เด็กมหาลัยVSผู้ใหญ่รุ่นป้า/ลุง "เมื่อเด็กมหาลัยเป็นลมหายใจไม่ออก ถ้าคุณเป็นลุงป้าเหล่านี้จะทำอย่างไร"

สวัสดีค่ะ เหตุการ์ณที่จะเล่าต่อไป เกิดขึ้นก่อน จขกท.จะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา จขกท.ไปเรียนรด.มาค่ะ เพิ่งปี.1 บ้านจขกท.อยู่สุขา5 จขกท.กลับจาก รด.จากแจ้งวัฒนะมาโดยนั่งรถเมย์มาสะพานใหม่เพื่อที่จะนั่งรถสองแถวต่อไป รถสองแถวเนี่ยแหละค่ะคือจุดเกิดเหตุ ในรถนั้นมีตนแอร์อัด มว๊าก!! จขกท.จะทำสะพานโค้งได้แล้วมั้ง 5555รถก็จอดหยุดจอดหยุด อวลาขับก็ขับ ทีล่ะนิดทีละนิด พอเราก้มไปมองคนขับ โอ้ว บร๊ะเจ้า. @เอามีดมาแทงกูเหอะ กำลังอ่านขายหัวเราะอยู่ (กูไม่ต้องกลับแหละบ้าน คงให้อ่านเสร็จก่อนแล้วจะกลับ)  ในขณะที่พี่แก กำลังอ่านขายหัวเราะ ประชาsheและประชาhe เพิ่มขึ้นอย่างน่าอนาจ โดยเฉพาะคนที่เพิ่งเรียนรด.มาอย่าง ดิฉัน! เมื่ออดทนไป สักพัก ประชากรในประเทศสองแถวก็ลดลงเหลือ เราและพี่ผญคนนี้ รูปร่างอวบ น่ารัก เป็นนิสิตมหาลัยด้วย และผู้ใหญ่วัยกลางคน รวมถึงผู้สูงอายุที่ยังไม่ใช่คำว่าคนชรา คนที่ยืนมีเราและพี่ผญ เราเห็นพี่ผญสีหน้าดูซีดมาก เหงื่อออกเยอะผิดปกติ ปลาดูซีดๆ มีทั้งสองข้างจับราวไว้แน่นมาก เราจึงถามว่า "พี่ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ"พี่เขาตอบ "อ้อ พี่แค่ง่วงอ่ะ" ถ้าง่วงคงไม่ป่กซีดขนาดนี้ เราจึงเอายาดมให้พี่แก พร้อมพัดลมมือถือ (แน่นอนสิ่งสำคัญต่อการเรียนรด.คือพัดลม!) ระหว่างรถโคงเคงโคงเคง อยู่เราก็ช่วยจับพี่เขาไว้แม้ตัวเราจะเล็กกว่าตัวพี่เขาก็ตาม มันคือหน้าที่ของนักศึกษาวิชาทหารอยู่แล้ว ช่วงนึงที่มีที่นั่งว่างไว้ เราจึงบอกพี่ให้ไปนั่ง ระหว่างนั้นมีเด็กประถมตัวเล็กขึ้นรถมา พี่แกก็บอกให้น้องนั่ง เรานี้ป่ะ เห้ยพี่พี่จะตายอยู่แล้วน่ะ 5555 เอ้าๆ Up to you จากนั้น การใจบุญของพี่ใช่ว่าจะช่วยพี่สะที่ไหน พี่แกเริ่ม จะล้มจริงและ ผู้ใหญ่ในรถก็เริ่มเห็น(บางคน) แต่ก็เงียบ คอยแต่ มอง มอง และ.มอง... จากนั้น พอเราเห็นอาการไม่ดีจึงบอกผู้ใหญ่ในรถว่า "พี่เขาจะเป็นลม ช่วยแบ่งปันที่นั่งให้หน่อยได้ไหมค่ะ" สิ่งที่เห็นคือ ผู้ใหญ่ทุกคนไม่มีใครยอมลุกเพื่อสละที่นั่ง มีแต่ ขยับขะเยื่อน เพื่อหาที่ให้พี่เขานั่ง ทำไงได้แหละ ในรถมันเต็มแล้วอ่า แถวนี้เขาเขียนนั่งได้6-7คน อัดไปจะ10กว่าคน มีลุงคนนึง ไม่เชิงลุง ไม่ผู้ใหญ่40มั้งบอกว่าให้ไปนั่งตรงทางขึ้นรถ "โอ้วบร๊ะเจ้า! นั่งกว่าการ์ตูณขายหัวเราะก็ลุงนั้นแหละ เราแบบ เอาพี่ทน คือเราว่าน่ะ บางที่การที่เด็กวัยรุ่นพี่แข็งแรงอย่างเรา ที่ทำแบบนี้ที่ยอมเสียสละที่นั่งให้ผู้เฒาผู้แก่ เป็นเรื่องที่ดีน่ะ ดีมากน่ายกย่อง ต่อให้จุดหมายเขาจะไกลแค่ไหนอ่า เด็กไทยเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปน่ะค่ะคุณ ยุคหน้าภูมิใจได้เลยชาติไทยเรา เจริญแน่ๆ แต่ในทางกลับกัน มันกลับเป็นเรื่องที่ตลดสำหรับเรา เป็นห่วงบ้างก็ได้ ถามได้เป็นไรเปล่าลูก เอานี้ไหม กินยาไหมป้ามียา ป้ามีพารา ป้ามียาดม ป้ามีพัด อะไรก็ว่าไปน่ะ อยากให้ภูมิใจที่มีอนาคคของชาติ แบบนี้  ต่อๆๆ พอเราลงแล้วเราก็ไปจ่ายเงินและบอก คนขับว่าให้พี่เขาไปนั่งด้วยเพนาะพี่เขาจะเป็นลม พี่คนขับก็ให้ เอ่อให้มันอย่างงี้สิว่ะ กูให้อภัยที่พี่อ่านการ์ตูณระหว่างขับรถน่ะ555 อยากแหละ จบเรื่องเล่า ก็ให้มีแชร์คำตอบค่ะ.ว่าถ้าคุณเป็นผู้ใหญ่วัยกลางคน คุณจะทำอย่ไรเมื่อเหตุการ์ณแบบนี้ค่ะ??