หลงทาง หมดไฟ ไม่มีเป้าหมายของชีวิต ในช่วงเวลาสำคัญทำยังไงดีคะ

สวัสดีค่ะ

ขอแนะนำตัวคร่าวๆ จขกท.อยู่ม.6ค่ะ กำลังจะต้องสอบเข้ามหาลัยในไม่ช้า
ตอนแรกก้ตั้งใจจะเข้าProduct designมาโดยตลอด อยู่ๆเกิดอาการเป๋ๆ
เป้าหมายหายไปไหนไม่รู้ ไฟที่มีก้หมดลงเรื่อยๆ จากเมื่อก่อนเขียนงานถึงตี 1 ตี 2
เรียนพิเศษทุกวัน ดูงานทุกอย่างที่ค้นเจอ ไม่มีวันไหนที่ไม่เรียนยกเว้นติดธุระจำเป็นถึงลาหยุด
สถิติล่าสุดคือเรียนพิเศษถึง 5 ทุ่มกว่าๆ งานส่งครบบ้างไม่ครบบ้างโดนติบ้างตีกลับบ้างแต่คือมีเเรงทำ
สภาพร่างกายจะเป็นยังไงก้ได้แต่งานต้องเสร็จ

มีเป้าว่าอยากเข้ามหาลัยที่ชอบ อยากชิงทุนไปเรียนเมืองนอก
มีความฝันว่า อยากสร้างผลิตภัณฑ์ที่เปลี่ยนโลก ทำให้คนสะดวก โลกน่าอยู่มากขึ้น
ไม่อยากตายแล้วโดนเผาหมดไปเท่านั้น อยากฝากผลงานเราทิ้งไว้ให้คนไม่ลืมสิ่งที่เราทำ
ตอนนั้นคือไฟแรงมาก บ้าพลังสุดๆ55555
ผลคือตอนนั้น ขยันมาก แบบไม่เคยบ้างาน บ้าเรียนเท่านั้นมาก่อน แบบอารมณ์ประมาณคนไฟแรงจัด

เป็นอย่างนั้นประมาณปีกว่าๆ แล้วจู่ๆชีวิตเคว้ง
แต่ตอนนี้เหมือนวิญญาณหายไปล่องลอยไปมาเหมือนคนไม่มีเป้าหมาย
ไม่มีแรงบันดาลใจ เอาง่ายๆ เหมือนคนหลงทางเลย ประมาณแค่ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำไปเรื่อยๆ ทำแบบให้มันพอผ่านไป
เห็นสภาพตัวเองแล้วทุเรศเหมือนกัน แต่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร ทำไมอยู่ๆความฝันมันหายไป แรงฮึด ไฟ หายไปหมด
จนถึงขั้นตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยากทำอะไร อยากเรียนอะไร

อยากถามคนที่เคยเป็นเหมือนกัน หรืออะไรก้ตาม ว่า ควรทำอย่างไรดีคะ? ให้กลับมามีไฟฮึดใหม่ หรือเจอว่าเราอยากทำอะไรกันแน่
เราปรึกษากับที่บ้านแล้วแต่เหมือนที่บ้านไม่เข้าใจว่า  เดินมาขนาดนี้จะมาสับสนอะไรตอนโค้งสุดท้ายก่อนสอบ
แต่เราเครียดเรื่องนี้มาสักพักใหญ่แล้ว เราไม่อยากเป็นแบบนี้นานกลัวจะสอบไม่ติดอะไรเลย แต่เราก็ไม่รู้ทำไงให้เราเจอตัวเองอีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับคนที่เสียสละเวลามาตอบเรานะคะ
ขออภัย หากใช้ข้อความหรือtag ผิดค่ะ

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 18
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ
วันนี้เราใช้เวลาอยู่กับตัวเอง นั่งตั้งสติแล้วนึกทุกอย่างค่ะ
ตอนนี้เรามองออกและสามารถหาทางออกได้แล้วว่าควรทำอย่างไรต่อไป
ที่ผ่านมาเรากดดันตัวเองมากไป กังวล กลัว กับการสอบที่ยังมาไม่ถึง
กลัวการทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ผลคือ ย้ำคิดย้ำทำกังวลมากไปจนบั่นทอนตัวเองกลายเป็นผลเสีย

ตอนนี้เราจัดตาราง และ ปรับมุมมองทัศนคติมองเป็นบวก ตั้งใจทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตามแผนที่วางให้ดี วางเวลาพักผ่อนให้ตัวเองบ้างอะไรบ้าง
และกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ไม่กังวลเรื่องสิ่งที่ยังมาไม่ถึงมากจนเกินไป ทำให้ไฟที่หายไปเริ่มกลับมาอีกครั้งค่ะ

สำหรับบางความเห็นที่อาจจะไม่สร้างสรรค์เท่าไหร่ขอแนะนำคำกล่าวที่กล่าวว่า
ภาษาแสดงความเป็นปัจเจกบุคคล อย่าให้ภาษาแสดงถึงระดับกระบวนการวิเคราะห์ของคุณเลยค่ะ
คำพูดที่คุณแสดงมาอาจจะด้วยอารมณ์ชั่ววูบ หมั่นไส้ คึกคะนอง หรืออะไรก็ตาม มันส่งผลถึงความรู้สึกของคนอื่น
คิดก่อนพูดไว้เป็นอันดีนะคะ มาเผยการ์ดรู้ไม่เท่าทัน ไม่ตั้งใจ หรืออะไรทีหลังมันไม่ดีหรอกค่ะ

เรารู้ว่าเราไม่ใช่คนที่ดี ที่สมบูรณ์ที่สุด เราเป็นคนธรรมดาคนนึงค่ะ แต่เราเชื่อว่าถ้าเราพยายามแก้ปัญหา ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ค่ะ
การท้อ ล้าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่ได้แปลว่า เราจะล้มเลิกและไม่สู้ต่อค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นอีกครั้ง
และสำหรับทุกคนที่เจอปัญหา ขอให้พบเจอทางออกไวๆนะคะ โชคดีค่ะ
ยิ้มยิ้มยิ้มยิ้ม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่