สวัสดีค่ะ. จขกท.อยากมาเล่าเรื่องในชีวิตจริงให้ฟัง เราแต่งงานกับแฟนที่อายุมากกว่าเราถึง31ปี อ่านไม่ผิดคะ ดิฉันแต่งงานกับแฟนที่อายุคราวพ่อ อยู่กินด้วยกับมาประมาณ7ปี มีลูก1คนอายุ5ขวบ เป็นคุณแม่ที่อายุยังน้อย. เรารักแฟนคนนี้มาก ซื่อสัตย์กับเขาตลอด ถึงจะอายุน้อยกว่าเขาถึงจะเป็นวัยรุ่นแต่เราไม่เคยที่จะนอกใจเขาเลย. ไม่เที่ยวกลางคืน ไปไหนมาไหนจะบอกเขาตลอด เป็นห่วงเป็นใยเขาตลอด. ผิดกับเขาที่ไม่เคยซื่อสัตย์กับเราเลย. เขาเจ้าชู้มาก มีผู้อื่นตลอดเวลาที่ครบอยู่กับเรา ใจเราอยากเลิกกับเขามากแต่ติดตรงที่เรามีลูกและเราคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูตัวเองและลูกได้ เลยอดทนอยู่กับเขา. ตลอดเวลาที่ครบกันเราจะจับได้ตลอดว่าเขามีคนอื่น เราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้ได้แต่ทน เขาเป็นคนรวยคะ. คงไม่แปลกที่จะมีผู้หญิงมากมายที่เข้ามาและเขาก็จะหลอกผู้หญิงคนอื่นว่าเขาไม่มีครอบครัว เขาจะหลอกล่อผู้หญิงจากการสมัครงาน ถ้าผู้หญิงคนไหนเล่นด้วยกับเขา. เขาก็จะให้ค่าเลี้ยงดู แต่เมื่อผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ก็จะกดดันให้เขาเลิกไปเองกับเรา แต่แฟนเราเขาไม่เลือกบางที่ผู้หญิงทนไม่ได้ก็จะเลิกกันไปเอง คิดดูว่าทรมานแค่ไหนที่รู้ว่าสามีของเรามีอะไรกับใคร รู้ก็ต้องแกล้งเป็นไม่รู้. จนมาถึงวันนี้. วันที่เขามีผู้หญิงอีกคน เราจับได้ว่าเขาพาผู้หญิงคนนี้มาบ้าน เราเลยบอกเขาว่าเรารู้ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เราไปแอบส่องดูในเฟสของผู้หญิงคนนี้ก็รู้ว่าเขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้นะว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้เขาบอกว่าเขารักแฟนเรามาก จะให้เลิกคงยาก แฟนเราเริ่มเล่นไลน์กับผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าเรา จนวันหนึ่งถึงจุดเดือด เราทะเลาะกับแฟนเรื่องผู้หญิงคนนี้จนเราพาลูกออกมาจากบ้านเขา ผู้หญิงคนนั้นก็ทักเฟสมาหาเราว่ารู้แล้วว่าทะเลาะกัน ให้เรากับไปอยู่กับแฟนเราเพราะเขารู้สึกผิดที่เขาทำให้ครอบครัวเราแตกแยก เขาบอกว่าเขาจะเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง เราก็กลับมาบ้าน ต่อมาเราก็รู้อีกว่าเขาไม่เลิกกัน. ยังมาหากัน ไปเที่ยวด้วยกัน เราเลยตกลงกับแฟนว่าจะเลิกกัน แฟนเราก็บอกว่าตกลงจะเลิกแต่ไม่ใช่เพราะมือที่สาม เป็นเพราะเรากับเขาเข้ากันไม่ได้. ผู้หญิงคนนั้นก็ทักมาหาเราอีกว่ารู้ว่าจะเลิกกัน แต่เขาขอบอกเราไว้ว่า เขาไม่ได้เป็นคนแย่งแฟนเราไป เป็นเพราะแฟนเรากับเขารักกัน วางแผนที่จะแต่งงานใช้ชีวิตด้วยกันใหม่ แฟนเราไม่ได้รักเราแล้ว ที่เขาทนอยู่เพราะลูกเรา.เขาจะเลิกกับแฟนเรา เพราะเขาบอกว่าไม่อยากมีความสุขบนชีวิตของคนอื่น. ณวันนี้เรากับแฟนเราก็ห่างกัน เขาก็มาทำหน้าที่พ่อของเขา ส่วนความสัมพันธ์ของเรานั้นได้ยุติลง เราได้แต่คิดว่ามันคงเป็นเวรกรรมของตัวเอง. เราต้องทำใจและอดทนกับมันให้ได้. เราตั้งใจว่าจะเรียนให้จบปริญญาตรี(เราเรียนอยู่ปี3)แล้วเราจะออกมาจากชีวิตเขา เราจะตั้งใจหางาน. ทำงานหาเงินเลี้ยงลูกและตัวเอง ยืนด้วยขาของเราเองคงดีกว่ายืมจมูกคนอื่นหายใจ. ต่อให้รักเขามากก็ต้องตัดใจ ให้เขาไปมีความสุขกับคนที่เขาต้องการ ส่วนเราก็ไปมีอนาคตใหม่ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง. อยากฝากไว้ว่า ก่อนที่เราจะแต่งงานเราควรศึกษากันให้ดีๆ จะได้ไม่จบแบบเจ้าของกระทู้.  ใจอยากโกรธเขาแต่ก็คิดว่าโกรธไปก็ไม่ได้อะไร ก็ให้อภัยเขา และผู้หญิงที่เคยเป็นมือที่สามทุกคน เราถือว่าเราหมดกรรมกับเขา รักและชอบผู้ชายที่รวยไม่ได้ทำให้เรามีความสุขสมหวังตลอดหรอกนะคะ คนที่รักและซื่อสัตย์มักจะไม่เหลือใคร. แต่ก็จะสู้ตาอไปเพื่อตัวเองและลูกชายที่น่ารัก