กระทู้ที่สอง ถ้ายังผิดพลาดยังไง บอกให้แก้ใขได้นะคะ
หลังจากกระทู้แรกมีหนุ่มๆมาตอบ ทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ คำถามที่เคยฝากไว้ หลายเหตุผลที่ตอบมาเสียงเดียวกันคือ ไม่สามารถลืมคนแรกได้ ด้วยเหตุผลหลายอย่าที่ต่างกัน แต่มีเหตุผลหนึ่งที่รู้ว่ามันใช่นั่นคือ เราไม่สามารถ ลบใครออกจากความทรงจำของใครได้ ...
ก็จริงแฮะ เรายังมีเขาเป็นความทรงจำครั้งแรกเลย และคิดว่าต่อจากนี้คงไม่มีใครลบเขาออกจากความทรงจำได้ เขาไม่ผิดที่ฝังตัวเองลงในความทรงจำครั้งแรกของเรา เพียงแค่เราไม่ได้ถูกฝังในความทรงจำครั้งแรกของเขาเท่านั้นเอง...
ยอมรับนะว่าคิดมากไปเอง เขาอาจไม่ได้ติดต่อกับคนแรกเลย มีแต่เราเท่านั้น ที่ไปวุ่นวาย และคิดมาก มากเกินไป หลายครั้งที่เขาเฉยชา คบกันมาเกือบสองปี เชื่อมั้ย ดอกกุหลาบสักดอกจากเขายังไม่มีให้เลย อย่าพูดถึงของขวัญวันพิเศษ ไม่มีเลย เคยถามนะว่าทำไมไม่ให้บ้าง เขาตอบว่าแล้วมันกินได้มั้ย 555 ก็จริงนะ ถึงไม่มีของขวัญพิเศษ แต่เรายังรักกันดี อยากกินอะไรเขาพาไปกิน อยากไปไหนเขาพาไป อยากได้อะไรเขาซื้อให้ แค่ไม่เคยเซอร์ไพร้หวานๆ เราก็โอเค เข้าใจ ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่..
ทุกครั้งที่เราถามถึงคนเก่า เขาจะเล่าเรื่องคนแรกเสมอ เล่าซะจน.. เธอกลายเป็นไอดอลของเราไปแล้ว 555 เราไม่โกรธนะ เพราะเราถามเอง แล้วก็คิดมากเองเขารู้ก็จะง้อด้วยของกินที่อร่อยๆ หายงอลจนได้เลยดิ 55555
ทุกครั้งที่ไปเที่ยวที่สวยๆ บางที่เป็นที่แรกที่เขาไปกับเราแบบไม่เคยพาใครมา บางที่เขาเคยพาแฟนเก่ามาแล้ว เราก็แอบถาม ว่าคนไหน เชื่อมั้ย แทบทุกที่คือที่ที่เขาไปกับคนแรกทั้งนั้น 5555 ถามทำไมไม่รู้ เจ็บ เหมือนเคย แต่เอาวะ อย่างน้อย เราก็มีที่ที่แรกของเราสองคนไม่แพ้กัน 55555
คนแรกของเขาทำอาหารเก่งทำให้เขากินบ่อยเขาเคยเล่า อันนี้ก็ถามเองอีกแหล่ะ.. เราก็พยายามหัดทำอาหาร เราทำของหวานอร่อยมาก แต่เขาเป็นคนที่ไม่ชอบของหวานเท่าไหร่ ชอบอาหารอร่อยๆมากกว่า แต่ของคาวเราไม่ถนัดนี่สิ .. เลยไปเสาะหาสูตรอาหารที่เขาชอบ มาทำ ทำจนอร่อย จนโดนเขาชมว่าขายได้เลยนะเนี่ย 5555 พอใจมาก (แอบคิดในใจ อยากถามว่าสู้คนแรกได้มั้ย แต่ไม่กล้าถามหรอก แหะๆ)
คนแรกของเขาสวยมาก ตัวเล็ก ต่างจากเรามาก ที่อวบ ขาวเหลือง จมูกไม่โด่ง เราเลยแอบถาม (อีกละนะ 5555 ) ทำไมรักเราทั้งๆที่ไม่สวยเลย เขาตอบว่า ที่นิสัย คนเราไม่จำเป็นต้องคบเพราะสวยนิ่ เราน่ะคุยสนุกดี อยู่แล้วหายเครียด (เราไม่ค่อยจิกแบบ ไปไหนมา ทำไร กับใครที่ไหน ไม่ค่อยตื้อ มีแต่ถามเรื่องคนเก่า นานๆที แต่ก็ไม่ด่าหรือเสียดสีเขานะ แค่รู้ๆไว้เฉยๆ แหะๆ) หลังจากนั้นเราก็โอเค ดีใจระดับนึง 55555
เขาคบกับคนแรกไม่นานเท่าเรา ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่แปลกมั้ย มันอยู่ในความทรงจำของเขาไม่มีวันลืมจริงๆ เราสองคนชอบอยู่เงียบๆกันไม่หวือหวา วันว่างก็นั่งเงียบๆหาไรที่เราชอบทำด้วยกัน เราชอบอ่านหนังสือ เขาชอบนอนเงียบๆบนตักเรา บางทีเขาก็ดูเหม่อๆ เหมือนมีอะไรในใจ จะเรื่องที่บ้านก็คงไม่ใช่เพราะไม่มีปัญหาไร เรื่องเงินก็ไม่น่าใช่ เพราะมีไม่ขาดมือ เราเลยมโนเอาว่า เรื่องหัวใจ ห้องไหนนะ.. ห้องที่มีคนเก่าไง 5555 คิดเองอีกละ แต่เราไม่โวยวายนะ พยายามทำให้เขาไม่หงอย จั้กจี้ ให้หัวเราะ 5555 แอบเขียนหน้าตัวเองให้ขำไปหยอก พาเขาทำขนมหวาน ชวนเที่ยว คุย จนเขาดีขึ้น แต่ไม่นานก็เป็นอีก.. 5555
เวลาเขากลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆ อยากพัก เขาเลือกที่จะอยู่เงียบๆคนเดียว มากกว่าอยู่กับเรา เข้าใจนะ มันคือพื้อที่ส่วน เวลาส่วนตัว ส่วนตัวจน.. เราไม่สามารถที่จะเข้าไปวุ่นวายได้เลย ..
เราพยายามทุกอย่าง ให้ดีกว่าคนแรก หวังว่าสักวันเขาจะลืม แต่อย่างที่บอก มันลืมความทรงจำครั้งแรกไม่ได้หรอก เราสู้กับคนในความทรงจำของเขา มาจุดๆนึงที่คิดว่าสู้ไม่ไหว...
เมื่อคืนหลังจากกระทู้แรกของเรามีคนตอบทั้งหน้าไมค์ หลังไมค์ สิ่งที่เราตัดสินใจต่อไปนี้ไม่ใช่เพราะตั้งกระทู้ถามแล้วท้อใจนะ เราคิดมานานแล้วว่าจะทำแบบนี้ และในที่สุดเราตัดสินใจ ที่จะทำสิ่งที่งี่เง่าที่สุดนั่นคือ
เลิกกับเขา....
เราเป็นคนบอกเอง ขอเอง เขาถามนะว่าทำไม เราก็ตอบไปตามที่ตัวเองคิดพูดไปทุกอย่างที่รู้สึกทั้งน้ำตา..เราบอกเขาให้ลองคิดดีดี ว่ายังรักคนเก่ามั้ย ถ้ารักคิดถึง กลับไปหาเธอเถอะ อย่าอยู่เพราะต้องรับผิดชอบเรา เรายอมมีอะไรกับเขาไม่ใช่เขาข่มขืน เราตัดสินใจเอง เราไม่โทษใคร มันคือความทรงจำดีดีของเรา เขาเงียบไปสักพัก แล้วก็เริ่มมีน้ำตาปริ่มๆ 5555 ครั้งแรกเลยที่เห็น ไม่น่าทำแบบนี้เลย.. เขาบอกว่า ก็แล้วแต่ เราไม่เลิกกันได้มั้ย แค่ห่างกันสักพัก.. ถ้ามันดีค่อยเลิก แต่ถ้าไม่ดี มาคบกันเหมือนเดิมนะ เราก็บอก อืม..
ตื่นเช้ามาเราก็ออกจากห้องเขา เก็บทุกอย่างเดินออกมา พร้อมกับความคิดที่ว่า ทำเชรี่ยไรลงไปวะ 55555 T^T
ที่เราบอกเลิกก่อนเพราะเรารู้ว่า เขารู้ว่าเขาคือผู้ชายคนแรก ที่เรามีอะไรด้วย เขาขอโทษเรา บอกว่าจะรับผิดชอบ ไม่ทิ้งไปไหน สัญญาว่าจะรัก เขาเป็นผู้ชายที่หนักแน่นในคำสัญญามาก บอกว่าจะทำคือทำ อันไหนทำไม่ได้ไม่รับปากเพราะฉะนั้นไม่มีทางที่เขาจะบอกเลิกเรา เราอยากให้เราคบกันเพราะเขารักเรา ไม่ใช่รับผิดชอบในสิ่งที่ทำ เพราะการรักใครซักคนควรรักเพราะรักไม่ใช่รักเพราะหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ..
ก็ดีนะ ปล่อยให้เวลาทำให้เราคิดว่าจะรักกันต่อ หรือแยกกันดี..
รู้นะว่าทุกอย่างที่ทำคือคิดมากไปเองล้วนๆ แต่เราอยากเปิดช่องเปิดโอกาส ให้เขาคิด คิดว่าจะกลับไปหาคนแรกหรือไม่... เราโอเคนะ จริงๆ 55555 T^T
สุดท้าย เราก็กลายเป็นคนในความทรงจำของเขาไปแล้ว.. บ้ามั้ยล่ะ ทำตัวเองทั้งนั้น เฮ้ออ..
สุดท้ายนี้ไม่ได้มาขอความเห็นไรหรอก แต่ถ้าอยากบอก อยากด่าไรเรา จัดมาเลย ที่ตั้งขึ้นมา แค่อยากให้หนุ่มๆหลายคนที่ยังไม่ลืมคนเก่า ว่า อย่าลืมใส่ใจคนปัจจุบันของคุณ คุณไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงน่ะ คิดมากมากแค่ไหน คุณไม่รู้หรอกว่า เขาจะอดทนได้มากแค่ไหน รักเธอ ให้ความสำคัญกับเธอให้มากๆนะ และฝากถึงสาวๆ รวมถึงตัวเราเองว่า.. อย่าคิดมากไป บางที่สิ่งที่คิด อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น..
ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าเรากับเขาจะเป็นยังไงต่อไป จะกลับมาคบกันมั้ย หรือ.. หายไปเลย อย่างน้อย เขาก็คือความทรงจำครั้งแรกของเราไม่มีวันลืม ถึงแม้ เราอาจกลายเป็นแค่ติ่ง ของความทรงจำของเขาก็ตาม... (แหน่ะ คิดมากเองตั้งแต่ต้นจนจบอีกละ 555555)
สู้คนในความทรงจำไม่ไหว ตัดสินใจถอยออกมา
หลังจากกระทู้แรกมีหนุ่มๆมาตอบ ทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ คำถามที่เคยฝากไว้ หลายเหตุผลที่ตอบมาเสียงเดียวกันคือ ไม่สามารถลืมคนแรกได้ ด้วยเหตุผลหลายอย่าที่ต่างกัน แต่มีเหตุผลหนึ่งที่รู้ว่ามันใช่นั่นคือ เราไม่สามารถ ลบใครออกจากความทรงจำของใครได้ ...
ก็จริงแฮะ เรายังมีเขาเป็นความทรงจำครั้งแรกเลย และคิดว่าต่อจากนี้คงไม่มีใครลบเขาออกจากความทรงจำได้ เขาไม่ผิดที่ฝังตัวเองลงในความทรงจำครั้งแรกของเรา เพียงแค่เราไม่ได้ถูกฝังในความทรงจำครั้งแรกของเขาเท่านั้นเอง...
ยอมรับนะว่าคิดมากไปเอง เขาอาจไม่ได้ติดต่อกับคนแรกเลย มีแต่เราเท่านั้น ที่ไปวุ่นวาย และคิดมาก มากเกินไป หลายครั้งที่เขาเฉยชา คบกันมาเกือบสองปี เชื่อมั้ย ดอกกุหลาบสักดอกจากเขายังไม่มีให้เลย อย่าพูดถึงของขวัญวันพิเศษ ไม่มีเลย เคยถามนะว่าทำไมไม่ให้บ้าง เขาตอบว่าแล้วมันกินได้มั้ย 555 ก็จริงนะ ถึงไม่มีของขวัญพิเศษ แต่เรายังรักกันดี อยากกินอะไรเขาพาไปกิน อยากไปไหนเขาพาไป อยากได้อะไรเขาซื้อให้ แค่ไม่เคยเซอร์ไพร้หวานๆ เราก็โอเค เข้าใจ ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่..
ทุกครั้งที่เราถามถึงคนเก่า เขาจะเล่าเรื่องคนแรกเสมอ เล่าซะจน.. เธอกลายเป็นไอดอลของเราไปแล้ว 555 เราไม่โกรธนะ เพราะเราถามเอง แล้วก็คิดมากเองเขารู้ก็จะง้อด้วยของกินที่อร่อยๆ หายงอลจนได้เลยดิ 55555
ทุกครั้งที่ไปเที่ยวที่สวยๆ บางที่เป็นที่แรกที่เขาไปกับเราแบบไม่เคยพาใครมา บางที่เขาเคยพาแฟนเก่ามาแล้ว เราก็แอบถาม ว่าคนไหน เชื่อมั้ย แทบทุกที่คือที่ที่เขาไปกับคนแรกทั้งนั้น 5555 ถามทำไมไม่รู้ เจ็บ เหมือนเคย แต่เอาวะ อย่างน้อย เราก็มีที่ที่แรกของเราสองคนไม่แพ้กัน 55555
คนแรกของเขาทำอาหารเก่งทำให้เขากินบ่อยเขาเคยเล่า อันนี้ก็ถามเองอีกแหล่ะ.. เราก็พยายามหัดทำอาหาร เราทำของหวานอร่อยมาก แต่เขาเป็นคนที่ไม่ชอบของหวานเท่าไหร่ ชอบอาหารอร่อยๆมากกว่า แต่ของคาวเราไม่ถนัดนี่สิ .. เลยไปเสาะหาสูตรอาหารที่เขาชอบ มาทำ ทำจนอร่อย จนโดนเขาชมว่าขายได้เลยนะเนี่ย 5555 พอใจมาก (แอบคิดในใจ อยากถามว่าสู้คนแรกได้มั้ย แต่ไม่กล้าถามหรอก แหะๆ)
คนแรกของเขาสวยมาก ตัวเล็ก ต่างจากเรามาก ที่อวบ ขาวเหลือง จมูกไม่โด่ง เราเลยแอบถาม (อีกละนะ 5555 ) ทำไมรักเราทั้งๆที่ไม่สวยเลย เขาตอบว่า ที่นิสัย คนเราไม่จำเป็นต้องคบเพราะสวยนิ่ เราน่ะคุยสนุกดี อยู่แล้วหายเครียด (เราไม่ค่อยจิกแบบ ไปไหนมา ทำไร กับใครที่ไหน ไม่ค่อยตื้อ มีแต่ถามเรื่องคนเก่า นานๆที แต่ก็ไม่ด่าหรือเสียดสีเขานะ แค่รู้ๆไว้เฉยๆ แหะๆ) หลังจากนั้นเราก็โอเค ดีใจระดับนึง 55555
เขาคบกับคนแรกไม่นานเท่าเรา ไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่แปลกมั้ย มันอยู่ในความทรงจำของเขาไม่มีวันลืมจริงๆ เราสองคนชอบอยู่เงียบๆกันไม่หวือหวา วันว่างก็นั่งเงียบๆหาไรที่เราชอบทำด้วยกัน เราชอบอ่านหนังสือ เขาชอบนอนเงียบๆบนตักเรา บางทีเขาก็ดูเหม่อๆ เหมือนมีอะไรในใจ จะเรื่องที่บ้านก็คงไม่ใช่เพราะไม่มีปัญหาไร เรื่องเงินก็ไม่น่าใช่ เพราะมีไม่ขาดมือ เราเลยมโนเอาว่า เรื่องหัวใจ ห้องไหนนะ.. ห้องที่มีคนเก่าไง 5555 คิดเองอีกละ แต่เราไม่โวยวายนะ พยายามทำให้เขาไม่หงอย จั้กจี้ ให้หัวเราะ 5555 แอบเขียนหน้าตัวเองให้ขำไปหยอก พาเขาทำขนมหวาน ชวนเที่ยว คุย จนเขาดีขึ้น แต่ไม่นานก็เป็นอีก.. 5555
เวลาเขากลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆ อยากพัก เขาเลือกที่จะอยู่เงียบๆคนเดียว มากกว่าอยู่กับเรา เข้าใจนะ มันคือพื้อที่ส่วน เวลาส่วนตัว ส่วนตัวจน.. เราไม่สามารถที่จะเข้าไปวุ่นวายได้เลย ..
เราพยายามทุกอย่าง ให้ดีกว่าคนแรก หวังว่าสักวันเขาจะลืม แต่อย่างที่บอก มันลืมความทรงจำครั้งแรกไม่ได้หรอก เราสู้กับคนในความทรงจำของเขา มาจุดๆนึงที่คิดว่าสู้ไม่ไหว...
เมื่อคืนหลังจากกระทู้แรกของเรามีคนตอบทั้งหน้าไมค์ หลังไมค์ สิ่งที่เราตัดสินใจต่อไปนี้ไม่ใช่เพราะตั้งกระทู้ถามแล้วท้อใจนะ เราคิดมานานแล้วว่าจะทำแบบนี้ และในที่สุดเราตัดสินใจ ที่จะทำสิ่งที่งี่เง่าที่สุดนั่นคือ เลิกกับเขา....
เราเป็นคนบอกเอง ขอเอง เขาถามนะว่าทำไม เราก็ตอบไปตามที่ตัวเองคิดพูดไปทุกอย่างที่รู้สึกทั้งน้ำตา..เราบอกเขาให้ลองคิดดีดี ว่ายังรักคนเก่ามั้ย ถ้ารักคิดถึง กลับไปหาเธอเถอะ อย่าอยู่เพราะต้องรับผิดชอบเรา เรายอมมีอะไรกับเขาไม่ใช่เขาข่มขืน เราตัดสินใจเอง เราไม่โทษใคร มันคือความทรงจำดีดีของเรา เขาเงียบไปสักพัก แล้วก็เริ่มมีน้ำตาปริ่มๆ 5555 ครั้งแรกเลยที่เห็น ไม่น่าทำแบบนี้เลย.. เขาบอกว่า ก็แล้วแต่ เราไม่เลิกกันได้มั้ย แค่ห่างกันสักพัก.. ถ้ามันดีค่อยเลิก แต่ถ้าไม่ดี มาคบกันเหมือนเดิมนะ เราก็บอก อืม..
ตื่นเช้ามาเราก็ออกจากห้องเขา เก็บทุกอย่างเดินออกมา พร้อมกับความคิดที่ว่า ทำเชรี่ยไรลงไปวะ 55555 T^T
ที่เราบอกเลิกก่อนเพราะเรารู้ว่า เขารู้ว่าเขาคือผู้ชายคนแรก ที่เรามีอะไรด้วย เขาขอโทษเรา บอกว่าจะรับผิดชอบ ไม่ทิ้งไปไหน สัญญาว่าจะรัก เขาเป็นผู้ชายที่หนักแน่นในคำสัญญามาก บอกว่าจะทำคือทำ อันไหนทำไม่ได้ไม่รับปากเพราะฉะนั้นไม่มีทางที่เขาจะบอกเลิกเรา เราอยากให้เราคบกันเพราะเขารักเรา ไม่ใช่รับผิดชอบในสิ่งที่ทำ เพราะการรักใครซักคนควรรักเพราะรักไม่ใช่รักเพราะหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ..
ก็ดีนะ ปล่อยให้เวลาทำให้เราคิดว่าจะรักกันต่อ หรือแยกกันดี..
รู้นะว่าทุกอย่างที่ทำคือคิดมากไปเองล้วนๆ แต่เราอยากเปิดช่องเปิดโอกาส ให้เขาคิด คิดว่าจะกลับไปหาคนแรกหรือไม่... เราโอเคนะ จริงๆ 55555 T^T
สุดท้าย เราก็กลายเป็นคนในความทรงจำของเขาไปแล้ว.. บ้ามั้ยล่ะ ทำตัวเองทั้งนั้น เฮ้ออ..
สุดท้ายนี้ไม่ได้มาขอความเห็นไรหรอก แต่ถ้าอยากบอก อยากด่าไรเรา จัดมาเลย ที่ตั้งขึ้นมา แค่อยากให้หนุ่มๆหลายคนที่ยังไม่ลืมคนเก่า ว่า อย่าลืมใส่ใจคนปัจจุบันของคุณ คุณไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงน่ะ คิดมากมากแค่ไหน คุณไม่รู้หรอกว่า เขาจะอดทนได้มากแค่ไหน รักเธอ ให้ความสำคัญกับเธอให้มากๆนะ และฝากถึงสาวๆ รวมถึงตัวเราเองว่า.. อย่าคิดมากไป บางที่สิ่งที่คิด อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น..
ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าเรากับเขาจะเป็นยังไงต่อไป จะกลับมาคบกันมั้ย หรือ.. หายไปเลย อย่างน้อย เขาก็คือความทรงจำครั้งแรกของเราไม่มีวันลืม ถึงแม้ เราอาจกลายเป็นแค่ติ่ง ของความทรงจำของเขาก็ตาม... (แหน่ะ คิดมากเองตั้งแต่ต้นจนจบอีกละ 555555)