คนในฝัน

  แสงไฟในห้องพักสลัวราง มินเอนหลังพิงหัวเตียง โน้ตบุ๊กยังเปิดค้างไว้ข้างกาย สมุดบันทึกที่ได้มาจากพลบกางอยู่ตรงหน้า ลายมือของอุษาบรรจงเป็นระเบียบแต่เต็มไปด้วยความร้อนรนในแต่ละประโยค เขาอ่านไปเรื่อ

  มินนั่งนิ่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ก ข้อความจาก Macha407 ที่เพิ่งโพสต์เมื่อคืนยังคงก้องอยู่ในหัว “ฉันเห็นนายในฝันด้วย…นายยืนอยู่ตรงนั้น” เขาอ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกเหมือ

  ตั้งแต่ได้รับข้อความจาก “Macha407” และ “AUSA369” มินก็ไม่อาจปล่อยวางได้อีก แม้ในใจไม่อยากเปิดบล็อกตัวเองเลยสักนิด แต่แรงอยากรู้อยากเห็นก็เหมือนเงามืดที่คอยดึงเขากลับไปทุ

หน้าจอโน้ตบุ๊กส่องแสงเย็นซีดในห้องที่ไร้แสงไฟอื่นใด ยามินทร์นั่งนิ่ง ดวงตาจับจ้องไปยังชื่อยูสเซอร์สองชื่อที่ยังคงติดตรึงในใจ “AUSA389” “เราต้องคุยกันถ้านายไม่อยากเป็นรายต่อไป”

เช้าวันถัดมา แสงแดดอุ่นจัดของสายวันใหม่สาดลงบนสนามหญ้ากว้างของมหาวิทยาลัย ใบหญ้าเปียกชื้นสะท้อนประกายวาวเหมือนคริสตัล แต่กลับไม่มีความอบอุ่นใดซึมซับเข้าไปถึงใจของมินเลย แม้ร่างกายได้ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่

0 ดู-น้ำฟ้าหล่นเส้นไม่เว้นช่วง ฤาจะร่วมหล่นร่วงบำบวงสวรรค์ ? คีตะรสก็ครวญคร่ำร่วมรำพัน ประคองขวัญอัญชลิตนิมิตกรรม 0 รูปเนตรลอบเหลือบชม้ายคลับคล้ายว่า ร่วมตีตราตรึงตรวนรับครวญคร่ำ แฝงลมฝนท่วงทีเหมือนชี

0 เยี่ยงไรหนอคิดย้อน .. แล้วร้อนรุ่ม กับเร้ารุมในจิตด้วยคิดถึง เหมือนแววตาวามนั้น .. ร่วมกันตรึง รอยหวานซึ้งลงทรวงแล้วหน่วงไว้ 0 จงรู้เถิด .. คะนึงหาบรรดามี มากกว่าที่รูปพรรณเคยฝันใฝ่ ทุกผูกพันทุกช่วง