สวัสดีครับ วันนี้ผมมาตั้งกระทู้แจ้งเตือนภัย เกี่ยวกับผลข้างเคียงของโรคไอเรื้อรังครับ มันสามารถเกิดได้กับทุกคนครับ
ผมมีอาการไอเรื้อรัง ไอตลอดเวลา ออดๆแอดๆ ค่อกแคร่ก จนมาไอแบบแรงๆ ไอแบบจะขาดใจ มาหลายปี ไอจนปวดหัว ไอจนตาแทบถลนออกมา
กินยาแก้ไอที่ซื้อตามร้านเภสัชเท่าไหร่ก็ไม่หาย เหมือนจะดีขึ้น แต่ไม่ดี
รักษาที่ รพ.แบบประกันสังคม ก็ได้ยาเหมือนร้านเภสัชเลย สรุปไม่หายครับ
แล้ววันที่เกิดเหตุ วันนั้นจากที่ไอรุนแรงแล้ว ผมมีไข้ตัวร้อน ปวดหัว และท้องเสีย อาการมันเริ่มแสดงออกมาเรื่อยๆครับ
วันนั้นผมต้องไปพบลูกค้าเพื่อคุยงานที่ห้างแถวๆบางกะปิ
ช่วงที่ผมนั่งรออยู่แถวๆร้านเคเอฟซี
ด้วยการที่ผมไอรุนแรงมาตลอด
ผมก็ไอแบบสุดตัวเลย ไอจนสนั่นแบบสมองตื่อไปเลย
ตอนไอเสร็จ ผมรู้เลยว่ามีอะไรผิดปกติในร่างกายผม
เหมือนมีอวัยวะบางส่วนในร่างกายหลุดออกมา
ผมเอามือคลำที่ดวงตา ตาผมก็ยังไม่ได้ถลนออกมา ยังปกติ
เอามือไปลูบที่ปาก ก็ไม่มีเลือดออก
ด้วยความที่เป็นไข้ตัวร้อนด้วย อาการไม่ดีเลย
เอ๊ย!!! แล้วผมเป็นอะไรเนี้ยะ ทำไมมันร้อนรุ่ม ตัวหนักๆ เหมือนนั่งทับของร้อน
แล้วเหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้นครับ มันเลวร้ายมาก มันเกินที่ผมจะรับมือ
ผมไอจน " ขี้แตก " ครับ
ใช่ครับ ขี้แตกเลยครับ ไอแบบทวารเปิดเลย
มันออกมาประมาณ70%ของกระเพาะขี้เลย สุดยอดครับ
แต่ผมไม่ได้ชื่นชมผลงานตัวเองนะครับ (ขอโทษด้วย ไม่มีรูปประกอบนะครับ)
ผมค่อยๆลุกเข้าห้องน้ำแบบเร็วที่สุด
ประคองตูดรีบเข้าห้องน้ำ
สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของผม ไม่ใช่สติครับ แต่เป็นวงหนังยางขอบกางเกงใน
แล้ววันนั้นจำไม่ได้ด้วยว่า ใส่กางเกงในตัวเก่า หรือตัวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ (ลุ้นเอา ชิวชิว)
( เรื่องโชคดีของผมอีกเรื่องนึงคือ ปกติผมเป็นคนชอบใส่กางเกงบ็อกเซอร์มากๆ โชคดีมากครับที่ไม่ได้ใส่มา
ไม่งั้น แกงกระหรี่ หกเต็มทางเดินแน่ๆ )
เมื่อไปถึงห้องน้ำ สิ่งเดียวที่ผมทำคือ ทิ้งกางเกงในครับ (ขอบคุณกางเกงในครับ รู้สึกว่าใช้กางเกงในคุ้มก็คราวนี้)
แล้วเอากระดาษมาเช็ดตูด เช็ดขา เช็ดวงแหวนรอบนอกรอบใน จนเกลี้ยง
แล้วก็เดินพลิวปากออกจากห้องน้ำ
เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องนั่งคุยกับลูกค้า เชื่อไหมว่าตลอดเวลาที่นั่งคุยเกือบๆชั่วโมง มีสองเรื่องที่กังวล
1. กลัวว่าลูกค้าจะได้กลิ่นขี้ไหม? ดวงตาผมนี่ลอกแล่กเลย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เสียบุคลิคภาพมาก
2. อันนี้หนักกว่าข้อแรก เพื่อนๆเคยเช็ดตูดด้วยกระดาษชำระห้องน้ำห้างไหม? (มันจะระคายเคืองบริเวณรูตูด คันยิกยิก)
แต่ผมนี่สิ แมร่งคันทั้งวงแก้มตูด คันยันริดสีดวงเลย มันยิบๆยับๆ
แล้วคุยกับลูกค้าผู้ใหญ่ด้วย จะเอามือมาเกาตูดแคร่กๆต่อหน้าลูกค้า มันก็กระไรอยู่
ผมทำได้แค่ เอาตูดบดกับเก้าอี้ตลอดเวลา นี่ก็เสียบุคลิคภาพสุดสุด
พอแยกย้ายที่ห้าง รีบขับรถกลับบ้าน แล้วแถวบางกะปิ รถก็โคตรติด
แต่ไม่เป็นไร อยู่คนเดียวในรถแล้ว เอามือเกาตูดได้ โอ้ว...เย้!!! เลย
กลับถึงบ้าน ถอดกางเกง เอากระจกส่องตูด ท่าส่องตูดนี่ พิศดารมาก (อันนี้ก็ไม่มีรูปประกอบนะครับ ถ่ายไม่ทัน 555+)
สรุปผื่น แมร่งขึ้นเต็มตูดเลยครับ แดงเป็นลิปสติกเลย
คืนนั้น ต้องกอดหมอนนอนร้องไห้กันเลยทีเดียว
เรื่องนี้ผ่านมาสองปีแล้ว แต่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสามวันก่อน
ทุกวันนี้ผมหายจากไอเรื้อรังแล้วครับ ผมยอมเสียเงินรักษาแบบไม่ใช้ประกันสังคม จ่ายแบบเต็มจำนวนเลย
สรุปว่าผมเป็น ไซนัสอักเสบครับ กินยาแก้แพ้ และฉีดสเตรอยด์ประมาณ2สัปดาห์ หายสนิทครับ
ประสบการณ์ของผม น่าจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆพันทิปไม่มากก็น้อยนะครับ
เหตุการณ์วันนั้นมันไม่ตลกเลยครับ
เรื่องนี้ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง แต่คิดว่าถึงเวลาที่ควรต้องให้ความรู้และเตือนภัยกับทุกๆคนครับ
ทุกวันนี้ ถึงแม้จะหายสนิทแล้ว
แต่ทุกครั้งที่ไอ ถึงแม้จะแค่กระแอ่มๆก็ตาม
จะเอามือคลำตูดทุกครั้ง ตาล่อกแล่ก เหมือนพวกมีปัญหาทางจิต เสียบุคลิคภาพมากๆเลยครับ
กลัวว่า...ผลข้างเคียงจะเกิดขึ้นมาอีก
เพราะผลข้างเคียงจากการไอ ไม่ใช่เรื่องตลกครับ
ขอบคุณครับ
แม่จ๋าสับโครงไก่ให้กินหน่อย
กระทู้เตือนภัย มันเกิดขึ้นกับผมแล้ว ผลข้างเคียงจากการไอเรื้อรัง ที่ต้องจดจำจนวันตาย!!
สวัสดีครับ วันนี้ผมมาตั้งกระทู้แจ้งเตือนภัย เกี่ยวกับผลข้างเคียงของโรคไอเรื้อรังครับ มันสามารถเกิดได้กับทุกคนครับ
ผมมีอาการไอเรื้อรัง ไอตลอดเวลา ออดๆแอดๆ ค่อกแคร่ก จนมาไอแบบแรงๆ ไอแบบจะขาดใจ มาหลายปี ไอจนปวดหัว ไอจนตาแทบถลนออกมา
กินยาแก้ไอที่ซื้อตามร้านเภสัชเท่าไหร่ก็ไม่หาย เหมือนจะดีขึ้น แต่ไม่ดี
รักษาที่ รพ.แบบประกันสังคม ก็ได้ยาเหมือนร้านเภสัชเลย สรุปไม่หายครับ
แล้ววันที่เกิดเหตุ วันนั้นจากที่ไอรุนแรงแล้ว ผมมีไข้ตัวร้อน ปวดหัว และท้องเสีย อาการมันเริ่มแสดงออกมาเรื่อยๆครับ
วันนั้นผมต้องไปพบลูกค้าเพื่อคุยงานที่ห้างแถวๆบางกะปิ
ช่วงที่ผมนั่งรออยู่แถวๆร้านเคเอฟซี
ด้วยการที่ผมไอรุนแรงมาตลอด
ผมก็ไอแบบสุดตัวเลย ไอจนสนั่นแบบสมองตื่อไปเลย
ตอนไอเสร็จ ผมรู้เลยว่ามีอะไรผิดปกติในร่างกายผม
เหมือนมีอวัยวะบางส่วนในร่างกายหลุดออกมา
ผมเอามือคลำที่ดวงตา ตาผมก็ยังไม่ได้ถลนออกมา ยังปกติ
เอามือไปลูบที่ปาก ก็ไม่มีเลือดออก
ด้วยความที่เป็นไข้ตัวร้อนด้วย อาการไม่ดีเลย
เอ๊ย!!! แล้วผมเป็นอะไรเนี้ยะ ทำไมมันร้อนรุ่ม ตัวหนักๆ เหมือนนั่งทับของร้อน
แล้วเหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้นครับ มันเลวร้ายมาก มันเกินที่ผมจะรับมือ
ผมไอจน " ขี้แตก " ครับ
ใช่ครับ ขี้แตกเลยครับ ไอแบบทวารเปิดเลย
มันออกมาประมาณ70%ของกระเพาะขี้เลย สุดยอดครับ
แต่ผมไม่ได้ชื่นชมผลงานตัวเองนะครับ (ขอโทษด้วย ไม่มีรูปประกอบนะครับ)
ผมค่อยๆลุกเข้าห้องน้ำแบบเร็วที่สุด
ประคองตูดรีบเข้าห้องน้ำ
สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของผม ไม่ใช่สติครับ แต่เป็นวงหนังยางขอบกางเกงใน
แล้ววันนั้นจำไม่ได้ด้วยว่า ใส่กางเกงในตัวเก่า หรือตัวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ (ลุ้นเอา ชิวชิว)
( เรื่องโชคดีของผมอีกเรื่องนึงคือ ปกติผมเป็นคนชอบใส่กางเกงบ็อกเซอร์มากๆ โชคดีมากครับที่ไม่ได้ใส่มา
ไม่งั้น แกงกระหรี่ หกเต็มทางเดินแน่ๆ )
เมื่อไปถึงห้องน้ำ สิ่งเดียวที่ผมทำคือ ทิ้งกางเกงในครับ (ขอบคุณกางเกงในครับ รู้สึกว่าใช้กางเกงในคุ้มก็คราวนี้)
แล้วเอากระดาษมาเช็ดตูด เช็ดขา เช็ดวงแหวนรอบนอกรอบใน จนเกลี้ยง
แล้วก็เดินพลิวปากออกจากห้องน้ำ
เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องนั่งคุยกับลูกค้า เชื่อไหมว่าตลอดเวลาที่นั่งคุยเกือบๆชั่วโมง มีสองเรื่องที่กังวล
1. กลัวว่าลูกค้าจะได้กลิ่นขี้ไหม? ดวงตาผมนี่ลอกแล่กเลย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เสียบุคลิคภาพมาก
2. อันนี้หนักกว่าข้อแรก เพื่อนๆเคยเช็ดตูดด้วยกระดาษชำระห้องน้ำห้างไหม? (มันจะระคายเคืองบริเวณรูตูด คันยิกยิก)
แต่ผมนี่สิ แมร่งคันทั้งวงแก้มตูด คันยันริดสีดวงเลย มันยิบๆยับๆ
แล้วคุยกับลูกค้าผู้ใหญ่ด้วย จะเอามือมาเกาตูดแคร่กๆต่อหน้าลูกค้า มันก็กระไรอยู่
ผมทำได้แค่ เอาตูดบดกับเก้าอี้ตลอดเวลา นี่ก็เสียบุคลิคภาพสุดสุด
พอแยกย้ายที่ห้าง รีบขับรถกลับบ้าน แล้วแถวบางกะปิ รถก็โคตรติด
แต่ไม่เป็นไร อยู่คนเดียวในรถแล้ว เอามือเกาตูดได้ โอ้ว...เย้!!! เลย
กลับถึงบ้าน ถอดกางเกง เอากระจกส่องตูด ท่าส่องตูดนี่ พิศดารมาก (อันนี้ก็ไม่มีรูปประกอบนะครับ ถ่ายไม่ทัน 555+)
สรุปผื่น แมร่งขึ้นเต็มตูดเลยครับ แดงเป็นลิปสติกเลย
คืนนั้น ต้องกอดหมอนนอนร้องไห้กันเลยทีเดียว
เรื่องนี้ผ่านมาสองปีแล้ว แต่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสามวันก่อน
ทุกวันนี้ผมหายจากไอเรื้อรังแล้วครับ ผมยอมเสียเงินรักษาแบบไม่ใช้ประกันสังคม จ่ายแบบเต็มจำนวนเลย
สรุปว่าผมเป็น ไซนัสอักเสบครับ กินยาแก้แพ้ และฉีดสเตรอยด์ประมาณ2สัปดาห์ หายสนิทครับ
ประสบการณ์ของผม น่าจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆพันทิปไม่มากก็น้อยนะครับ
เหตุการณ์วันนั้นมันไม่ตลกเลยครับ
เรื่องนี้ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง แต่คิดว่าถึงเวลาที่ควรต้องให้ความรู้และเตือนภัยกับทุกๆคนครับ
ทุกวันนี้ ถึงแม้จะหายสนิทแล้ว
แต่ทุกครั้งที่ไอ ถึงแม้จะแค่กระแอ่มๆก็ตาม
จะเอามือคลำตูดทุกครั้ง ตาล่อกแล่ก เหมือนพวกมีปัญหาทางจิต เสียบุคลิคภาพมากๆเลยครับ
กลัวว่า...ผลข้างเคียงจะเกิดขึ้นมาอีก
เพราะผลข้างเคียงจากการไอ ไม่ใช่เรื่องตลกครับ
ขอบคุณครับ
แม่จ๋าสับโครงไก่ให้กินหน่อย