กระเบนไซบอร์คตัวนี้ เป็นผลงานวิจัยจากสถาบัน Wyss ในมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด โดยมันเป็นไซบอร์คขนาดเล็กมีความยาวเพียง 16 มิลลิเมตร
แกนกระดูกทำมาจากทองคำ เคลือบด้วยชั้นของโพลีเมอร์แบบยืดหยุ่นได้ และชั้นกล้ามเนื้อที่พัฒนามาจากหัวใจของหนู 200,000 เซลล์
ซึ่ง Kevin Kit Parker ผู้วิจัย บอกว่า "สิ่งที่เขาทำมันมีชีวิตนะ"
การจะทำให้หุ่นตัวจิ๋วนี้เคลื่อนไหวนั้น ทีมผู้พัฒนาได้ทำให้เซลล์หัวใจของหนู มีความไวต่อแสงมากขึ้น
เมื่อมีแสงมากระตุ้น ชั้นเซลล์หัวใจของหนูก็จะตอบสนองคล้ายกับปั้ม ที่จะดันกระดูกให้ต่ำลง
และทำให้หุ่นตัวจิ๋วนี้สามารถเคลื่อนไหวเลียนแบบ การเคลื่อนไหวของกระเบนในธรรมชาติได้
Parker บอกว่า "ที่จริงมันก็ดูน่าอายไปนะ ถ้าจะนำมันไปเทียบกับกระเบนจริงๆ แต่อย่างน้อยมันก็ใช้งานได้"
การฉายแสงที่มีความถี่เฉพาะลงบนตัวกระเบน จะไปกระตุ้นทำให้เกิดคลื่นความเครียด และกระจายออกไปบนตัวกระเบน
ซึ่งทำให้เกิดการหดตัวเป็นคลื่น และนั่นทำให้เกิดการกระเพื่อมขึ้น การฉายแสงที่ความถี่ต่างกัน ก็จะทำให้มีความไวในการเคลื่อนที่ต่างกันด้วย
หรือหากฉายแสงเพียงฝั่งเดียวของมัน มันก็จะเคลื่อนที่เลี้ยว ซึ่งนั่นสามารถทำให้เราควบคุมมันได้
กระเบนเทียมตัวนี้ เป็นหุ่นยนต์ที่มีชีวิต แต่ Parker ก็ระบุว่าการพัฒนาหุ่นยนต์ที่ซับซ้อนจากเนื้อเยื่อทีมีชีวิตนั้น ยังคงต้องการเวลาอีกมาก
นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นในการศึกษาการนำเอาเนื้อเยื่อที่มีชีวิต มาเป็นวัสดุ ซึ่งความยากของมันคือ เนื้อเยื่อนั้นต้องการเงื่อนไขในการทำให้มันมีชีวิตอยู่
ก่อนหน้านี้ Parker ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมที่ทำโครงการแมงกะพรุน ซึ่งสร้างจากเนื้อเยื่อหัวใจเช่นกัน
แต่มันมีการออกแบบให้มีระบบควบคุมมีความซับซ้อนน้อยกว่านี้มาก
อย่างไรก็ตาม เป้าหมายสูงสุดของ Parker ก็ไม่ได้อยู่ที่การสร้างหุ่นยนต์ที่มีชีวิต
แต่ความแนวความคิดนี้ทำให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานของกล้ามเนื้อ และหัวใจ มากขึ้น ซึ่งเป้าหมายของเขาคือการสร้าง "หัวใจ" ขึ้น
และเขายังได้ทำงานเกี่ยวกันการสร้าง อวัยวะขนาดเล็ก
ซึ่งสุดท้ายแล้วมันอาจจะต่อยอดไปจนถึงการทำให้เกิดการใช้งาน "ชิปในมนุษย์ (Human on chip)"
Hanno Meyer จากมหาวิทยาลัยบีเลเฟลด์ในเยอรมัน ซึ่งมีการพัฒนาหุ่นยนต์จากเนื้อเยื่อชีวภาพเช่นกัน
มองว่าหุ่นยนต์กระเบนไซบอร์คนี้เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจ ในการแสดงถึงว่าเราจะสามารถสร้างรูปแบบพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต
ที่สามารถมีปฎิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมได้อย่างไร การผสมผสานกันของ สิ่งเทียม และ สิ่งมีชีวิต
ทำให้เกิดความเป็นไปได้ในการสร้าง ระบบสิ่งมีชีวิตลูกครึ่ง ที่มีความทนทาน
เมื่อเราสามารถสร้างระบบเชื่อมต่อระหว่างสมองและเครื่องจักรกล ใหม่ได้
Parker และทีมของเขากำลังทำงานกับสัตว์ทะเลที่มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าเดิม Parker บอกว่า "เพื่อหาว่ามันคืออะไร คุณจะต้องอดทน"
ที่มา
https://www.newscientist.com/article/2096442-watch-a-cyborg-stingray-made-of-rat-heart-cells-swim-using-light/?utm_source=NSNS&utm_medium=SOC&utm_campaign=hoot&cmpid=SOC%7CNSNS%7C2016-GLOBAL-hoot
มาชมกระเบนไซบอร์คกัน
แกนกระดูกทำมาจากทองคำ เคลือบด้วยชั้นของโพลีเมอร์แบบยืดหยุ่นได้ และชั้นกล้ามเนื้อที่พัฒนามาจากหัวใจของหนู 200,000 เซลล์
ซึ่ง Kevin Kit Parker ผู้วิจัย บอกว่า "สิ่งที่เขาทำมันมีชีวิตนะ"
การจะทำให้หุ่นตัวจิ๋วนี้เคลื่อนไหวนั้น ทีมผู้พัฒนาได้ทำให้เซลล์หัวใจของหนู มีความไวต่อแสงมากขึ้น
เมื่อมีแสงมากระตุ้น ชั้นเซลล์หัวใจของหนูก็จะตอบสนองคล้ายกับปั้ม ที่จะดันกระดูกให้ต่ำลง
และทำให้หุ่นตัวจิ๋วนี้สามารถเคลื่อนไหวเลียนแบบ การเคลื่อนไหวของกระเบนในธรรมชาติได้
Parker บอกว่า "ที่จริงมันก็ดูน่าอายไปนะ ถ้าจะนำมันไปเทียบกับกระเบนจริงๆ แต่อย่างน้อยมันก็ใช้งานได้"
การฉายแสงที่มีความถี่เฉพาะลงบนตัวกระเบน จะไปกระตุ้นทำให้เกิดคลื่นความเครียด และกระจายออกไปบนตัวกระเบน
ซึ่งทำให้เกิดการหดตัวเป็นคลื่น และนั่นทำให้เกิดการกระเพื่อมขึ้น การฉายแสงที่ความถี่ต่างกัน ก็จะทำให้มีความไวในการเคลื่อนที่ต่างกันด้วย
หรือหากฉายแสงเพียงฝั่งเดียวของมัน มันก็จะเคลื่อนที่เลี้ยว ซึ่งนั่นสามารถทำให้เราควบคุมมันได้
กระเบนเทียมตัวนี้ เป็นหุ่นยนต์ที่มีชีวิต แต่ Parker ก็ระบุว่าการพัฒนาหุ่นยนต์ที่ซับซ้อนจากเนื้อเยื่อทีมีชีวิตนั้น ยังคงต้องการเวลาอีกมาก
นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นในการศึกษาการนำเอาเนื้อเยื่อที่มีชีวิต มาเป็นวัสดุ ซึ่งความยากของมันคือ เนื้อเยื่อนั้นต้องการเงื่อนไขในการทำให้มันมีชีวิตอยู่
ก่อนหน้านี้ Parker ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมที่ทำโครงการแมงกะพรุน ซึ่งสร้างจากเนื้อเยื่อหัวใจเช่นกัน
แต่มันมีการออกแบบให้มีระบบควบคุมมีความซับซ้อนน้อยกว่านี้มาก
อย่างไรก็ตาม เป้าหมายสูงสุดของ Parker ก็ไม่ได้อยู่ที่การสร้างหุ่นยนต์ที่มีชีวิต
แต่ความแนวความคิดนี้ทำให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานของกล้ามเนื้อ และหัวใจ มากขึ้น ซึ่งเป้าหมายของเขาคือการสร้าง "หัวใจ" ขึ้น
และเขายังได้ทำงานเกี่ยวกันการสร้าง อวัยวะขนาดเล็ก
ซึ่งสุดท้ายแล้วมันอาจจะต่อยอดไปจนถึงการทำให้เกิดการใช้งาน "ชิปในมนุษย์ (Human on chip)"
Hanno Meyer จากมหาวิทยาลัยบีเลเฟลด์ในเยอรมัน ซึ่งมีการพัฒนาหุ่นยนต์จากเนื้อเยื่อชีวภาพเช่นกัน
มองว่าหุ่นยนต์กระเบนไซบอร์คนี้เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจ ในการแสดงถึงว่าเราจะสามารถสร้างรูปแบบพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต
ที่สามารถมีปฎิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมได้อย่างไร การผสมผสานกันของ สิ่งเทียม และ สิ่งมีชีวิต
ทำให้เกิดความเป็นไปได้ในการสร้าง ระบบสิ่งมีชีวิตลูกครึ่ง ที่มีความทนทาน
เมื่อเราสามารถสร้างระบบเชื่อมต่อระหว่างสมองและเครื่องจักรกล ใหม่ได้
Parker และทีมของเขากำลังทำงานกับสัตว์ทะเลที่มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าเดิม Parker บอกว่า "เพื่อหาว่ามันคืออะไร คุณจะต้องอดทน"
ที่มา
https://www.newscientist.com/article/2096442-watch-a-cyborg-stingray-made-of-rat-heart-cells-swim-using-light/?utm_source=NSNS&utm_medium=SOC&utm_campaign=hoot&cmpid=SOC%7CNSNS%7C2016-GLOBAL-hoot