เรื่องมีอยู่ว่า
ผมได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง ผมอยู่ม.6 น้องอยู่ม.2 แล้วผมได้ขอน้องเขาเป็นแฟน โดยก่อนคบผมได้ถามเขาว่า อายุห่างกันจะรับได้ไหม ถ้าไม่มีเวลาว่างบางวันอาจไม่ได้เจอหรือคุยกันจะน้อยใจไหม ถ้าจบม.6แล้วเราอยู่ห่างกันมากจะอยู่กันไหวไหม ซึ่งน้องเขาตอบตกลงยอมรับได้หมดเลยคับ พอเราตัดสินใจคบกัน จนระยะหนึ่งน้องเขาก็ขอเลิก ขอให้เป็นพี่น้องเหมือนเดิม ซึ่งผมก็ต้องยอมเลิกไปคับแต่คือจะให้เป็นพี่น้องคุยเฟรนลี่เลยยังทำใจไม่ได้จริงๆ ยังอยากรู้สึกห่างสักพัก จนน้องเขาทักมาว่ากลับไปเป็นพี่น้องเหมือนเดิมได้ไหม ผมก็ถามว่าทำไมไม่เป็นแค่คนรู้จักกันหรอ น้องเขาก็ตอบกลับว่า เป็นพี่น้องนี่แหละ เชื่อใจได้ ถ้าไม่เชื่อใจจะคุยได้ไง ข้อความนี้ทำผมอึ้งไปสักพัก แล้วผมก็ตอบกลับว่าพี่ยังไม่พร้อม ยังทำใจไม่ได้ น้องเขาบอกว่า เดี๋ยวมีใหม่ก็ลืมเองแหละ จนเถียงกันระยะหนึ่ง น้องเขาก็เลยบอกว่า งั้นเราเป็นแค่คนรู้จักเถอะ เค้าตัดสินใจแล้ว แต่พอหลังจากเหตุการณ์นั้น ทุกทีที่เจอหน้ากัน ก็ไม่มีการทักทายหรือมองอะไรให้กันอีกเลย มีแต่เขาเมิน บางทีสบตากันเขาก็มองแรงใส่ กับพี่รหัสของน้องเขาก็ไม่คุยด้วย (น้องเขาอยู่ห้องเรียนพิเศษ ซึ่งห้องเรียนพิเศษม.ต้น ของ รร ผม จะมีการเล่นสายรหัสกันคับ เหมือนของ ม.ปลาย มหา'ลัย) ทุกคนที่ผมเกี่ยวข้องเขาไม่คุยเลย แต่จนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังทำใจไม่ได้ ถามว่ายังอยากกลับไปเป็นพี่น้องไหม ผมก็ตอบไม่ได้อ่ะคับ คือตอนนี้สภาพจิตใจมันยังไม่พร้อมอ่ะคับ ไม่รู้จะทำยังไงดี T_T
ผิดที่เรารักเกินไปหรือเขาไม่รักเราตั้งแรกแล้วหรอคับ?
ผมได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง ผมอยู่ม.6 น้องอยู่ม.2 แล้วผมได้ขอน้องเขาเป็นแฟน โดยก่อนคบผมได้ถามเขาว่า อายุห่างกันจะรับได้ไหม ถ้าไม่มีเวลาว่างบางวันอาจไม่ได้เจอหรือคุยกันจะน้อยใจไหม ถ้าจบม.6แล้วเราอยู่ห่างกันมากจะอยู่กันไหวไหม ซึ่งน้องเขาตอบตกลงยอมรับได้หมดเลยคับ พอเราตัดสินใจคบกัน จนระยะหนึ่งน้องเขาก็ขอเลิก ขอให้เป็นพี่น้องเหมือนเดิม ซึ่งผมก็ต้องยอมเลิกไปคับแต่คือจะให้เป็นพี่น้องคุยเฟรนลี่เลยยังทำใจไม่ได้จริงๆ ยังอยากรู้สึกห่างสักพัก จนน้องเขาทักมาว่ากลับไปเป็นพี่น้องเหมือนเดิมได้ไหม ผมก็ถามว่าทำไมไม่เป็นแค่คนรู้จักกันหรอ น้องเขาก็ตอบกลับว่า เป็นพี่น้องนี่แหละ เชื่อใจได้ ถ้าไม่เชื่อใจจะคุยได้ไง ข้อความนี้ทำผมอึ้งไปสักพัก แล้วผมก็ตอบกลับว่าพี่ยังไม่พร้อม ยังทำใจไม่ได้ น้องเขาบอกว่า เดี๋ยวมีใหม่ก็ลืมเองแหละ จนเถียงกันระยะหนึ่ง น้องเขาก็เลยบอกว่า งั้นเราเป็นแค่คนรู้จักเถอะ เค้าตัดสินใจแล้ว แต่พอหลังจากเหตุการณ์นั้น ทุกทีที่เจอหน้ากัน ก็ไม่มีการทักทายหรือมองอะไรให้กันอีกเลย มีแต่เขาเมิน บางทีสบตากันเขาก็มองแรงใส่ กับพี่รหัสของน้องเขาก็ไม่คุยด้วย (น้องเขาอยู่ห้องเรียนพิเศษ ซึ่งห้องเรียนพิเศษม.ต้น ของ รร ผม จะมีการเล่นสายรหัสกันคับ เหมือนของ ม.ปลาย มหา'ลัย) ทุกคนที่ผมเกี่ยวข้องเขาไม่คุยเลย แต่จนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังทำใจไม่ได้ ถามว่ายังอยากกลับไปเป็นพี่น้องไหม ผมก็ตอบไม่ได้อ่ะคับ คือตอนนี้สภาพจิตใจมันยังไม่พร้อมอ่ะคับ ไม่รู้จะทำยังไงดี T_T