กลับมาอีกแล้ววววววววววววววววววว
หายหน้าหายตากันไปครึ่งปีกว่าๆ เราก็ได้ฤกษ์กลับมาเยี่ยมเยียนพันทิพอีกครั้งแล้วค่า ^^
คราวนี้เกิดจากครั้งที่แล้ว เมื่อตอนหน้าหนาว ที่เราไปเดินเล่นแถม Shinsaibashi และแน่นอนว่าต้องไปร้านประจำคือดิสนีย์สโตร์ ไปบ่อยจนคุณแฟนอดรนทนไม่ไหว สุดท้ายก็เลยสัญญาไว้ว่าคราวหน้าจะพาไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ละกัน...เสร็จโจร!!!!
ก่อนจะไปดูคอนเสิร์ตครั้งนี้ ก็เลยทวงสัญญาจากฮีว่า คราวก่อนอะ จำได้ปะ ว่าเธอจะพาไปดิสนียฺแลนด์ นี่มาทวงสัญญานะ คราวนี้แสดงเสร็จแล้วไปกันเถอะ อยากเที่ยวววววว ไม่พูดเปล่า รีบส่องหาโรงแรมให้ทันทีค่ะ จนสุดท้ายฮีก็ยอมเออออห่อหมก ซึ่งงานนี้ฮีก็ถามอีกว่า อยากไปแต่ดิสนีย์แลนด์ หรือดิสนีย์ซีด้วย...มาขนาดนี้คงพลดไม่ได้แล้วล่ะ ไปมันทั้งสองที่เลยละกัน เพราะจริงๆถ้าต้องเลือกแค่ที่เดียว เราเองก็คงเลือกดิสนีย์ซีมากกว่าค่ะ เพราะเจ้าหญิงที่เราชอบเป็นอันดับสองคือแอเรียลนั่นเอง...ส่วนอันดับ1คือเมริด้า นางไม่มีทั้งที่โตเกียวและฮ่องกงเลย ชีช้ำมากกกกกกก
ได้เห็นโมเม้นท์น่ารักๆของคุณชายเหมือนกัน ทั้งที่ปกติฮีจะเป็นคนเฉื่อยๆ นิ่งๆ แต่วันนึงหลังจากที่ได้คุยวีดีโอกัน ก็เห็นฮีนั่งอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอย่างคร่ำเคร่งจนต้องถามว่าอ่านอะไร
ฮีกระมิดกระเมี้ยนยกหนังสือขึ้นมา...มันคือ...
...ไกด์บุคดิสนีย์แลนด์...
โฮ่ววววววว ตื่นเต้นเหมือนกันนี่หว่าาาาาา อิอิอิอิอิ
เดินทางคราวนี้บินสายการบินญี่ปุ่นเลยค่ะ ก็เลยไม่ได้ผจญภัยลุ้นระทึกอะไร ไฟลท์ราบรื่นบินตรงถึงสนามบินคันไซ
ว่าแต่...ใครมารับล่ะเนี่ย...
เครื่องลงตอนหกโมงครึ่ง ผ่าน ตม.ออกมาอย่างรวดเร็ว ก็ออกมานั่งรอข้างนอก โทรหาคุณชายก็ไม่รับสาย จนเวลาผ่านไป...ผ่านไป...เจ็ดโมงครึ่ง ท่านแม่วิ่งทั่กๆๆๆมา บอกว่า ขอโทษนะ มารับช้า คุณชายยังไม่ตื่นเลยจ้าาาาาาาา
แล้วให้ชั้นบินมาถึงแต่เช้าทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปกติฮีจะจองโรงแรมให้จนถึงวันแสดง (เราไปล่วงหน้าสองวันค่ะ) แต่คราวนี้พิเศษหน่อย พอดีว่าคุณน้าของบักสนูปี้บอยเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ทำให้ครอบครัวเค้าย้ายกลับมาจากนารา มาอยู่โอซาก้า เพื่อที่คุณแม่ของคุณชายจะได้ดูแลเผื่อไปด้วยเลย และก็ดึงเอาซาโอริจัง พี่สาวคนโตของบ้านนั้นซึ่งเป็นญาติของคุณชายมาเรียนที่สตูดิโอด้วย คงเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในครอบครัวนั้น(ไม่นับคุณย่า) คุณป้าก็เลยดูแลเป็นพิเศษหน่อย และก็เลยพิเศษเผื่อแผ่มาถึงเราด้วย เพราะท่านแม่ก็เลยบอกว่า...แพนจัง ไปนอนบ้านซาโอริจังละกันเนอะ ^^
ซาโอริจังตื่นเต้นมาก เพราะเราได้เจอกันผ่านๆอยู่แค่สองสามครั้ง แต่ที่ตื่นเต้นกว่าก็คือ คนนึงพูดอังกฤษไม่ได้เลย และอีกคนก็พูดญี่ปุ่นแทบไม่ได้เลยเช่นกัน...
มันเยี่ยมมากเลยจอร์จ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่ระดบนี้แล้ว มีหรือเราจะยอมแพ้ เราก็จัดเลยค่ะ Google Translate กันสนุกสนาน และสนุกมากขึ้นเพราะคืนแรก น้องรักอดีตลูกศิษย์สมัยดึกดำบรรพ์ก็กำลังได้ทุนเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็เลยได้โอกาสนั่งรถไฟมาหาจากชิกะ มานอนด้วยกันซะเลย และแน่นอนว่าเธอคนนั้นพูดญี่ปุ่นได้คล่อง ก็เลยมีโมเม้นท์สนุกสนานกันตามประสาสาวๆค่ะ ฮี่ๆๆๆๆ
ไปถึง ท่านแม่ก็พาไปเก็บของที่บ้านซาโอริจัง หลังจากนั้นก็กลับไปบ้านตัวเอง ทำนู่นทำนี่อยู่สักพัก ก็อัญเชิญคุณชายและพี่สาวไปเตรียมตัวซ้อมคอนเสิร์ตที่โรงเรียน ส่วนตัวท่านแม่ก็ลากเราไปช้อปปิ้ง เพราะหลังจบคอนเสิร์ต ท่านแม่จะบินมาเที่ยวที่ภูเก็ต กระบี่ และเกาะพีพี เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ งานนี้ก็เลยไปหาซื้อเสื้อผ้าลั้นลา เตรียมใส่ไปเดินชิวริมทะเลเต็มที่ ส่วนเราก็ไปเป็นเด็กเดินตามค่ะ ไม่มีอะไรพิเศษ ฮาาาาาาาาาาาา
กว่าจะช้อปเสร็จก็เย็นย่ำแล้ว ท่านแม่รีบไปซ้อมต่อ (ก็เป็นคนคุมซ้อมอะน่อออออ) ส่วนเราก็ไปรอที่บ้าน เดี๋ยวซาโอริจังจะมารับ พร้อมกับนัดน้องเอาไว้ที่สถานีรถไฟด้วย กลับมาเราก็นั่งกินซูชิกันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว แล้วก็เข้านอน เตรียมไปเดินเล่นลั้นลากันในวันถัดไปค่ะ
ลืมบอก ครอบครัวนี้คือครอบครัวที่เราเคยไปกินข้าวที่ร้านไทยด้วยกันเมื่อปลายปี 2014ค่ะ แต่ตอนนี้เรโกะซัง หรือคุณแม่(ซึ่งเป็นน้องสาวของท่านแม่)เสียไปแล้ว ก็เลยเหลือคุณพ่อ คุณย่า และลูกสามคนคือซาโอริจังซึ่งเป็นลูกคนโต โยจัง(โยอิจิ) และโทมะคุง(น้องหัวเกรียนของเก๊า) อยู่ด้วยกันห้าคนอย่างสงบสุข จะไม่สงบสุขก็ตอนเรามาป่วนนี่แล ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
วันถัดมา สามสาวก็ไปเที่ยวกัน ช้อปปิ้งกันพอหอมปากหอมคอ เดินกันจนเมื่อย ก็กลับมาบ้าน และที่นั่น ก็มีของเล่นชิ้นใหม่รอเราอยู่วววววววววววว
ทาดาาาาาาาาาา!!!! เราจะทำทาโกะยากิกินกันค่าาาาาาา!!!!!
สำหรับบางคนอาจไม่ได้น่าตื่นเต้นอะไร แต่กับเรามันน่าสนุกมากนะ เพราะเราไม่เคยทำเลย และก็รู้สึกฟินมากด้วย เพราะเราเล่นยัดปลาหมึกเข้าไปลูกละสองสามชิ้นโตๆ กินที่ร้านไม่สะใจ มันต้องแบบนี้!!!
สังเกตว่าสีหน้าดูสาแก่ใจสุดๆ
เริ่มเป็นลูกแย้วววววววววววว
น่าจะกินเข้าไปราวๆยี่สิบกว่าลูกนะคะ ^^" อิ่มไปอีกสามวัน....
แชะภาพครอบครัวกับเตาทาโกะซะหน่อย...
อ้อ...ถึงทีมน้องหัวเกรียน ตอนนี้ฮีมีแฟนแล้วค่ะ ข่าวว่าเป็นเพื่อนสมัยไฮสคูล T^T ส่วนโยจัง...ไม่แน่ใจแฮะ
หลังจากอิ่มกันหนักมาก เราก็เอามะม่วงที่หิ้วมาจากเมืองไทยมาปอกให้ชอมกันซะหน่อย เพราะคนญี่ปุ่นไม่ค่อยมีโอกาสได้ชิมมะม่วงมันกันซักเท่าไหร่ แต่ลูกมันใหญ่มาก และมือเราก็เล็กมากเช่นกัน ท่าปอกคงดูโหดใช่ย่อยจนโดนแอบถ่ายส่งมาให้ทีหลังค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ที่หลับที่นอนฟินมาก เค้าให้ไปนอนในห้องญี่ปุ่นล่ะค่ะ
นอนคนเดียวก็เหงานะ ต้องมีสาวมานอนด้วย อิอิอิ
โระโกะจัง สาวน้อยสุดที่รักของบ้านนี้ค่ะ น่ารักมากกกกกก ขี้อ้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คืนนั้นเราก็ไปส่งน้องขึ้นรถไฟกลับ เพราะวันถัดไปเค้ามีทำงานพิเศษ ส่วนซาโอริจังก็มีแผนจะชวนไปดูดอกอาจิไซรับหน้าฝนกันที่นารา ก่อนจะกลับมาดูบัลเล่ต์ต่อตอนบ่ายแก่ๆ
จะว่าไปก็ไม่ได้เจอคุณชายเลยตั้งแต่ตอนที่เพิ่งมาถึงครั้งเดียว คิดถึงจังงงงงงงงง
เช้าวันรุ่งขึ้น เราก็เตรียมพร้อมกันตั้งแต่แปดโมงค่ะ งานนี้ไปกันแค่สี่คน คือเรา คุณพ่อ ซาโอริจัง และโทมะคุง คุณย่าเดินเยอะๆไม่ไหว ส่วนโยจังเหมือนจะมีธุระ ก็เลยไม่ได้ไปด้วยค่ะ
ดอกอาจิไซหรือไฮเดรนเยียนี่ เราเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะคะว่ามันมีหลายพันธุ์มากๆ ไม่รู้จะถ่ายยังไงให้เห็นว่ามันเยอะมากจริงๆ เพราะเราเองก็ถ่ายรูปไม่ได้เรื่องเลย T^T เอาเท่าที่พอไหวมาให้ดูกันค่า
เรามาที่ Yatadera Temple กันค่ะ
ไหว้พระกันหน่อย
สีนี้ชอบมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แอบถ่ายน้องหัวเกรียน อิอิอิอิ
แบบนี้ก็จ๋วยยยยยยยยยยยยยยยยยย
และช่อรูปหัวใจสีขาว ช้อบชอบบบบบบบ
ดูกันจนเหนื่อย ก็แวะจิบชากินขนมกันค่ะ แต่ชาขมมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก T^T แต่บรรยากาศดี๊ดีค่ะ ชอบมากเลย >,.<
ได้ของที่ระลึกเป็นน้ำตาลเล็กๆห่อเป็นรูปดอกอาจิไซ น่ารักกกกกกก
บรรยากาศอีกเล็กน้อยค่ะ
ได้เจอน้องชิบะด้วยค่ะ ก็เลยขอเค้าถ่ายมาด้วย หมายิ้ม น่ารักๆๆๆๆๆๆ
ขอเข้าเฟรมด้วยคน
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่โอซาก้า เพื่อไปดูคอนเสิร์ตต่อค่ะ ปีนี้เล่น Swan Lake ฉบับย่อ โดยมีน้องมาอิจัง(พาร์ทเนอร์สาวขาว ผอม และเต้นสวยเริดของคุณชาย)เป็นสวอนควีน และท่านพี่เป็นโอดีล หรือแบล็คสวอนนั่นเองค่า
แซ่บมากบอกเลย
ส่วนคุณชาย...ปีนี้เป็นพระเอกอีกแล้ว ฮี่ๆๆๆๆๆ
ทิ้งไว้แค่นี้ก่อน้า เดี๋ยวมาต่ออีกค่า รอซักปุเหลียว...รอซักปุเหลียววววววววว
เรื่องเล่าจากสาวเอ๋อ :: ดิสนีย์แลนด์ ดอกอาจิไซ และความรักในหน้าฝน
กลับมาอีกแล้ววววววววววววววววววว
หายหน้าหายตากันไปครึ่งปีกว่าๆ เราก็ได้ฤกษ์กลับมาเยี่ยมเยียนพันทิพอีกครั้งแล้วค่า ^^
คราวนี้เกิดจากครั้งที่แล้ว เมื่อตอนหน้าหนาว ที่เราไปเดินเล่นแถม Shinsaibashi และแน่นอนว่าต้องไปร้านประจำคือดิสนีย์สโตร์ ไปบ่อยจนคุณแฟนอดรนทนไม่ไหว สุดท้ายก็เลยสัญญาไว้ว่าคราวหน้าจะพาไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ละกัน...เสร็จโจร!!!!
ก่อนจะไปดูคอนเสิร์ตครั้งนี้ ก็เลยทวงสัญญาจากฮีว่า คราวก่อนอะ จำได้ปะ ว่าเธอจะพาไปดิสนียฺแลนด์ นี่มาทวงสัญญานะ คราวนี้แสดงเสร็จแล้วไปกันเถอะ อยากเที่ยวววววว ไม่พูดเปล่า รีบส่องหาโรงแรมให้ทันทีค่ะ จนสุดท้ายฮีก็ยอมเออออห่อหมก ซึ่งงานนี้ฮีก็ถามอีกว่า อยากไปแต่ดิสนีย์แลนด์ หรือดิสนีย์ซีด้วย...มาขนาดนี้คงพลดไม่ได้แล้วล่ะ ไปมันทั้งสองที่เลยละกัน เพราะจริงๆถ้าต้องเลือกแค่ที่เดียว เราเองก็คงเลือกดิสนีย์ซีมากกว่าค่ะ เพราะเจ้าหญิงที่เราชอบเป็นอันดับสองคือแอเรียลนั่นเอง...ส่วนอันดับ1คือเมริด้า นางไม่มีทั้งที่โตเกียวและฮ่องกงเลย ชีช้ำมากกกกกกก
ได้เห็นโมเม้นท์น่ารักๆของคุณชายเหมือนกัน ทั้งที่ปกติฮีจะเป็นคนเฉื่อยๆ นิ่งๆ แต่วันนึงหลังจากที่ได้คุยวีดีโอกัน ก็เห็นฮีนั่งอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอย่างคร่ำเคร่งจนต้องถามว่าอ่านอะไร
ฮีกระมิดกระเมี้ยนยกหนังสือขึ้นมา...มันคือ...
...ไกด์บุคดิสนีย์แลนด์...
โฮ่ววววววว ตื่นเต้นเหมือนกันนี่หว่าาาาาา อิอิอิอิอิ
เดินทางคราวนี้บินสายการบินญี่ปุ่นเลยค่ะ ก็เลยไม่ได้ผจญภัยลุ้นระทึกอะไร ไฟลท์ราบรื่นบินตรงถึงสนามบินคันไซ
ว่าแต่...ใครมารับล่ะเนี่ย...
เครื่องลงตอนหกโมงครึ่ง ผ่าน ตม.ออกมาอย่างรวดเร็ว ก็ออกมานั่งรอข้างนอก โทรหาคุณชายก็ไม่รับสาย จนเวลาผ่านไป...ผ่านไป...เจ็ดโมงครึ่ง ท่านแม่วิ่งทั่กๆๆๆมา บอกว่า ขอโทษนะ มารับช้า คุณชายยังไม่ตื่นเลยจ้าาาาาาาา
แล้วให้ชั้นบินมาถึงแต่เช้าทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปกติฮีจะจองโรงแรมให้จนถึงวันแสดง (เราไปล่วงหน้าสองวันค่ะ) แต่คราวนี้พิเศษหน่อย พอดีว่าคุณน้าของบักสนูปี้บอยเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ทำให้ครอบครัวเค้าย้ายกลับมาจากนารา มาอยู่โอซาก้า เพื่อที่คุณแม่ของคุณชายจะได้ดูแลเผื่อไปด้วยเลย และก็ดึงเอาซาโอริจัง พี่สาวคนโตของบ้านนั้นซึ่งเป็นญาติของคุณชายมาเรียนที่สตูดิโอด้วย คงเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในครอบครัวนั้น(ไม่นับคุณย่า) คุณป้าก็เลยดูแลเป็นพิเศษหน่อย และก็เลยพิเศษเผื่อแผ่มาถึงเราด้วย เพราะท่านแม่ก็เลยบอกว่า...แพนจัง ไปนอนบ้านซาโอริจังละกันเนอะ ^^
ซาโอริจังตื่นเต้นมาก เพราะเราได้เจอกันผ่านๆอยู่แค่สองสามครั้ง แต่ที่ตื่นเต้นกว่าก็คือ คนนึงพูดอังกฤษไม่ได้เลย และอีกคนก็พูดญี่ปุ่นแทบไม่ได้เลยเช่นกัน...
มันเยี่ยมมากเลยจอร์จ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่ระดบนี้แล้ว มีหรือเราจะยอมแพ้ เราก็จัดเลยค่ะ Google Translate กันสนุกสนาน และสนุกมากขึ้นเพราะคืนแรก น้องรักอดีตลูกศิษย์สมัยดึกดำบรรพ์ก็กำลังได้ทุนเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็เลยได้โอกาสนั่งรถไฟมาหาจากชิกะ มานอนด้วยกันซะเลย และแน่นอนว่าเธอคนนั้นพูดญี่ปุ่นได้คล่อง ก็เลยมีโมเม้นท์สนุกสนานกันตามประสาสาวๆค่ะ ฮี่ๆๆๆๆ
ไปถึง ท่านแม่ก็พาไปเก็บของที่บ้านซาโอริจัง หลังจากนั้นก็กลับไปบ้านตัวเอง ทำนู่นทำนี่อยู่สักพัก ก็อัญเชิญคุณชายและพี่สาวไปเตรียมตัวซ้อมคอนเสิร์ตที่โรงเรียน ส่วนตัวท่านแม่ก็ลากเราไปช้อปปิ้ง เพราะหลังจบคอนเสิร์ต ท่านแม่จะบินมาเที่ยวที่ภูเก็ต กระบี่ และเกาะพีพี เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ งานนี้ก็เลยไปหาซื้อเสื้อผ้าลั้นลา เตรียมใส่ไปเดินชิวริมทะเลเต็มที่ ส่วนเราก็ไปเป็นเด็กเดินตามค่ะ ไม่มีอะไรพิเศษ ฮาาาาาาาาาาาา
กว่าจะช้อปเสร็จก็เย็นย่ำแล้ว ท่านแม่รีบไปซ้อมต่อ (ก็เป็นคนคุมซ้อมอะน่อออออ) ส่วนเราก็ไปรอที่บ้าน เดี๋ยวซาโอริจังจะมารับ พร้อมกับนัดน้องเอาไว้ที่สถานีรถไฟด้วย กลับมาเราก็นั่งกินซูชิกันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว แล้วก็เข้านอน เตรียมไปเดินเล่นลั้นลากันในวันถัดไปค่ะ
ลืมบอก ครอบครัวนี้คือครอบครัวที่เราเคยไปกินข้าวที่ร้านไทยด้วยกันเมื่อปลายปี 2014ค่ะ แต่ตอนนี้เรโกะซัง หรือคุณแม่(ซึ่งเป็นน้องสาวของท่านแม่)เสียไปแล้ว ก็เลยเหลือคุณพ่อ คุณย่า และลูกสามคนคือซาโอริจังซึ่งเป็นลูกคนโต โยจัง(โยอิจิ) และโทมะคุง(น้องหัวเกรียนของเก๊า) อยู่ด้วยกันห้าคนอย่างสงบสุข จะไม่สงบสุขก็ตอนเรามาป่วนนี่แล ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
วันถัดมา สามสาวก็ไปเที่ยวกัน ช้อปปิ้งกันพอหอมปากหอมคอ เดินกันจนเมื่อย ก็กลับมาบ้าน และที่นั่น ก็มีของเล่นชิ้นใหม่รอเราอยู่วววววววววววว
ทาดาาาาาาาาาา!!!! เราจะทำทาโกะยากิกินกันค่าาาาาาา!!!!!
สำหรับบางคนอาจไม่ได้น่าตื่นเต้นอะไร แต่กับเรามันน่าสนุกมากนะ เพราะเราไม่เคยทำเลย และก็รู้สึกฟินมากด้วย เพราะเราเล่นยัดปลาหมึกเข้าไปลูกละสองสามชิ้นโตๆ กินที่ร้านไม่สะใจ มันต้องแบบนี้!!!
สังเกตว่าสีหน้าดูสาแก่ใจสุดๆ
เริ่มเป็นลูกแย้วววววววววววว
น่าจะกินเข้าไปราวๆยี่สิบกว่าลูกนะคะ ^^" อิ่มไปอีกสามวัน....
แชะภาพครอบครัวกับเตาทาโกะซะหน่อย...
อ้อ...ถึงทีมน้องหัวเกรียน ตอนนี้ฮีมีแฟนแล้วค่ะ ข่าวว่าเป็นเพื่อนสมัยไฮสคูล T^T ส่วนโยจัง...ไม่แน่ใจแฮะ
หลังจากอิ่มกันหนักมาก เราก็เอามะม่วงที่หิ้วมาจากเมืองไทยมาปอกให้ชอมกันซะหน่อย เพราะคนญี่ปุ่นไม่ค่อยมีโอกาสได้ชิมมะม่วงมันกันซักเท่าไหร่ แต่ลูกมันใหญ่มาก และมือเราก็เล็กมากเช่นกัน ท่าปอกคงดูโหดใช่ย่อยจนโดนแอบถ่ายส่งมาให้ทีหลังค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ที่หลับที่นอนฟินมาก เค้าให้ไปนอนในห้องญี่ปุ่นล่ะค่ะ
นอนคนเดียวก็เหงานะ ต้องมีสาวมานอนด้วย อิอิอิ
โระโกะจัง สาวน้อยสุดที่รักของบ้านนี้ค่ะ น่ารักมากกกกกก ขี้อ้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คืนนั้นเราก็ไปส่งน้องขึ้นรถไฟกลับ เพราะวันถัดไปเค้ามีทำงานพิเศษ ส่วนซาโอริจังก็มีแผนจะชวนไปดูดอกอาจิไซรับหน้าฝนกันที่นารา ก่อนจะกลับมาดูบัลเล่ต์ต่อตอนบ่ายแก่ๆ
จะว่าไปก็ไม่ได้เจอคุณชายเลยตั้งแต่ตอนที่เพิ่งมาถึงครั้งเดียว คิดถึงจังงงงงงงงง
เช้าวันรุ่งขึ้น เราก็เตรียมพร้อมกันตั้งแต่แปดโมงค่ะ งานนี้ไปกันแค่สี่คน คือเรา คุณพ่อ ซาโอริจัง และโทมะคุง คุณย่าเดินเยอะๆไม่ไหว ส่วนโยจังเหมือนจะมีธุระ ก็เลยไม่ได้ไปด้วยค่ะ
ดอกอาจิไซหรือไฮเดรนเยียนี่ เราเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะคะว่ามันมีหลายพันธุ์มากๆ ไม่รู้จะถ่ายยังไงให้เห็นว่ามันเยอะมากจริงๆ เพราะเราเองก็ถ่ายรูปไม่ได้เรื่องเลย T^T เอาเท่าที่พอไหวมาให้ดูกันค่า
เรามาที่ Yatadera Temple กันค่ะ
ไหว้พระกันหน่อย
สีนี้ชอบมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แอบถ่ายน้องหัวเกรียน อิอิอิอิ
แบบนี้ก็จ๋วยยยยยยยยยยยยยยยยยย
และช่อรูปหัวใจสีขาว ช้อบชอบบบบบบบ
ดูกันจนเหนื่อย ก็แวะจิบชากินขนมกันค่ะ แต่ชาขมมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก T^T แต่บรรยากาศดี๊ดีค่ะ ชอบมากเลย >,.<
ได้ของที่ระลึกเป็นน้ำตาลเล็กๆห่อเป็นรูปดอกอาจิไซ น่ารักกกกกกก
บรรยากาศอีกเล็กน้อยค่ะ
ได้เจอน้องชิบะด้วยค่ะ ก็เลยขอเค้าถ่ายมาด้วย หมายิ้ม น่ารักๆๆๆๆๆๆ
ขอเข้าเฟรมด้วยคน
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่โอซาก้า เพื่อไปดูคอนเสิร์ตต่อค่ะ ปีนี้เล่น Swan Lake ฉบับย่อ โดยมีน้องมาอิจัง(พาร์ทเนอร์สาวขาว ผอม และเต้นสวยเริดของคุณชาย)เป็นสวอนควีน และท่านพี่เป็นโอดีล หรือแบล็คสวอนนั่นเองค่า
แซ่บมากบอกเลย
ส่วนคุณชาย...ปีนี้เป็นพระเอกอีกแล้ว ฮี่ๆๆๆๆๆ
ทิ้งไว้แค่นี้ก่อน้า เดี๋ยวมาต่ออีกค่า รอซักปุเหลียว...รอซักปุเหลียววววววววว