นี่คือ ประสบการณ์ความรักของผมนะครับ 💔
อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านดู✌🏻️
แล้วจะค่นพบกับคำว่า *เวรกรรม.
ที่ทำให้ผมไม่เคยลืมแฟนเก่าได้สักที

เข้าเรื่องเลยละกันครับ
ก่อนอื่นเลยขอบอกก่อนว่าผมเป็นเพศที่3
ผมชอบผู้ชาย หรือง่ายๆทุกคนจะให้นิยามของเพศสภาพของพวกผมว่า เกย์
แน่นอนครับ ผมรับบทบาทเป็นรับ เพราะบอร์นทูบีจริงๆ
ผมเคยมีความรักอยู่หลายต่อหลายครั้ง
แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า ..
มีวันๆนึงผมได้มีโอกาสกลับไปคุยกับแฟนเก่าของผมนี่แหละครับ
ให้นามสมมุติเขาว่าเต้ยก็แล้วกัน...
แฟนคนนี้คบๆเลิกๆกันอยู่หลายครั้ง แต่เป็นการคบกันแบบไม่เปิดเผยนะครับ
ขอเล่าก่อนว่า แฟนผมคนนี้เรียนอยู่ในมหาลัยชื่อดังของในจังหวัด
เขาเรียนครูด้วยครับ ดูมีอนาคตดีเลยทีเดียว.
เขามีน้องชายคนนึง. เป็นน้องที่เคารพกันนะ
เพราะเขา2คนอยู่บ้านใกล้ๆกัน

เขาเลยมาเช่าบ้านอยู่หลัลเดียวกัน เพราะว่าเรียนที่เดียวกัน
เขา2คนเป็นเด็กต่างอำเภอนะครับ
ซึ่งผมก็รู้จักเขา ผมมีโอกาสได้เห็นแฟนของเขาผ่านทางเฟสบุ้ค
แว๊บแรกที่เห็น..เห่ย ไอ้คนนี้ ตรูเคยเห็นนี่หว่า..
เพราะว่าผมมีเพื่อนร่วมกันอยู่ในเฟสบุ้ค
เห็นบ่อยครับ แต่ยิ่งเห็นบ่อยขึ้นก็ตอนเขาคบกับน้องของเต้ยนี่แหละ
นี่แค่เกริ่นนะ
.
.
.
เดี๋ยวไปทานข้าวแล้วจะมาเขียนต่อนะครับ
นี่หรือเวรกรรม😔
อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านดู✌🏻️
แล้วจะค่นพบกับคำว่า *เวรกรรม.
ที่ทำให้ผมไม่เคยลืมแฟนเก่าได้สักที
เข้าเรื่องเลยละกันครับ
ก่อนอื่นเลยขอบอกก่อนว่าผมเป็นเพศที่3
ผมชอบผู้ชาย หรือง่ายๆทุกคนจะให้นิยามของเพศสภาพของพวกผมว่า เกย์
แน่นอนครับ ผมรับบทบาทเป็นรับ เพราะบอร์นทูบีจริงๆ
ผมเคยมีความรักอยู่หลายต่อหลายครั้ง
แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า ..
มีวันๆนึงผมได้มีโอกาสกลับไปคุยกับแฟนเก่าของผมนี่แหละครับ
ให้นามสมมุติเขาว่าเต้ยก็แล้วกัน...
แฟนคนนี้คบๆเลิกๆกันอยู่หลายครั้ง แต่เป็นการคบกันแบบไม่เปิดเผยนะครับ
ขอเล่าก่อนว่า แฟนผมคนนี้เรียนอยู่ในมหาลัยชื่อดังของในจังหวัด
เขาเรียนครูด้วยครับ ดูมีอนาคตดีเลยทีเดียว.
เขามีน้องชายคนนึง. เป็นน้องที่เคารพกันนะ
เพราะเขา2คนอยู่บ้านใกล้ๆกัน
เขาเลยมาเช่าบ้านอยู่หลัลเดียวกัน เพราะว่าเรียนที่เดียวกัน
เขา2คนเป็นเด็กต่างอำเภอนะครับ
ซึ่งผมก็รู้จักเขา ผมมีโอกาสได้เห็นแฟนของเขาผ่านทางเฟสบุ้ค
แว๊บแรกที่เห็น..เห่ย ไอ้คนนี้ ตรูเคยเห็นนี่หว่า..
เพราะว่าผมมีเพื่อนร่วมกันอยู่ในเฟสบุ้ค
เห็นบ่อยครับ แต่ยิ่งเห็นบ่อยขึ้นก็ตอนเขาคบกับน้องของเต้ยนี่แหละ
นี่แค่เกริ่นนะ
.
.
.
เดี๋ยวไปทานข้าวแล้วจะมาเขียนต่อนะครับ