คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 36
เคยมีความคิดเดียวกันค่ะ และเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในหัวคุณบ้าง
คุณไม่ต้องไปสนใจคนที่คิดว่าคุณเห็นแก่ตัวหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณเห็นแก่ตัวจริงคุณคงไม่มานั่งโพสต์อยู่ตรงนี้ คนที่กำลังมีภาวะแบบนี้ ไม่ต้องการอะไรนอกจากคนที่ฟังเรา (ซึ่ง pantip อาจไม่ใช่ที่ที่นั้น) โดยเฉพาะในกรณีที่เราไม่อยากเปิดเผยภาระทางจิตใจของเราให้คนที่ต้องพึ่งพาเราได้ล่วงรู้ (คนที่เราต้องเข้มแข็งเพื่อเค้าเสมอ)
ชีวิตเราเองก็มีปัญหาตลอดเวลาค่ะ คือเหมือนอยู่ตรงไหนก็มีแต่ปัญหา ปัญหาที่เราคิดว่าแก้ไม่ตก ปัญหาที่ทำให้เราคิดว่า "ถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นก็ไม่ต้องทรมานแล้ว" ทุกคืนเรานอนไม่หลับ เพราะสิ่งที่ยากกว่าการนอนหลับคือการตื่นมาเผชิญปัญหาในวันต่อไป แล้วบางครั้งตอนขับรถก็มีความคิดแบบเจ้าของกระทู้นี่แหละค่ะ แต่เราก็ทนกับอาการพวกนี้เสมอมาเพราะเรามีครอบครัวที่เราจะต้องอยู่เพื่อเค้า
เราทนไปซักระยะ จนสุดท้ายร่างกายเราก็เริ่มตอบสนองต่อภาวะในจิตใจ มันร้ายแรงถึงขนาดทำงานไม่ได้ เราไม่สามารถบังคับมือเราให้กดตัวเลขได้ตรงกับที่ต้องกด กด 10 ครั้ง ผิด 10 ครั้ง เราปวดท้องวันละหลายๆรอบ และที่สำคัญคือเราไม่ยอมนอน จนเราเกือบจะหลับในและรถชนเอาจริงๆ
พอถึงตอนนั้น เราก็เลยเปิดใจ ไปพบจิตแพทย์ (การที่คุณไปพบจิตแพทย์ ไม่ได้หมายถึงว่าคุณ "บ้า" นะคะ ทุกคนที่ "เสี่ยง" หรือเริ่มมีภาวะที่ควบคุมไม่ได้ในใจและเป็นติดต่อกันนานๆ ควรจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ) ซึ่งอาจารย์หมอ ไม่มีเวลาให้เรามากนัก ท่านบอกว่าไม่ต้องกินยา แต่หมอขอให้คุณไปฝึกสมาธิ กำหนดลมหายใจ และออกกำลังหายอย่างน้อยวันละ 3-5 ครั้งนะ อาจารย์ให้เฉพาะยาคลายเครียดที่ช่วยให้หลับได้ตอนกลางคืนค่ะ เราจะได้พักผ่อนเพียงพอ
การเปิดใจก๊อกที่สอง คือ ธรรมะ ... อย่าเพิ่งเบะปากนะคะ สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราต้องพึงระลึกเสมอคือการรู้ทันจิตใจของตนเอง หากเรามีความคิดอยากตาย เราจะไม่หนีมันค่ะ เราจะมองดูมัน แล้วเราจะรู้ว่า มันคือภาวะของจิตเราห้วงหนึ่งขณะหนึ่งเท่านั้น เราจะปล่อยให้ตัวเองคิดไปก็ได้ แต่เราต้องไม่ปล่อยให้มันควบคุมชีวิตเราค่ะ
สุดท้ายสิ่งที่ช่วยเราได้เสมอคือการนึกถึงคนที่เรารัก ไม่ว่าคุณจะอ่อนแอขนาดไหน พวกเค้าจะอยู่ข้างๆคุณเสมอนะคะ อย่ากลัวที่จะบอกเค้าว่าเราเหนื่อยจัง อย่ากลัวที่จะร้องไห้ให้เค้าเห็น สู้ๆนะคะ
((เลิกงานแล้วต้องรีบเผ่น จบเลยแล้วกัน
))
คุณไม่ต้องไปสนใจคนที่คิดว่าคุณเห็นแก่ตัวหรอกค่ะ เพราะถ้าคุณเห็นแก่ตัวจริงคุณคงไม่มานั่งโพสต์อยู่ตรงนี้ คนที่กำลังมีภาวะแบบนี้ ไม่ต้องการอะไรนอกจากคนที่ฟังเรา (ซึ่ง pantip อาจไม่ใช่ที่ที่นั้น) โดยเฉพาะในกรณีที่เราไม่อยากเปิดเผยภาระทางจิตใจของเราให้คนที่ต้องพึ่งพาเราได้ล่วงรู้ (คนที่เราต้องเข้มแข็งเพื่อเค้าเสมอ)
ชีวิตเราเองก็มีปัญหาตลอดเวลาค่ะ คือเหมือนอยู่ตรงไหนก็มีแต่ปัญหา ปัญหาที่เราคิดว่าแก้ไม่ตก ปัญหาที่ทำให้เราคิดว่า "ถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นก็ไม่ต้องทรมานแล้ว" ทุกคืนเรานอนไม่หลับ เพราะสิ่งที่ยากกว่าการนอนหลับคือการตื่นมาเผชิญปัญหาในวันต่อไป แล้วบางครั้งตอนขับรถก็มีความคิดแบบเจ้าของกระทู้นี่แหละค่ะ แต่เราก็ทนกับอาการพวกนี้เสมอมาเพราะเรามีครอบครัวที่เราจะต้องอยู่เพื่อเค้า
เราทนไปซักระยะ จนสุดท้ายร่างกายเราก็เริ่มตอบสนองต่อภาวะในจิตใจ มันร้ายแรงถึงขนาดทำงานไม่ได้ เราไม่สามารถบังคับมือเราให้กดตัวเลขได้ตรงกับที่ต้องกด กด 10 ครั้ง ผิด 10 ครั้ง เราปวดท้องวันละหลายๆรอบ และที่สำคัญคือเราไม่ยอมนอน จนเราเกือบจะหลับในและรถชนเอาจริงๆ
พอถึงตอนนั้น เราก็เลยเปิดใจ ไปพบจิตแพทย์ (การที่คุณไปพบจิตแพทย์ ไม่ได้หมายถึงว่าคุณ "บ้า" นะคะ ทุกคนที่ "เสี่ยง" หรือเริ่มมีภาวะที่ควบคุมไม่ได้ในใจและเป็นติดต่อกันนานๆ ควรจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ) ซึ่งอาจารย์หมอ ไม่มีเวลาให้เรามากนัก ท่านบอกว่าไม่ต้องกินยา แต่หมอขอให้คุณไปฝึกสมาธิ กำหนดลมหายใจ และออกกำลังหายอย่างน้อยวันละ 3-5 ครั้งนะ อาจารย์ให้เฉพาะยาคลายเครียดที่ช่วยให้หลับได้ตอนกลางคืนค่ะ เราจะได้พักผ่อนเพียงพอ
การเปิดใจก๊อกที่สอง คือ ธรรมะ ... อย่าเพิ่งเบะปากนะคะ สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราต้องพึงระลึกเสมอคือการรู้ทันจิตใจของตนเอง หากเรามีความคิดอยากตาย เราจะไม่หนีมันค่ะ เราจะมองดูมัน แล้วเราจะรู้ว่า มันคือภาวะของจิตเราห้วงหนึ่งขณะหนึ่งเท่านั้น เราจะปล่อยให้ตัวเองคิดไปก็ได้ แต่เราต้องไม่ปล่อยให้มันควบคุมชีวิตเราค่ะ
สุดท้ายสิ่งที่ช่วยเราได้เสมอคือการนึกถึงคนที่เรารัก ไม่ว่าคุณจะอ่อนแอขนาดไหน พวกเค้าจะอยู่ข้างๆคุณเสมอนะคะ อย่ากลัวที่จะบอกเค้าว่าเราเหนื่อยจัง อย่ากลัวที่จะร้องไห้ให้เค้าเห็น สู้ๆนะคะ
((เลิกงานแล้วต้องรีบเผ่น จบเลยแล้วกัน
)) 
สมาชิกหมายเลข 7593707 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 6078139 ซึ้ง, Noir Aphrodite ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1475619 ถูกใจ, คนช่างคุย ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
คุณเคยรู้สึกขับรถอยู่แล้วอยากให้มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับตัวเองเพื่อจะได้ไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้ปัญหาหรือเปล่า
หลายๆครั้งที่รู้สึกเหนื่อย ท้อ กับปัญหาต้องเจอ เราพยายามเข้มแข็งเป็นเสาหลักให้กับลูก แต่มีบางครั้งที่อ่อนแออยากขับรถอยู่ดีๆบังเอิญมีรถบรรทุกขับมาชนแล้วเราสามคนแม่ลูกตายพร้อมกันเหมือนที่เห็นตามข่าวบ่อยๆ