มันอาจจะไม่มีแค่เราก็ได้ ที่กลัวความหนาวเย็น กลัวน้ำเย็น
มันเกิดขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่รู้สึกว่ายิ่งโตขึ้น มันยิ่งเป็นอุปสรรคต่อเรามากๆเลยค่ะ คิดจะตั้งกระทู้ตั้งแต่ อากาศหนาวที่สุดในไทยตอนสิ้นปีที่แล้ว ก็ไม่กล้า เลยมาตั้งตอนที่เข้าหน้าฝนแล้วมันไม่ไหวจริงๆนี่แหละค่ะ เริ่มเลยนะ
บ้านเราไม่มีน้ำอุ่นเลยต้องอาบน้ำเย็น ในช่วงสิ้นปีก่อนนั้นเราก็ต้องอาบ แต่อาบเย็นๆ บ่ายๆ บางวันก็อาบดึก ความรู้สึกตอนอาบ เราไม่โอเคเลยคุณ แล้วมันก็รู้สึกแย่ ไม่ใช่เพราะอากาศเย็นเท่านั้นนะ เหมือนใจเรามันไม่ไหวแล้วอะ มันแย่ และหดหู่จนอยากจะหายตัวไปจากโลก หลังจากอาบเสร็จเราก็มานอน แต่มันก็รู้สึกแบบนั้นอยู่ มันหนาว เย็นมากกกกกก เราปวดใจตัวเองแปลกๆด้วย มันสั่นสะท้าน  จนร้องไห้บางก็มี เหมือนเราหนาวกว่าคนอื่นๆ เราไม่ได้มีความหลังที่น่าเจ็บปวดจนต้องมากลัวความหนาวหรอกค่ะ อาจจะนะ ไม่รู้ทำไม พอหนาว หรือเจออะไรเย็นๆ มากระทบ แบบว่าอากาศ น้ำฝนจำนวนมาก จนตัวเปียกแล้วมันจะคิดถึงตอนเราเด็กๆ ตอนอยู่โดดเดี่ยว นอนคดในผ้าห่มคนเดียว อาบน้ำแล้วตัวสั่นออกมา มันเหมือนวนลูป แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
เราว่ายน้ำได้ เล่นน้ำตกก็ได้นะ แต่เราไม่ชอบความรู้สึกตอนขึ้นจากน้ำ มัน ทำให้เราคิดอีกอะ
ทุกคนอาจจะเคยเป็นนะ มันอาจจะเป็นเรื่องปกติ แต่เราไม่โอเคเลย ใครพอจะแนะนำอะไรเราไหม ตอนอาบน้ำเราก็รู้สึกแย่ๆแบบนั้นตลอดเลย พยายามพูดกับตัวเองว่าสดชื่นๆๆ เราก็ไม่โอเคเลยค่ะ
ปอลิง . ถ้าไม่ใช่ฤดูหนาวกับฝน ก็ไม่เป็นไรเลยค่ะ อาบแล้วสดชื่นจริงๆ ไม่ใช่ฝืนแบบสองฤดูนั้น