มีความรู้สึกยังไงครับเมื่อทำงานอยู่ในองค์กรที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา

เเต่จะว่าไปเเล้วจะโทษเเต่องค์กรก็ไม้ได้เพราะเราก็อยู่ในตำเเหน่งที่ไม่น่าเห็นคุณค่าสักเท่าไร จขกท เลยคิดว่า มันดูเเล้วมันเหนื่อยนะ เหนื่อยในที่นี้หมายความว่า เหนื่อยที่จะทำเต็มศักยภาพเเล้วไม่มีใครเขามองเห็นเลย เเถมต้องมาอยู่กับ เพื่อนร่วมงานที่คิดเล็กคิดน้อยด้วยชนิดที่ว่า ใครได้ดีนิดนึงต้องป่าวประกาศให้หัวหน้าต้องรู้ป่าวประกาศให้ขึ้นขั้นเงินเดือน ในเเต่ละปีมันก็ ร้อยกว่าบาท เวลาผิด ก็ต่างพากันนินทาว่าร้าย เป็นอาทิตย์ ยกตัวอย่าง ผมนะครับ ต้องจัดบอร์ดนำเสนอ เตรียมความพร้อม ตรวจสอบความพร้อม ในการดำเนินงานต่างๆ ซึ่งในตำเเหน่งเดียวกับผมไม่มีใครมาเเลเลย ผมก็ตระเตรียมอย่างดี ที่ทำนี่ไม่ได้เอาหน้านะเพราะผลงานที่ออกมามันไม่ได้ติดชื่อไว้ว่าใครทำ สุดท้ายก็ไงละ ผมก็ทำอยู่งกๆคนเดียว คนอื่นก็สบ๊ายยยย สบาย งานที่หัวหน้ามอบหมายให้ ก็เรียกเเต่ผมนะครับ คนอื่นนะน้อยยยมาก เเล้วทีขึ้นเงินเดือนละครับเท่ากันครับ ที่ขึ้นนี่ก็ปีละร้อยกว่าบาทนะครับ(ก็ว่าไม่ได้ตำเเหน่งเรามันก็เเค่นี้)
จขกทไม่ได้มาระบายครับ เเค่อยากลองถามความรู้สึกเพื่อนๆดู เเ้ลวก็ไม่ได้มาพร่ำบ่นว่า บ่นเเล้วได้อะไรนะครับ ผมไปเเน่ครับศักยภาพมีอยู่ก็รู้จักออกมาใช้ครับ ผมจะเก่งกว่านี้อีกพันเท่าเเน่นอนครับ (ท่ดๆๆๆๆ  อินไปหน่อยครับ)
ปล. เเบบผม ผมประเมินตัวเองเเล้ว ผมต้องไปอยู่ในองค์กรที่มันเขี้ยวๆ เป๊ะ มันจะได้มีเเรงจูงใจในการทำงาน เเต่ที่ทำก็ไม่ได้สนใจในผลของเงินเดือนนะครับ เพราะการพัฒนาความสามารถ เเละความเก่งที่ได้มากขึ้นจากการท้าทายในตลอดเวลา เเค่นี้ก็คือรางวัลเเล้ว มันทำให้ผมมีความสามารถที่จะได้ก้าวสู่องค์กรใหญ่เเละ ระดับเเนวหน้าของงาน ต่อไปครับ  ขอบคุณครับ ไปละครับ ฟิ้ววววววววว