แม่แฟน บอกให้แฟนกับเราเลิกกัน ในขณะที่เราท้องอยู่ เราควรทำยังไงดีค่ะ

เรากับแฟนอยู่กินด้วยกันมาเกือบปี ที่บ้านของเค้า ซึ่งอยู่รวมมกับพ่อแม่ของเค้า ช่วงแรกๆ ที่เรามาอยู่ค่อนข้างปรับตัวลำบากมาก เพราะเราอยู่คนเดียวมาตลอด เนื่องจาก แม่เราต้องทำงานที่ต่างจังหวัด แต่เราต้องมาเรียนที่กรุงเทพ ตั้งแต่ม.4 ทำให้เราต้องดูแลตัวเอง โดยส่วนใหญ่ นานๆ  ทีแม่เราถึงจะมาหา แต่เราก็อยู่ได้ ไม่มีปัญหาอะไร จนเราเรียนจบปริญญาตรี เราทำงานได้ปีนึง ตั้งแต่เราทำงานเดือนแรก เราก็ส่งเงินให้แม่มาตลอด

แล้วเราก็มาเจอแฟนเราคนนี้  บ้านเค้าอยู่ต่างจังหวัด แรกๆ เราก็คุยโทรศัพกัน เฟสทามกัน พอคบกันไปนานเข้า เราก็เริ่มไปมาหาสู่ เค้าพาเราไปเจอ พ่อแม่เค้า  เค้าบอกเราว่า เค้าไม่เคยพาผญ คนไหนมาเจอแม่เค้าเลย  เพราะเคยพาแฟนคนที่สองมาเจอ แล้วก็สนิทกับครอบครัวเค้ามาก แม่เค้ารักแฟนเก่าเค้ามาก วันนึงเค้าเลิกกัน แม่เค้าเสียใจมาก ที่เลิกกัน เลิกกันมา 5-6  ปีแล้ว แต่แม่เค้าก็ยังติดต่อกับแฟนเก่าเค้าอยู่ตลอด จนมีเราเข้ามา แม่แฟน ก็ไม่ยอมเปิดใจรับเรา บอกว่าเราไม่เรียบร้อย เดินบ้านดัง พูดเสียงดัง แม่เค้ารับเราไม่ได้ แต่แฟนเราก็พยายามอธิบาย ให้แม่แฟน เข้าใจว่านี่คือบุคคลิกของเรา เราเข้าใจ ว่าผญ แบบเราไม่เรียบร้อยจิงๆ เราต้องเข็มแข็งต้องดูแลตัวเอง เราเป็นคน ทำอะไรแบบรวดเร็ว เดินเร็ว พูดจาฉะฉาน พูดตรง ร่าเริง ตอนแรกเราไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมเค้าถึงไม่ชอบเราขนาดนี้

จนวันนึงเราไปเจอแชทไลน์ที่แฟนเก่าเค้าคุยกับแม่เค้า โดยอ้างถึงเรา มีข้อความประมานว่า "เราอะชอบหาเรื่องคนอื่น ท้าตีท้าต่อยไปทั่ว ถ้าเราไปทำอะไรเค้านะ เค้าไม่ยอมแน่ๆ เพราะเค้าไม่เคยมายุ่งกับเราเลย"  ก่อนหน้านี้ เค้าพยายามไลน์มาหาแฟนเรา บอกว่าอยากนั่งรถข้างๆแฟนเรา ซึ่งแฟนเราจะบอก เราทุกครั้ง ที่เค้าไลน์มา  แฟนเราบอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว ไม่มีอะไร เราก็เชื่อมาตลอด จนหลังๆ เค้าเริ่มมายุ่งมากขึ้น มาหาแฟนเราที่บ้าน โดยทำเป็นว่ามาหาแม่แฟน จนแฟนเรารู้สึกทนไม่ไหว ก็บอกเค้าว่าให้เลิกยุ่งกับเรากับแฟนเราซักที เค้าก็ไลน์ไปฟ้องแม่แฟนว่า ความรู้สึกเค้าพังมาก ที่แฟนเราไปพูดแบบนี้ เค้าเสียใจมาก แม่แฟนก็มาว่าเรากับแฟน ว่าไปว่าเค้าทำไม แต่กลับบอกแฟนเก่าแฟนว่า แม่ยังเหมือนเดิมนะ รักหนูเหมือนเดิม เราได้แต่สงสัยว่า แค่เรามาทีหลังมันผิดขนาดนั้นเลยหรอ

เราคบกันมาเรื่อยๆ วันนึง แฟนเราขอให้เรามาอยู่กับเค้าที่บ้าน ขอให้เราลาออกจากงาน ทิ้งทุกอย่างมาอยู่กับเค้า เค้าบอกว่า ให้เราฝากชีวิต ไว้กับเค้าได้เลย แรกๆ เราก็ชั่งใจ  เพราะแม่เค้าไม่ค่อยชอบเรา  จนสุดท้ายเราก็ยอมทำตามที่เค้าขอ แรกๆ ที่เรามาอยู่บ้านเค้าเราปรับตัวเยอะมาก พูดน้อยลง เดินช้าลง แต่แม่แฟนมาบอกแฟนอีกว่า เรื่องงานบ้าน เราไม่ได้เรื่อง เราก็พยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น เท่าที่เราจะทำได้  แฟนเราอยากมีลูก เราก็ตกลงว่าเราจะมีลูกกัน ด้วยอายุเรา ก็ไม่ได้ถือว่าน้อยแล้ว เราอายุ26 แฟนอายุ25 แฟนเราอยากให้เราอยู่บ้านเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก เค้าอยากให้เราอยู่ที่บ้านเค้าเวลาเค้าต้องไปทำงาน การทำงานในสายงานเค้า ไปประมาณ 1 ปีถึงได้กลับบ้าน เค้าอยากให้เราดูแล พ่อแม่เค้า ดูแลลูกเค้าอยู่ที่บ้าน เราก็คิดว่าเราทำได้

แล้วเราก็ท้อง แต่ช่วง 4-5เดือนหลังที่เราอยู่ที่บ้านแฟนมา เราเปลี่ยนตัวเอง ทุกอย่าง แบบที่เค้าว่าดี เค้าอยากให้เราทำแบบไหน เราก็ทำหมด เพราะเราอยากให้เค้ารักเรา เราเปลี่ยนจนไม่เหลือความเป็นตัวเอง นอกจากเราที่เปลี่ยน แฟนเราเองก็เปลี่ยนเหมือนกัน จากที่เคยเข้าข้างเรา กลับกลายเป็นว่า แม่เค้าพูดอะไร ว่าอะไรเรา เค้าก็เห็นด้วยไปหมด เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว  เราทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น แฟนเราบอกว่าเราไม่พอ เรื่องความใส่ใจที่เค้ามีให้  เค้าบอกว่าเราต้องการมากเกินไป เค้าเบื่อ เค้ารำคาน เราทำตัวงี่เง่า เค้าไม่เคยสนใจเราเลย วันๆ เอาแต่เล่นเกมส์ หลายครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าจะหนีเรา หลบหน้าเรา ไม่คุย ไม่เคลียร์  เรารู้สึกแย่มาก เคว้งคว้าง ไม่มีใคร จะโทรหาแม่ก็กลัวแม่เราไม่สบายใจ เวลาทะเลาะกัน ถ้าเค้าไม่พูดกับเรา ทั้งบ้านเค้าก็จะไม่มีใครพูดกับเราเลย ครั้งล่าสุดที่ทะเลาะกัน เค้าหนีเราไปอยู่ในห้องน้ำ  เราทนไม่ไหวพังประตูห้องน้ำเข้าไป เราก็เหวี่ยงเราออกมากระแทกพื้นหน้าห้องน้ำ ต่อหน้าพ่อและอาเค้า ทุกคนพยายามห้ามเรา เรารู้ว่าเราใจร้อนเกินไป ที่ทำให้ของพังแบบนั้น แต่เราแค่อยากคุยดีๆ เปิดใจคุยกัน ซึ่งแฟนเรา ไม่ยอมคุยเลยซักครั้ง

จนวันที่เราตัดสินใจจะกลับบ้าน เราจะเข้าห้องมาเก็บของ แฟนเราก็ล็อคห้อง เหมือนกวนประสาทเรา เราก็พยายามเรียกให้เค้าเปิด  เค้าก็ไม่เปิด บอกเราว่า อยากได้อะไรจะส่งให้ทางหน้าต่าง เราก็พยายามทุบประตูให้เค้าเปิด  จนประตูไม้เป็นรอยแตก พอเราร้องไห้ เค้าก็มาเปิด เราบอกว่าเราจะกลับบ้าน เค้าก็บอกว่า ถ้าลูกคลอด ให้เอามาให้เค้าถ้าลูกอยู่กับเค้าจะสบายกว่า เราบอกว่า เธอไม่มีสิทธิ์ เธอไม่ดูแล แต่อยู่ๆเธอจะมาเอาลูกไปจากเรามันไม่ได้หรอก เค้าบอกว่าอยากให้ลูกไม่มีพ่อเหมือนตัวเองหรอ เรารู้สึกเจ็บมาก นี่คือปมลึกๆของเรา เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่มีคนถามว่าพ่อเราไปไหน เพราะพ่อกับแม่เราเลิกกัน แต่แม่เลี้ยงเรามาอย่างดี  เราเลยไม่รู้สึดขาดอะไร แต่ลึกๆ เราก็อยากมีพ่อ เหมือนคนอื่น เราเสียใจมาก ที่คนที่เรารัก มาพูด แบบนี้กับเรา  เราเลยได้แต่นั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น

แม่แฟนกลับมาเห็นประตูที่เป็นรอยแรก เค้าระเบิดอารมด่าเรา บอกว่า หมด ตัว เลิกๆ กันไปเถอะ เค้าพูดวนอยู่แบบนี้ แม่แฟนพึ่งกลับมาจากต่างจังหวัด แล้วเราก็ออกไปกินข้าวมากับแฟน เรารู้สึก คลื่นไส้ เวียนหัวมาก เลยเดินเข้าห้องมาเลย เค้าก็ด่า ไม่มีน้ำใจ เห็นพ่อแม่ขนของอยู่ จะมีน้ำใจช่วยซักนิดก็ไม่มีเรารู้สึกแย่มาก แค่เราไม่ช่วยแค่ครั้งเดียว เราโดนด่าขนาดนี้เลยหรอ แล้วที่เราทำดีมาทั้งหมดละ ไม่เคยดีเลยหรอ แฟนเราก็บอกให้เรากลับไปอยู่กับแม่ก่อน แต่เราท้องอยู่ ถ้ากลับไป แม่เราก็ต้องอายคนอื่น เพราะเราไม่ได้แต่งงาน แฟนเราบอกว่า ถ้าไม่ไป ก็ต้องทนอยู่ที่นี่ รอเค้าสอบเสร็จ แล้วไปหาที่อยู่กัน ซึ่งเราไม่อยากจะเชื่ออะไรเค้าแล้ว ตั้งแต่เราท้องมา เค้าทำเราร้องไห้ทุกวัน เหมือนเราบังคับ ให้เค้ามาดูแลเรา ซึ่งเค้าไม่ได้เต็มใจ ไม่ได้อยากทำ เราสงสารลูก เราไม่อยากให้ลูก มามีปมเรื่องพ่อแบบเรา  

อยากรบกวนผู้ใหญ่ ช่วยแนะนำหนูหน่อย ว่าหนูควรหาทางออกได้ยังไงบ้าง ขอบคุณมากค่ะ