ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าไม่คิดว่าเรื่องที่ผมเคยอ่านใน pantip จะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง
เข้าเรื่องเลยนะครับ
วันที่เวลา 13.30 ผมกับแฟนได้ไปกินส้มตำร้านโปรดของผมที่ อ.บางเลน นครปฐม เป็นร้านง่ายๆ ชิวๆ ชิคๆ แจ่มๆ
ร้านอยู่ติดถนนใหญ่ที่มุ่งหน้าไป อ.กำแพงแสน ไปถึงผมก็สั่งส้มตำ ไก่ย่าง ต้มยำ มากินเหมือนๆปกติ
พออาหารมาเสิร์ฟผมก็ลงไม้ลงมือซัดเต็มเหนี่ยวด้วยความหิวกระหาย
แต่!!! วันนี้อาหารมันดูอร่อยมากขึ้นเมื่อรถ 2 คันมาจอดที่ร้านและมีนางฟ้าน่ารัก 3 คนก้าวขาลงมาจากรถ(ยังกะเน็ตไอดอลลลล)
ทุกคนส่วมใส่เสื้อสีขาว เดาว่าคงไปทำบุญกันมา(อนุโมทนา สาธุ)
ตอนนั้นผมกำลังเคลิ้มๆกับรูปลักษณ์ภายนอกของเจ้าหล่อนอยู่ เจ้าหล่อนมานั่งโต๊ะข้างๆผม แต่มีผู้ชายมาด้วย 1 คน (แฟนผมเริ่มงอนเพราะมองแต่สาวๆล่ะ)
ผมตั้งสติ แปปนึง ผมกวาดสายตามองทั่ว เห้ยยยยยย เจ้าหล่อนมี"น้องหมา"ใส่ในตะกร้ามาด้วย แต่โอเครเจ้าหล่อนวางไว้ข้างล่าง
ผมหันมากระหน่ำส้มตำต่อ ไหนๆก็ไหนๆล่ะขอหันดูสาวอีกเถอะ อ้าว!!!เห้ย!!! ตะกร้าหมามาอยู่บนเก้าอี้แล้ว ใจผมเต้นแรงขึ้น และเริ่มวางช้อน
เอาน่าาาา สักแปปสาวๆคงจะเอาลงแหละ ลูกค้าก็ตั้งเยอะ คงเกรงใจบ้างแหละ ผมหันไปจิบน้ำ
หันกลับมาอีกที่ เย้!!!!หมาหายไปแล้ว แต่!!!! มันหายไปจากตะกร้า แต่ตะกร้ายังอยู่บนเก้าอี้นี่หว่าาาา
มองดูรอบๆ เย้ยยยยยยยยย บ้าบอคอหมูย่างสามชั้นติดมัน เจ้าหล่อนอุ้มหมามาเกาไข่ หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ(เห็นแกะๆตรงนั้นของน้องหมา)
แต่มันพีทตรงที่โต๊ะที่เจ้าหล่อนนั่งนั้นเป็นโต๊ะติดพัดลม พัดลมใหญ่ๆ พัดลมวัดนั่นแหละ นางอยู่ต้นลมสินะ
และจังหวะนั้นผมรู้สึกเหมือนมีเส้นผมอยู่ในปาก หยิบออกมา เห้ยยยยย ขนหมา สีขนคุ้นๆ หันไปชัดเลย ตัวข้างๆห่างไปไม่ถึงเมตร
หันจากเกาไข่หมาเสร็จนางก็ว่างมันลง แต่แทนที่นางจะวางลงในตะกร้า เปล่าาาาาาา
!!!นางปิดฝาตะกร้าแล้ววางหมาบนตะกร้าอีกที Siphay!! สูงกว่าหัวผมแล้วไง จะบ้าตายยย!!!
จากนั้นผมก็ลุกขึ้น แฟนผมเห็นพฤติกรรมตั้งแต่ต้น พอผมลุกขึ้น แฟนผมก็ทำปากขะมุกขะมิกขะมอย ประมาณว่าใจเย็นๆ
ใจผมนี่ตื่นแรง เหมือนตอนอายุ 23-24 ตอนที่ร่างกายพร้อมปะทะ แต่ด้วยสังขารที่ล่วงเลย ผมต้องใจเย็นๆ
ผมตัดสินใจเช็คบิล เด็กเสิร์ฟก็งงสิ อาหารเต็มโต๊ะเลยเช็คบิลล่ะ แต่พอน้องเค้าหันไปที่โต๊ะนั้น ก็เข้าใจ
ผมไม่ได้แจ้งเจ้าของร้านครับ เข้าใจว่าลูกค้า ผมเลยไม่อยากมีปัญหา เพื่อความสบายใจของผมและของร้าน ผมเลือกที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา
แต่ก็มีเจ้าหล่อนคนหนึ่งมองผมอยู่แต่นางก็ทำหน้าแบบเกรงใจอยู่นะ แต่คงเตือนเพื่อนไม่ได้
แต่หลังจากที่ผมเช็คบิลเสร็จ เจ้าหล่อนเหมือนได้รับชัยชนะ และก็ยังวางหมาบนตะกร้านั้นต่อไป
ผมเดินออกมามองที่รถที่เจ้าหล่อนนั่งมา เจร็ดดดเพียกกก!!!ทะเบียนมีสีน้ำตาลเข้มยาวๆ เห้ยยยย ดีนะๆๆๆ โอ้ยยยยย ความใจเย็นมันดีอย่างนี้เอง
***ฝากถึงเจ้าหล่อนนางฟ้าที่เป็นเจ้าของหมา บางที่การก้าวขาออกจากบ้าน สิ่งที่คุณควรคำนึงถึงคือ "จิตสำนึกของการอยู่ร่วมกันในสังคม"
ผมก็เป็นคนรักสัตว์ครับ แต่ผมก็รับไม่ได้กับพฤติกรรมแบบนี้ จะอ้างว่าเป็นร้านข้างถนนจะอะไรนักหนา มันก็ไม่ใช่นะ อาหารก็คืออาหาร
เพื่อนที่มาด้วยกัน ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือญาติพี่น้อง คุณควรเตือนกัน บอกกันครับ
ถ้าวันดีคืนดีคุณไปเจอคนที่เค้าเป็นภูมิแพ้ หรือไปเจอคนไม่ชอบหมา อะไรมันจะเกิดขึ้น คงเดือดกันน่าดู
**ใครอ่านจบผมดีใจด้วยครับที่ท่านมีส่วนเพิ่มค่าเฉลี่ยการอ่านหนังสือของคนไทย
ขอบคุณครับ
อ่อ ต้องขอโทษด้วยครับ ผมไม่ได้ถ่ายรูปหรือมีเหลักฐานที่ชัดเจนครับ(กลัวพรบ.คอมพิวเตอร์นั่นเอง)
หากแต่จุดประสงค์ของผมเพื่อที่จะเตือนบุคคลเหล่านั้นครับ
หากเขาเข้ามาอ่านนะครับ
นางฟ้าเลี้ยงหมาบนตะกร้าในร้านส้มตำ!!!
เข้าเรื่องเลยนะครับ
วันที่เวลา 13.30 ผมกับแฟนได้ไปกินส้มตำร้านโปรดของผมที่ อ.บางเลน นครปฐม เป็นร้านง่ายๆ ชิวๆ ชิคๆ แจ่มๆ
ร้านอยู่ติดถนนใหญ่ที่มุ่งหน้าไป อ.กำแพงแสน ไปถึงผมก็สั่งส้มตำ ไก่ย่าง ต้มยำ มากินเหมือนๆปกติ
พออาหารมาเสิร์ฟผมก็ลงไม้ลงมือซัดเต็มเหนี่ยวด้วยความหิวกระหาย
แต่!!! วันนี้อาหารมันดูอร่อยมากขึ้นเมื่อรถ 2 คันมาจอดที่ร้านและมีนางฟ้าน่ารัก 3 คนก้าวขาลงมาจากรถ(ยังกะเน็ตไอดอลลลล)
ทุกคนส่วมใส่เสื้อสีขาว เดาว่าคงไปทำบุญกันมา(อนุโมทนา สาธุ)
ตอนนั้นผมกำลังเคลิ้มๆกับรูปลักษณ์ภายนอกของเจ้าหล่อนอยู่ เจ้าหล่อนมานั่งโต๊ะข้างๆผม แต่มีผู้ชายมาด้วย 1 คน (แฟนผมเริ่มงอนเพราะมองแต่สาวๆล่ะ)
ผมตั้งสติ แปปนึง ผมกวาดสายตามองทั่ว เห้ยยยยยย เจ้าหล่อนมี"น้องหมา"ใส่ในตะกร้ามาด้วย แต่โอเครเจ้าหล่อนวางไว้ข้างล่าง
ผมหันมากระหน่ำส้มตำต่อ ไหนๆก็ไหนๆล่ะขอหันดูสาวอีกเถอะ อ้าว!!!เห้ย!!! ตะกร้าหมามาอยู่บนเก้าอี้แล้ว ใจผมเต้นแรงขึ้น และเริ่มวางช้อน
เอาน่าาาา สักแปปสาวๆคงจะเอาลงแหละ ลูกค้าก็ตั้งเยอะ คงเกรงใจบ้างแหละ ผมหันไปจิบน้ำ
หันกลับมาอีกที่ เย้!!!!หมาหายไปแล้ว แต่!!!! มันหายไปจากตะกร้า แต่ตะกร้ายังอยู่บนเก้าอี้นี่หว่าาาา
มองดูรอบๆ เย้ยยยยยยยยย บ้าบอคอหมูย่างสามชั้นติดมัน เจ้าหล่อนอุ้มหมามาเกาไข่ หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ(เห็นแกะๆตรงนั้นของน้องหมา)
แต่มันพีทตรงที่โต๊ะที่เจ้าหล่อนนั่งนั้นเป็นโต๊ะติดพัดลม พัดลมใหญ่ๆ พัดลมวัดนั่นแหละ นางอยู่ต้นลมสินะ
และจังหวะนั้นผมรู้สึกเหมือนมีเส้นผมอยู่ในปาก หยิบออกมา เห้ยยยยย ขนหมา สีขนคุ้นๆ หันไปชัดเลย ตัวข้างๆห่างไปไม่ถึงเมตร
หันจากเกาไข่หมาเสร็จนางก็ว่างมันลง แต่แทนที่นางจะวางลงในตะกร้า เปล่าาาาาาา
!!!นางปิดฝาตะกร้าแล้ววางหมาบนตะกร้าอีกที Siphay!! สูงกว่าหัวผมแล้วไง จะบ้าตายยย!!!
จากนั้นผมก็ลุกขึ้น แฟนผมเห็นพฤติกรรมตั้งแต่ต้น พอผมลุกขึ้น แฟนผมก็ทำปากขะมุกขะมิกขะมอย ประมาณว่าใจเย็นๆ
ใจผมนี่ตื่นแรง เหมือนตอนอายุ 23-24 ตอนที่ร่างกายพร้อมปะทะ แต่ด้วยสังขารที่ล่วงเลย ผมต้องใจเย็นๆ
ผมตัดสินใจเช็คบิล เด็กเสิร์ฟก็งงสิ อาหารเต็มโต๊ะเลยเช็คบิลล่ะ แต่พอน้องเค้าหันไปที่โต๊ะนั้น ก็เข้าใจ
ผมไม่ได้แจ้งเจ้าของร้านครับ เข้าใจว่าลูกค้า ผมเลยไม่อยากมีปัญหา เพื่อความสบายใจของผมและของร้าน ผมเลือกที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา
แต่ก็มีเจ้าหล่อนคนหนึ่งมองผมอยู่แต่นางก็ทำหน้าแบบเกรงใจอยู่นะ แต่คงเตือนเพื่อนไม่ได้
แต่หลังจากที่ผมเช็คบิลเสร็จ เจ้าหล่อนเหมือนได้รับชัยชนะ และก็ยังวางหมาบนตะกร้านั้นต่อไป
ผมเดินออกมามองที่รถที่เจ้าหล่อนนั่งมา เจร็ดดดเพียกกก!!!ทะเบียนมีสีน้ำตาลเข้มยาวๆ เห้ยยยย ดีนะๆๆๆ โอ้ยยยยย ความใจเย็นมันดีอย่างนี้เอง
***ฝากถึงเจ้าหล่อนนางฟ้าที่เป็นเจ้าของหมา บางที่การก้าวขาออกจากบ้าน สิ่งที่คุณควรคำนึงถึงคือ "จิตสำนึกของการอยู่ร่วมกันในสังคม"
ผมก็เป็นคนรักสัตว์ครับ แต่ผมก็รับไม่ได้กับพฤติกรรมแบบนี้ จะอ้างว่าเป็นร้านข้างถนนจะอะไรนักหนา มันก็ไม่ใช่นะ อาหารก็คืออาหาร
เพื่อนที่มาด้วยกัน ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือญาติพี่น้อง คุณควรเตือนกัน บอกกันครับ
ถ้าวันดีคืนดีคุณไปเจอคนที่เค้าเป็นภูมิแพ้ หรือไปเจอคนไม่ชอบหมา อะไรมันจะเกิดขึ้น คงเดือดกันน่าดู
**ใครอ่านจบผมดีใจด้วยครับที่ท่านมีส่วนเพิ่มค่าเฉลี่ยการอ่านหนังสือของคนไทย
ขอบคุณครับ
อ่อ ต้องขอโทษด้วยครับ ผมไม่ได้ถ่ายรูปหรือมีเหลักฐานที่ชัดเจนครับ(กลัวพรบ.คอมพิวเตอร์นั่นเอง)
หากแต่จุดประสงค์ของผมเพื่อที่จะเตือนบุคคลเหล่านั้นครับ
หากเขาเข้ามาอ่านนะครับ