ตอนสมัยผมเรียนมัธยมปลาย ผมคบกับแฟนต่างโรงเรียนซึ่งปกติเราก็ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้ว (แต่ระยะทางก็ไม่ได้ไกลมากนะ) เธอเป็นรุ่นพี่ เราคบกันมาได้ปีกว่าๆ ก็ถึงเวลาที่เธอต้องเตรียมตัวแอดมิสชั่น ซึ่งจากที่ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้ว กลายเป็นว่าไม่ได้เจอกันเลย (แต่ก็ยังพอคุยบ้างในเฟส) ผมก็ให้เวลาเขาเตรียมตัว เวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมกับเธอไม่ได้เจอกันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ เธอบอกว่าเธอต้องใช้สมาธิในการอ่านหนังสือ ไม่อยากจะเข้ามายุ่งกับเราสักเท่าไหร่ ผมก็คิดว่ามันคงต้องใช้สมาธิมากจริงๆ หลายๆคนก็เป็นแบบนี้เท่าที่ผมได้ยินมา ก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนวันนึงเธอนัดกับผมให้มาเจอกัน ผมก็ดีใจสิ เออนานๆทีจะได้เจอกับแฟน ก็คุยกันไป บลาบลาบลา จนมาเจอกันในวันรุ่งขึ้น ผมรู้สึกแปลกๆตรงที่ว่า เธอพูดกับผมน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด วันนั้นที่เราได้เจอกัน มากสุดก็แค่ไปกินข้าวด้วยกัน ก่อนจากกันผมก็ถามเธอว่า เป็นอะไรหรือเปล่า โกรธอะไรผมหรือเปล่า เธอก็บอกว่าไม่ ไม่มีอะไร แค่ปวดหัวนิดหน่อย พอผมกลับมาถึงบ้าน แชทก็เด้งขึ้นมาบอกกับผมประโยคแรกเลยว่า " เราเป็นพี่น้องกันเถอะ ขอโทษด้วยที่ต้องทำให้รอนาน " ... งง คือแบบอารมณ์ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆ สับสนไปหมด ว่าทำไมเขาต้องบอกเลิกเรา เราไปทำอะไรไว้เหรอ ก็คุยกันไปสอบถามเหตุผลต่างๆนา เธอก็บอกว่า เธอต้องการสมาธิในการอ่านสือจริงๆ เธอไม่อยากมีความรัก มันทำให้เธอต้องมากังวลเรื่องเรา ทำให้เธอไม่มีสมาธิ ต้องการความเป็นส่วนตัว แล้วเธอก็บอกกับผมว่า ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆที่ต้องทำให้รอ ... ฟัค ร้องไห้สิครับวินาทีนั้น วิ่งขึ้นไปหาแม่ ร้องห่มร้องไห้ บอกโดนบอกเลิก รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ สับสน งงงวย ไปหมด ผมก็บล็อคเธอ บล็อคทุกเส้นทางติดต่อ เผื่อว่าจะทำใจได้ ผ่านไปสองอาทิตย์เพื่อนผมก็แชทมาบอกว่า " เฮ้ย แฟนเก่ามีคนใหม่แล้วเหรอวะ " ผมก็ตกใจสิครับ ทำไมตอนนั้นบอกไม่อยากมีความรัก ไม่มีสมาธิ ต้องการความเป็นส่วนตัวนู้นนี่นั้น ผมก็เข้าไปอันบล็อคเธอ ปรากฏว่า แฟนใหม่ของเธอคือรุ่นน้องเธอที่โรงเรียน (รุ่นน้องเธอเป็นรุ่นเดียวกับผม) ซึ่งเคยมีเหตุการณ์อยู่ครั้งนึง ผมเห็นเธอโพสรูปคู่เธอกับรุ่นน้องคนนี้ในเฟส ซึ่งในรูปรุ่นน้องคนนี้กำลังโอบแฟนผมอยู่ ผมก็เข้าไปถามว่านี่ใครเหรอทำไมมีโอบกันด้วย เธอก็บอกกับผมว่า " แค่รุ่นน้อง รู้จักกันมานานแล้ว สนิทกันเฉยๆ ไม่มีไรหรอก " ตอนนั้นก็เริ่มตงิดๆ เพราะผมก็เป็นคนขึ้หึงอยู่แล้วแหละ หลังจากที่ผมเห็นเธอกับรุ่นน้องคนนั้นตั้งคบกันในเฟส แล้วรุ่นน้องคนนั้นก็มาโพสหน้าวอล เนื้อหาของโพสเท่าที่ผมจะได้นะก็ประมาณว่า " ขอบคุณสำหรับหนึ่งปีที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอด" อะไรประมาณนี่อะครับ ตอนนั้นรู้สึกโมโหมาก ไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า ช็อคสิครับ ไม่เคยโดนหลอกแล้วรู้สึกเจ็บเท่านี้มาก่อน ผมเลยทักแชทไปหาเธอ (ขออนุญาตใช้คำหยาบนะครับ) ว่าทำไมทำแบบนี้ ไหนบอกไม่อยากมีความรัก ต้องการสมาธิ แล้วตอนนั้นที่กูถามว่ามันเป็นใคร ก็บอกแค่รุ่นน้อง กูก็ให้เวลามีงอ่านหนังสือตั้งนาน ไม่ได้เจอกัน แล้วนี่อะไรไปคบกับมันตอนไหน หนึ่งปีที่ผ่านมาคืออะไร มีมันอยู่ก่อนแล้วใช่มั้ย ทำไมไม่บอกกู แล้วมาคบกับกูทำไม ไรงี้ ผมก็ซัดรัว บลาบลาบลา เธอก็ตอบกลับมาว่า " ขอโทษนะ " คำพูดสั้นๆนั้นติดหัวของผมมาตลอดจนถึงตอนนี้ การกระทำของเธอทำให้ผมฝังใจ
จนถึงตอนนี้ผมมีแฟนใหม่แล้ว คบกันมาได้สักพักแล้วด้วย แต่ยังมีปัญหาอยู่อย่างนึงก็คือ หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมา ผมก็กลายเป็นคนขี้ระแวง กลัวว่าแฟนใหม่ของผมคนนี้ จะทำแบบเดียวกับแฟนเก่าผมหรือเปล่า เธอมีคนอื่นหรือเปล่า เธอคบซ้อนหรือเปล่า เธอก็เคยบอกกับผมนะว่าเชื่อใจกันบ้าง ไว้ใจกันบ้าง ผมเชื่อใจและไว้ใจเธอตลอดนะ แค่มันรู้สึกว่า จะโดนแบบเดียวกันกับเมือก่อนหรือเปล่า ผมจะโดนหลอกอีกหรือเปล่า เวลาเธอออกไปไหนมาไหน ผมมักจะถามเธอทุกครั้งว่า ไปกับใคร ไปกันกี่คน ไปทำอะไร กลับดึกมั้ย เวลาเธอรับแอดผู้ชาย หรือแม้แต่ตอบแชทผมช้า ผมก็คิดไปอัตโนมัติเลยว่าเธอคุยกับใครอยู่หรือเปล่า เธอมีใครหรือเปล่า สมองมันจดจำความเจ็บปวดของความผิดพลาดครั้งก่อนที่ผมไว้เนื้อเชื่อใจมากเกินไป จนยากที่จะลืม
**จึงอยากจะถามผู้มีประสบการณ์ด้านความรักพวกนี้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี นิสัยของผมในตอนนี้มีทางแก้ไขมั้ย ขอบคุณมากครับ T^T
อยากจะลืมความผิดพลาดของแฟนที่เคยทำไว้กับเรา ใครมีวิธีลืมช่วยเอามาแบ่งปันกันด้วยนะครับ
จนถึงตอนนี้ผมมีแฟนใหม่แล้ว คบกันมาได้สักพักแล้วด้วย แต่ยังมีปัญหาอยู่อย่างนึงก็คือ หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมา ผมก็กลายเป็นคนขี้ระแวง กลัวว่าแฟนใหม่ของผมคนนี้ จะทำแบบเดียวกับแฟนเก่าผมหรือเปล่า เธอมีคนอื่นหรือเปล่า เธอคบซ้อนหรือเปล่า เธอก็เคยบอกกับผมนะว่าเชื่อใจกันบ้าง ไว้ใจกันบ้าง ผมเชื่อใจและไว้ใจเธอตลอดนะ แค่มันรู้สึกว่า จะโดนแบบเดียวกันกับเมือก่อนหรือเปล่า ผมจะโดนหลอกอีกหรือเปล่า เวลาเธอออกไปไหนมาไหน ผมมักจะถามเธอทุกครั้งว่า ไปกับใคร ไปกันกี่คน ไปทำอะไร กลับดึกมั้ย เวลาเธอรับแอดผู้ชาย หรือแม้แต่ตอบแชทผมช้า ผมก็คิดไปอัตโนมัติเลยว่าเธอคุยกับใครอยู่หรือเปล่า เธอมีใครหรือเปล่า สมองมันจดจำความเจ็บปวดของความผิดพลาดครั้งก่อนที่ผมไว้เนื้อเชื่อใจมากเกินไป จนยากที่จะลืม
**จึงอยากจะถามผู้มีประสบการณ์ด้านความรักพวกนี้ว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี นิสัยของผมในตอนนี้มีทางแก้ไขมั้ย ขอบคุณมากครับ T^T