ในรอบสิบปีที่ผ่านมา สารฃัณฑ์แลนด์แดนสลิ่ม เต็มไปด้วยกฎหมู่
ถูไถแถเถือก มั่วกันตะบันตะแบงไปในทุกเรื่อง จนหลักนิติรัฐของบ้านเมืองเสียหายยับเยิน
มีทั้งกฎหมายที่ออกมาเพื่อเอาผิดย้อนหลัง พอออกกฎหมายเอาผิดย้อนหลังแล้ว
ก็ใช้วิธีกฎหมู่ ตะแบงแถตีความกันว่า ใช้ได้ ถูกต้อง
มีทั้งการตั้งองค์กรขึ้นมาเพื่อเอาผิดตัวบุคคล นี่ยิ่งกว่ากฎหมู่
แล้วก็พากันตะแบงว่า ดีงาม ถูกต้อง เป็นธรรม
มีทั้งการแต่งตั้งพวกพ้อง ชนิดเรียกได้ว่าเป็นฝูงเข้าไปนั่งชูคอในสภาฯ
ลอยหน้าลอยตาว่าเป็น Member of the National Legislative Assembly
หนัก ๆ เข้า เฉพาะเจ้าตัวไม่พอ
เอาลูกเอาเมียเอาผัวเอาน้องเอาพี่เข้าไปกอบโกยในตำแหน่งผู้ช่วย เลขาฯ ที่ปรึกษาอีกเพียบ
แต่งตั้งพวกพ้องเข้าสู่ตำแหน่งอันมีอำนาจหน้าที่ตรวจสอบและเอาผิดในองค์กรต่าง ๆ
แล้วก็ใช้กฎหมู่ชนิดที่ว่า ไม่อายฟ้าไม่เกรงดิน พวกเดียวกันก็บอกว่าไม่ผิด คนละพวกก็ต้องผิดให้ได้
ตัวบทกฎหมายระดับรัฐธรรมนูญ ที่ตัวบทชัดเจนซะยิ่งกว่าชัด ยังตะแบงตะบันตีความไปอีกอย่าง
รวมหัวกันอ้างสารพัดว่าต้องตีความอย่างนี้ ๆ เพื่อประโยชน์ในทางการเมือง (คนไทยไม่เคยลืมเรื่องมาตรา 68 รธน.50)
อาการกฎหมู่เข้าเส้น ก็ตรากฎหมายแล้วตีความตามใจตัวเองเสร็จสรรพ
กฎหมายก็กลายเป็นกฎหมู่อย่างสมบูรณ์ยิ่งกว่าประชาธิปไตยที่ กปปส. รอคอย
ดูอย่างร่าง รธน.59 สิครับ
คนร่างทำตัวเป็นกฎหมายซะเอง คือคอยออกมาบอกว่าเรื่องนี้ต้องเป็นอย่างนี้ เรื่องนั้นต้องเป็นอย่างนั้น
แทนที่จะเป็นตัวกฎหมายบอก กลายเป็นคนร่างที่คอยกำกับชี้ว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เอาดื้อ ๆ
ยกตัวอย่างเรื่องเรียนฟรี ก็ร่างออกมา 12 ปี ถึง ม.3 บอกเลิก ม.ปลายเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ
แต่พอโดนกระแสไม่ยอมรับ โดนติติงมาก ๆ เข้า คนร่างก็ออกมาบอกว่า จะให้ฟรี 15 ปีถึง ม.6 ก็ได้ แล้วแต่รัฐบาล
หรืออย่าง พ.ร.บ.ประชามติ นี่ก็แล้วแต่คนออกกฎหมายคนถือกฎหมายจะตีความ จะชี้ว่าอย่างไรผิดอย่างไรถูก
ทุกเรื่องทุกราว ในรอบสิบปีมานี่ มันยิ่งกว่ากฎหมู่
บ้านเมืองอยู่ในสภาพไร้นิติรัฐ แล้วแต่ว่ากฎหมู่จะเอาอย่างไร
ชี้ว่าใครผิด คนนั้น พวกนั้นก็ต้องผิด ชี้ว่าไม่ผิด คนนั้น พวกนั้นก็ไม่ผิด
กฎหมายไม่มีความหมาย ขึ้นกับกฎหมู่ว่าจะเอาอย่างไร
บ้านเมืองเดินไปสู่ระบบเส้นสายพวกพ้อง ไม่มีใครสนใจกฎหมาย กฎหมายไม่มีค่า
อย่าคิดว่าเป็นเรื่องทางการเมืองเท่านั้น มันลามไปถึงเรื่องในชีวิตประจำวันไปแล้ว
ก็ขนาดคนหลายคนรุมฆ่าคน
กฎหมู่ยังพยายามบิดให้เป็นเรื่องทะเลาะวิวาท เพื่อให้ได้รับโทษเบาหรือหลุดคดีเอาง่าย ๆ
บ้านเมืองเข่นฆ่ากันง่ายดาย เพราะความรู้สึกความเชื่อพึ่งพากฎหมายค่อย ๆ เลือนหายไปจากสังคม
ความเชื่อเรื่องกฎหมู่ เรื่องเส้นสายกลายเป็นเสาหลักของบ้านเมือง
คนไทยชินชากับกฎหมู่ที่พวกท่านกระทำซ้ำซากมานับสิบปีแล้ว
สังคมไทยไม่ให้ความสนใจแล้วว่าใครจะผิดใครจะถูก มีแต่มองว่าใครพวกใคร
พอเห็นว่าใครพวกใคร ก็ฟันธงได้แล้วว่าเรื่องจะจบอย่างไร
บ้านเมืองที่ไม่ให้คุณค่าในเรื่องผิดเรื่องถูก ใช้แต่อำนาจ ใช้กฎหมู่ชี้ผิดชี้ถูก
ก็เหมือนก้อนน้ำแข็งกลางแดด
เมืองใดไร้ธรรมอำไพ เมืองนั้นบรรลัยแน่เอย
https://www.youtube.com/watch?v=WOSHO28KkmQ
เมื่อกฎหมายกลายเป็นกฎหมู่ แล้วประเทศนี้จะอยู่กันอย่างไร ใครกันแน่ที่เผาบ้านเผาเมือง ใครกันแน่ที่ทำร้ายทำลายบ้านเมือง
ถูไถแถเถือก มั่วกันตะบันตะแบงไปในทุกเรื่อง จนหลักนิติรัฐของบ้านเมืองเสียหายยับเยิน
มีทั้งกฎหมายที่ออกมาเพื่อเอาผิดย้อนหลัง พอออกกฎหมายเอาผิดย้อนหลังแล้ว
ก็ใช้วิธีกฎหมู่ ตะแบงแถตีความกันว่า ใช้ได้ ถูกต้อง
มีทั้งการตั้งองค์กรขึ้นมาเพื่อเอาผิดตัวบุคคล นี่ยิ่งกว่ากฎหมู่
แล้วก็พากันตะแบงว่า ดีงาม ถูกต้อง เป็นธรรม
มีทั้งการแต่งตั้งพวกพ้อง ชนิดเรียกได้ว่าเป็นฝูงเข้าไปนั่งชูคอในสภาฯ
ลอยหน้าลอยตาว่าเป็น Member of the National Legislative Assembly
หนัก ๆ เข้า เฉพาะเจ้าตัวไม่พอ
เอาลูกเอาเมียเอาผัวเอาน้องเอาพี่เข้าไปกอบโกยในตำแหน่งผู้ช่วย เลขาฯ ที่ปรึกษาอีกเพียบ
แต่งตั้งพวกพ้องเข้าสู่ตำแหน่งอันมีอำนาจหน้าที่ตรวจสอบและเอาผิดในองค์กรต่าง ๆ
แล้วก็ใช้กฎหมู่ชนิดที่ว่า ไม่อายฟ้าไม่เกรงดิน พวกเดียวกันก็บอกว่าไม่ผิด คนละพวกก็ต้องผิดให้ได้
ตัวบทกฎหมายระดับรัฐธรรมนูญ ที่ตัวบทชัดเจนซะยิ่งกว่าชัด ยังตะแบงตะบันตีความไปอีกอย่าง
รวมหัวกันอ้างสารพัดว่าต้องตีความอย่างนี้ ๆ เพื่อประโยชน์ในทางการเมือง (คนไทยไม่เคยลืมเรื่องมาตรา 68 รธน.50)
อาการกฎหมู่เข้าเส้น ก็ตรากฎหมายแล้วตีความตามใจตัวเองเสร็จสรรพ
กฎหมายก็กลายเป็นกฎหมู่อย่างสมบูรณ์ยิ่งกว่าประชาธิปไตยที่ กปปส. รอคอย
ดูอย่างร่าง รธน.59 สิครับ
คนร่างทำตัวเป็นกฎหมายซะเอง คือคอยออกมาบอกว่าเรื่องนี้ต้องเป็นอย่างนี้ เรื่องนั้นต้องเป็นอย่างนั้น
แทนที่จะเป็นตัวกฎหมายบอก กลายเป็นคนร่างที่คอยกำกับชี้ว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้เอาดื้อ ๆ
ยกตัวอย่างเรื่องเรียนฟรี ก็ร่างออกมา 12 ปี ถึง ม.3 บอกเลิก ม.ปลายเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ
แต่พอโดนกระแสไม่ยอมรับ โดนติติงมาก ๆ เข้า คนร่างก็ออกมาบอกว่า จะให้ฟรี 15 ปีถึง ม.6 ก็ได้ แล้วแต่รัฐบาล
หรืออย่าง พ.ร.บ.ประชามติ นี่ก็แล้วแต่คนออกกฎหมายคนถือกฎหมายจะตีความ จะชี้ว่าอย่างไรผิดอย่างไรถูก
ทุกเรื่องทุกราว ในรอบสิบปีมานี่ มันยิ่งกว่ากฎหมู่
บ้านเมืองอยู่ในสภาพไร้นิติรัฐ แล้วแต่ว่ากฎหมู่จะเอาอย่างไร
ชี้ว่าใครผิด คนนั้น พวกนั้นก็ต้องผิด ชี้ว่าไม่ผิด คนนั้น พวกนั้นก็ไม่ผิด
กฎหมายไม่มีความหมาย ขึ้นกับกฎหมู่ว่าจะเอาอย่างไร
บ้านเมืองเดินไปสู่ระบบเส้นสายพวกพ้อง ไม่มีใครสนใจกฎหมาย กฎหมายไม่มีค่า
อย่าคิดว่าเป็นเรื่องทางการเมืองเท่านั้น มันลามไปถึงเรื่องในชีวิตประจำวันไปแล้ว
ก็ขนาดคนหลายคนรุมฆ่าคน
กฎหมู่ยังพยายามบิดให้เป็นเรื่องทะเลาะวิวาท เพื่อให้ได้รับโทษเบาหรือหลุดคดีเอาง่าย ๆ
บ้านเมืองเข่นฆ่ากันง่ายดาย เพราะความรู้สึกความเชื่อพึ่งพากฎหมายค่อย ๆ เลือนหายไปจากสังคม
ความเชื่อเรื่องกฎหมู่ เรื่องเส้นสายกลายเป็นเสาหลักของบ้านเมือง
คนไทยชินชากับกฎหมู่ที่พวกท่านกระทำซ้ำซากมานับสิบปีแล้ว
สังคมไทยไม่ให้ความสนใจแล้วว่าใครจะผิดใครจะถูก มีแต่มองว่าใครพวกใคร
พอเห็นว่าใครพวกใคร ก็ฟันธงได้แล้วว่าเรื่องจะจบอย่างไร
บ้านเมืองที่ไม่ให้คุณค่าในเรื่องผิดเรื่องถูก ใช้แต่อำนาจ ใช้กฎหมู่ชี้ผิดชี้ถูก
ก็เหมือนก้อนน้ำแข็งกลางแดด
เมืองใดไร้ธรรมอำไพ เมืองนั้นบรรลัยแน่เอย
https://www.youtube.com/watch?v=WOSHO28KkmQ