นิยาย | นกไม่นก

: หืม

: 555 งั้นก็ต้องตั้งใจมาก ๆ แล้วนะ
: ดูดังใช้ได้อยู่

: ไม่อะ
: กูจะไม่นอกใจอปป้า

: แต่กูอยากเรียนอิ้งนี่นา

: ก็ทักไปสิ ลองดู

    เอ่อ เอาความจริงเธอก็ไม่ได้อยากจะเอาวิธีที่เพื่อนบอกมาลองใช้หรอกนะ ก็เธอง่อยภาษาอังกฤษมากถึงขนาดที่ว่าคำง่าย ๆ ยังผิดเลยนี่นา จำได้เลยว่ามีวันนึงที่เล่นคุยเป็นอังกฤษกับมัน แล้วผลเป็นยังไงน่ะเหรอ เฮอะ หัวเราะในลำคอแบบสมเพชตัวเอง


: you มั้ยละเจ๊
: don’t

    เพราะฉะนั้นการที่เธอจะลังเลในตอนพิมพ์เพื่อส่งไปให้แรงบันดาลใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนักหรอก แบบว่า นั่นแหละ ถ้าพวกคุณได้อ่านประโยคข้างบนแล้ว พวกคุณคงอยากจะให้ตัดใจในทันทีใช่ไหม และขอบอกเลยนะว่าเธอไม่ได้แกล้งโง่ แต่เธอโง่จริง



    อืม เธอทักไปแล้ว แน่ล่ะ ว่าการที่จะให้เขาตอบในทันทีทันใดก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขามีผู้ติดตามขึ้นหลักหมื่นนะ ถึงจะดูไม่ใช่คนหยิ่งแต่ก็คงจะไม่ใช่คนที่ตอบคนอื่นไปทั่วหรอก คนเราน่ะบางครั้งก็มีความสามารถพิเศษนะ แบบต่อให้เห็นแค่เพียงรูปถ่ายก็บอกได้ว่าคนนี้เป็นยังไง ออร่าบางอย่างมันแผ่ออกมา เธอมีเพื่อนอยู่สองคนในกลุ่มที่เป็นแฟนคลับไอดอลเกาหลี พวกนั้นรักมากทั้งที่ไม่เคยเจอตัวจริง ตอนที่เผลอว่าเมนมันไป พวกมันสองตัวแทบจะกัดคอเธอตาย แต่คิดว่าความรู้สึกพวกนั้นก็คงจะเหมือนกับเธอละมั้ง เธอเห็นเขาผ่านไอจี ติดตามเขาผ่านไอจี ยังรู้สึกชอบขนาดนี้เลย
    เอาล่ะ เธอส่งข้อความไปตอนเช้า และตอนนี้ดวงอาทิตย์กำลังตก...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากฝั่งนั้น
    เธอยังคงส่งไปทุกวัน และในวันที่ 10 เธอก็เพิ่งจะมานึกได้ว่าเขาจะรำคาญหรือเปล่านะ
    บางทีเธอคงคิดช้าไป พอเหลือบมองข้อความในกล่องแชทก็ถึงกับเหงื่อตก



    เรามาหยุดกันวันที่ 8 สักครู่ คืออันที่จริงเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทักอะไรไปดี แล้วตอนนั้นด้วยความที่คิดไม่ตกก็เลยห้อยหัวลงมาจากเตียง แล้วบังเอิญหูไปได้ยินคำพูดในหนังสยองขวัญฝรั่งที่เปิดไว้เพื่อฟังสำเนียงเข้าพอดี ‘I see you’ มือมันก็เลยลองพิมพ์ตาม พวกคุณเคยมีไหมที่ถือโทรศัพท์อยู่ ๆ แล้วมันก็ล่วงลงมากระแทกหน้าน่ะ เออ นั่นแหละ มันเกิดขึ้นกับเธอในตอนนั้น แบบคือ_บหายมาก แหกตาดูยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโรคจิต
    แต่...เราไปดูของเมื่อวานกับวันนี้กันดีกว่า



    เธอไม่รู้จะทักอะไรไป และเธอก็ไม่เก่งอังกฤษ เพราะฉะนั้นจึงทักได้แค่นี้
    ...แล้วถ้าเธอลองทักให้ยาวกว่านี้ แบบว่าพิมพ์ไปง่อย ๆ ตามแบบของตัวเอง



    เธอมีความรู้สึกว่าประโยคถามประเทศผิดนะ แต่พิมพ์ไปแล้วก็ช่างมันเถอะ ยังไงซะลึก ๆ แล้วถึงเธอจะหวังให้เขาตอบ สุดท้ายก็คงต้องแห้วเหมือนหลายวันที่ผ่านมาอยู่ดี เธอถอนหายใจออกมายังจำใจก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วลุกขึ้นไปทำงานบ้านตามคำบัญชาของเบื้องบน
    แต่อยู่ ๆ เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
    เธอหันควับ ! มือสั่นแบบสั่นมาก เธอคว้ามือของตัวเองมากัด ๆ เพื่อให้มันหยุดสั่น เธออยากจะตะโกนตอบแม่ที่ตะโกนเข้ามาในบ้านว่ารีบให้ออกไปทำงานได้แล้วอยู่หรอก แต่ก็นั่นแหละ พวกคุณต้องเคยมีสภาวะแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ
    และพอหยิบมันขึ้นมาก็เป็นอย่างที่เธอหวังจริง ๆ แรงบันดาลใจของเธอตอบกลับมา รู้สึกอยากปล่อยทิ้งไว้แล้วไปหวีดกับเพื่อนซะเดี๋ยวนั้น แต่ลองกดเข้าไปดูก่อนก็ได้วะ ซึ่งคำอุทานแรกเลยที่หลุดปากออกมากก็คือ...
    “เชรดแม่ม...พิมพ์เ_ยอะไรตอบกูมาวะ”
    กูแปลไม่ออกไหมละฝรั่ง

: คุณอยู่ประเทศอะไร ประโยคที่ถูกควรเป็นแบบนี้นะ