ทริปนี้เกิดจาก " ไปเวียดนามป่าว ช่วงนี้มีโปร " , " ไปดิ "
คำชวนสั้นๆของเพื่อนที่เหมือนคำอุทานเล่นๆ กลายมาเป็นการวางแผนจริงจังซะอย่างนั้น เอ้า !!! ไปก็ไปวะ
13 Jan 16 : Ho chi minh.
14 Jan 16 : Da lat.
15 Jan 16 : Mui ne.
16 Jan 16 : Ho chi minh.
* * * ไม่ได้มารีวิวราคา การจอง สายการบิน จองโรงแรม การเดินทาง แต่รีวิวสิ่งที่ทำให้เราจำการออกทริปครั้งนี้ได้ จำเวียดนามในแบบที่เราเจอมา
เริ่มออกทริป แต่เช้าตรู่ ง่วงมาก แต่ไฟร์ทบินมีไม่เยอะ กำลังหลับตา ของีบแปบ ถึงแล้วววว ไวมาก 55 นาทีถึง ไวกว่าบินไปเชียงใหม่อีก
เรื่องเล่าข้าวผัดกุ้ง
มาถึงเวียดนามสายๆ ด้วยความเพลียบวกหิวทำให้ต้องหาอะไรกิน กินอะไรหละมาถึงเวียดนาม เฝอแล้วกันเนอะ แล้วร้านไปทางไหนหละ ต้องขอความช่วยเหลือ เด็กนักเรียนน่าจะช่วยเราได้ดีสุดเพราะน่าจะพูดภาษาอังกฤษ
เจอเหยื่อแล้ว แก๊งสาวน้อยกระโปรงลายสก๊อต น้องบอกทางเราไม่ถูก เลยบอกว่างั้นเดินตามมานะคะเดินไปคุยไป น้องถามว่ามาจากไหน พอตอบไปว่าเมืองไทย น้องดีใจจนผิดสังเกตุ จนต้องถามว่าสนใจอะไรเมืองไทยเป็นพิเศษหรือป่าว น้องบอกละครไทย Full House ชอบไมค์กับอ่อมแอ่ม เลยแอบโม้ไปนิดหน่อยว่ามีซีนที่ถ่ายทำในมหาวิทยาลัยพี่ด้วยนะหนู
เรื่องแม่หนูน้ำใจงามจบไป ต่อด้วยการหาของกินในตลาด Bentahn ที่น้องเดินนำมา(น้องบอกอย่าเดินเล่นโทรศัพท์ ให้ระวังมิจฉาชีพด้วย) ในนี้มีร้านเยอะมากเลือกไม่ถูก ทุกร้านจะมีแรงตื้อหนักมาก คือเอาเมนูมากาง แล้วพูดภาษาไทยใส่ " อร่อยนะ หมูมี ไก่มีนะ " จนไปสะดุดอยู่1ร้าน อาหารหลากหลาย แต่เรายังไม่ได้เดินทั่ว เลยกำลังจะปรึกษากับเพื่อน แม่ค้านางก็เริ่มเลยจ้า
แม่ค้าเรียกเราโดยการเดินมาโอบเอวในเรานั่ง เราก็จะหันไปคุยกับเพื่อน โอบเอวไม่ได้ผล ดึงมือ ไม่นะป้าหนูขอตัดสินใจก่อน ตัดสินใจได้ ไม่กินดีกว่า ป้าทำการล๊อคข้อมือเบาๆ แล้วขวางไม่ให้เราเดินออกไป เราก็ยิ้มไม่เหวี่ยง บอกโนวๆๆ นางก็ พร่ำๆของนางไป เราก็พลีสสส จะเดินออก นางยังขวาง จนเรากดเสียง พลีส !!! สะบัดข้อมือเบาๆ โอ๊ย คือไรคะป้าขา
จนได้ร้านที่จะกิน ตกลงกันว่าสั่งคนละอย่าง ทุกคนไม่รู้จักอะไรคืออะไร มีเมนู " ข้าวผัดกุ้ง " เพื่อนบอกสั่งนี่ด้วยๆ เผื่ออื่นกินไม่ได้ อะข้าวผัดก็ข้าวผัด
ข้าวผัดกุ้งมาแล้วค่ะ เอ๊ะ !!!
คนที่เอามาเสริฟพูดอะไรไม่รู้ช้งเช้ง เราเงยหน้าขึ้นมา นางชี้ๆเรา กรรม นางคือป้าร้านแรกที่ล๊อคมือเราจ้าาาาา. 555555555
สรุปคือ ร้านในตลาดเค้าโคกันหมด หรอ ??? ราคาเป็นมิตร แม่ค้าก็พยายามเป็นมิตรกับเราเช่นกัน แต่มากไปนิด 55555
ปล.มันคือข้าวไปผัดกับหอมเจียว กินกะซอสถั่วเหลืองผสมซอสพริก กุ้งที่นี่ตัวสวยจนคิดว่ามันของจริงหรอแก
ปล.2 อาหารอื่นที่เพื่อนสั่งมา หน้าตาให้ผาน แต่มันแปลกๆ ชิมไปชิมมา ก๋วยเตี๋ยวใส่กะปิ !!! ไม่ผ่านนนน
ก๋วยเตี๋ยวใส่กะปิ ที่พวกเราเรียกอาหารเส้นทุกอย่างว่าเฝอ 5555
" คืนแรกเรานอนกันบนรถนะ มีชาย1หญิง4 พวกผญ.นอนบนล่างกันนะ เด๋วผช.นอนกะคนอื่นได้ "
" โอเคๆ "
การเดินทางจากโฮจิมิน ไป ดาหลัต เราเดินทางโดยรถนอน จากสนามบิน ต้องนั่งรสบัสเพื่อมาหาบริษัททัวร์ที่ย่านฟามูเหล่า(ลงบัสแล้วเดินเอาหน่อยไม่ไกลมาก หาไม่ถูกเรียกอากู๋มาช่วย) มาถึง ยอมรับว่าประทับใจมาก เพราะอะไรหรอ. เพราะที่นี่มีปัจจัยที่5ของเรา ไวไฟฟรีอะแกกกก เพลินเลยดิ เราสามารถฝากกระเป๋าเดินทางไว้ได้ มีน้ำดื่นให้ฟรี( คนที่นี่นิยมทานน้ำชา ) และเราสามารถอาบน้ำที่นี้ได้ก่อนขึ้นรถ ( อะไรดีเราก็ว่าดี )
22:45 เวลานัดหมาย
จริงๆตอนนั่งรอรถก็ย้วยมากแล้ว แต่มีเน็ตช่วยชีวิตก็นั่งปลูกผักเลี้ยงหมูในเฮเดย์ไปเพลินๆ ขึ้นรถกันเถอะง่วงแล้ว เดินเข้ามาต้องถอดรองเท้าใส่ถุงที่เค้าเตรียมไว้ให้ ( แหมสะอาดดีจัง คิดในใจ )
เด๋ว ขยี้ตาแปบ ( แค่คิดนะยังไม่ได้ทำ ) ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นแถวตอนลึก3แถว และ2ชั้น แล้วยังไง เป็นเบาะแบบรถทัวร์ เอนนอน ราบไปกับพื้น เอาขาสอดไปใต้เบาะคนข้างหน้า มีผ้าห่ม1ผืน ไหนหละเตียง เตียง เตียงงงงง นอนก็ได้ เชอะ
ล้มตัวนอน คร๊อกกกกกกก. ครื๊ดดดด เสียงอะไรคงไม่ตรงบอก นอนฟังโอเปร่าที่บรรเลงโดยชายชาวเวียดเพลินๆ ลุ้นกันเอาคืนนี้รถนอนจะได้นอนหรือไม่
กำลังล้มตัวอีกที ไฟเปิด อ้าว. " หยูเดิเสย่มบลง่ะเเีาายกๆยไมเ" #ภาษาเวียดนาม พนักงานเดินมามองซ้ายมองขวาห้ามดมยาดมบนรถจ้าาาาา.(เพื่อนดิชั้นดมเองค่ะ 5555) โอเค ขอนอนเถอะนะลุงนะ
เอาน่าเปิดประสบการณ์ โฮสเทลกับชายแปลกหน้าชาวรัสเซียก็เคยนอนมาแล้ว แค่นี้สบายๆ มั๊ง !!! (อันนี้ปลอบใจตัวเอง)
ราตรีสวัสดิ์
ปล. พนักงานบริษัททัวร์หุ่นดีมาก พุงหายไปไหนหมดดดด
นอนชั้นล่างด้วยไง เห็นภาพนี้ทีไร ขมคอทุกที
[CR] ไปเถอะ " เวียดนามใต้ " ไปโดนหลอกดูสักครั้ง ...
13 Jan 16 : Ho chi minh.
14 Jan 16 : Da lat.
15 Jan 16 : Mui ne.
16 Jan 16 : Ho chi minh.
* * * ไม่ได้มารีวิวราคา การจอง สายการบิน จองโรงแรม การเดินทาง แต่รีวิวสิ่งที่ทำให้เราจำการออกทริปครั้งนี้ได้ จำเวียดนามในแบบที่เราเจอมา
เริ่มออกทริป แต่เช้าตรู่ ง่วงมาก แต่ไฟร์ทบินมีไม่เยอะ กำลังหลับตา ของีบแปบ ถึงแล้วววว ไวมาก 55 นาทีถึง ไวกว่าบินไปเชียงใหม่อีก
มาถึงเวียดนามสายๆ ด้วยความเพลียบวกหิวทำให้ต้องหาอะไรกิน กินอะไรหละมาถึงเวียดนาม เฝอแล้วกันเนอะ แล้วร้านไปทางไหนหละ ต้องขอความช่วยเหลือ เด็กนักเรียนน่าจะช่วยเราได้ดีสุดเพราะน่าจะพูดภาษาอังกฤษ
เจอเหยื่อแล้ว แก๊งสาวน้อยกระโปรงลายสก๊อต น้องบอกทางเราไม่ถูก เลยบอกว่างั้นเดินตามมานะคะเดินไปคุยไป น้องถามว่ามาจากไหน พอตอบไปว่าเมืองไทย น้องดีใจจนผิดสังเกตุ จนต้องถามว่าสนใจอะไรเมืองไทยเป็นพิเศษหรือป่าว น้องบอกละครไทย Full House ชอบไมค์กับอ่อมแอ่ม เลยแอบโม้ไปนิดหน่อยว่ามีซีนที่ถ่ายทำในมหาวิทยาลัยพี่ด้วยนะหนู
เรื่องแม่หนูน้ำใจงามจบไป ต่อด้วยการหาของกินในตลาด Bentahn ที่น้องเดินนำมา(น้องบอกอย่าเดินเล่นโทรศัพท์ ให้ระวังมิจฉาชีพด้วย) ในนี้มีร้านเยอะมากเลือกไม่ถูก ทุกร้านจะมีแรงตื้อหนักมาก คือเอาเมนูมากาง แล้วพูดภาษาไทยใส่ " อร่อยนะ หมูมี ไก่มีนะ " จนไปสะดุดอยู่1ร้าน อาหารหลากหลาย แต่เรายังไม่ได้เดินทั่ว เลยกำลังจะปรึกษากับเพื่อน แม่ค้านางก็เริ่มเลยจ้า
แม่ค้าเรียกเราโดยการเดินมาโอบเอวในเรานั่ง เราก็จะหันไปคุยกับเพื่อน โอบเอวไม่ได้ผล ดึงมือ ไม่นะป้าหนูขอตัดสินใจก่อน ตัดสินใจได้ ไม่กินดีกว่า ป้าทำการล๊อคข้อมือเบาๆ แล้วขวางไม่ให้เราเดินออกไป เราก็ยิ้มไม่เหวี่ยง บอกโนวๆๆ นางก็ พร่ำๆของนางไป เราก็พลีสสส จะเดินออก นางยังขวาง จนเรากดเสียง พลีส !!! สะบัดข้อมือเบาๆ โอ๊ย คือไรคะป้าขา
จนได้ร้านที่จะกิน ตกลงกันว่าสั่งคนละอย่าง ทุกคนไม่รู้จักอะไรคืออะไร มีเมนู " ข้าวผัดกุ้ง " เพื่อนบอกสั่งนี่ด้วยๆ เผื่ออื่นกินไม่ได้ อะข้าวผัดก็ข้าวผัด
ข้าวผัดกุ้งมาแล้วค่ะ เอ๊ะ !!!
คนที่เอามาเสริฟพูดอะไรไม่รู้ช้งเช้ง เราเงยหน้าขึ้นมา นางชี้ๆเรา กรรม นางคือป้าร้านแรกที่ล๊อคมือเราจ้าาาาา. 555555555
สรุปคือ ร้านในตลาดเค้าโคกันหมด หรอ ??? ราคาเป็นมิตร แม่ค้าก็พยายามเป็นมิตรกับเราเช่นกัน แต่มากไปนิด 55555
ปล.มันคือข้าวไปผัดกับหอมเจียว กินกะซอสถั่วเหลืองผสมซอสพริก กุ้งที่นี่ตัวสวยจนคิดว่ามันของจริงหรอแก
ปล.2 อาหารอื่นที่เพื่อนสั่งมา หน้าตาให้ผาน แต่มันแปลกๆ ชิมไปชิมมา ก๋วยเตี๋ยวใส่กะปิ !!! ไม่ผ่านนนน
" คืนแรกเรานอนกันบนรถนะ มีชาย1หญิง4 พวกผญ.นอนบนล่างกันนะ เด๋วผช.นอนกะคนอื่นได้ "
" โอเคๆ "
การเดินทางจากโฮจิมิน ไป ดาหลัต เราเดินทางโดยรถนอน จากสนามบิน ต้องนั่งรสบัสเพื่อมาหาบริษัททัวร์ที่ย่านฟามูเหล่า(ลงบัสแล้วเดินเอาหน่อยไม่ไกลมาก หาไม่ถูกเรียกอากู๋มาช่วย) มาถึง ยอมรับว่าประทับใจมาก เพราะอะไรหรอ. เพราะที่นี่มีปัจจัยที่5ของเรา ไวไฟฟรีอะแกกกก เพลินเลยดิ เราสามารถฝากกระเป๋าเดินทางไว้ได้ มีน้ำดื่นให้ฟรี( คนที่นี่นิยมทานน้ำชา ) และเราสามารถอาบน้ำที่นี้ได้ก่อนขึ้นรถ ( อะไรดีเราก็ว่าดี )
22:45 เวลานัดหมาย
จริงๆตอนนั่งรอรถก็ย้วยมากแล้ว แต่มีเน็ตช่วยชีวิตก็นั่งปลูกผักเลี้ยงหมูในเฮเดย์ไปเพลินๆ ขึ้นรถกันเถอะง่วงแล้ว เดินเข้ามาต้องถอดรองเท้าใส่ถุงที่เค้าเตรียมไว้ให้ ( แหมสะอาดดีจัง คิดในใจ )
เด๋ว ขยี้ตาแปบ ( แค่คิดนะยังไม่ได้ทำ ) ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นแถวตอนลึก3แถว และ2ชั้น แล้วยังไง เป็นเบาะแบบรถทัวร์ เอนนอน ราบไปกับพื้น เอาขาสอดไปใต้เบาะคนข้างหน้า มีผ้าห่ม1ผืน ไหนหละเตียง เตียง เตียงงงงง นอนก็ได้ เชอะ
ล้มตัวนอน คร๊อกกกกกกก. ครื๊ดดดด เสียงอะไรคงไม่ตรงบอก นอนฟังโอเปร่าที่บรรเลงโดยชายชาวเวียดเพลินๆ ลุ้นกันเอาคืนนี้รถนอนจะได้นอนหรือไม่
กำลังล้มตัวอีกที ไฟเปิด อ้าว. " หยูเดิเสย่มบลง่ะเเีาายกๆยไมเ" #ภาษาเวียดนาม พนักงานเดินมามองซ้ายมองขวาห้ามดมยาดมบนรถจ้าาาาา.(เพื่อนดิชั้นดมเองค่ะ 5555) โอเค ขอนอนเถอะนะลุงนะ
เอาน่าเปิดประสบการณ์ โฮสเทลกับชายแปลกหน้าชาวรัสเซียก็เคยนอนมาแล้ว แค่นี้สบายๆ มั๊ง !!! (อันนี้ปลอบใจตัวเอง)
ราตรีสวัสดิ์
ปล. พนักงานบริษัททัวร์หุ่นดีมาก พุงหายไปไหนหมดดดด