ฉันอายุ 17 ค่ะและฉันเป็นคนที่สนใจเรื่องธรรมะมานานแล้ว เป็นคนคิดได้เรื่องทำบุญ และชอบทำบุญ ชอบให้ทาน ส่วนทางใจทำไมไม่รู้ถึงต้องคิดมากว่าทำไมเราไม่บรรลุธรรมแบบคนอื่นสักที ทำให้ฉันทุกข์มาก ดิฉันถือศีลนะคะ แต่เรื่องโกหกมีบ้างค่ะ เป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่ก็รู้สึกผิดอยู่ดี อยากเป็นคนสงบ อยู่กับปัจจุบันได้ค่ะ อยากนั่งสมาธิ แต่บางทีไม่มีเวลา เลยต้องมานั่งกลุ้มใจว่าสงสัยเป็นเพราะเราไม่ได้นั่งสมาธิเลย จิตเราเลยไม่สงบสักที อยากทำโน้นทำนี้ เกี่ยวกับการปฎิบัติธรรม แต่ไม่ได้ทำอย่างสม่ำเสมอ อยากชนะอารมณ์เศร้า ความฟุ้งซ่านของตน อยู่ต่างประเทศแล้วใจลอยแล้วคิดถึงบ้านบางทีร้องไห้ค่ะ บางคืนคิดมากนอนไม่หลับ  ดิฉันเลยอยากรู้ว่าทำไมดิฉันทำไม่ได้สักทีค่ะ เป็นเพราะดิฉันยังไม่ได้เริ่มลงมือทำใช่ไหม และ คำว่าอยากของดิฉัน คือกิเลสที่ทำให้จิตไม่สงบสักทีใช่ไหมคะ