[แปล] คาร์ช คิลารี่ กำลังสร้างทีมเพื่อให้ทีมวอลเลย์บอลหญิงสหรัฐประสบความสำเร็จ

ที่เป็นช่วงบ่ายของเขตแคลิฟอร์เนียตอนใต้ อากาศร้อนอย่างผิดปกติ แต่ว่าเราเห็นขนบนแขนและขาคาร์ช คิลารี่ โค้ชทีมวอลเลย์บอลหญิงสหรัฐลุกขึ้นตลอดเวลาที่เขาเล่า "ดูสิครับ ผมงี้ขนลุกเลย" เขากล่าว



เขาเล่าถึงทีมเล็กๆทีมแรกที่เขามีโอกาสเป็นโค้ชให้ เมื่อครั้งที่เขายังเป็นผู้เล่น เขาพาทีม UCLA คว้าแชมป์ประเทศ เมื่อเล่นทีมชาติ เขาคว้าเหรียญทองโอลิมปิกปี 1984 และ 1988 ต่อมาเขาได้เหรียญทองวอลเลย์บอลชายหาดคู่กับ Kent Steffes ในปี 1996 เขาถูกยกย่องให้เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลที่ดีที่สุดของศตรวรรษที่ 20

แต่เขาก็ไม่ได้แตะวงการโค้ชเลยจนกระทั่งเมื่อสิบปีก่อน ลูกชายของเขาเข้ามัธยม เป็นโรงเรียนเอกชนขนาดเล็กแห่งหนึ่ง "พวกเขาแพ้ทุกแมตช์ ทุกเซ็ตเลย พวกเขาแพ้ 3-0 ทั้งหมด 31 ครั้ง จนภรรยาผมบอกว่า ช่วยเหลือพวกเขาหน่อย ทำให้พวกเขาสู้คนอื่นได้ ตอนนั้นผมคิดว่า ผมแค่อยากให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติชัยชนะดูบ้างซักครั้ง ขอซักแมตช์ก็พอ"

ต่อมาเขาก้าวขึ้นเป็นโค้ชร่วมกับทางมัธยมอย่างเต็มตัว ฤดูกาลต่อมาแน่นอนว่า พวกเขาก็ได้พบกับชัยชนะ 1 เซ็ต "เด็กในทีมฉลองกันราวกับได้แชมป์ประเทศ" เขาบอกเด็กในทีมว่า ทำได้ 1 เซ็ต ก็สามารถทำได้อีกเซ็ต และอาจจะถึงสามเซ็ตเลยก็ได้ และเด็กในทีมก็ทำสำเร็จพวกเขาชนะแมตช์แรก 3-1 เซ็ต ในช่วงเวลานั้นโรงเรียนของเขาเริ่มเข้าแข่งขันรายการเล็กๆ และคว้าแชมป์ได้สำเร็จ

พอพูดถึงตอนนี้เราเห็นร่างกายเขาเริ่มสั่นเทา ขนลุก เขามีรอยยิ้ม "ผมเป็นพวกคลั่งวอลเลย์บอลเอามาก ยอมสารภาพเลย มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมตื่นเต้น สำหรับเด็กๆ พวกเขามีฤดูกาลที่ยากลำบากรออยู่ การที่พวกเขายอมสู้อย่างเต็มที่ เพื่อเดินทางไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นั่นนำพวกเขาไปสู่ประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต" ในช่วงที่เขายังเป็นโค้ชโรงเรียนเล็กๆ ทีมชายสหรัฐก็คว้าเหรียญทองโอลิมปิกที่ปักกิ่งได้พอดี โค้ชฮิวช์ ตัดสินใจย้ายมาคุมทีมหญิง เขาจึงกลายมาเป็นคนที่จะเข้ามาแทนที่ในอนาคต แต่การก้าวกระโดดครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาเองก็ทราบ

เขากลายเป็นผู้ช่วยโค้ชในเวลาต่อมา ปี 2012 ทีมหญิงของสหรัฐคว้าเหรียญเงินโอลิมปิกสองครั้งติดต่อกัน แพ้ให้กับบราซิลอีกครั้ง โค้ชฮิวช์ออกจากทีมชาติทำให้เขากลายเป็นโค้ชใหญ่ของทีม โดยมีเป้าหมายเพื่อโอลิมปิกปี 2016 และคว้าเหรียญทอง เขาเล่าให้ฟังว่าในตอนนี้สิ่งไม่ต่างกับการเป็นโค้ชโรงเรียนมัธยมคือ "เราพยายามต่อสู้เพื่อเป้าหมายที่ยังไม่เคยทำสำเร็จมาก่อน"

ในช่วงเวลาต่อมาเราสังเกตเห็นว่าทุกครั้งที่เขาพูด จะมีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาเงียบไป ครุ่นคิดซักพักก่อนจะพูดต่อ อคินราเดโว ตำแหน่งบอลกลางพูดถึงเรื่องนี้ "บางทีพวกเราประชุมกันอยู่แล้วเขาก็พูดเรื่องต่างๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง มันก็มีช่วงเวลาเงียบที่ค่อนข้างน่าอึดอัด มันไม่ใช่ว่าเขาต้องการอะไรมากไปกว่านี้จากนักกีฬา เขาแค่กำลังคิดสิ่งที่พูดไปเมื่อกี้ และให้เวลาให้เราตอบให้ดีที่สุด"

เมื่อพูดถึงว่าโอลิมปิกครั้งนี้ วอลเลย์บอลได้รับความนิยมเป็นรองแค่กีฬาฟุตบอลเท่านั้น "ผมชอบเล่นต่อหน้าผู้ชมฝ่ายตรงข้ามมากกว่า ยิ่งถ้าพวกเขามีปฏิกิริยาด้วยก็ยิ่งดี" เขาหันกลับมา ชี้ที่แขน ขนลุกอีกละ นักกีฬาในทีมมองว่าเขาเป็นคนติดดิน เป็นคนตรงและยุติธรรม เขาจะไม่ค่อยขึ้นเสียง และจะถามนักกีฬาเรื่องครอบครัวเสมอ ทุกครั้งที่เขาเจอนักกีฬา เขามักจะถามว่า มีอะไรลำบากใจให้ช่วยไหม?

"ครั้งแรกที่เราประชุมกันเมื่อสามปีก่อน ผมบอกว่าพวกเราทุกคนดีไม่พอ...." เงียบซักพัก "ในตอนนี้นะ ผมบอกว่าเริ่มจากผมก่อน แน่นอนว่าผมอยากยืนอยู่บนโพเดียมรับเหรียญทองที่ลอนดอน แต่เราแพ้แบบฉิวเฉียด ดังนั้นผมเลยเริ่มจากบอกว่าผมยังดีไม่พอ และต่อไปเราจะต้องพัฒนาไปเรื่อยทุกๆวันจนกว่าเราจะเป็นผู้ชำนาญอย่างแท้จริง"

"ผมจะต้องเป็นตัวอย่างให้กับนักกีฬา มันมีข้อจำกัดที่ผมต้องทลายผ่านไปให้ได้ ผมต้องทำพลาดบ้าง ผมสารภาพว่าสิ่งที่ผมจะเป็นตัวอย่างได้ดีที่สุดคือการเป็นผู้เรียนรู้ที่ดี มีอีกหลายอย่างที่ผมต้องเรียน เพราะว่าผมยังเป็นโค้ชมาได้ไม่นาน"

ปี 2009 มีรายการแข่งขันที่เปรู นักกีฬาหลายคนติดเชื้อในกระเพาะอาหาร ฃ่วงขอเวลานอกนักกีฬาคนนึงทนไม่ไหวถึงกับอาเจียนออกมาข้างสนาม "ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งกันอยู่ คาร์ชหยิบผ้าขนหนูแล้วก็เริ่มเช็ดในทันที" คอร์ทนี่ย์ ทอมป์สัน กล่าว "นักกีฬาพูดเรื่องนี้หลังจากนั้นบ่อยมาก ดูสิว่าที่โค้ช ว่าที่ราชาของทีมในอนาคต เขามาเช็ดอ้วกให้กับเธอเนี่ย"

เขามีปรัชญาให้ทีมของเขาในการเล่นอยู่ห้าอย่าง 1.เล่นให้รวดเร็ว 2.เล่นให้เหมือนครอบครัว 3.เล่นให้สนุก 4.เล่นอย่างแข็งแรง 5.เล่นอย่างก้าวร้าว เขาต้องการให้อีกทีมตรงข้ามของเขาเสียสมดุลย์ จนต้องเซ็ตช้าๆแล้วรีบโจมตี เขาต้องการให้ผู้เล่นของเขาไม่เคยถอดใจ เขาต้องการให้พวกเธอยิ้มให้กันและกันและร่วมมือกัน

"พวกเธอควรรู้สึกปลอดภัยและมีอิสระเพียงพอที่ได้รับความสุขจากการได้ร่วมทีม มันคงจะยากมาก ถ้าเราเน้นไปแต่เรื่องวอลเลย์บอลอย่างเดียว พวกเธอควรมีความสุขที่ได้เล่น ได้อยู่กับเพื่อนที่ดี และได้แข่งขัน" นักกีฬารุ่นเก่าหลายคนยืนยันว่าทีมตอนนี้ดีขึ้นมาก ทำเพื่อทีม มากกว่าเพื่อส่วนตัว อคินราเดโวกล่าวว่า "เขาอยู่กับทีมเราช่วง 4 ปีก่อนหน้า เขารู้สึกว่าทีมเราขาดอะไรไปบางอย่าง เรามีนักกีฬาที่มีความสามารถมากมาย แต่เราไม่ใช่เพื่อนร่วมทีมที่ดีต่อกัน เขาอยากจะเปลี่ยนตรงนี้ และเขาก็ทำได้สำเร็จ"

เธอกล่าวถึงปี 2014 ทีมสหรัฐจวนเจียนจะไม่รอดอยู่หลายที แต่ก็สู้จนกลายเป็นแชมป์โลกได้ "เป็นครั้งแรกที่นักกีฬาเข้ามาแสดงความยินดีกับเพื่อนร่วมทีมอีกคน ช่วงเวลาที่อีกคนเล่นไม่ดี พวกเราก็จะรวมตัวกันแล้วพยายามทำทุกอย่างให้อีกคนรู้สึกดีขึ้น ก่อนหน้านั้น มันจะเป็นแบบกรอกตา ส่งสายตามองมาใส่กัน 'ฉันไม่ได้เล่นลูกนี้ ไม่ใช่ความผิดฉัน ฉันไม่สน'"

อเมริกาในตอนนี้เป็นอันดับ 1 ของโลก แต่ก็ไม่ง่ายนัก การแข่งขันค่อนข้างเข้มข้น ทีมเช่น จีน บราซิล รัสเซีย ญี่ปุ่นและเซอร์เบียต่างเป็นคู่แข่งได้ทั้งนั้น "ตอนนี้มีทีมที่เก่งอยู่มากมาย แผนของบางทีมก็เปลี่ยนไป บางทีมมีแผนใหม่ๆมาเล่น บางทีมก็ตัดแผนลงเพื่อให้เล่นง่ายขึ้น แน่นอนว่าเราอยากเป็นทีมที่มีแผนมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เรามีแผนการเล่นที่ค่อนข้างดี ถ้าเรามีมากกว่านี้ เราจะสู้กับพวกเขาได้สูสี"

ในตอนนี้เขาได้รับการต่อสัญญาคุมทีมจนถึงปี 2020 ไปแล้ว ถือว่าไม่เลวเลยสำหรับโค้ชที่เคยมีประสบการณ์แค่คุมทีมมัธยม อย่างที่โค้ชบอก แม้ระดับจะต่างกันมาก แต่เป้าหมายเหมือนกัน ต้องทำให้สำเร็จในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน บางทีปีหน้าเขาอาจมีเรื่องราวขนลุกมาเล่าให้ฟังอีกก็ได้

เครดิต
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.nytimes.com/2016/06/19/sports/olympics/karch-kiraly-usa-womens-volleyball-team.html?_r=0