สวัสดีค่ะ พึ่งเคยตั้งกระทู้ตั้งแรก หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยนะที่นี้ด้วยนะคะ
เราเข้ามาอยู่โรงเรียนหนึ่งที่ค่อยข้างจะมีชื่อเสียงในจังหวัดตอน ม.1 แล้วได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่จริงๆแล้วเป็นแฟนกับเพื่อนในห้อง
แต่แฟนเพื่อนอยู่คนละห้อง ก็แค่รู้จักนะ ว่าชื่ออะไร หน้าตาเป็นอย่างไง แต่ไม่สนิทกันและไม่เคยคุยกันมาก่อน แล้ววันหนึ่งตอน ม.3
เพื่อนเราก็เลิกกับผู้ชายคนนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อนเรามีคนอื่นมั้งถ้าจำไม่ผิด พอขึ้นม.4เพื่อนในกลุ่มเราก็ไปอยู่คนละห้องกันซะหมด
แต่ไม่รู้ว่าดวงหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เรา และผู้ชายคนนี้ได้มาอยู่ห้องเดียวกันเฉยเลย และก็ไม่รู้เป็นเคาะอะไรของผู้ชายคนนี้ดันได้อยู่ห้องเดียวกับแฟนเก่าตัวเอง
ม.4เรากับเพื่อนผู้ชายคนนี้ไม่สนิทกันเลย แทบจะไม่คุยกัน พอมาม.4เทอม2 ก็เริ่มสนิทกันขึ้นมานิดนึงเพราะดันเรียนพิเศษที่เดียวกัน
พอมาม.5 สี่(ผู้ชายคนนั้นแหละ นามสมมติ) ก็โทรมาถามเรื่องทำความสะอาดห้องเรียนที่โรงเรียนวันเสาร์ ก็บอกๆไป แถมแซว
วันนี้ไม่คุยกับแฟนหรอ (หลังจากเลิกกับเพื่อนเราตอนม.3ไม่นานมันก็มีแฟนใหม่ ) สี่บอกไม่คุย
แล้วก็เราเล่าให้ฟังเฉยเลยว่าเริ่มจะคบกันไม่รอด เราเป็นเพื่อนที่ดีไงเลยให้คำปรึกษา ตั้งแต่ 3ทุ่ม ถึง 4ทุ่ม
หลังนั้นก็คุยกันมากขี้น สนิทกันมากขึ้น สนิทถึงขั้นเราปรึกษาเรื่องแฟนของเราได้ แถมเรายังเรียนพิเศษเดียวกันอีก
หลังจากนั้นสี่ก็เลิกกับแฟนเฉยเลย เราก็แกล้งมันทุกวันอยากให้มันอารมณ์ จนในที่สุดมันก็เลิกเฮิด พอมาม.5 เทอม2
เราก็ยังคงเรียนพิเศษด้วยกันอีก แล้วยังมีเรื่องให้ต้องอยู่ใกล้ๆกันอีกคือเต้นลีลาศ คู่กับผช แล้วผช.คนเดียวเราที่สนิทก็มีแค่สี่
เลยคู่ๆกันไป มันไม่มีอะไรหรอกก็แค่เรียนลีลาศ #จับมือกันโอบเอวเราและจับไหล่เขา แถมต้องมองหน้ากันอีก
ในช่วงเทอม2เราก็อยู่ด้วยกันบ่อยมาก ทั้งไปติวหนังสือกัน2คน ไปกินข้าวกัน2คน เฮอะๆก็สนิทกัน สนิทกันจนเพื่อนเริ่มอยากให้เป็นแฟนกัน
จนมาถึงจุดๆหนึ่งที่เราแบบเสียใจเรื่องแฟนเราสุดๆ เราเลยโทรไประบายให้สี่ฟัง ร้องไห้ออกมาหมด จนเราสบายใจขึ้นทุกอย่าง
แต่มันมีสิ่งที่น่าแปลกคือ อยู่ๆสี่ก็ส่งข้อความมาแปลกๆว่า "ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไง เค้าจะอยู่ข้างๆเราตลอดไป " อีกใจก็คิดนะ
มันชอบเราเปล่าว่ะ แต่ไว้ใจมันคงไม่ได้ชอบเราหรอก จนเราเลิกกับแฟน เราก็บอกสี่อีก มันไม่รู้จะระบายกับใคร
เพราะมีเพื่อนรู้ไม่กี่คนเรื่องเรามีแฟน แล้วก็มีประโยคแปลกๆมาอีกแล้วจากปากสี่ “ถ้าแกกลับไปคบกับมัน เค้าจะไม่คุยกับแกและ”
ก็ไม่คบนะ แต่มาคบกับสี่แทน จริงๆมันชอบเรามาตั้งแต่เทอม1แล้ว แต่ไม่บอก คบกันแบบงงๆ จากเพื่อนมาเป็นแฟนได้ไงว่ะ
คบกันจนจบม.6 สี่ดูแลเราดีมากเลยนะ ดีแบบชาตินี้คงไม่มีแฟนดีขนาดนี้อีกแล้ว จำวันเกิดเราได้ จำวันครบรอบได้ ไม่ติดเกมส์มากเท่าไหร่
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ช่วยเราทำงานหลายๆอย่าง คือดีอ่า ไม่รู้จะเอาคำไหนมาอธิบาย แต่มีข้อเสียนิดนึงคือ ขี้หึง เอาแต่ใจ อิอิ
แล้วเราก็ยื่นเกรดมหาวิทยาลัยเดี๋ยว ติดด้วยกัน แต่เราไม่เอา แต่สี่เอา เราเลยเลือกที่จะแอดมิชชั่นแทน ก็ติดมหาวิทยาลัยเดียวกับสี่นะ
แต่แค่คนละวิทยาเขต ตอนนั้นก็คิดนะ เดี๋ยวตอนรับน้องก็เจอกัน เพราะมันรับน้องรวมทุกวิทยาเขต(เดาเอานะว่าอยู่มอไหน)
ในที่ก็มาถึงจุดที่จะไม่ได้เจอกัน หลังจากวันที่รายงานตัวเข้าหอพักของมหาวิทยาลัย เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย รับน้องก็ไม่เจอกัน
ซึ่งก่อนวันรับน้อง1วัน เราไปกินข้าวที่โรงอาหารของมอ กับรูมเมทเรา ก็มีรุ่นพี่คนมาขอเฟส เราก็ให้ไป เพราะคิดว่าอาจจะเป็นรุ่นพี่สาขาเรา หลังจากวันรับน้องจบลง รุ่นพี่ที่มาขอเฟสเราก่อนรับน้องก็เอาตุ๊กตามาให้เรา เราก็รู้แล้วละว่าพี่เค้ามาจีบ ก็บอกสี่ว่ามีพี่มาจีบ
ตอนแรกสี่ก็จะช่วยเราแหละแต่เราฟังจากเพื่อนเรามาว่าพี่แกเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนในสาขาและชอบมีเรื่องกับคนอื่น
เราก็รู้ว่าสี่ถ้าไปเคลียร์เรื่องไม่จบง่ายๆแน่ เลยบอกไปว่า “ช่างเหอะเดี๋ยวพี่ก็คงเลิกยุ่งกับเค้าเอง” แต่ยิ่งไม่เคลียร์ก็ยิ่งไม่จบ
ยิ่งเกรงใจพี่เพราะเอาอะไรมาให้เต็มเลย เราเลยบอกว่าเรามีแฟนแล้ว เรื่องก็ไม่จบ คือพี่เค้าก็ยังจีบอยู่
จนวันหนึ่งเราตัดสิ้นใจแบบเด็ดขาดว่าเราจะไม่ยุ่งกับพี่ที่จีบเราแล้ว และไปบอกกับสี่ตรงๆว่าเราคุยกับพี่ที่จีบเรานะ
เพราะคิดว่าการที่เราสาระภาพผิดกับแฟนเราตรงๆ ก็ดีกว่าให้แฟนไปรู้เอง หรือรู้จากคนอื่นที่ไม่ใช่เรา แต่เรื่องกับไม่ใช่อย่างที่คิด
หรือเราสื่อความหมายผิดก็ไม่รู้ คือสี่ร้องไห้หนักมาก จนเพื่อนสี่สงสัยว่าสี่ร้องไห้ทำไม ก็มาดูแชทที่เราคุยกับสี่ แล้วก็มาทะเลาะกับเรา
จริงๆเราไม่ได้โกรธอะไรสี่เลยนะ แต่เราโกรธที่เพื่อนสี่มาว่าเราง่าย ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเลย หลังจากเหตุการวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันไป2วัน เราเลยทักสี่ไป เพราะไม่อยากเป็นแบบนี้ คือเราอยากจะอธิบายว่าเรื่องมันไม่ใช่อย่างที่สี่คิด เรายังไม่ได้คบกับพี่เค้าคือเราเลือกแก
แต่สี่กลับไม่ฟังอะไรเราเลย ไม่ฟังเลย จนทุกอย่างมันจบลง แบบที่เราไม่ได้อธิบายอะไร และสี่ก็มีแฟนใหม่ หลังสี่มีแฟนให้
เราก็ไม่ยอมคบกับใครจนจบปี1เทอม1 เพราะเรากลัวว่าเราจะไปทำแบบนี้กับใคร ไปทำให้ที่รักเราเสียใจอีก
ปล.ถ้าแกได้อ่าน ตลอดเวลาที่เลิกกันมาเรารู้สึกผิดกับแกตลอดเลย เราอยากจะบอกว่าเราขอโทษ กับทุกๆสิ่งที่เราทำกับแกไว้
คือเราไม่อยากอยู่แบบรู้สึกผิดแบบนี้อีกแล้ว เราอยากจะเจอแกแบบยังยิ้มให้กันได้ ยังคุยเล่นกันได้ ทักกันได้
เราอยากจะให้แกให้อภัยเรา ไม่ต้องกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกแล้วก็ได้ แต่เราแค่อยากให้แกให้อภัยเราจริงๆ
สุดท้าย เราขอให้แกมีความสุขมากๆนะ ^^
คำขอโทษ ของผู้หญิงคนหนึ่ง
เราเข้ามาอยู่โรงเรียนหนึ่งที่ค่อยข้างจะมีชื่อเสียงในจังหวัดตอน ม.1 แล้วได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่จริงๆแล้วเป็นแฟนกับเพื่อนในห้อง
แต่แฟนเพื่อนอยู่คนละห้อง ก็แค่รู้จักนะ ว่าชื่ออะไร หน้าตาเป็นอย่างไง แต่ไม่สนิทกันและไม่เคยคุยกันมาก่อน แล้ววันหนึ่งตอน ม.3
เพื่อนเราก็เลิกกับผู้ชายคนนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อนเรามีคนอื่นมั้งถ้าจำไม่ผิด พอขึ้นม.4เพื่อนในกลุ่มเราก็ไปอยู่คนละห้องกันซะหมด
แต่ไม่รู้ว่าดวงหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เรา และผู้ชายคนนี้ได้มาอยู่ห้องเดียวกันเฉยเลย และก็ไม่รู้เป็นเคาะอะไรของผู้ชายคนนี้ดันได้อยู่ห้องเดียวกับแฟนเก่าตัวเอง
ม.4เรากับเพื่อนผู้ชายคนนี้ไม่สนิทกันเลย แทบจะไม่คุยกัน พอมาม.4เทอม2 ก็เริ่มสนิทกันขึ้นมานิดนึงเพราะดันเรียนพิเศษที่เดียวกัน
พอมาม.5 สี่(ผู้ชายคนนั้นแหละ นามสมมติ) ก็โทรมาถามเรื่องทำความสะอาดห้องเรียนที่โรงเรียนวันเสาร์ ก็บอกๆไป แถมแซว
วันนี้ไม่คุยกับแฟนหรอ (หลังจากเลิกกับเพื่อนเราตอนม.3ไม่นานมันก็มีแฟนใหม่ ) สี่บอกไม่คุย
แล้วก็เราเล่าให้ฟังเฉยเลยว่าเริ่มจะคบกันไม่รอด เราเป็นเพื่อนที่ดีไงเลยให้คำปรึกษา ตั้งแต่ 3ทุ่ม ถึง 4ทุ่ม
หลังนั้นก็คุยกันมากขี้น สนิทกันมากขึ้น สนิทถึงขั้นเราปรึกษาเรื่องแฟนของเราได้ แถมเรายังเรียนพิเศษเดียวกันอีก
หลังจากนั้นสี่ก็เลิกกับแฟนเฉยเลย เราก็แกล้งมันทุกวันอยากให้มันอารมณ์ จนในที่สุดมันก็เลิกเฮิด พอมาม.5 เทอม2
เราก็ยังคงเรียนพิเศษด้วยกันอีก แล้วยังมีเรื่องให้ต้องอยู่ใกล้ๆกันอีกคือเต้นลีลาศ คู่กับผช แล้วผช.คนเดียวเราที่สนิทก็มีแค่สี่
เลยคู่ๆกันไป มันไม่มีอะไรหรอกก็แค่เรียนลีลาศ #จับมือกันโอบเอวเราและจับไหล่เขา แถมต้องมองหน้ากันอีก
ในช่วงเทอม2เราก็อยู่ด้วยกันบ่อยมาก ทั้งไปติวหนังสือกัน2คน ไปกินข้าวกัน2คน เฮอะๆก็สนิทกัน สนิทกันจนเพื่อนเริ่มอยากให้เป็นแฟนกัน
จนมาถึงจุดๆหนึ่งที่เราแบบเสียใจเรื่องแฟนเราสุดๆ เราเลยโทรไประบายให้สี่ฟัง ร้องไห้ออกมาหมด จนเราสบายใจขึ้นทุกอย่าง
แต่มันมีสิ่งที่น่าแปลกคือ อยู่ๆสี่ก็ส่งข้อความมาแปลกๆว่า "ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไง เค้าจะอยู่ข้างๆเราตลอดไป " อีกใจก็คิดนะ
มันชอบเราเปล่าว่ะ แต่ไว้ใจมันคงไม่ได้ชอบเราหรอก จนเราเลิกกับแฟน เราก็บอกสี่อีก มันไม่รู้จะระบายกับใคร
เพราะมีเพื่อนรู้ไม่กี่คนเรื่องเรามีแฟน แล้วก็มีประโยคแปลกๆมาอีกแล้วจากปากสี่ “ถ้าแกกลับไปคบกับมัน เค้าจะไม่คุยกับแกและ”
ก็ไม่คบนะ แต่มาคบกับสี่แทน จริงๆมันชอบเรามาตั้งแต่เทอม1แล้ว แต่ไม่บอก คบกันแบบงงๆ จากเพื่อนมาเป็นแฟนได้ไงว่ะ
คบกันจนจบม.6 สี่ดูแลเราดีมากเลยนะ ดีแบบชาตินี้คงไม่มีแฟนดีขนาดนี้อีกแล้ว จำวันเกิดเราได้ จำวันครบรอบได้ ไม่ติดเกมส์มากเท่าไหร่
ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ช่วยเราทำงานหลายๆอย่าง คือดีอ่า ไม่รู้จะเอาคำไหนมาอธิบาย แต่มีข้อเสียนิดนึงคือ ขี้หึง เอาแต่ใจ อิอิ
แล้วเราก็ยื่นเกรดมหาวิทยาลัยเดี๋ยว ติดด้วยกัน แต่เราไม่เอา แต่สี่เอา เราเลยเลือกที่จะแอดมิชชั่นแทน ก็ติดมหาวิทยาลัยเดียวกับสี่นะ
แต่แค่คนละวิทยาเขต ตอนนั้นก็คิดนะ เดี๋ยวตอนรับน้องก็เจอกัน เพราะมันรับน้องรวมทุกวิทยาเขต(เดาเอานะว่าอยู่มอไหน)
ในที่ก็มาถึงจุดที่จะไม่ได้เจอกัน หลังจากวันที่รายงานตัวเข้าหอพักของมหาวิทยาลัย เราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย รับน้องก็ไม่เจอกัน
ซึ่งก่อนวันรับน้อง1วัน เราไปกินข้าวที่โรงอาหารของมอ กับรูมเมทเรา ก็มีรุ่นพี่คนมาขอเฟส เราก็ให้ไป เพราะคิดว่าอาจจะเป็นรุ่นพี่สาขาเรา หลังจากวันรับน้องจบลง รุ่นพี่ที่มาขอเฟสเราก่อนรับน้องก็เอาตุ๊กตามาให้เรา เราก็รู้แล้วละว่าพี่เค้ามาจีบ ก็บอกสี่ว่ามีพี่มาจีบ
ตอนแรกสี่ก็จะช่วยเราแหละแต่เราฟังจากเพื่อนเรามาว่าพี่แกเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนในสาขาและชอบมีเรื่องกับคนอื่น
เราก็รู้ว่าสี่ถ้าไปเคลียร์เรื่องไม่จบง่ายๆแน่ เลยบอกไปว่า “ช่างเหอะเดี๋ยวพี่ก็คงเลิกยุ่งกับเค้าเอง” แต่ยิ่งไม่เคลียร์ก็ยิ่งไม่จบ
ยิ่งเกรงใจพี่เพราะเอาอะไรมาให้เต็มเลย เราเลยบอกว่าเรามีแฟนแล้ว เรื่องก็ไม่จบ คือพี่เค้าก็ยังจีบอยู่
จนวันหนึ่งเราตัดสิ้นใจแบบเด็ดขาดว่าเราจะไม่ยุ่งกับพี่ที่จีบเราแล้ว และไปบอกกับสี่ตรงๆว่าเราคุยกับพี่ที่จีบเรานะ
เพราะคิดว่าการที่เราสาระภาพผิดกับแฟนเราตรงๆ ก็ดีกว่าให้แฟนไปรู้เอง หรือรู้จากคนอื่นที่ไม่ใช่เรา แต่เรื่องกับไม่ใช่อย่างที่คิด
หรือเราสื่อความหมายผิดก็ไม่รู้ คือสี่ร้องไห้หนักมาก จนเพื่อนสี่สงสัยว่าสี่ร้องไห้ทำไม ก็มาดูแชทที่เราคุยกับสี่ แล้วก็มาทะเลาะกับเรา
จริงๆเราไม่ได้โกรธอะไรสี่เลยนะ แต่เราโกรธที่เพื่อนสี่มาว่าเราง่าย ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเลย หลังจากเหตุการวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันไป2วัน เราเลยทักสี่ไป เพราะไม่อยากเป็นแบบนี้ คือเราอยากจะอธิบายว่าเรื่องมันไม่ใช่อย่างที่สี่คิด เรายังไม่ได้คบกับพี่เค้าคือเราเลือกแก
แต่สี่กลับไม่ฟังอะไรเราเลย ไม่ฟังเลย จนทุกอย่างมันจบลง แบบที่เราไม่ได้อธิบายอะไร และสี่ก็มีแฟนใหม่ หลังสี่มีแฟนให้
เราก็ไม่ยอมคบกับใครจนจบปี1เทอม1 เพราะเรากลัวว่าเราจะไปทำแบบนี้กับใคร ไปทำให้ที่รักเราเสียใจอีก
ปล.ถ้าแกได้อ่าน ตลอดเวลาที่เลิกกันมาเรารู้สึกผิดกับแกตลอดเลย เราอยากจะบอกว่าเราขอโทษ กับทุกๆสิ่งที่เราทำกับแกไว้
คือเราไม่อยากอยู่แบบรู้สึกผิดแบบนี้อีกแล้ว เราอยากจะเจอแกแบบยังยิ้มให้กันได้ ยังคุยเล่นกันได้ ทักกันได้
เราอยากจะให้แกให้อภัยเรา ไม่ต้องกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกแล้วก็ได้ แต่เราแค่อยากให้แกให้อภัยเราจริงๆ
สุดท้าย เราขอให้แกมีความสุขมากๆนะ ^^