ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าอันนี้เป็ฯครั้งแรกที่เข้ามาตั้งกระทู้ ผิดพลาดอย่างไรต้องขอโทษด้วย
เราแต่งงานกับแฟนมาได้ปีนี้ก็ 4 ปีแล้ว อายุ 31 แต่ปล่อยมีลูกมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ทำทุกวิธีแล้วก็ยังไม่มี (แต่ไม่รวมวิธีทางวิทยาศาสตร์) เคยเข้ามาอ่านในพันทิปบ่อยๆลองเอาวิธีของหลายๆคนไปใช้ ทั้งออกกำลังกาย กินยาบำรุง ดูแลร่างกายอย่างดี แต่ก็ยังไม่ได้ผล จนเมื่อช่วงเกือบๆ ปลายปีที่แล้วคิดเอาเองว่าเราอาจจะเลือดลมไม่ดี เพราะเป็นคนประจำเดือนมาไม่ปกติตั้งแต่เป็นแรกๆ แต่พอเลิกกินยาคุมประจำเดือนก็มาปกติทุกเดือน เราเลยซื้อยา สตรีเบนโลมากิน กินได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ ประจำเดือนมา 2 รอบในเดือนเดียวกัน ไปหาหมอ หมอให้กินยาปรับฮอร์โมน แล้วให้กินยาคุมต่ออีก 2-3 เดือนแล้วปล่อยได้ก็ยังไม่มีอะไร แต่พอเดือนธันวาประจำเดือนไม่มา มานึกได้อีกทีตอนมกราว่าเดือนที่แล้วประจำเดือนไม่มา ตอนนั้นเรากับแฟนดีใจมากแต่ยังไม่ตรวจรอให้ปลายเดือนค่อยตรวจเพราะถ้าตรวจปลายเดือนถ้าท้องจริงก็ 2 เดือนพอดี แต่ยังไม่ทันได้ตรวจประจำเดือนก็มาก่อน พอกุมภาประจำเดือนก็ไม่มา แต่มาเดือนมีนา เราไม่ได้คาดหวังแล้วแต่ก็มีคิดไว้เหมือนกันว่าเดี๋ยวถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ต้องไปตรวจว่าตกลงเราเป็นอะไรกันแน่ แต่ช่วงต้นเมษาเริ่มมีอาการเจ็บหัวนมแปลกใจอยู่เหมือนกันเพราะปกติเวลาประจำเดือนจะมาจะเจ็บทั้งเต้าแต่นี่เจ็บแค่หัวนม เริ่มมีพี่ที่ทำงานทักเหมือนกันว่าหน้าโทรม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร พอช่วงปลายเมษาจากที่เจ็บแต่หัวนมก็เริ่มเจ็บทั้งเต้า เริ่มมีอาการอ่อนเพลียเหมือนนอนไม่พอ จากที่เคยตื่นทันรถรับส่งกลับไม่ทัน นอนกลางวันที่ทำงานพอจะตื่นเหมือนโงหัวไม่ขึ้นอยากหลับต่อ กลางคืนตื่นมาเข้าห้องน้ำบ่อยมาก กินเก่ง ประจำเดือนก็ยังไม่มา พอต้นพฤษภาเจอแม่แม่เริ่มทักว่าอ้วนขึ้นให้เราลดน้ำหนักบ้าง ตอนนั้นก็รู้สึกเหมือนกันมาตัวเองอ้วนขึ้น พอกลับมาทำงานพี่ที่ทำงานทักว่าพุงเริ่มออก อ้วนขึ้น
พอวันที่ 10 พฤษภา ตัดสินใจตรวจ ลุ้นมากสรุปขึ้น 2 ขึ้นแบบชัดมากตอนนั้นดีใจมากรีบไปปลุกแฟน นางดีใจมาก วันต่อมาเลยไปฝากท้องโรงบาลรัฐบาลแต่ไปวันแรกได้แค่ซักประวัติ ตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด พยาบาลนัดไปฟังผลเลือดแล้วให้พาแฟนไปด้วย สรุปไปครั้งที่ 2 ไปฟังพยาบาลอบรมเกี่ยวกับวิธีการให้นมลูก ประโยชน์ของน้ำนมแม่ และฟังผลเลือด พยาบาลบอกว่าต้องให้แฟนไปตรวจเลือด เพราะเราเป็นธาลัสซีเมีย แอบเซ็งครั้งที่ 2 แล้วยังไม่เจอหมอเลย แล้วก็แอบกังวลด้วยกับผลเลือด แต่เราเลือกที่จะยังไม่บอกแฟน ตอนแรกที่รู้ยอบรับว่าเครียด เพระาว่าแฟนเราก็มีปัญหาเรื่องผลเลือดจากการตรวจร่างกายประจำปีเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไร เพราะว่ายังไม่เคยไปตรวจแบบละเอียด แต่พอได้ลองเข้ามาอ่านในนี้มีหลายคนที่ประสบปัญหาเดียวกับเรา บางคนโชคดี บางคนก็มีทางเลือกไม่มาก เลยทำให้เราคิดได้
เราเครียดอยู่ไม่กี่วันก็คิดได้ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หากว่าเรากับเค้ามีบุญ วาสนา ต่อกันเราก็คงได้มีโอกาสเลี้ยงดูเค้า พยายามทำใจให้สบาย ไม่คิดมาก สวดมนต์ ไหว้พระก่อนนอน ขอให้เค้ามีสุขภาพร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไร คิดแค่ว่าตอนเค้าอยู่กับเราดูแลเค้าให้ดีที่สุด กินอาหารที่มีประโยชน์ คุยกับเค้าก่อนนอนทุกคืนถึงแม้ว่าเค้าอาจจะยังรับรู้ไม่ได้ก็ตาม เพราะมาถึงตอนนี้ก็ 3 เดือนแล้ว อีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงเวลาที่ต้องไปฟังผลเลือดของแฟนแล้ว ก็พยายามไม่คิดมาก คิดว่าแค่ไหนก็แค่นั้น ถ้าเอาเค้าไว้ไม่ได้ก็ต้องปล่อยเค้าไปดีกว่าให้เค้าออกมาแล้วต้องมาทรมาน เราคิดว่าถึงตอนนั้นเราคงทำใจไม่ได้ที่ต้องมาเห็นเค้าในสภาพที่ต้องป่วย วิ่งเล่น หรือใช้ชีวิตปกติแบบเด็กคนอื่นๆไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนะ เรารักเค้ามากตั้งแต่รู้ว่ามีเค้าจนเราทำใจไม่ได้ถ้าเห็นเค้าเป็นแบบนั้น
ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เราสบายใจได้คือนึกถึงคำของหมอดูที่เราเคยดูดวงไว้ (ใครหลายๆคนคงคิดว่าเรางมงายหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สำหรับเราอะไรที่ทำให้เราสบายใจได้เราก็พยายามคิดถึงไว่ก่อน ) หมอดูเคยบอกว่าถ้าเรามีลูก ลูกคนแรกจะเป็นผู้ชาย ไปไหนมีแต่คนรัก เอ็นดู อ้วนท้วนสมบูรณ์ ทุกคนที่เราไปดูมาดูเหมือนกันหมดว่าเราจะมีลูก แต่ก็มีเตือนว่าคนแรกระวังจะแท้ง ก็อย่างที่เราบอกว่าใครจะคิดยังไงก็แล้วแต่กับเรื่องหมอดู แต่มันทำให้เราไม่เครียดและไม่ต้องมาคิดมากกับการรอผลเลือด ตอนนี้เราพยายามดูแลเค้าให้ดีที่ที่สุดตราบใดที่เค้ายังอยู่กับเรา
อาจจะยาวหน่อยแต่ก็อยากมาเล่าให้ฟัง เผื่อว่าใครมีความคิดเห็น หรือ มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาบอกเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณทุกๆคนนะค่ะที่เข้ามาอ่าน
เล่าประสบการณ์จากคนมีลูกยากสู่การตั้งครรภ์แรก แต่ต้องมาลุ้นผลเลือดเพราะเสี่ยงเป็นธาลัสซีเมีย
เราแต่งงานกับแฟนมาได้ปีนี้ก็ 4 ปีแล้ว อายุ 31 แต่ปล่อยมีลูกมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ทำทุกวิธีแล้วก็ยังไม่มี (แต่ไม่รวมวิธีทางวิทยาศาสตร์) เคยเข้ามาอ่านในพันทิปบ่อยๆลองเอาวิธีของหลายๆคนไปใช้ ทั้งออกกำลังกาย กินยาบำรุง ดูแลร่างกายอย่างดี แต่ก็ยังไม่ได้ผล จนเมื่อช่วงเกือบๆ ปลายปีที่แล้วคิดเอาเองว่าเราอาจจะเลือดลมไม่ดี เพราะเป็นคนประจำเดือนมาไม่ปกติตั้งแต่เป็นแรกๆ แต่พอเลิกกินยาคุมประจำเดือนก็มาปกติทุกเดือน เราเลยซื้อยา สตรีเบนโลมากิน กินได้ไม่ถึง 2 อาทิตย์ ประจำเดือนมา 2 รอบในเดือนเดียวกัน ไปหาหมอ หมอให้กินยาปรับฮอร์โมน แล้วให้กินยาคุมต่ออีก 2-3 เดือนแล้วปล่อยได้ก็ยังไม่มีอะไร แต่พอเดือนธันวาประจำเดือนไม่มา มานึกได้อีกทีตอนมกราว่าเดือนที่แล้วประจำเดือนไม่มา ตอนนั้นเรากับแฟนดีใจมากแต่ยังไม่ตรวจรอให้ปลายเดือนค่อยตรวจเพราะถ้าตรวจปลายเดือนถ้าท้องจริงก็ 2 เดือนพอดี แต่ยังไม่ทันได้ตรวจประจำเดือนก็มาก่อน พอกุมภาประจำเดือนก็ไม่มา แต่มาเดือนมีนา เราไม่ได้คาดหวังแล้วแต่ก็มีคิดไว้เหมือนกันว่าเดี๋ยวถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ต้องไปตรวจว่าตกลงเราเป็นอะไรกันแน่ แต่ช่วงต้นเมษาเริ่มมีอาการเจ็บหัวนมแปลกใจอยู่เหมือนกันเพราะปกติเวลาประจำเดือนจะมาจะเจ็บทั้งเต้าแต่นี่เจ็บแค่หัวนม เริ่มมีพี่ที่ทำงานทักเหมือนกันว่าหน้าโทรม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร พอช่วงปลายเมษาจากที่เจ็บแต่หัวนมก็เริ่มเจ็บทั้งเต้า เริ่มมีอาการอ่อนเพลียเหมือนนอนไม่พอ จากที่เคยตื่นทันรถรับส่งกลับไม่ทัน นอนกลางวันที่ทำงานพอจะตื่นเหมือนโงหัวไม่ขึ้นอยากหลับต่อ กลางคืนตื่นมาเข้าห้องน้ำบ่อยมาก กินเก่ง ประจำเดือนก็ยังไม่มา พอต้นพฤษภาเจอแม่แม่เริ่มทักว่าอ้วนขึ้นให้เราลดน้ำหนักบ้าง ตอนนั้นก็รู้สึกเหมือนกันมาตัวเองอ้วนขึ้น พอกลับมาทำงานพี่ที่ทำงานทักว่าพุงเริ่มออก อ้วนขึ้น
พอวันที่ 10 พฤษภา ตัดสินใจตรวจ ลุ้นมากสรุปขึ้น 2 ขึ้นแบบชัดมากตอนนั้นดีใจมากรีบไปปลุกแฟน นางดีใจมาก วันต่อมาเลยไปฝากท้องโรงบาลรัฐบาลแต่ไปวันแรกได้แค่ซักประวัติ ตรวจปัสสาวะ ตรวจเลือด พยาบาลนัดไปฟังผลเลือดแล้วให้พาแฟนไปด้วย สรุปไปครั้งที่ 2 ไปฟังพยาบาลอบรมเกี่ยวกับวิธีการให้นมลูก ประโยชน์ของน้ำนมแม่ และฟังผลเลือด พยาบาลบอกว่าต้องให้แฟนไปตรวจเลือด เพราะเราเป็นธาลัสซีเมีย แอบเซ็งครั้งที่ 2 แล้วยังไม่เจอหมอเลย แล้วก็แอบกังวลด้วยกับผลเลือด แต่เราเลือกที่จะยังไม่บอกแฟน ตอนแรกที่รู้ยอบรับว่าเครียด เพระาว่าแฟนเราก็มีปัญหาเรื่องผลเลือดจากการตรวจร่างกายประจำปีเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไร เพราะว่ายังไม่เคยไปตรวจแบบละเอียด แต่พอได้ลองเข้ามาอ่านในนี้มีหลายคนที่ประสบปัญหาเดียวกับเรา บางคนโชคดี บางคนก็มีทางเลือกไม่มาก เลยทำให้เราคิดได้
เราเครียดอยู่ไม่กี่วันก็คิดได้ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด หากว่าเรากับเค้ามีบุญ วาสนา ต่อกันเราก็คงได้มีโอกาสเลี้ยงดูเค้า พยายามทำใจให้สบาย ไม่คิดมาก สวดมนต์ ไหว้พระก่อนนอน ขอให้เค้ามีสุขภาพร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไร คิดแค่ว่าตอนเค้าอยู่กับเราดูแลเค้าให้ดีที่สุด กินอาหารที่มีประโยชน์ คุยกับเค้าก่อนนอนทุกคืนถึงแม้ว่าเค้าอาจจะยังรับรู้ไม่ได้ก็ตาม เพราะมาถึงตอนนี้ก็ 3 เดือนแล้ว อีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงเวลาที่ต้องไปฟังผลเลือดของแฟนแล้ว ก็พยายามไม่คิดมาก คิดว่าแค่ไหนก็แค่นั้น ถ้าเอาเค้าไว้ไม่ได้ก็ต้องปล่อยเค้าไปดีกว่าให้เค้าออกมาแล้วต้องมาทรมาน เราคิดว่าถึงตอนนั้นเราคงทำใจไม่ได้ที่ต้องมาเห็นเค้าในสภาพที่ต้องป่วย วิ่งเล่น หรือใช้ชีวิตปกติแบบเด็กคนอื่นๆไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนะ เรารักเค้ามากตั้งแต่รู้ว่ามีเค้าจนเราทำใจไม่ได้ถ้าเห็นเค้าเป็นแบบนั้น
ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เราสบายใจได้คือนึกถึงคำของหมอดูที่เราเคยดูดวงไว้ (ใครหลายๆคนคงคิดว่าเรางมงายหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สำหรับเราอะไรที่ทำให้เราสบายใจได้เราก็พยายามคิดถึงไว่ก่อน ) หมอดูเคยบอกว่าถ้าเรามีลูก ลูกคนแรกจะเป็นผู้ชาย ไปไหนมีแต่คนรัก เอ็นดู อ้วนท้วนสมบูรณ์ ทุกคนที่เราไปดูมาดูเหมือนกันหมดว่าเราจะมีลูก แต่ก็มีเตือนว่าคนแรกระวังจะแท้ง ก็อย่างที่เราบอกว่าใครจะคิดยังไงก็แล้วแต่กับเรื่องหมอดู แต่มันทำให้เราไม่เครียดและไม่ต้องมาคิดมากกับการรอผลเลือด ตอนนี้เราพยายามดูแลเค้าให้ดีที่ที่สุดตราบใดที่เค้ายังอยู่กับเรา
อาจจะยาวหน่อยแต่ก็อยากมาเล่าให้ฟัง เผื่อว่าใครมีความคิดเห็น หรือ มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาบอกเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณทุกๆคนนะค่ะที่เข้ามาอ่าน