สวัสดีค่ะ ขอออกตัวก่อนว่านี่ไม่ใช่กระทูรีวิวนะคะ แต่เป็นบันทึกการเดินทางของตัวเองเมื่อ 3 ปีที่แล้ว พอดีไปค้นรูปเก่าๆ แล้วเจอ ก็เลยอยากจะมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคนได้ออกเดินทาง หรือลุกขึ้นมาเขียนเล่าเรื่องราวการเดินทางของตัวเองกันบ้าง
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...
ถ้าพูดถึงสังขละบุรี เชื่อว่าหลายๆ คนคงรู้จัก และตกหลุมรักกับเมืองเล็กๆ ที่มากด้วยเสน่ห์และวัฒนธรรมของชาวมอญ ตัวเราเองก็เป็นหนึ่งในผู้คนเรานั้น ไม่ว่ากี่ครั้งที่มีโอกาสก็จะหาเวลาแวะไปพักกาย พักใจ เติมพลังให้กับชีวิตที่แสนจะวุ่นวายของตัวเอง
สำหรับทริปสังขละฯ ที่จะพูดถึงนี้ เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ซึ่งเพื่อนสาวชาวต่างชาติ ได้วางแผนว่าจะแวะมาเที่ยวประเทศไทย นางจึงร้องขอให้พวกเราพาเที่ยว โดยโจทย์ที่ให้มา คือ “วิถีชีวิต วัฒนธรรม” แน่นอนว่าที่แรกที่เราคิดถึง คือ สังขละบุรี ด้วยเหตุผลที่ว่า....ก็ฉันอยากไป! แต่ถ้าไปเหมือนครั้งก่อนก็ดูจะไม่ทั่ว เพราะสังขละฯ ยังมีอะไรให้เราค้นหาอีกตั้งเยอะ ว่าแล้วก็หาข้อมูลต่างๆ นานา เพื่อนำไปเสนอต่อหล่อน ซึ่งทุกอย่างดูเหมือนกำลังจะไปได้ดี รอเพียงการยืนยันจากนางเท่านั้น
และแล้วในคืนวันหนึ่งนางก็ email มาพร่ำพรรณาถึงมนต์เสน่ห์ของเวียดนาม และตบท้ายด้วยประโยคที่บอกว่าจะอยู่เที่ยวเวียดนามต่ออีกอย่างน้อย 2 – 3 สัปดาห์ ไอคิดว่าคงไม่ได้ไปแล้วนะยู ^-^ ....จะ!! เอาที่สบายใจ แต่ความรู้สึกจริงๆ ณ ตอนนั้นเหมือนคนเพิ่งถูกแฟนบอกเลิก ทุกอย่างรอบตัวดูเป็นสีเทา...ที่ฉันทำมาทั้งหมดแกไม่ใส่ใจเลยใช่ไหมมมม?!!! นั่งเศร้าอยู่พักหนึ่ง ก็คิดขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อนางไม่ไป เราก็ไปกันเองได้นิหน่า ฮ่าๆๆๆๆๆ
สังขละบุรี ความทรงจำดีๆ ในหน้าฝน
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...
ถ้าพูดถึงสังขละบุรี เชื่อว่าหลายๆ คนคงรู้จัก และตกหลุมรักกับเมืองเล็กๆ ที่มากด้วยเสน่ห์และวัฒนธรรมของชาวมอญ ตัวเราเองก็เป็นหนึ่งในผู้คนเรานั้น ไม่ว่ากี่ครั้งที่มีโอกาสก็จะหาเวลาแวะไปพักกาย พักใจ เติมพลังให้กับชีวิตที่แสนจะวุ่นวายของตัวเอง
สำหรับทริปสังขละฯ ที่จะพูดถึงนี้ เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ซึ่งเพื่อนสาวชาวต่างชาติ ได้วางแผนว่าจะแวะมาเที่ยวประเทศไทย นางจึงร้องขอให้พวกเราพาเที่ยว โดยโจทย์ที่ให้มา คือ “วิถีชีวิต วัฒนธรรม” แน่นอนว่าที่แรกที่เราคิดถึง คือ สังขละบุรี ด้วยเหตุผลที่ว่า....ก็ฉันอยากไป! แต่ถ้าไปเหมือนครั้งก่อนก็ดูจะไม่ทั่ว เพราะสังขละฯ ยังมีอะไรให้เราค้นหาอีกตั้งเยอะ ว่าแล้วก็หาข้อมูลต่างๆ นานา เพื่อนำไปเสนอต่อหล่อน ซึ่งทุกอย่างดูเหมือนกำลังจะไปได้ดี รอเพียงการยืนยันจากนางเท่านั้น
และแล้วในคืนวันหนึ่งนางก็ email มาพร่ำพรรณาถึงมนต์เสน่ห์ของเวียดนาม และตบท้ายด้วยประโยคที่บอกว่าจะอยู่เที่ยวเวียดนามต่ออีกอย่างน้อย 2 – 3 สัปดาห์ ไอคิดว่าคงไม่ได้ไปแล้วนะยู ^-^ ....จะ!! เอาที่สบายใจ แต่ความรู้สึกจริงๆ ณ ตอนนั้นเหมือนคนเพิ่งถูกแฟนบอกเลิก ทุกอย่างรอบตัวดูเป็นสีเทา...ที่ฉันทำมาทั้งหมดแกไม่ใส่ใจเลยใช่ไหมมมม?!!! นั่งเศร้าอยู่พักหนึ่ง ก็คิดขึ้นมาได้ว่า ในเมื่อนางไม่ไป เราก็ไปกันเองได้นิหน่า ฮ่าๆๆๆๆๆ