แบบนี้ ใครอยู่ด้วยจะเป็นโรคประสาทมั้ยค่ะ