เรากับแฟนคบกันมาปีนี้เป็นปีที่10 พอย่างเข้าประมาณปีที่4 เราก็ทะเลาะระหงระแหงกันมาตลอดด้วยเรื่องปัญหาเดิมๆ ที่เขาไม่สามารถจะปรับตัวเองได้ แต่เราก็ยังทนคบเรื่อยมาเพราะคำว่ารัก เลิกไม่ได้สักที จนเข้าปีที่ 6 แต่งงาน คิดว่าอะไรๆน่าจะดีขึ้น แต่เปล่าเลยเรายังคงทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเช่นเคย
เหมือนเขาไม่เคยเข้าใจและปรับตัวเองได้ (เรื่องอะไรขอไม่เล่านะคะ) จนเราคิดอยากมีลูก บางครั้งคิดว่าขอมีลูก มีลูกแล้วเราก็จะเลิก เราคิดเหมือนอยากหาตัวแทน แทนที่คำว่า รัก ที่เราจะมอบให้ มีลูกแล้วเราก็จะได้อยู่กับลูก เลิกกับเขาได้ไม่ต้องเสียใจมาก แล้วตอนนี้ลูก 7 เดือนแล้วคะ กำลังน่ารักเชียว ....ถ้าหากปัญหามันยังมีและคิดว่าอยู่กับลูกแค่ 2 คนน่าจะมีความสุขกว่า เราคิดผิดมั้ย คิอเราไม่อยากเจออะไรอีกแล้วนะ ไม่อยากมานั่งเสียใจเพราะเขา ไม่อยากมานั่งทะเลาะกัน ถ้าวันนี้เราคิดแค่ตัวเองแต่ทำให้ลูกขาดพ่อ เราผิดมั้ย?? หรือเราต้องทนอยู่แบบต่อไปเพื่อลูก (ปัญหาอะไรไม่ขอเล่านะคะ แต่ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงคะ)
>> ผิดมั้ยถ้าจะคิดแบบนี้ ???
เหมือนเขาไม่เคยเข้าใจและปรับตัวเองได้ (เรื่องอะไรขอไม่เล่านะคะ) จนเราคิดอยากมีลูก บางครั้งคิดว่าขอมีลูก มีลูกแล้วเราก็จะเลิก เราคิดเหมือนอยากหาตัวแทน แทนที่คำว่า รัก ที่เราจะมอบให้ มีลูกแล้วเราก็จะได้อยู่กับลูก เลิกกับเขาได้ไม่ต้องเสียใจมาก แล้วตอนนี้ลูก 7 เดือนแล้วคะ กำลังน่ารักเชียว ....ถ้าหากปัญหามันยังมีและคิดว่าอยู่กับลูกแค่ 2 คนน่าจะมีความสุขกว่า เราคิดผิดมั้ย คิอเราไม่อยากเจออะไรอีกแล้วนะ ไม่อยากมานั่งเสียใจเพราะเขา ไม่อยากมานั่งทะเลาะกัน ถ้าวันนี้เราคิดแค่ตัวเองแต่ทำให้ลูกขาดพ่อ เราผิดมั้ย?? หรือเราต้องทนอยู่แบบต่อไปเพื่อลูก (ปัญหาอะไรไม่ขอเล่านะคะ แต่ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงคะ)