สวัสดีค่ะ ทุกๆคนคือหนูจะเครียดมากค่ะ ทะเลาะกับเพือนสนิท คือเราสนิทกันตอนเข้ามา ม.1สนิทกันมากค่ะ ไปไหนไปกันมีกันอยู่สองคน จนปลายๆเทอมแรก เราก้เข้าไปสนิทกับเพื่อนอีก3คนจนในกลุ่มมีทั้งหมด5ค่ะ แต่เราก้ยังสนิทกับเพื่อนคนนี้อยู่ดีสนิทที่สุดในห้องค่ะ แต่เรามีเพื่อนอีกคนนึงคบกันมาประมาณ4ปีสนิทกันมากค่ะ มีอะไรก้บอกกัน จนตอนนี้ม.2แล้วคือเราทะเลาะกับเพื่อนสนิทที่อยู่ในห้องค่ะมันไม่เชิงทะเลาะแต่อยู่ดีๆเค้าก็เงียบหายไปเลย ไม่พูดกับเรา ไม่เล่นกับเรา แชทไม่ตอบไลน์ไม่ตอบ มันทรมานมากค่ะอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เดินไปกินข้าวด้วยกันในกลุ่มแต่ไม่พูดกัน แรกๆเครียดมากค่ะร้องไห้ทุกวันเดินๆอยู่ก็ร้องไห้ได้ จนวันนึงเขาเริ่มแขวะเราค่ะ เราก็เสียใจหนักกว่าเดิมมาก มิหนำซ้ำเขายังบอกเพื่อนๆในห้องไม่ให้คุยกับเราด้วย ซึ่งตอนนี้เราไปไหนก็เดินคนเดียวค่ะ
เสียใจมากค่ะ เครียดไม่มีความสุขเลย เขายังไปสนิทกับเพื่อนของเราอีกคนที่คบกันมา4ปี ด้วย ตอนนี้เพื่อนคนนั้นก้ไปสนิทกับเขาแล้ว เพื่อนคนนั้นก็โกรธเรา้เพราะว่าไปเชื่อเพื่อนที่ทะเลาะกับเราอยู่เขาไม่ฟังที่เราจะอธิบาย แขวะเราตลอด เอาเราไปนินทา แต่เราไม่เคยโกรธเขาเลยจริงๆ เรารักเขามาก แคร์เขามาก รักทั้งสองคนเลย เรายอมหยุดเรียนพราะไม่อยากไปเรียนไป ก้ไปเจอหน้าเราก็โดนแขวะอีกคือเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว แต่เราไม่อยากบอกคนในบ้านเรื่องนี้เลย เราควรจะทำยังไงดีค่ะ เราเครียดมาก ตอนแรกเราก็ปลง เรานั่งสมาธิ เราอ่านหนังสือธรรมะเรื่องปล่อยวาง หัดอยู่กับตัวเอง แต่เรื่องเหมือนมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเรายังทำใจไม่ได้ค่ะ เราเหนื่อยมาก ท้อมาก เรารู้ค่ะว่าถ้าเขากลับมาคุยกับเรา มันก็คงไม่เหมือนเดิมความรู้สึกมันคงไม่เหมือนเดิม แต่เราแค่อยากใหเขากลับมา ความรู้สึกหลายๆอย่างมันอธิบายออกมาไม่ได้จริงๆค่ะ เราควรทำยังไงดี
ทะเลาะกับเพื่อนเครียดมากทำยังไงดีคะ
เสียใจมากค่ะ เครียดไม่มีความสุขเลย เขายังไปสนิทกับเพื่อนของเราอีกคนที่คบกันมา4ปี ด้วย ตอนนี้เพื่อนคนนั้นก้ไปสนิทกับเขาแล้ว เพื่อนคนนั้นก็โกรธเรา้เพราะว่าไปเชื่อเพื่อนที่ทะเลาะกับเราอยู่เขาไม่ฟังที่เราจะอธิบาย แขวะเราตลอด เอาเราไปนินทา แต่เราไม่เคยโกรธเขาเลยจริงๆ เรารักเขามาก แคร์เขามาก รักทั้งสองคนเลย เรายอมหยุดเรียนพราะไม่อยากไปเรียนไป ก้ไปเจอหน้าเราก็โดนแขวะอีกคือเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว แต่เราไม่อยากบอกคนในบ้านเรื่องนี้เลย เราควรจะทำยังไงดีค่ะ เราเครียดมาก ตอนแรกเราก็ปลง เรานั่งสมาธิ เราอ่านหนังสือธรรมะเรื่องปล่อยวาง หัดอยู่กับตัวเอง แต่เรื่องเหมือนมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเรายังทำใจไม่ได้ค่ะ เราเหนื่อยมาก ท้อมาก เรารู้ค่ะว่าถ้าเขากลับมาคุยกับเรา มันก็คงไม่เหมือนเดิมความรู้สึกมันคงไม่เหมือนเดิม แต่เราแค่อยากใหเขากลับมา ความรู้สึกหลายๆอย่างมันอธิบายออกมาไม่ได้จริงๆค่ะ เราควรทำยังไงดี